Burgdorf, γλέντι αλά Ελβετικά-η πόλη και το κάστρο της!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 7ο

(συνέχεια από Aventicum, η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Helvetia!)

 

10-11 Νοεμβρίου 2021

 

Φύγαμε από την Avenches και μετά από περίπου 40΄ και κάτι παραπάνω από 40χμ  προς τα Β.Α. φτάσαμε στο σπίτι της Τ. και του Μ. στη Βέρνη. Μας περίμεναν με καφέδες και γλυκά και κάτσαμε και τα είπαμε για περίπου μία ώρα. Φεύγοντας σε περίπου άλλα 30χμ ακόμα πιο Β.Α. φτάσαμε στην πόλη Burgdorf.

α. Γλέντι αλά Ελβετικά!

Σταματήσαμε έξω από ένα μαγαζί, που έμοιαζε με ταβέρνα. Μόνο που ήταν μια σκάλα κάτω από το επίπεδο του δρόμου. Πως θα κατεβαίναμε εκεί κάτω;. Πάνω του είναι ένα άλλο μαγαζί, κλειστό εκείνη την ώρα και δίπλα του ένα συνεργείο αυτοκινήτων, επίσης κλειστό. Η Ανίτα κατέβηκε να συνεννοηθεί και σε λίγο η πόρτα του συνεργείου άνοιξε και μια κυρία μας έκανε νόημα να μπούμε (?????). Η πόρτα ενός ασανσέρ, που έπαιρνε μέσα αυτοκίνητα άνοιξε και μπήκαμε. Κατεβήκαμε ένα όροφο, άνοιξε η πόρτα

και βρεθήκαμε στον προθάλαμο του μαγαζιού για το οποίο είχαμε έρθει (!!!!!). Τέτοιο πράγμα δεν μου έχει ξανατύχει. Να η έκπληξη του Βέρνερ. Μόνο που δεν ξέραμε ακόμα τι θα βλέπαμε και τι θα ακούγαμε. Γιατί εκεί στον προθάλαμο ήταν και ένα περίεργο, μικρό ακορντεόν. Άρα η βραδιά θα είχε και μουσική. Τελικά είχε μουσική, αλλά είχε και φαΐ.

Μπήκαμε και κάτσαμε στο τραπέζι που είχε κρατήσει ο Βέρνερ. Σε αρκετά ακόμα τραπέζια κάθονταν και όσο πέρναγε η ώρα το μαγαζί γέμιζε. Και κάποτε γέμισε τελείως. Και ήταν όλοι ντόπιοι. Μάλλον εγώ και η Σοφία είμασταν οι μοναδικοί ξένοι. Παραγγείλαμε και μέχρι να έρθει το φαγητό χαζεύαμε ένα γύρω.

Εδώ ας πούμε μερικά πράγματα, που τα βρήκα βέβαια εκ των υστέρων.

Στην Ελβετία έχουν στην παραδοσιακή τους μουσική ένα όργανο, που θυμίζει μικρό ακορντεόν. Το Schwyzerörgeli. Πρόκειται για μικρό διατονικό ακορντεόν με κουμπιά (όχι πλήκτρα), που έξω από την Ελβετία είναι ελάχιστα γνωστό και δύσκολα βρίσκεται. Το όνομα του προέρχεται από την πόλη/καντόνι Schwyz και το örgeli, που είναι το υποκοριστικό του Orgel (Όργανο).

Το μαγαζί που είχαμε έρθει  λέγεται   Örgeli Keller Burgdorf  (https://www.oergelikeller.ch/) και όπως καταλαβαίνετε παίζουν παραδοσιακή μουσική με το συγκεκριμένο όργανο. Το μαγαζί αυτό «άνοιξε» το 1986, τη χρονιά που ιδρύθηκε και ο σύλλογος Örgeli Fan Club της πόλης. Ο σύλλογος αυτός άνοιξε αυτό το στέκι για να παίζει και να ακούει την αγαπημένη του μουσική. Αλλά αυτό το μαγαζί έχει και μια ιδιομορφία. Λειτουργεί μόνο κάθε Τετάρτη βράδυ (!!!!!). Ναι, καλά διαβάσατε. Μια μέρα την εβδομάδα. Και μιας και οι Ελβετοί είναι παθιασμένοι με το πρόγραμμα και την ακρίβεια, φτιάχνουν εξ’ αρχής το πρόγραμμα όλης της χρονιάς με τις μπάντες που θα παίξουν κάθε μια Τετάρτη. Όχι πως δεν γίνονται αλλαγές. Άνθρωποι είναι και αυτοί και συμβαίνουν απρόοπτα. Σε γενικές γραμμές το τηρούν. Εκτός από το να ακούν, χορεύουν κιόλας. Αλλά επειδή «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει» φροντίζουν να σερβίρουν και φαγητό. Ελβετικό φαγητό βασισμένο σε εποχιακά προϊόντα και σε καλές τιμές.

Εκείνο το βράδυ θα έπαιζε ένα κουαρτέτο με το όνομα Hasepfäffer, αποτελούμενο από 3 άντρες και μία γυναίκα. 

Οι δύο από τους άντρες έπαιζαν Örgeli, ο άλλος κοντραμπάσο και η κυρία Örgeli και ένα μικρό πάντζο.

Στη μπάντα συμμετείχαν πότε-πότε και κάποιοι νεαροί (θα έλεγα έφηβοι), που κάθονταν με τις οικογένειές τους.

Έπαιζαν και αυτοί Örgeli 

και υποθέτω πως ήταν μαθητές των οργανοπαιχτών της μπάντας.

Ο χώρος ήταν διακοσμημένος με κουδούνια, που χρησιμοποιούν για τις αγελάδες τους στα αλπικά λιβάδια,

εργαλεία, αλλά και κάτι που δεν περιμένεις να δεις στην Ελβετία.

Ομοιώματα πλοίων! Όχι πως δεν έχουν πλοία στις λίμνες τους αλλά σαν διακόσμηση είναι κάτι που βλέπεις σε παραθαλάσσια μαγαζιά.

Η βραδιά κύλησε πάρα πολύ όμορφα με μουσική,

φαΐ, μπυρίτσα (δεν οδηγούσα, οπότε μπορούσα να πιω)

και χορό (από τους άλλους).

Κοντά στα μεσάνυχτα φύγαμε. Είχαμε πάνω από 60χμ δρόμο (καμιά ωρίτσα) μέχρι το κρεβάτι μας.

Ο ύπνος εκείνο το βράδυ ήταν πολύ όμορφος, γεμάτος μουσική! Νάσαι καλά φίλε με την υπέροχη έκπληξή σου!

β.  η πόλη και το κάστρο της

Και την επομένη το πρωί κάτσαμε στο σπίτι. Το βράδυ μας είχε καλέσει για δείπνο ή άλλη κόρη της Ανίτας στο σπίτι της κάπου έξω από τη Βέρνη. Οι φίλοι μας είχαν κανονίσει να φύγουμε μετά το μεσημεριανό και να πάμε να δούμε την πόλη Solothurn, περίπου 40χμ βόρεια της Βέρνης.

Μετά το γεύμα ξεκινήσαμε, αλλά μετά τη Βέρνη είχε ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε σημειωτόν. Για να μην φάμε όλο το απόγευμα στο αυτοκίνητο, αλλάξαμε σχέδια και βγήκαμε για να πάμε τελικά στην πόλη που είμασταν το προηγούμενο βράδυ, την Burgdorf.

Η διαδρομή πολύ όμορφη, ιδιαίτερα αυτή την εποχή με τα φθινοπωρινά χρώματα της φύσης

και τα πολλά τρεχούμενα νερά.

Μέχρι και μια φάρμα με αλπακά και λάμα είδαμε (!!!!!!)

Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα υπόγειο πάρκινγκ, πήραμε το ασανσέρ

και βγήκαμε κάτω από το εμβληματικό κάστρο της πόλης.

Γύρω μας όμορφα κτίρια

και βρύσες εδώ κι εκεί.

Περπατήσαμε λίγο και φτάσαμε σε μια πολύ γραφική πλατεία στο κέντρο της πόλης, την Kronenplatz. Από εκεί η είσοδος του κάστρου ήταν πολύ κοντά.

Σε ένα όμορφο καφέ έκατσαν οι υπόλοιποι και εγώ ξεκίνησα για το κάστρο.

Το Burgdorf, με λίγο περισσότερους από 16000 κάτοικους, είναι η μεγαλύτερη πόλη της κοιλάδας Έμενταλ (ναι αυτή που παράγει το γνωστό ομώνυμο τυρί) του καντονιού της Βέρνης. Στη γύρω περιοχή έχουν βρεθεί αρχαιολογικά κατάλοιπα, που πάνε πίσω μέχρι τη νεολιθική εποχή. Και αυτής της πόλης η ιστορία είναι πλούσια και πολυτάραχη.

Περίπου το 1200 οι Δούκες του Zähringen κατασκεύασαν το κάστρο που βλέπουμε σήμερα στην πόλη. Φυσικά προϋπήρχε οχυρωμένος τόπος και το κάστρο στους αιώνες που πέρασαν από την κατασκευή του υπέστη καταστροφές επισκευές, τροποποιήσεις, επεκτάσεις κλπ.

Πήρα τον ανήφορο για την πύλη του κάστρου.

Δεξιά η εικόνα προς τις στέγες της πόλης είναι πολύ όμορφη.

Έφτασα στην πύλη και πέρασα.

Δεξιά είναι ο κεντρικός πύργος με το έμβλημα του καντονιού

και από κάτω του η δεύτερη πύλη. Πέρασα στο εσωτερικό του και έκανα μια βόλτα.

Επειδή το απόγευμα είχε προχωρήσει είχαν αρχίσει να ανάβουν τα φώτα και οι «μεσαιωνικές» εικόνες γίνονταν ακόμα πιο όμορφες.

Από κάποια σημεία η θέα προς το ποτάμι και τα κόκκινα, λόγω εποχής, δάση είναι υπέροχη.

Έκανα τις βόλτες μου, έβγαλα πολλές φωτογραφίες

και γύρισα για να φύγω.

Το ηλιοβασίλεμα,

αλλά και η πόλη «κορνιζαρισμένα» από τις πύλες ήταν εξαιρετικά.

Το ίδιο και οι στέγες της πόλης.

Γύρισα στο καφέ και έκατσα να πιώ ένα καφεδάκι και να πω στους άλλους για τις εντυπώσεις μου.

Όταν βγήκαμε είχε βραδιάσει και οι εικόνες στην πλατεία,

αλλά και καθ’ οδόν προς το πάρκινγκ ήταν απλά μαγικές.

Το δείπνο ήταν εξαιρετικό και η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα. Ήταν το τελευταίο μας βράδυ στην υπέροχη αυτή χώρα, μιας και την επομένη φεύγαμε. Πριν μπούμε όμως στο αεροπλάνο είχαμε ακόμα να δούμε πράγματα.

Ευχαριστήσαμε τα παιδιά για το δείπνο και γυρίσαμε στο σπίτι για τον τελευταίο ύπνο στο φιλόξενο σπίτι των φίλων μας, αλλά και σε Ελβετικό έδαφος. Καληνύχτα!

(το ταξίδι συνεχίζεται Ζυρίχη, η οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα!)

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας