Πόρτο, γλυκό σαν το κρασί του! Β΄

 Στη γη των μεγάλων θαλασσοπόρων!

Ταξίδι στην Πορτογαλία 2018. Μέρος 5^ο.

(Συνέχεια από Πόρτο, γλυκό σαν το κρασί του! Α΄)

 

26-27 Απριλίου 2018

 

Μετά την επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο Lello και το καφέ που ήπιαμε απέναντι ξεκινήσαμε

Περάσαμε μέσα από Praça de Lisboa,

μπροστά από το πανεπιστήμιο με το άγαλμα του επισκόπου António Ferreira Gomes (1906-1989)

και βγήκαμε στην πλατεία

μπροστά από το Πορτογαλικό Κέντρο Φωτογραφίας (Centro Português de Fotografia).

Από εκεί πήραμε να κατηφορίζουμε προς το ποτάμι,

μέσα από γραφικά στενάκια με azulejos στις προσόψεις και μπουγάδες στα μπαλκόνια, ίσως την πιο γραφική περιοχή της πόλης.

Έτσι φτάσαμε κοντά στις αποβάθρες, στην περιοχή που είναι γνωστή σαν Ribeira.

Πριν κατέβουμε στο ποτάμι είδαμε την πλατεία-πάρκο Praça-Jardim do Infante Dom Henrique

με το μνημείο του Ερρίκου και δύο εντυπωσιακά κτίρια, που βλέπουν σε αυτήν.

Στα βόρεια η Αγορά Mercado Ferreira Borges, του 2^ου μισού του 19^ου αι, που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε σαν τέτοια και σήμερα φιλοξενεί ένα χώρο συναυλιών και ένα εστιατόριο

και στα δυτικά το νεοκλασικό Ανάκτορο του Χρηματιστηρίου (Palácio da Bolsa), της ίδιας περιόδου.

Από εκεί κατηφορίσαμε

και βγήκαμε στις αποβάθρες.

Στα αριστερά μας η εντυπωσιακή γέφυρα, σήμα κατατεθέν της πόλης, η Ντομ Λουίς I (Ponte Dom Luís I). Κατασκευάστηκε μεταξύ 1881-1886 σε σχέδια του Γερμανού μηχανικού Théophile Seyrig. Έχει ύψος 85μ και δύο καταστρώματα. Το κάτω χρησιμοποιείται από τα αυτοκίνητα

και το πάνω από το μετρό. Και στα δύο έχει διάδρομους για τους πεζούς. Συνδέει το Πόρτο

με την απέναντι Vila Nova de Gaia ή απλά Gaia, που είναι μέρος του Μητροπολιτικού Πόρτο, αλλά αποτελεί ξεχωριστή πόλη-δήμο.

Οι εικόνες και από τις δύο μεριές του ποταμού είναι υπέροχες

και άκρως εντυπωσιακές.

Κόσμος πολύς,

καλλιτέχνες του δρόμου,

ανάμεσά τους και δύο παιδιά 

που έπαιζαν υπέροχα πιάνο,

όμορφα κτίρια, μικρές πολύχρωμες βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη για βόλτες στο ποτάμι.

Το πρωί, όταν είχαμε πάει να δούμε τον σιδηροδρομικό σταθμό, είχαμε κλείσει μια τέτοια βόλτα. Φτάνοντας λοιπόν στις αποβάθρες και μιας και είχαμε χρόνο μέχρι τον απόπλου μας, κάτσαμε κάπου να τσιμπήσουμε κάτι. Μέχρι να έρθει η παραγγελία μας πήγα να βρω το σημείο από όπου φεύγει το σκάφος της εταιρείας που είχαμε κλείσει.

Μετά το φαγητό πήγαμε στην αποβάθρα απ’ όπου θα παίρναμε το πλοίο για τη βόλτα μας. Μπήκαμε και κάτσαμε περιμένοντας την αναχώρηση.

Η βόλτα κράτησε περίπου μια ώρα.

Ξεκινήσαμε προς τα ανατολικά έχοντας στα αριστερά το Πόρτο με τα χρωματιστά του σπίτια,

τις οχυρώσεις που έχουν μείνει στην περιοχή του Καθεδρικού και της Σάντα Κλάρα

και το εντυπωσιακό κτίριο του εκπαιδευτικού ιδρύματος των Σαλεσιανών,

ενώ στα δεξιά είχαμε τις πράσινες πλαγιές της Gaia.

Περάσαμε κάτω από παλιές,

αλλά και νεώτερες γέφυρες

και είδαμε όμορφες εκκλησίες

και παρεκκλήσια.

Ήταν μια πολύ ωραία και ξεκούραστη βόλτα, που μας χάρισε εικόνες της πόλης από μια διαφορετική οπτική γωνιά. 

Με το τέλος της ποτάμιας βόλτας μας ξεκινήσαμε για να περάσουμε απέναντι

από τη Ντομ Λουίς I,

όπου χρησιμοποιήσαμε το κάτω κατάστρωμα των αυτοκινήτων για να βρεθούμε στη Gaia.

Η Vila Nova de Gaia υπάρχει από την εποχή των Κελτών, όταν ονομάζονταν Cale. Στα Ρωμαϊκά χρόνια υπήρχε απέναντι ένα λιμάνι στη θέση της σημερινής Ribeira του Πόρτο, που όμως μέχρι τον 8^ο αι ήταν μικρότερο από το Cale. Η αραβική επέλαση σταμάτησε στον Ντούρο, με αποτέλεσμα η πόλη να ερημωθεί μιας και οι κάτοικοι πέρασαν απέναντι στο λιμάνι, με αποτέλεσμα τη μεγάλη ανάπτυξη του Πόρτο, που στον ύστερο Μεσαίωνα ονομάζεται Portus Cale (Το λιμάνι του Κάλε), από παραφθορά του οποίου προέκυψε το όνομα της χώρας PORTUGAL.

Σήμερα στη Gaia υπάρχουν μεγάλα κελάρια (caves) των οινοποιείων της κοιλάδας του Ντούρο, όπου το διάσημο κρασί αποθηκεύεται και ωριμάζει. Σε πολλά από αυτά πραγματοποιούνται επισκέψεις με ξενάγηση και δοκιμή κρασιών. Αυτή είναι και η κυριότερη τουριστική δραστηριότητα στην περιοχή.

Στο ποτάμι βρίσκονται αραγμένες στη σειρά, οι χαρακτηριστικές ξύλινες βάρκες μεταφοράς του κρασιού, barcos rabelos.

Μια εικόνα που βλέπει κανείς σε όλο το μήκος της αποβάθρας.

Κάναμε τις βόλτες μας χαζεύοντας τις βάρκες.

αλλά και τους φοιτητές που κάνανε την καντάδα τους.

Στην Πορτογαλία, οι άντρες φοιτητές συνηθίζεται να φορούν στολή που αποτελείται από μαύρο κοστούμι, συνήθως με γιλέκο και μακρύ σακάκι, άσπρο πουκάμισο, μαύρη γραβάτα και παπούτσια και από πάνω μαύρη, μακριά μπέρτα. Η στολή αυτή, που έχει σήμερα καθιερωθεί σε όλα τα Πορτογαλικά Πανεπιστήμια, ξεκίνησε από το Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα, που ιδρύθηκε το 1290 και είναι το παλιότερο της χώρας και ένα από τα παλιότερα της Ευρώπης. Μία ακόμα παράδοση που σχετίζεται με τους φοιτητές είναι η μουσική. Ομάδες φοιτητών με τη χαρακτηριστική τους στολή και με όργανα στα χέρια παίζουν μουσική και τραγουδάνε όπου βρεθούν. Σε κάποιο χώρο ή στο δρόμο.

(Και στο YouTube https://www.youtube.com/watch?v=6NvsoEe3Zh8)

Μια τέτοια ομάδα, καμιά 10αριά φοιτητών, είδαμε εκείνο το απόγευμα στην αποβάθρα της Vila Nova de Gaia. Σταματούσαν κοπέλες στο δρόμο, τους φορούσαν τις κάπες τους και μετά τους έκαναν καντάδα. Υπέροχη εικόνα!

Επισκεφτήκαμε ένα κελάρι, δοκιμάσαμε το υπέροχο κρασί και ανεβήκαμε στο καφέ που είχε στην ταράτσα για να απολαύσουμε τις εικόνες από ψηλά

και προς το Πόρτο

και προς την Gaia.

Ένα ταξί μας έφερε στο αυτοκίνητο που είχαμε αφήσει το πρωί και γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε.

Την επομένη πρωί-πρωί πήγα τη Μαριάννα στο αεροδρόμιο για να φύγει για Βαρκελώνη και γύρισα για να φορτώσουμε. Πριν φύγουμε από την πόλη, για πιο νότιες πόλεις και αξιοθέατα

(Και στο YouTube https://www.youtube.com/watch?v=EnWb3v6qAzM)

κάναμε με το αυτοκίνητο μια μεγάλη αποχαιρετιστήρια βόλτα στο Πόρτο.

Καλή συνέχεια!

 

 (το ταξίδι συνεχίζεται Ζωγραφισμένες «γόνδολες» και fados με «πτυχίο»!)

 

 θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας