Θεοσκέπαστη και Άγιος Δημήτριος, δύο ξωκλήσια στα βορειοανατολικά της Καρύστου!

 2 Σεπτεμβρίου 2021

 

Στην ανατολική άκρη της πόλης της Καρύστου βρίσκεται το χωριό Αετός. Ένα καταπράσινο χωριό που κατρακυλά από τους πρόποδες του βουνού Όχη μέχρι τη θάλασσα.

Από την πάνω μεριά του, εκεί που είναι η εκκλησία της Παναγίας, ξεκινά ένας χωματόδρομος, μέτριας ως σχετικά καλής βατότητας, που πάει ακόμα πιο ανατολικά προς το χωριό Μετόχι. Δύο χιλιόμετρα μετά φτάνουμε στο πρώτο από τα ξωκλήσια.

Την Παναγία Θεοσκέπαστη ή Σπηλαιώτισσα.

Χτισμένη μέσα σε βράχο, που αποτελεί το κύριο μέρος των τοίχων και της σκεπής, είναι ένα μικρό, αλλά πολύ γραφικό εκκλησάκι, που γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου.

Χρειάζεται να ανέβεις λίγα σκαλάκια από εκεί που θα αφήσεις το αυτοκίνητο μέχρι τον αυλόγυρο.

Στο κλαρί μιας ελιάς κρέμεται η μικρή καμπάνα. Στο εσωτερικό ο χώρος είναι πολύ περιορισμένος.

Ένα χτιστό τέμπλο χωρίζει τον κυρίως χώρο από το μικροσκοπικό ιερό και λίγες εικόνες συμπληρώνουν τον χώρο.

Δίπλα έχουν φτιάξει μια μικρή αίθουσα με σκεπή από καλάμια και δοκάρια, περισσότερο σαν αποθήκη.

Έχουν περάσει περίπου 30 χρόνια από όταν είχαν πάει για πρώτη και μοναδική φορά και αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα για άλλη μια επίσκεψη.

Τότε ο δρόμος δεν συνέχιζε και το είχαμε κόψει με τα πόδια μέχρι τα δύο επόμενα ξωκλήσια, του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Γεωργίου του Μαύρου. Τώρα ο δρόμος πάει σε αυτά αλλά μόνο μέχρι τον Άγιο Δημήτριο για συμβατικά αυτοκίνητα. Από εκεί και πάνω θέλει αγροτικό ή 4Χ4. (Για εκείνη την επίσκεψη https://disaki.blogspot.com/2012/05/blog-post_22.html).

Έτσι έφτασα ίσαμε τον Άγιο Δημήτρη, μετά από περίπου άλλα 500μ.

Κι εδώ πρέπει να ανέβεις μερικά σκαλιά.

Μικρό κι αυτό

φτιαγμένο με τον πανάρχαιο εκφορικό τρόπο δόμησης, αυτόν που από τη βάση προς τα πάνω οι πέτρες εξέχουν και συγκλίνουν, όλο και περισσότερο, μέχρι το «κλείσιμο» στην οροφή,

έχει την ομορφιά της λιτότητας, 

που έχουν τα περισσότερα ξωκλήσια του τόπου μας.

Ένας μικρός στεγασμένος χώρος χτίστηκε δίπλα κάποια στιγμή στα χρόνια που πέρασαν από τότε που πρωτοήρθα.

Κι εδώ ένα κλαρί βαστά γερά την καμπάνα.

Η πανοραμική θέα προς τον κόλπο της Καρύστου είναι απρόσκοπτη και υπέροχη.

Μιας και το αυτοκίνητό μου δεν έχει τις προδιαγραφές για να συνεχίσει, πήρα το δρόμο της επιστροφής.

Ήταν μια μικρή, όμορφη βόλτα, έτσι για να ξαναδώ και να θυμηθώ εικόνες που είχα δρέψει στα νιάτα μου.

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας