Στο Μεσολόγγι η πρώτη βόλτα της χρονιάς!

 2 Ιανουαρίου 2024

 

Σχεδόν πάντα τη δεύτερη ή τρίτη μέρα της νέας χρονιάς κάνουμε μια εκδρομή. Ανάλογα το που γιορτάζουμε τον καινούριο χρόνο πάμε σε κάποιο μέρος εκεί κοντά. Φέτος είχαμε κατέβει για Πρωτοχρονιά στην Πάτρα (Εικόνες της Γιορτινής Πάτρας!). Έτσι τη δεύτερη μέρα ξεκινήσαμε για μια βόλτα στο Μεσολόγγι. Επειδή σε αυτή την Ηρωική πόλη έχουμε πάει κι άλλες φορές (Στο νομό με τα πολλά νερά!-Μεσολόγγι), αυτή τη φορά περιοριστήκαμε σε βόλτες, καφέ και φαγητό.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο πίσω από τον Άγιο Παντελεήμονα,

χωθήκαμε στο πεζοδρομημένο κομμάτι του κέντρου της πόλης,

το γεμάτο καφέ και μεζεδοπωλεία.

Στη διασταύρωση των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Λόρδου Βύρωνος

είδαμε το κτίριο που στέγασε το πρώτο τυπογραφείο των «Ελληνικών Χρονικών», του Θεσσαλονικιού Δημήτριου Μεσθενέα (μέσα 18^ου αι-1826), που σκοτώθηκε κατά την Έξοδο.

Στην επόμενη γωνία βγήκαμε στην πλατεία Μάρκου Μπότσαρη,

όπου δεσπόζουν δίπλα δίπλα το παλιό Δημαρχείο, σήμερα Πινακοθήκη και Ιστορικό Μουσείο

και η Λέσχη Αξιωματικών.

Έξω από το πρώτο στέκουν οι προτομές δύο πρωθυπουργών του 19^ου αι, που συνδέονται με την πόλη. Του Επαμεινώνδα Δεληγεώργη (1829-1979) και του Χαρίλαου Τρικούπη (1832-1896).

Έξω από το δεύτερο στέκει ο Ανδριάντας του Σουλιώτη οπλαρχηγού και ήρωα Μάρκου Μπότσαρη (1790-1823), έργο του Κύπριου γλύπτη Νίκου Κοτζιαμάνη, του 2014.

Εκεί στην πλατεία κάτσαμε για ένα καφέ, μιας και ήταν λίγο νωρίς για φαγητό.

Επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και παίρνοντας το δρόμο που διασχίζει όλη τη δυτική πλευρά της λιμνοθάλασσας της Κλείσοβας και των Αλυκών

φτάσαμε στην Τουρλίδα,

την περιοχή με τον ομώνυμο παραδοσιακό οικισμό, που «κλείνει» από τα νότια τη λιμνοθάλασσα, απέναντι από την πόλη.

Αυτά που κυριαρχούν στη γύρω περιοχή είναι οι πελάδες

και τα πριάρια. Τα πρώτα είναι οι καλύβες, τόποι εργασίας αλλά και προσωρινής κατοικίας των ψαράδων στη λιμνοθάλασσα. Είναι κατά κανόνα ξύλινες κατασκευές πάνω σε πασσάλους σε μικρό ύψος πάνω από την επιφάνεια της λιμνοθάλασσας ή και της στεριάς για να εξασφαλίζονται από πλημμύρα. Τα δεύτερα είναι οξύπρυμνα σκάφη-βάρκες με επίπεδο πυθμένα που χρησιμοποιούνται στις λιμνοθάλασσες και στις εκβολές των ποταμών στη Δυτική Ελλάδα.

Αυτό όμως που εντυπωσιάζει είναι οι εικόνες.

Τα νερά, κυρίως στις αλυκές, ήταν εντελώς ακύμαντα με αποτέλεσμα ένα μεγάλο «καθρέφτη» με τα σύννεφα να συνδυάζονται θεαματικά σε υπέροχες εικόνες. Πολύ όμορφες είναι και αυτές με τη βλάστηση γύρω από τον παραδοσιακό οικισμό.

Ο Άγιος Νικόλαος, σχεδόν εκεί που τελειώνει ο δρόμος

και στρίβει αριστερά προς το Μουσείο Άλατος και τα «βουνά» από αλάτι, είναι άλλη μια εντυπωσιακή εικόνα.

Από όποια μεριά κι αν δεις την εκκλησία είναι πολύ γραφική.

Εκεί, μπροστά στο μικρό λιμανάκι κάτσαμε για ψαράκι.

Λίγο μετά τις 5 το απόγευμα ήμασταν πίσω στην Πάτρα.

Η πρώτη εκδρομούλα του χρόνου ήταν πολύ όμορφη και γεμάτη χρώματα και εικόνες. Ελπίζουμε να είμαστε καλά και να ακολουθήσουν και άλλες πολλές, μικρές και μεγάλες.

Καλή Χρονιά!

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας