Η Άρτεμις, η Μεταμόρφωση και η Παναγιά!

 23 Φεβρουαρίου 2023

 

Λίγες μέρες πριν το τριήμερο της απόκριας, ξεκινήσαμε νωρίς το μεσημέρι να πάμε για μερικές μέρες στην Κάρυστο. Για άλλη μια φορά το ταξίδι μας ήταν απ’ έξω, οδικό δηλαδή, μέσω Χαλκίδας. Είχαμε πάρει και δυο σάντουιτς για να φάμε κάπου που θα σταματούσαμε.

Στη Χαλκίδα κάναμε δεξιά για νότια Εύβοια, περάσαμε την Ερέτρια και φτάσαμε στην Αμάρυνθο, που την περάσαμε και περίπου 2χμ μετά κάναμε δεξιά στην οδό Αρτέμιδος.

Λίγο πριν φτάσουμε στη θάλασσα, στα δεξιά μας συναντάμε τον αρχαιολογικό χώρο του Ιερού της Αμαρυσίας Αρτέμιδας. Ο χώρος ανασκάπτεται τα τελευταία χρόνια από μικτή ομάδα της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής και της Εφορίας αρχαιοτήτων Εύβοιας. Ο χώρος δεν είναι επισκέψιμος και λόγω χειμώνα κλειστός. Παντού σκεπασμένα με περίσσια φροντίδα (Ελβετοί αφού, όπως θα λέγανε και οι φίλοι μας από Σαλονίκη). Μια φωτογραφία από ψηλά και γυρνάμε στον κεντρικό δρόμο για να στρίψουμε αμέσως μετά από καμιά 30ριά μέτρα και πάλι προς τα δεξιά και τη θάλασσα. Μόνο που εδώ ο τσιμεντόδρομος ανηφορίζει προς την κορυφή του λόφου Παλαιοχώρα.

Εδώ ας κάνουμε μια παρένθεση να πούμε δυο λόγια για την Αμάρυνθο

Η Αμάρυνθος αποτελεί ιστορική πόλη, αφιερωμένη στη Θεά Άρτεμη και ένα από τα αρχαιότερα λιμάνια της Μεσογείου. Χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο όμορφα θέρετρα της Εύβοιας και βρίσκεται μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Χαλκίδα. Τα καταγάλανα νερά και οι πεντακάθαρες παραλίες της προσφέρονται για υπέροχες καλοκαιρινές διακοπές και προσελκύουν το ενδιαφέρον πολλών παραθεριστών.

Σύμφωνα με τις πηγές που έχουν έρθει στο φως τα τελευταία χρόνια, προκύπτει ότι ο πρώτος μόνιμος οικισμός αναπτύχθηκε στην Αμάρυνθο κατά τη νεολιθική εποχή (6000-3000 π.Χ). Κατά τη πρώιμη εποχή του χαλκού (3000-1200 π.Χ) υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα προϊστορικά λιμάνια. Κατά την πρώιμη υστεροελλαδική περίοδο(1650-1100 π. Χ) η Αμάρυνθος αποτελεί τη σημαντικότερη πόλη της περιοχής και το όνομά της αναφέρεται στις πινακίδες Γραμμικής Β΄ από το ανάκτορο της Θήβας. Η ακμή της πόλης με το Ιερό της Αρτέμιδας συνεχίστηκε και τους επόμενους αιώνες.

Κατά τον Μεσαίωνα η κατάληψη της από τους Φράγκους την οδηγεί στη παρακμή, ενώ η ολική καταστροφή της έρχεται το 1470 από τη Τούρκικη εισβολή.

Λίγο πριν φτάσουμε στο πλάτωμα της κορυφής του λόφου, στα αριστερά μας είναι το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Δεν βρήκα πουθενά πληροφορίες για το ναΐδριο αυτό, πέρα από μια πληροφορία πως πρόκειται για ναό που φτιάχτηκε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας χωρίς να είμαι σίγουρος αν είναι έτσι τα πράγματα.

Φυσικά ήταν κλειστός

και το μόνο που μπόρεσα να δω από το εσωτερικό του ήταν ότι φαινόταν από ένα πλαϊνό παράθυρο.

Λίγες φωτογραφίες και μερικά μέτρα μετά

σταματήσαμε στο πλάτωμα της κορυφής.

Εκεί στέκει ένα άλλο ναΐδριο.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, ναός του 11^ου-12^ου αι, χτισμένος πάνω στα θεμέλια αρχαίου ναού.

Το χαρακτηριστικό αυτού του ναού είναι ο βόρειος προσανατολισμός, αντί του ανατολικού, που έχουν οι ναοί.

Εδώ η πόρτα ήταν ανοικτή αλλά ένα κάγκελο εμποδίζει την είσοδο,

αφήνοντας όμως ελεύθερη τη ματιά να δει στο εσωτερικό.

Εκεί ψηλά στο λόφο βρίσκουν σήμερα τα ίχνη της νεολιθικής περιόδου της ιστορίας της πόλης.

Από τη θέση αυτή είναι καταπληκτική η θέα προς τη θάλασσα. Ο βράχος κατρακυλά απότομα στον Ευβοϊκό,

ενώ προς τα δυτικά

και τα ανατολικά απλώνονται όμορφες παραλίες.

Απολαμβάνοντας αυτή την υπέροχη θέα φάγαμε τα σάντουιτς που είχαμε μαζί και πήραμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας