Σύγχρονη γλυπτική στην Κόνιτσα!

 21-23 Οκτωβρίου 2023

 

Όταν ετοίμαζα το ταξίδι μας στα Μαστοροχώρια διάβασα για τα μοντέρνα γλυπτά που βρίσκονται στην Κόνιτσα, προϊόντα ενός συμποσίου γλυπτικής που έγινε εκεί το 1995.

Απορία μου γεννήθηκε πως προέκυψε συμπόσιο γλυπτικής στην ακριτική αυτή μικρή πόλη;. Ώσπου κατάλαβα. Μα η αιτία είναι οι «πελεκάνοι». Και δεν εννοώ τα γνωστά πουλιά. «Πελεκάνους» λέγανε τους λιθοξόους, τους μαστόρους που πελεκάγανε την πέτρα και βγάζανε θαύματα. Οι περισσότεροι και καλύτεροι προέρχονταν από τα Μαστοροχώρια, τα χωριά βόρεια της Κόνιτσας. Χτίσανε τα χωριά τους, χτίσανε την Ήπειρο, χτίσανε την Ελλάδα και η μαστοριά τους έφτασε στα πέρατα του κόσμου, από την Περσία μέχρι την Αλάσκα. Και δεν ήταν μόνο οι πετράδες. Σε άλλο μαστοροχώρι βγαίνανε ταλιαδούροι, δηλαδή ξυλογλύπτες, που έφτιαχναν τέμπλα και έπιπλα απαράμιλλης τέχνης και ομορφιάς, ενώ από τους Χιονάδες (μαστοροχώρι κι αυτό), έβγαιναν οι περιβόητοι Χιοναδίτες Ζωγράφοι. Όλα αυτά δείχνουν πως οι άνθρωποι της περιοχής της Κόνιτσας έχουν μπολιαστεί με την τέχνη, έχει περάσει στο DNA τους. Γιατί λοιπόν να μην κάνουν το συμπόσιο που λέγαμε;

Έτσι το 1995 ο δήμος Κόνιτσας διοργάνωσε συμπόσιο γλυπτικής με σκοπό να τιμήσει τους «Πελεκάνους» της γύρω περιοχής.

Στο συμπόσιο συμμετείχαν 11 γλύπτριες και γλύπτες, που δημιούργησαν ισάριθμα έργα, που άφησαν στον τόπο, τοποθετημένα σε διάφορες θέσεις. Για να τα βρω και να τα φωτογραφίσω έψαξα πρώτα στο ίντερνετ, ρώτησα στο γραφείο τουρισμού, αλλά και ντόπιους και τελικά κατάφερα να τα βρω όλα.

Οι καλλιτέχνες, τα έργα τους και ο χώρος που βρίσκονται είναι:

Παπαγεωργίου Ευδοκία. Το έργο βρίσκεται στην είσοδο του Δημαρχείου, στην κορυφή της σκάλας. 

Ρηγανάς Χρήστος, στο προαύτλιο του Δημαρχείου

Χουλιαράς Γιώργος, στο προαύλιο του κέντρου Υγείας. Δύο κυπαρισσάκια που έχουν φυτέψει από τη μια και την άλλη μεριά του έργου κοντεύουν να το «εξαφανίσουν».

Γερολυμάτος Διονύσης, μπροστά στο παλιό Δημαρχείο, νυν Πινακοθήκη 

Λαζαράκης Χρήστος, «Ερωτικό». Σχετικά κοντά στα τέσσερα προηγούμενα, πίσω από το κτίριο της τράπεζας Πειραιώς είναι μια μικρή πλατεία, στην οποία βγάζει τα τραπέζια του το καφέ-μπαρ, που βρίσκεται εκεί. Στο κέντρο της στέκει το «Ερωτικό». Γύρω από το γλυπτό έχουν βάλει μπάρα και όποιος κάθεται εκεί «τα πίνει παρέα» με το έργο του Λαζαράκη(!!)

Λίγο πιο κάτω προς το ποτάμι, απέναντι από το Γυμνάσιο είναι το πάρκο των γλυπτών. Στο πάρκο αυτό έχουν τοποθετηθεί τρία από τα γλυπτά του συμποσίου. Είναι τα έργα των

Παπαγιάννη Θεόδωρου, ένα σφυρί σαν αυτά που χρησιμοποιούν οι «πελεκάνοι»,

Παππά Χρήστου και

Βασίλη Βασίλη.

Κοντά στο διάσημο μονότοξο γεφύρι της Κόνιτσας έχουν τοποθετηθεί τα έργα των

Λάμπρου Χρήστου και

Κυρίτση Νίκου, το έργο του οποίου αποτελούμενο από κροκάλες του ποταμού, ενσωματωμένες σε ένα τοίχο, είναι δύσκολο να το βρεις γιατί το έχουν πνίξει τα βάτα. Κατατρυπήθηκα για να μπορέσω να τα παραμερίσω κάπως και να το φωτογραφίσω. Κύριοι του Δήμου κάντε κάτι.

Τελευταίο άφησα στο έργο της Παπακώστα Συνίκη Νίτσας, που βρίσκεταο στο πιο ψηλό σημείο της πόλης στο άλσος «Πλατανάκια», το οποίο άλσος είναι σε πλήρη εγκατάλειψη.

 

Φεύγοντας από την Κόνιτσα, μαγεμένος από τη γύρω περιοχή και τα χωριά της, έβαλα ένα ακόμα συν στον τόπο αυτό. Και αυτό το συν δεν είναι άλλο από τα μοντέρνα γλυπτά της ακριτικής αυτής πόλης. Αξίζει να ψάξετε να τα δείτε όσοι βρεθείτε εκεί πάνω.

 

Πληροφορίες και τους καλλιτέχνες και τα έργα τους εδώ

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας