20 Σεπτεμβρίου 2018
Παλιές λιθογραφικές πέτρες χαρτών, σίδερο, κόκκινο χρώμα. Διαστάσεις: 2,40
x 3,30 x 1,00 μ.
"Ο πόλεμος δεν ανήκει στο πεδίο των
τεχνών και των επιστημών, αλλά σε κείνο της κοινωνικής ύπαρξης. Είναι μία
σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων ρυθμισμένη με το αίμα, κι είναι μόνο σ' αυτό που
διαφέρει από τις άλλες συγκρούσεις."
Carl Von Clausewitz.
Πρόκειται για μια διαχρονική ιδέα του εικαστικού Νίκου Ζήβα που στις μέρες
μας γίνεται επίκαιρη, εξ αιτίας της επανεμφάνισης στο διεθνές προσκήνιο της
Γεωπολιτικής, χωρίς προσχήματα.
Η δημιουργία χαρτών, ή αποσπασμάτων χαρτών, ή η κατασκευή γλυπτών υδρόγειων
σφαιρών συμπίπτει με την επαναχάραξη των συνόρων σε διάφορα σημεία του πλανήτη,
ανατρέποντας παλαιότερα στάτους και συμφωνίες. Η πέτρα, το μάρμαρο, το σίδερο,
το ξύλο το χαρτί είναι τα υλικά με τα οποία ο Νίκος Ζήβας διαμορφώνει
φανταστικά τοπία χαρτών, ανασυνθέτοντας όπως πάντα παλιό υλικό. Οι συνθέσεις
του αυτές εμπνέονται και συνομιλούν με κείμενα ή αποσπάσματα κειμένων
σημαντικών μελετητών και χρηστών των χαρτών... (από το φυλλάδιο της έκθεσης)
Επισκέφτηκα την έκθεση και πραγματικά θαύμασα τα έργα.
αλλά και ερήμων,
όλες σαν εικόνες από δορυφόρους.
Αυτό όμως που πραγματικά με συγκλόνισε ήταν το έργο «Σφαγείο». Πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα! Για άλλη μια φορά ο Νίκος Ζήβας «μεγαλούργησε».
Την έκθεση συμπληρώνουν, στον εξωτερικό χώρο της γκαλερί,
τρεις πέτρινες υδρόγειοι σφαίρες.
Πάντα τέτοια και καλή συνέχεια!
Πάντα τέτοια και καλή συνέχεια!
Από το φυλλάδιο της έκθεσης είναι και το
κείμενο του καθηγητή του Α’ εργαστηρίου χαρακτικής
της ΑΣΚΤ Γιάννη Γουρζή.
Η έκθεση έργων του Νίκου Ζήβα
‘’Χαρτογραφία’’, ειδικά στην εποχή που ζούμε αποκτά ειδικό βάρος….Παρά τους
ελάχιστους υπαινιγμούς σε γεγονότα και καταστάσεις, είναι η παρουσίαση της
αισθητικής αντίληψης και τεχνικής αρτιότητας του Νίκου. Κυρίαρχο στοιχείο η
πέτρα και η ένθεσή της σε επιφάνειες και χώρους με
τρόπο που προκαλεί άμεσα συναισθήματα και εσωτερικά ταξίδια. Κυρίαρχα χρώματα
εκείνα της πέτρας –αποχρώσεις της ώχρας- και το μπλε της θάλασσας. Κάπου
αντιλαμβάνεται το μάτι και μια παρουσία ενός αιμάτινου τραγικού κόκκινου.
Το γενικό αίσθημα είναι ο Ελληνικός χώρος. Η φωτεινότητα
της πέτρας και το μπλε του Νίκου Ζήβα οδηγούν την σκέψη στο Ελ-λας
(φως-πέτρα)…..
Στα χέρια του καλλιτέχνη η διαμόρφωση του πέτρινου όγκου
γίνεται τόπος, γίνεται μέρος ενός μακρογραφικού τοπίου, γίνεται νησί, γίνεται
παραλία. Ό,τι το μυαλό του θεατή αποζητά να αναδημιουργήσει. Η επιδίωξη δεν
είναι η παράσταση – αναπαράσταση, είναι η ίδια η συγκίνηση του ματιού και της
καρδιάς με δόσεις νοσταλγίας; Πίκρας; Και τα δύο;
Η παράθεση του έργου με τις λιθογραφικές πέτρες και τους
χάρτες τους, σχεδιάσματα από ένα όχι τόσο πρόσφατο παρελθόν, είναι η πραγματική
εισαγωγή σ’ αυτό που συνήθως λέμε ‘’τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης….’’.
Αυτό το έκθεμα με τις ιδιαίτερες παρεμβάσεις του Νίκου,
διηγείται σιωπηλά μνήμες όχι ιστορικά ευχάριστες….
Το ενδιαφέρον της έκθεσης είναι ότι ενώ όλα τα έργα
αποτελούν μία ενότητα, κάθε έργο αποτελεί ταυτόχρονα και μία αυτοτελή σύνθεση.
Θαύμασα σε αυτή την παρουσίαση του Ζήβα την αρτιότητα του
καλλιτέχνη σε επίπεδο αισθητικής και τεχνικής υλοποίησης. Ο άνθρωπος μπορεί και
πραγματοποιεί τις ιδέες του με ευφυή τρόπο και –τουλάχιστον για μένα-
αξιοθαύμαστο. Σε εποχή που η Τέχνη παρουσιάζεται με υπερβολικά θεωρητικά λόγια
και η ικανότητα για υλοποίηση της Ιδέας έρχεται σε δεύτερη θέση, ο Νίκος Ζήβας
έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, δείχνοντας την ενότητα λόγου και
πράξης, Ιδέας και Υλοποίησης.
Νίκο, προσωπικά την ευχαριστήθηκα την έκθεσή σου, να ‘σαι
γερός να συνεχίζεις το πάλεμα με την Ύλη για λογαριασμό του Πνεύματος.
Γιάννης Γουρζής, συνάδελφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου