Στη γη που γέννησε τους Έλληνες!!

 5 Νοεμβρίου 2010

«…..και τότε αυτοί άρχισαν να ρίχνουν πέτρες πίσω από την πλάτη τους. Κάθε πέτρα που έριχνε ο Δευκαλίων και ένας άντρας, κάθε πέτρα που έριχνε η Πύρρα και μια γυναίκα. Έτσι γεννήθηκε το γένος των Ηρώων Πρώτος απ’ όλους ο Έλληνας, ο γενάρχης των Ελλήνων».

Αυτά και άλλα πολλά έγιναν σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία στην ευρύτερη περιοχή του Παρνασσού. Στην ανατολική πλευρά του μάλιστα, πάνω από το χωριό Άγιος Βλάσιος υπάρχουν τα ερείπια της αρχαίας πόλης Πανοπεύς, όπου, πάλι σύμφωνα με τη μυθολογία, από το νερό του κοντινού χειμάρρου και το χώμα της περιοχής, ο Προμηθέας, πατέρας του Δευκαλίωνα, έφτιαξε τον πρώτο άνθρωπο.

Κοιτίδα των ανθρώπων λοιπόν, και γενέθλια γη των Ελλήνων η περιοχή που διαλέξαμε να επισκεφτούμε। Μέρη από τα οποία είχαμε περάσει ή επισκεφτεί παλαιότερα που όμως έχουν κάποια ενδιαφέροντα να δει κανείς που καιρό τώρα θέλαμε.

ΟΡΧΟΜΕΝΟΣ

Αν και είμαστε στις αρχές του Νοεμβρίου έχει μια υπέροχη λιακάδα και όπως αποδείχτηκε η θερμοκρασία όλη τη μέρα ήταν σταθερά πάνω από τους 20 βαθμούς. Μέρα δηλαδή ιδανική για εκδρομή.

Ξεκινήσαμε με προορισμό για πρώτη στάση μας τον Ορχομενό της Βοιωτίας. Πόλη πανάρχαια, με ιστορία που πάει πίσω στη Νεολιθική εποχή. Ιστορία δηλ. 6000 χρόνων (!!). Πατρίδα των μυθικών Φρίξου και Έλλης και του σπουδαίου λαού των Μινυών που με τη μοναδική τεχνολογία τους κατάφεραν την πρώτη αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας.

Σήμερα είναι μια αγροτική πόλη στη βόρεια πλευρά του κάμπου.

Τα αξιοθέατα της πόλης είναι ο θολωτός τάφος του Μινύα του 1250 π.Χ., το αρχαίο Θέατρο-Ωδείο του 4^ου αι. π.Χ. που βρίσκεται δίπλα στον τάφο, το Βυζαντινό μνημείο τηςΠαναγίας της Σκριπούς του 874μ.Χ., η Μακεδονική ακρόπολη και οι πηγές των Χαρίτων και του Μέλανα ποταμού.

Ο τάφος είναι εντυπωσιακού μεγέθους, όπως όλοι οι θολωτοί, αλλά δεν έχει πια την οροφή του. Αντίθετα ο τεράστιος υπέρθυρος λίθος βρίσκεται στη θέση του.

Το ίδιο καλοδιατηρημένος είναι και ο νεκρικός θάλαμος.

Το αρχαίο θέατρο είναι και αυτό σε αρκετά καλή κατάσταση. Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στους νότιους πρόποδες του Υφάντειου λόφου. Ο χώρος γύρω από τα αρχαία είναι διαμορφωμένος όμορφα με αρκετά δέντρα και πλακοστρωμένες επιφάνειες. Στη βόρεια πλευρά του λόφου είναι οι πηγές.

Τόπος γαλήνιος και καταπράσινος σε γεμίζει δροσιά και όμορφες καταπράσινες εικόνες.

Δίπλα στις πηγές υπάρχει εκτροφείο πέστροφας.

Αφήσαμε για επόμενη επίσκεψη την Παναγία και την Ακρόπολη και λίγα χιλιόμετρα παρακάτω βγήκαμε στην παλιά Εθνική Αθήνας-Λαμίας।

ΧΑΙΡΩΝΕΙΑ

Βογκητά πόνου αλλά και αλαλαγμοί χαράς αντηχούσαν στον κάμπο, εκεί που σήμερα ο θόρυβος των μηχανών δεκάδων αυτοκινήτων και κυρίως φορτηγών περνούν ασταμάτητα. Είναι το μακρινό 338π.Χ. όταν οι Μακεδόνες με τον Φίλιππο τον Β΄ και τον 18χρονο τότε Αλέξανδρο κατεβαίνουν προς τα νότια για να κατακτήσουν την υπόλοιπη Ελλάδα και να φτιάξουν ένα ενιαίο βασίλειο. Οι Αθηναίοι και οι Θηβαίοι ξεσηκώνονται και ενωμένοι παρατάσσονται απέναντι στους Μακεδόνες στην περιοχή της Χαιρώνειας. Η μάχη φονική έγειρε προς το μέρος των Μακεδόνων. Πολλά τα θύματα. Ανάμεσά τους οι νεαροί Θηβαίοι που απαρτίζουν τον Ιερό Λόχο. Όταν οι Μακεδόνες επιτρέπουν στους Θηβαίους να θάψουν τους νεκρούς τους, αυτοί τους θάβουν και φτιάχνουν τύμβο.

Πάνω του στήνουν μεγάλο μαρμάρινο άγαλμα Λέοντα, για να θυμίζει στους αιώνες τη θυσία των ηρώων εκείνων.

Επόμενη λοιπόν στάση η Χαιρώνεια.. Η αρχαία ομώνυμη πόλη ήταν χτισμένη εκεί που βρίσκεται το σημερινό χωριό. Πατρίδα του μεγάλου συγγραφέα του 1^ου μ.Χ. αι. Πλούταρχου έχει αρκετά ενδιαφέροντα κατάλοιπα της ιστορίας της. Σπουδαιότερο και πιο εντυπωσιακό όμως ο Λέων. Και ποιος δεν έχει σταματήσει στο Λιοντάρι; Πάνω στο δρόμο, είναι αδύνατο να μην το δει όποιος περνά από εκεί. Δίπλα ακριβώς στον Λέοντα είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο όπου έχουν συγκεντρωθεί ευρήματα από όλη την ευρύτερη περιοχή. Άλλο ένα αξιοθέατο που το αφήσαμε για μια άλλη φορά. Λίγο μετά μια πινακίδα αριστερά δείχνει προς το Αρχαίο Θέατρο. Πρόκειται για ένα μοναδικό στο είδος του Θέατρο.

Είναι το μοναδικό που έχω δει με το κοίλο (τα καθίσματα) να είναι εξ’ ολοκλήρου σκαλισμένο στο μονοκόμματο βράχο στους πρόποδες του λόφου Πετραχού.

Ο χώρος μπροστά του είναι ένας όμορφος ελαιώνας και αρκετά κυπαρίσσια στολίζουν γύρω το χώρο όπου ήταν η ορχήστρα। Μπροστά από το χώρο του Θεάτρου έχει διαμορφωθεί μια όμορφη πλατεία, με το ξύλινο κτίριο του Κέντρου Εικονικής Πραγματικότητας, για τη μάχη της Χαιρώνειας και μια παλιά μαρμάρινη βρύση.

Όλα αυτά τα είδαμε αργά το απόγευμα στην επιστροφή μας για Αθήνα। Ώρα όμως για τον Παρνασσό, το υπέροχο και τόσο ταλαιπωρημένο από τους ανθρώπους βουνό।

ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

Φεύγοντας από τη Χαιρώνεια και ακολουθώντας την παλιά εθνική, περάσαμε από την Κάτω Τιθορέα, που δεν μπορέσαμε όμως να δούμε, μιας και ένα παζάρι μας οδήγησε γρήγορα προς την έξοδό της। Συνεχίσαμε, περάσαμε έξω από την Αμφίκλεια και λίγο μετά στη διασταύρωση για Παρνασσό και Πολύδροσο, κάναμε αριστερά। Σε λίγο μπήκαμε στον γραφικό Πολύδροσο.

Αμφιθεατρικά κτισμένος με πολλά πέτρινα σπίτια, με καλαίσθητα ξενοδοχεία και πολλά λουλούδια παντού είναι μια πολύ όμορφη και ξεκούραστη εικόνα για τα ταλαιπωρημένα από τις εικόνες της μεγαλούπολης μάτια μας.

Φτάσαμε στην κεντρική πλατεία όπου και η εκκλησία και συνεχίσαμε την ανηφόρα.

Δεύτερη πλατεία, γεμάτη με λουλούδια κι ένα Μιραζ(!!!!!), πραγματικό στο κέντρο της। Είναι εκεί σα φόρος τιμής στο παλικάρι από το χωριό που έπεσε με το αεροσκάφος του σε ώρα καθήκοντος. 

Εμείς ψάχναμε όμως τις πηγές του Βοιωτικού Κηφισού, που τις είχαμε επισκεφτεί 14 χρόνια πριν και είχαμε πολύ ωραίες αναμνήσεις. Πινακίδα πουθενά! Ρωτήσαμε, μάθαμε, μαντέψαμε και τελικά φτάσαμε.

Ο χώρος άκρως ειδυλλιακός! Πλατάνια, νερά και βυζαντινά ερείπια πάνω σε παλαιότερα αρχαία.

 Η περιοχή είναι γνωστή στους ντόπιους σαν Πηγές της Αγίας Ελεούσας. Αυτό γιατί εκεί υπάρχουν τα ερείπια της εκκλησίας της Παναγίας Ελεούσας που φτιάχτηκε μεταξύ 5^ου και 7^ου αι.

Τα ερείπια είναι πολύ εντυπωσιακά, κυρίως με τη μεγάλη πύλη σχήματος Π που στέκει στη θέση της. Μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω είναι οι πηγές.

Μια στενόμακρη (διαμορφωμένη) λίμνη και το νερό να αναβλύζει από παντού, και να ξεκινά το ταξίδι του από μια έξοδο με πλάτος περίπου 1,5 μέτρο.

Γύρω μερικά παγκάκια κάτω από τα πλατάνια και

ακριβώς από πάνω ένα αρχαίο τείχος, στην κορυφή του οποίου σε πλάτωμα είναι τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής του Αγίου Χριστοφόρου. Λίγα τα απομεινάρια αυτού του ναού.

Κάτσαμε δίπλα στο νερό. Η δροσιά απερίγραπτη! Μόνοι μας όλη την ώρα απολαύσαμε την ησυχία και την ηρεμία του τοπίου. Μοναδικός ήχος τα πουλιά. Ξεγελασμένα από τον καλό καιρό κελάηδαγαν του «καλού καιρού»!

Είχαμε αποφασίσει να πάρουμε μαζί μας κάτι πρόχειρο να φάμε (η κρίση βλέπετε!!) και έτσι η εκδρομή μας εξελίχθηκε σε ένα ωραίο πικ νικ. Μια βόλτα μέσα στα ερείπια είχε σαν αποτέλεσμα πολλές και ωραίες φωτογραφίες. Έτσι πέρασε η ώρα και η ανάγκη για ένα καφέ είχε αρχίσει να γίνεται επιτακτική. Η λύση ήταν η πλατεία της Αμφίκλειας. Φτάσαμε στο γραφικό χωριό και ανεβήκαμε στην πάνω πλατεία. Στο πρώτο μισό του 20^ου αι. το Δαδί (έτσι ήταν το όνομα του χωριού μέχρι πριν μερικά χρόνια) ήταν πλούσιο χωριό. Ο κάμπος του έδινε πλούσια τα ελέη του.

Έτσι σήμερα υπάρχουν περίπου 500 (!!) νεοκλασικά ή πέτρινα σπίτια, χαρίζοντας στον οικισμό μοναδική αρχοντική ατμόσφαιρα.

Μετά τις φωτογραφίες στην πάνω πλατεία κατεβήκαμε στην κάτω. Είναι η κεντρική πλατεία και σε αυτή δεσπόζει το μοναδικό στην Ελλάδα Μουσείο Άρτου, με τα πολύ όμορφα στολισμένα ψωμιά και την πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση για τη διαδικασία παραγωγής του ψωμιού.

Το μουσείο είχα επισκεφτεί παλαιότερα και με είχε πραγματικά εντυπωσιάσει. Κλείνει όμως στις 2 το μεσημέρι και έτσι δεν πήγα και πάλι, αν και το ήθελα. Κάτσαμε έξω στην πλατεία και απολαύσαμε τον καφέ μας.

Απομεσήμερο πια ξεκινήσαμε για το σπίτι μας। Όχι κατευθείαν βέβαια.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Και πάλι στην Κάτω Τιθορέα και ακολουθήσαμε τις πινακίδες για το χωριό Ελάτεια που απέχει μόνο 5 χιλιόμετρα. Το χωριό το είχα δει στο χάρτη και με «τσίγκλησε» το όνομα. Έλατα και βουνό γέμισαν τη φαντασία μου. Αμ δε! Κάμπος και ούτε ίχνος από έλατο. Ευτυχώς που το χωριό είναι όμορφο. Ωραία πέτρινα σπίτια, ρυμοτομία, μια ωραία πλατεία και πεζόδρομοι κάνουν το χωριό να διαφέρει από τη συνηθισμένη εικόνα που βλέπει κανείς σε χωριά του κάμπου. Δεν σταματήσαμε γιατί είχε αρχίσει να σουρουπώνει αλλά δεν το μετανιώσαμε καθόλου για την παράκαμψη. Περάσαμε και από τη Χαιρώνεια όπου είδαμε το Θέατρο και βραδάκι πια μπήκαμε με φοβερή κίνηση στην Αθήνα.

Η εκδρομή αυτή μας έφερε σε γνωστά μέρη αλλά εν πολλοίς άγνωστα ή λιγότερο γνωστά αξιοθέατα. Φυσικά έχει τόσα πολλά ακόμα να δει κανείς αλλά ευτυχώς είναι κοντά στην Αθήνα και με εύκολη πρόσβαση. Έτσι μπορεί κάλλιστα να γεμίσει κι άλλες μελλοντικές μας βόλτες. Βόλτες που, καλά να είμαστε, θα έρθουν σίγουρα!

Περισσότερες φωτογραφίες

http://picasaweb.google.com/dimoshellas2/KifisosRiverOfViotia5112010#