Από τον Σαραντάπορο, στο Βοϊδομάτη!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 7ο

(συνέχεια από  Κόνιτσα, Enduro μηχανές και Οθωμανικά μνημεία!)

 

22 Οκτωβρίου 2023

 

 

Όπως έχουμε πει πιο πάνω, η περιοχή της Κόνιτσας είναι ο τόπος που ο Αώος σμίγει με τους δύο σημαντικότερους παραπόταμούς του. Τον Σαραντάπορο και το Βοϊδομάτη.

Έτσι εκείνη τη μέρα, μετά τις βόλτες μας και τη γνωριμία με τα μνημεία της Κόνιτσας ξεκινήσαμε για επισκέψεις σε μέρη που βρίσκονται σε αυτά τα δύο ποτάμια ή έχουν κάποια σχέση με αυτά.

Κόνιτσα, Enduro μηχανές και Οθωμανικά μνημεία!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 6ο

(συνέχεια από Στα χωριά του Σαραντάπορου! Α΄)

 

22 Οκτωβρίου 2023

Ξημέρωσε η Κυριακή και εκείνο το πρωινό είχαμε προγραμματίσει να γνωρίσουμε την Κόνιτσα.

Η Κόνιτσα είναι μια κωμόπολη χτισμένη αμφιθεατρικά στις πλαγιές του βουνού Τραπεζίτσα της Πίνδου, περίπου στα 600μ, με έντονες κλίσεις στους δρόμους της και «κοιτά» την πεδιάδα μπροστά της, που διαρρέεται από τον Αώο και τους παραπόταμούς του Βοϊδομάτη και Σαραντάπορο με τους οποίους ενώνεται σε αυτήν. Έχει κάτι περισσότερους από 2500 κάτοικους και βρίσκεται πολύ κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Στα αρχαία χρόνια κατοικούσαν στην περιοχή οι Μολοσσοί, οι αρχαίοι Ηπειρώτες, ενώ στα Βυζαντινά χρόνια γίνεται κομμάτι του Δεσποτάτου της Ηπείρου και τον 15^ο αι. καταλαμβάνεται από τους Οθωμανούς.

Αν και μικρή πόλη έχει αρκετά να δει ο επισκέπτης. Εκτός του κέντρου, κατά τη γνώμη μου, τα πιο ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε τρεις περιοχές. Την Πάνω Κόνιτσα, το Οθωμανικό σύνολο και το Γεφύρι με το ποτάμι. (περισσότερα εδώ)

Στα χωριά του Σαραντάπορου! Α΄

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 5ο

(συνέχεια από Μέχρι να ανταμώσουμε ξανά!)

 

21 Οκτωβρίου 2023

 

 

Ξημέρωσε η μέρα που θα αρχίζαμε να γνωρίζουμε τα Μαστοροχώρια. Τι είναι όμως τα Μαστοροχώρια; Μια αναζήτηση στον ιστό μας λύνει την απορία:

Μαστοροχώρια ονομάζονται είκοσι επτά οικισμοί στο βορειοανατολικό άκρο του νομού Ιωαννίνων, βορειοανατολικώς της Κόνιτσας. Τα χωριά που αποτελούν τα Μαστοροχώρια βρίσκονται κυρίως στη λεκάνη που σχηματίζει ο ποταμός Σαραντάπορος και περιβάλλεται από την οροσειρά του Γράμμου, του Σμόλικα, της Τύμφης (Γκαμήλας) και της Νεμέρτσικας (Δούσκο). Πήραν αυτό το όνομα γιατί πολλοί κάτοικοι ήταν μάστορες της πέτρας, γνωστοί και ως «κουδαραίοι», έκτιζαν κυρίως πέτρινα γεφύρια, εκκλησίες, δημόσια κτήρια, κατοικίες σε ολόκληρη την Ελλάδα, τη Βαλκανική αλλά και κάποιες μακρινές χώρες όπως η Αιθιοπία, το Ιράν και η Αμερική. Εργάζονταν σε ομάδες, τις επονομαζόμενες «παρέες» ή «μπουλούκια», ως επί το πλείστον μακριά από τον τόπο τους, απουσιάζοντας για πολλούς μήνες κάθε χρόνο από τα χωριά τους. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους ήταν η συντεχνιακή τους διάλεκτος, τα λεγόμενα «κουδαρίτικα», την οποία μόνο αυτοί γνώριζαν και με την οποία συνεννοούνταν ελεύθερα χωρίς να τους καταλαβαίνουν οι εκάστοτε εργοδότες. Κάποιων χωριών οι κάτοικοι ασχολούνταν με μεγάλη επιτυχία με άλλες μορφές τέχνης, όπως η ζωγραφική και αγιογραφία (από το χωριό Χιονιάδες) ή ξυλογλυπτική (ταλιαδούροι από το χωριό Γοργοπόταμος ή Τούρνοβο)

Ο Σαραντάπορος πάλι είναι ποταμός της Ηπείρου και της Μακεδονίας με συνολικό μήκος 50χλμ. Πηγάζει από το όρος Μαύρη Πέτρα, σε υψόμετρο 1.500 μέτρων, της οροσειράς του Γράμμου και ενώνεται με τον ποταμό Αώο κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, πριν αυτός μπει στην Αλβανία, στο δρόμο του για την Αδριατική.

14 χρόνια «δισάκι»!

 

 

Πέρασαν 14 χρόνια απ’ όταν άρχισα να εξιστορώ τα ταξίδια μου στο «δισάκι» μου. Πάνω από 1000 αναρτήσεις, που περιγράφουν ταξίδια, εκδρομές, αλλά και πολιτιστικά γεγονότα, που για μένα είναι ένα ξεχωριστό είδος «ταξιδιών». Άλλες αναρτήσεις με λίγα ή καθόλου λόγια και άλλες μακροσκελείς και ίσως φλύαρες. Όλες όμως γεμάτες φωτογραφίες, δικές μου φωτογραφίες και κείμενα πέρα για πέρα αληθινά, περιγράφουν εικόνες, γεγονότα και εντυπώσεις όπως εγώ τα έζησα στα ταξίδια μου στην πανέμορφη πατρίδα μας ή έξω από αυτή, κοντά ή μακριά.

Ευτυχώς ακόμα αντέχουμε να ταξιδεύουμε και θα το κάνουμε όσο ακόμα μπορούμε. Ελπίζω να μπορούμε ακόμα για κάμποσα χρόνια.

 

Χρόνια πολλά καλό μου «δισάκι»!

Μέχρι να ανταμώσουμε ξανά!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 4ο

(συνέχεια από Γύρω από το Μέτσοβο!)

 

20 Οκτωβρίου 2023

 

 

Το ταξίδι μας προς την Κόνιτσα και τα μαστοροχώρια ξεκινούσε.

Αλλά όσοι μας ξέρουν, γνωρίζουν πως είμαστε ανάποδοι άνθρωποι και σπάνια θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη, ψάχνοντας συνεχώς για εκείνες τις λεπτομέρειες, που θα δώσουν άλλη «γεύση» στο ταξίδι μας. Αυτό πολλές φορές φέρνει κάποιες δυσκολίες, ταλαιπωρία και καθυστερήσεις. Αλλά τι θα ήταν το ταξίδι μας χωρίς όλα αυτά; Για την αποφυγή παρεξηγήσεων δεν «ανακαλύπτουμε την Αμερική», απλά δεν επιλέγουμε πάντα τον εύκολο δρόμο (το κάνουμε κι αυτό πότε-πότε).

Έτσι και τώρα. Θα πηγαίναμε στην Κόνιτσα, όχι όμως από τον σύντομο δρόμο, που μας έδινε και το GPS, αλλά κάνοντας ένα κύκλο για να δούμε κάποια μέρη, λίγο έξω από τα συνήθη.

Γύρω από το Μέτσοβο!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 3ο

(συνέχεια από Το Μέτσοβο της τέχνης!)

19-20 Οκτωβρίου 2023

 

 

Λίγο έξω από το Μέτσοβο, στα νοτιοδυτικά και κοντά στον Μετσοβίτικο είναι ένα μοναστήρι από τα χρόνια τα Βυζαντινά, μιας και αναφέρεται πρώτη φορά τον 14^ο αι.

Το Μέτσοβο της τέχνης!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 2ο

(συνέχεια από Αώος, η αρχή του ταξιδιού!)

                                                                                19 Οκτωβρίου 2023

To Μέτσοβο, αυτή η κωμόπολη της Πίνδου, το ιστορικό “βλαχοχώρι” των περίπου 2400 κατοίκων βρίσκεται στα 1160μ υψόμετρο με την πέτρα να είναι το κυρίαρχο δομικό συστατικό της. Οι κάτοικοι, κτηνοτρόφοι κυρίως, άρχισαν να ασχολούνται με τον τουρισμό τις τελευταίες δεκαετίας και όσο περνάνε τα χρόνια η ασχολία αυτή όσο πάει και κερδίζει έδαφος. Σε αυτό συμβάλλει το γεγονός της δημιουργίας της τεχνητής λίμνης των πηγών του Αώου, τα δύο μικρά χιονοδρομικά κέντρα, η Εγνατία και βέβαια το γεγονός της γειτνίασης με την Βάλια Κάλντα. Όσον αφορά το όνομα υπάρχουν διάφορες απόψεις, μια από τις οποίες λέει πως προέρχεται από τα σλαβικά «μέτσκα» (αρκούδα) και «όβο» (χωριό), δηλαδή κάτι σαν “Αρκουδότοπος” ή “Αρκουδοχώρι”.

Αώος, η αρχή του ταξιδιού!

Στο δρόμο του Αώου! Μέρος 1ο

17-18 Οκτωβρίου 2023

Είναι κάποιοι τόποι που σε τσιγκλάνε να πας να τους δεις, αλλά όλο και κάτι γίνεται και το αναβάλεις. Μέχρι που κάτι γίνεται και λες, ΤΩΡΑ!

Κάπως έτσι έγινε με τα Μαστοροχώρια και τη λίμνη των πηγών του Αώου, δυο τόποι που δεν είναι ούτε μακριά, αλλά ούτε και κοντά. Μπορούν όμως να συνδυαστούν.

Πάει καιρός τώρα που το σκεφτόμουν. Στα διπλανά Ζαγοροχώρια έχουμε πάει και ξαναπάει. Όσοι όμως ξέρουν μιλάνε για τα Μαστοροχώρια με τα καλύτερα λόγια. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν αυτά καλύτερα από τα διάσημα και άκρως τουριστικά γειτονόπουλά τους.

Από την άλλη το Μέτσοβο το είχαμε επισκεφτεί μια φορά ίσα για μια βόλτα και να φάμε. Και πάλι όσοι ξέρουν λένε τα καλύτερα για τη λίμνη των πηγών του Αώου, που είναι λίγο βορειότερα. Και για εκεί το σκεφτόμουν εδώ και καιρό.

Μια ταξιδιωτική εκπομπή μου έδωσε την ιδέα να τα συνδυάσουμε και όχι μόνο. Να ακολουθήσουμε τον Αώο από τις πηγές του μέχρι τις εκβολές του στην Αδριατική θάλασσα στην Αλβανία. Φυσικά εξερευνώντας τη γύρω περιοχή για να γνωρίσουμε τα χωριά από τα οποία περνά το ποτάμι και οι κύριοι παραπόταμοι του. Έτσι βάλαμε στο πρόγραμμα το Μέτσοβο και τις πηγές του, την Κόνιτσα με το γεφύρι της, τα Μαστοροχώρια με τον Σαραντάπορο, λίγο από τον Βοϊδομάτη και την περιοχή όπου αυτά σμίγουν σε ένα πριν μπει στην Αλβανία και πάρει το Αλβανικό του όνομα, Vjosë. Σε Αλβανικό πια έδαφος να ακολουθήσουμε το ποτάμι, που περνά από χωριά, πόλεις και το περίφημο φαράγγι της Κλεισούρας, περιοχές όπου ο ελληνικός στρατός το 1940-41 έδωσε ηρωικές μάχες, καταφέροντας μεγάλο πλήγμα στις δυνάμεις του άξονα. Το ταξίδι μας θα τελείωνε στην πόλη Αυλώνα (Vlorë) στην Αδριατική θάλασσα, πριν την επιστροφή μας στα πάτρια με μια στάση στη Φιλιππιάδα για να κάνουμε κάποιες βόλτες στην Άρτα, που έχουμε χρόνια να πάμε.

Καλά όλα αυτά αλλά πότε; Ξέροντας πως στα βουνά η καλύτερη εποχή είναι ο Οκτώβρης και ο Νοέμβρης με την πανδαισία των χρωμάτων της φύσης, επιλέξαμε αυτή την εποχή και μιας και το κλωθογυρίζαμε πολύ καιρό, πήραμε την απόφαση. Αν είμαστε καλά αυτό το Φθινόπωρο, πάει και τελείωσε. Και έτσι έγινε.

Πριν από το καλοκαίρι ακόμα άρχισε το ψάξιμο. Διαμονές, διαδρομές, αξιοθέατα και ότι άλλο σχετικό μπήκαν επί χάρτου και άρχισε ο σχεδιασμός.

Κύλησε ο χρόνος και φτάσαμε στον Οκτώβρη. Αλλάξαμε λάστιχα και κάναμε τον έλεγχο στο αυτοκίνητο, ετοιμαστήκαμε και μετά τις δημοτικές εκλογές το ταξίδι προς τα βόρεια ξεκίνησε.

Καλεσμένοι του κυρίου Τσάπλιν!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 3ο

(συνέχεια από Ξανά στη Fribourg!)

8 Νοεμβρίου 2021

Το τρένο από τη Fribourg έφτασε

Ξανά στη Fribourg!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 2ο

(συνέχεια από Το βουνό της Toblerone και η “Κορυφή της Ευρώπης (Top of Europe)”!)

7-8 Νοεμβρίου 2021

Την Κυριακή, 4η μέρα του ταξιδιού μας, δεν πήγαμε πουθενά. Οι φίλοι μας είχαν κανονίσει branch για μεγάλη παρέα φίλους και γείτονες και περάσαμε πολλές ώρες με νέες γνωριμίες, κουβεντούλα και εντυπώσεις. Επί τη ευκαιρία, μιας και κάποιοι από την παρέα δεν ξέρανε αγγλικά, αναγκάστηκα να ξεθάψω τα ελάχιστα γαλλικά μου και ομολογουμένως κάτι κατάφερα. Ήταν έκπληξη για μένα.

Το βουνό της Toblerone και η “Κορυφή της Ευρώπης (Top of Europe)”!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 1ο

4-6 Νοεμβρίου 2021

-Δεν έχει πολλές βροχές τον Νοέμβρη;

-Όχι. Τον Νοέμβριο έχει κυρίως ομίχλες.

-Κρύο;

-Δεν έχει αρχίσει ακόμα. Ελάτε και θα δείτε πως θα σας αρέσει.

Είναι ένα γλυκό βράδυ του Σεπτέμβρη στην Κάρυστο. Στη βεράντα της Ανίτας; και του Βέρνερ, των Ελβετών φίλων μας τρώμε, πίνουμε το κρασάκι μας και κουβεντιάζουμε την πρότασή τους να πάμε τον Νοέμβρη στην Ελβετία. Φυσικά σε μια τέτοια πρόταση δε λες όχι. Άλλωστε έχουμε να πάμε από το 2016. Είχαμε προγραμματίσει να πάμε το 2019, αλλά έσκασε η πανδημία και όλα πήγαν κατά διαόλου. Έτσι δεχτήκαμε με μεγάλη χαρά. Το ίδιο βράδυ μπήκα και έκλεισα εισιτήρια.

Μιας και όταν θα πηγαίναμε οι φίλοι μας δεν θα ήταν σε διακοπές, αλλά θα έπρεπε να συνδυάσουν τις καθημερινές τους υποχρεώσεις με τη φιλοξενία μας, αφήσαμε τον Βέρνερ να φτιάξει πρόγραμμα (άλλωστε του αρέσει αυτή η διαδικασία). Το μόνο που του ζήτησα ήταν αν γινόταν να πάμε στο Zermatt για να δούμε το Matterhorn, κάτι που το είχαμε συζητήσει πολλές φορές, και να πάμε να δούμε τη Ζυρίχη, που δεν είχαμε πάει. Γι αυτό και τα εισιτήρια που έκλεισα ήταν για Ζυρίχη.

Κανονίστηκε λοιπόν το ταξίδι μας στην Ελβετία για εκείνο το φθινόπωρο. Θάταν το 5ο για μένα και το 4ο ταξίδι για τη Σοφία στη χώρα αυτή των Άλπεων και το 3ο, που θα μας φιλοξενούσαν οι φίλοι μας.

Λάρισα, τεκμήρια ιστορίας!

Μια μέρα στην πόλη της Λάρισας, μέρος 2ο

(συνέχεια από Λάρισα, εικόνες τέχνης και καθημερινότητας!)

23 Οκτωβρίου 2021

Η Λάρισα είναι πανάρχαια πόλη και κατοικείται εδώ και σχεδόν 4.000 χρόνια. Οι αρχαιολογικές έρευνες μαρτυρούν ότι η ευρύτερη περιοχή της κατοικείτο κατά την Παλαιολιθική περίοδο.

Μνημεία όλων των ιστορικών περιόδων θα βρει ο ενδιαφερόμενος. Κυρίως όμως μια επίσκεψη στο σύγχρονο “Διαχρονικό Μουσείο” με τα εκθέματα που καλύπτουν όλες τις ιστορικές φάσεις από την προϊστορία μέχρι και την Τουρκοκρατία είναι αυτή που θα καλύψει κάθε ερώτημά του.

50 Χρόνια Χρυσάφι: Ο Μανώλης Μητσιάς στην Κάρυστο!

 6 Σεπτεμβρίου 2024

Το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και ο πολύς κόσμος έχει φύγει.

Λάρισα, εικόνες τέχνης και καθημερινότητας!

Μια μέρα στην πόλη της Λάρισας, μέρος 1ο

(συνέχεια από Γιάννινα, οι θησαυροί του Ιτς Καλέ!)

23 Οκτωβρίου 2021

Ξημέρωσε μια πολύ γεμάτη μέρα στη Λάρισα, που περιλάμβανε επίσκεψη σε ένα μουσείο και μια πινακοθήκη, σε δύο αρχαία θέατρα και πολλές βόλτες στην πόλη. Επειδή αυτά που είδαμε ήταν πολλά, αποφάσισα να τα παρουσιάσω σε δύο μέρη, όχι κατ’ ανάγκη με τη σειρά που τα είδαμε, αλλά χωρίζοντας τα μάλλον με το περιεχόμενό και τη σημασία τους.

Αλβανία, οι πόλεις της πέτρας!

Στα Βαλκάνια με το αυτοκίνητο….ξανά!

2018- Road Trip στα Βαλκάνια, μέρος 13^ο-τελευταίο

(Συνέχεια από Αλβανία,η πρωτεύουσα της ανοικοδόμησης!)

19-21 Ιουλίου 2018

Το επόμενο πρωί φορτώσαμε και ξεκινήσαμε το ταξίδι προς το νότο της χώρας. Πρώτη στάση το Μπεράτι (Berat), πόλη στα νότια της χώρας περίπου 100χμ από τα Τίρανα. Το παλιό τμήμα της πόλης αυτής (συνοικία Μαγκαλέμι) είναι ένα από τα τρία μνημεία της χώρας, που βρίσκονται στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Τα άλλα δύο είναι η παλιά πόλη του Αργυρόκαστρου και ο αρχαιολογικός χώρος του Βουθρωτού, στον οποίο είχαμε πάει πέντε χρόνια πριν, όταν κάναμε διακοπές στα παράλια της Ηπείρου (Αλβανία, λίγες ώρες στη γείτονα!).

Μιάμιση ώρα και κάτι αφότου φύγαμε από τα Τίρανα, μπαίναμε στο Μπεράτι.

“Ποια Ελένη;”, στο νέο θέατρο της πόλης!

 25 Αυγούστου 2024

Τελευταία Κυριακή του Αυγούστου, στο νέο υπαίθριο θεατράκι της Καρύστου, στη Νότια Εύβοια, παρακολουθήσαμε την τελευταία παράσταση του καλοκαιριού, από το τμήμα ενηλίκων Καρύστου του θεατρικού εργαστηριού του Δήμου.

Ένας "Χαΐνης" στο λιμάνι της Καρύστου!

 12 Αυγούστου 2024

Είναι μέρες τώρα που τα βράδια, ενώ καθόμαστε σε διάφορα μαγαζιά στην παραλία της Καρύστου, ακούμε από το λιμάνι, στο τελείωμα της πλατείας μια κιθάρα και μια ωραία φωνή να ερμηνεύουν γνωστά ελληνικά τραγούδια. Τη Δευτέρα, μετά το σινεμά, κατεβήκαμε στην παραλία και περάσαμε από εκεί που ένα νέο παιδί παίζει με την κιθάρα του και τραγουδά αυτά που ακούγαμε από μακριά. 

Την ώρα  εκείνη έπαιζε το υπέροχο τραγούδι των Χαΐνηδων "ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ" σε στίχους και μουσική του Δημήτρη Αποστολάκη, πολύ γνωστό και από την ερμηνεία των Χαρούλη-Πασχαλίδη. Ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι! 

Ο "φιλαράκος" πολύ με συγκίνησε! Νάσαι καλά αγόρι μου!

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας

Κάρυστος, Πανσέληνος Αυγούστου!

 18-19 Αυγούστου 2024

Στο λιμάνι της Καρύστου, στη Νότια Εύβοια

Αλβανία, στην πρωτεύουσα της ανοικοδόμησης!

Στα Βαλκάνια με το αυτοκίνητο….ξανά!

2018- Road Trip στα Βαλκάνια, μέρος 12^ο

(Συνέχεια από Μαυροβούνιο, στην παλιά πρωτεύουσα!)

17-18 Ιουλίου 2018

-Να το φουλάρω;

-Ώπα, μιλάς Ελληνικά;

-Στην Αθήνα μεγάλωσα.

Ο πρώτος άνθρωπος που μίλησα στην Αλβανία, ένα παλικάρι 20-22 χρόνων μιλούσε ελληνικά! Θα μπορούσε να ξεκινήσει το ταξίδι μας στη γείτονα με καλύτερο τρόπο;

Στο Νότιο Ευβοϊκό, παρέα με τους γλάρους!

 30 Ιουλίου 2024

Προτελευταία μέρα του Ιούλη και παίρνουμε το καράβι από την Αγία Μαρίνα για τα Νέα Στύρα, γυρνώντας από μια υποχρέωση που είχαμε στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια το ταξίδι αυτό (Αθήνα-Κάρυστος-Αθήνα) το κάνουμε συνήθως οδικά από Χαλκίδα. Την προηγούμενη μέρα, όμως είχε τη μεγάλη φωτιά στα Κριεζά και για κάποιες ώρες ο δρόμος είχε κλείσει. Αν και όπως μου είπαν στην αστυνομία, όταν πήρα να ρωτήσω, ο δρόμος άνοιξε, οι αποκαρδιωτικές εικόνες που θα βλέπαμε μας απέτρεψαν και έτσι είπαμε να πάμε από Στύρα, που είχαμε αρκετά χρόνια να πάμε.

Τέσσερα μνημεία κοντά στο Ερεβάν!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 9^ο
(συνέχεια από Ερεβάν, η “ροζ πόλη” των γλυπτών!)

10 Μαΐου 2024

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε κι αυτή ηλιόλουστη (αν και τη φάγαμε κάποια στιγμή την καταιγιδούλα μας) και την αφιερώσαμε σε επισκέψεις σε μνημεία έξω από το Ερεβάν, αλλά όχι μακριά. Τα δύο από αυτά είναι στα ανατολικά της πόλης και τα άλλα δύο προς τα δυτικά.

Πήραμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Μετά από περίπου 28χμ φτάσαμε. Είναι το χωριό Garni και στην άκρη του είναι το “Ιστορικό και Πολιτιστικό Μουσείο του Garni” που περιλαμβάνει εκτός των άλλων τον αναστηλωμένο Ελληνο-ρωμαϊκό ναό, ένα από τα πιο διάσημα και εντυπωσιακά μνημεία της περιοχής του Καύκασου. Πρόκειται για ναό που πιθανότατα κτίστηκε τον 1ο αι.μ.Χ. από το βασιλιά Τιριδάτη Α΄ ως ναός του Θεού Ήλιου Μιχρ. Όταν τον 4ο αι το βασίλειο έγινε Χριστιανικό ο ναός μετατράπηκε σε βασιλική θερινή κατοικία της Χοσροβιντουχτ, αδελφής του Τιριδάτη Γ΄ και έτσι γλύτωσε την καταστροφή μέχρι το 1679, που καταστράφηκε από σεισμό. Στη δεκαετία του 1970 άρχισαν ανασκαφές και τότε αναστηλώθηκε κι αυτός.

Σουρουπώνει στο Μαρμάρι!

 20 Ιουλίου 2024

Μαρμάρι στη Νότια Εύβοια

Οι μόνιμες εκθέσεις του «ΠΙΛ-ΠΟΥΛ»!

 26 Μαρτίου 2023

 

Μετά την επίσκεψη στις δύο περιοδικές εκθέσεις (Συνθέσεις στον Κύβο! και Βασίλης Σίμος: «Μια ματιά πίσω», έργα 1954-2014!), πήγαμε να ρίξουμε μια ματιά στις δύο μόνιμες εκθέσεις, στο ίδιο κτίριο.

Ερεβάν, η “ροζ πόλη” των γλυπτών!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 8^ο

(συνέχεια από Ένα–σταν στην Ευρώπη!)

 

9 Μαΐου 2024

 

 
Ξημέρωσε η 9^η Μαΐου. Το 1945, εκείνη τη μέρα υπογράφηκε το σύμφωνο παράδοσης της Γερμανίας στους Σοβιετικούς και τυπικά έληξε ο Β΄Π.Π. Η μέρα γιορταζόταν σαν «Η Ημέρα της Νίκης» στην ΕΣΣΔ και συνεχίζει να γιορτάζεται στις περισσότερες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες (εξαίρεση αποτελούν οι τρεις χώρες της Βαλτικής, ενώ στην Ουκρανία γιορτάζεται με ένα πιο «λάϊτ» περιεχόμενο).
Έτσι και στην Αρμενία. Η μέρα αυτή είναι αργία για πολλές υπηρεσίες 

Ένα –σταν στην Ευρώπη!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 7^ο

(συνέχεια από Στο δρόμο για μια Αρμένικη επίσκεψη!)

 

8 Μαΐου 2024

 

 
-Ξέρεις πως υπάρχει ένα –σταν στα όρια Ευρώπης-Ασίας και μάλιστα από τους περισσότερους θεωρείται πως ανήκει στην Ευρώπη;
--σταν στην Ευρώπη;
-Και όμως ναι. Είναι το Χαγιαστάν.
-Τι είναι τούτο πάλι;
-Δεν ξέρεις; Και εγώ μέχρι πριν λίγο δεν ήξερα. Και μάλιστα είχα πάει και δεν ήξερα πως αυτό ήταν το Χαγιαστάν Νόμιζα απλά πως είχα πάει στην Αρμενία. Γιατί το Χαγιαστάν είναι η Αρμενία για τους Αρμένιους.
 
Είμαστε στο συνοριακό σταθμό της Bavra, έχοντας περάσει εύκολα το Γεωργιανό κομμάτι.
Όμως, επειδή το αυτοκίνητο το έχουμε νοικιάσει στη Γεωργία υπάρχει μια διαδικασία για να περάσει στην Αρμενία. Τρεις μέρες τουλάχιστον πριν παραλάβουμε το αυτοκίνητο είχαμε ενημερώσει το γραφείο ενοικίασης πως θα πηγαίναμε και Αρμενία. Είχαν ετοιμάσει τα σχετικά έγγραφα στα Αρμένικα και τα ρώσικα, ένα πάκο χαρτιών αρκετών σελίδων και με αυτά τα έγγραφα φτάσαμε στο Αρμένικο φυλάκιο. Αφού περάσαμε τον έλεγχο διαβατηρίων έπρεπε να πάρουμε την άδεια εισόδου για το αυτοκίνητο από ειδικό γραφείο. Η γραφειοκρατική αυτή διαδικασία πήρε πάνω από ώρα με εμένα να υπογράφω, ούτε ξέρω πόσα χαρτιά και χωρίς επίσης να ξέρω τι υπογράφω μιας και όλα ήταν στα Αρμένικα, σε μια γραφή δηλαδή εντελώς ακατανόητη. Η υπάλληλος έκανε φιλότιμες προσπάθειες σε όσα αγγλικά ήξερε εκείνη και όσα ξέρω εγώ να μου δώσει να καταλάβω τι ήταν αυτά τα χαρτιά και με τα πολλά τελειώσαμε. Έπρεπε να κάνω και ασφάλεια. Σε άλλο κτίριο αυτό. Θα μέναμε 6 μέρες στην Αρμενία, αλλά το ελάχιστο ασφάλισης ήταν 23,00€ για 10 μέρες και αυτά σε δολάρια ή ευρώ (τα ρέστα ήταν ευρώ και Αρμένικα ντραμ). Τέλος καλό, όλα καλά. Ώρα να ξεκινήσει το οδικό μας ταξίδι στην Αρμενία.
 

Στο δρόμο για μια Αρμένικη επίσκεψη!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 6^ο

(συνέχεια από Στα μέρη της Κολχίδας!)

 

7-8 Μαΐου 2024

 

 

Μετά από ένα μακρύ ταξίδι,

«η συμβιωτική περιπέτεια», μια βιβλιοπαρουσίαση!

 30 Ιουνίου 2024

 

 
Τελευταία μέρα του Ιούνη, τρίτη μέρα στην Κάρυστο και πάμε να παρακολουθήσουμε μια παρουσίαση βιβλίου. Μα που αλλού; Στη Χόβολη βέβαια! Στη φιλόξενη και καλόγουστη αυλή της.

Στα μέρη της Κολχίδας!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 5^ο

(συνέχεια από Στη Batumi Boulevard…..υπό βροχή!)

 

6-7 Μαΐου 2024

 

Κάποτε στον Ορχομενό της Βοιωτίας βασίλευε ο Αθάμαντας. Παντρεύτηκε τη θεά Νεφέλη και έκανε μαζί της τον Φρίξο και την Έλλη. Όμως τη χώρισε και παντρεύτηκε την Ινώ. Αυτή με δόλιο τρόπο τον έπεισε να θυσιάσει τα παιδιά της Νεφέλης για να ξανακαρπίσει, τάχα, η γη. Η Νεφέλη όμως πρόλαβε και έστειλε ένα κριάρι με χρυσό μαλλί να πάρει τα παιδιά. Το ταξίδι τους ήταν μακρινό και πάνω από τα στενά που ενώνουν το Αιγαίο με την Προποντίδα η Έλλη έπεσε και πνίγηκε. Από τότε τα στενά τα είπανε Ελλήσποντο. Ο Φρίξος έφτασε με το χρυσόμαλλο κριάρι στη μακρινή Κολχίδα, στην άλλη άκρη της Μαύρης Θάλασσας (Εύξεινου Πόντου), όπου ο βασιλιάς Αιήτης τον καλοδέχτηκε δίνοντάς του για γυναίκα την κόρη του Χαλκιόπη. Ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι και χάρισε το χρυσόμαλλο δέρας (την προβιά του δηλ.) στον Αιήτη. Αυτός το κρέμασε σε μια βελανιδιά στο δάσος του θεού Άρη και έβαλε έναν ακοίμητο δράκο να το φυλάσσει.
Αυτός είναι ο μύθος του «Χρυσόμαλλου Δέρατος».
Έχουμε όμως άλλον ένα μύθο, που συνδέεται όπως θα δούμε με την περιοχή που βρισκόμασταν.
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Στην Ιωλκό της Θεσσαλίας ήταν βασιλιάς ο Αίσονας, τον οποίο με κάποιο τρόπο ανέτρεψε ο ετεροθαλής αδερφός του Πελίας (όπως βλέπουμε χαμός γινόταν με τα σόγια και τότε). Ο Αίσονας είχε στείλει το μικρό γιό του Ιάσωνα στο Πήλιο για να τον αναθρέψει ο Κένταυρος Χείρωνας, που του δίδαξε την ιατρική (Ιάσων=αυτός που θεραπεύει). Όταν ο Ιάσωνας μεγάλωσε γύρισε να διεκδικήσει το θρόνο από τον θείο του. Πηγαίνοντας έχασε το ένα του σανδάλι. Όταν τον είδε ο Πελίας, που ένας χρησμός έλεγε πως πρέπει να φοβάται τον μονοσάνδαλο, φοβήθηκε και προσπάθησε να τον ξεφορτωθεί με την υπόσχεση πως αν του έφερνε το χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα θα του παρέδιδε το θρόνο. Ο Ιάσωνας μαζεύει την αφρόκρεμα των Ελλήνων ηρώων, αναθέτει σε ένα μεγάλο ναυπηγό, τον Άργο να του φτιάξει ένα καράβι, που το ονόμασε Αργώ και ξεκίνησε. Μετά από πολλές περιπέτειες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού αλλά και στην Κολχίδα τα καταφέρνει με τη βοήθεια της Μήδειας, της μάγισσας κόρης του Αιήτη, που τον ερωτεύτηκε. Έτσι γύρισε και πάλι μετά από περιπέτειες, στην Ιωλκό. Το τι έγινε από εκεί και πέρα και τι έγινε ανάμεσα στον Ιάσωνα και τη Μήδεια είναι θέματα άλλων μύθων, που δεν μας ενδιαφέρουν εδώ.
Αυτός είναι λοιπόν ο μύθος της Αργοναυτικής Εκστρατείας η οποία και εκφράζει αλληγορικά τη δεύτερη ιστορική μεγάλη αποίκηση των Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο.
Πως όμως συνδέονται οι δύο αυτοί μύθοι με την περιοχή της δυτικής Γεωργίας; Απλά εκεί βρισκόταν η Κολχίδα.
Η Κολχίδα ήταν ένα αρχαίο βασίλειο, στη σημερινή δυτική Γεωργία, στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου και νότια του Καυκάσου. Γεωγραφικά, η περιοχή περιλαμβάνει τις περιοχές της σημερινής Αμπχαζίας και του Μπατούμι (αρχ.: Βάθυς) στη δυτική Γεωργία, και της Ριζούντας στην Τουρκία.
Στην περιοχή αυτή και κυρίως στα πιο ορεινά, στην περιοχή Σβανέτι είναι γνωστό πως υπάρχουν κοιτάσματα χρυσού στις πετρώδεις περιοχές αλλά και στα ρυάκια. Οι ντόπιοι συνήθιζαν (μέχρι και πριν λίγες δεκαετίες) να βυθίζουν προβιές μέσα στα ρυάκια για να παγιδεύουν τα ψήγματα χρυσού, φτιάχνοντας έτσι «χρυσές προβιές». Αυτή η τεχνική, που εφαρμόζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια, οδηγεί τους γεωλόγους και τους ιστορικούς στο συμπέρασμα ότι η περιοχή είναι η ίδια περιοχή με την αρχαία Κολχίδα που αναφέρεται στον μύθο με το χρυσόμαλλο δέρας.
Οι αποικισμοί ως γνωστό είχαν κατά κύριο λόγο πολιτικά, δημογραφικά και κυρίως οικονομικά κίνητρα (εμπόρειο). Η ύπαρξη χρυσού στην περιοχή και η αναζήτηση των μυστικών εξόρυξης (προβιές γεμάτες με ψήγματα χρυσού) κάνουν σοβαρό το ενδεχόμενο ο μύθος του Ιάσονα και των Αργοναυτών να βασίζεται σε αληθινή αποστολή των αρχαίων με αυτό το σκοπό.
 

Κοιλαδογέφυρα μεγάλων διαστάσεων!

 20 Ιουνίου 2024

 

Ήταν περασμένες 6 το απόγευμα σαν έφτασε το πλοίο από τα Κύθηρα στη Νεάπολη Λακωνίας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι μας.
Ψάχνοντας για κάτι ενδιαφέρον στο δρόμο για μια μικρή στάση, το μάτι μου έπεσε σε κάτι που φαινόταν σημαντικό.
Αρκετά κοντά στην Τρίπολη είναι ένα χωριό, που λέγεται Μάναρη ή Μάναρι, από το οποίο περνά το ομώνυμο ρέμα στο βάθος ρεματιάς, που όμως το τρένο της γραμμής Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα έπρεπε να περάσει.