(συνέχεια από Καλαμάτα, εικόνες του παρελθόντος!)
Μεσσηνία. Στη γη που «άρχισε και τελείωσε» η Επανάσταση!, Μέρος 2ο
27 Αυγούστου 2015
Μεθώνη, η νοτιοδυτική άκρη της Πελοποννήσου. Η
στρατηγική της θέση στάθηκε η αιτία, που όλες οι δυνάμεις από τα πανάρχαια
χρόνια μάχονταν για την κατοχή της. Η μικρή πόλη με το εντυπωσιακό Ενετικό
Κάστρο και το εμβληματικό Μπούρτζι, άλλοτε άκμαζε και άλλοτε παρήκμαζε.
Όπως όλη η Πελοπόννησος, κάποια στιγμή πέρασε
στα Βενετσιάνικα χέρια. Οι Ενετοί, δεινοί έμποροι και θαλασσινοί την κατέλαβαν
και την έκαναν ένα ακμαίο εμπορικά και οικονομικά λιμάνι. Αυτή είναι η εποχή
της 1ης ενετοκρατίας και κράτησε από το 1209 ως το 1500, που η πόλη
πέρασε στα χέρια των Τούρκων. Οι Ενετοί, όμως γύρισαν 186 χρόνια μετά και
παρέμειναν για περίπου 30 χρόνια (2η εποχή ενετοκρατίας), οπότε το
1715 πέρασε οριστικά στα χέρια των Οθωμανών
Από τα μνημεία της κάποια ανήκουν στην 1η
και κάποια στη 2η ενετοκρατία.
Σήμερα, εκτός από το Κάστρο και το Μπούρτζι, υπάρχουν
και άλλα κατάλοιπα της εποχής των Ενετών, όπως το πηγάδι στην πλατεία Συγγρού.
Αυτά τα μνημεία επισκέφτηκα εκείνο το καυτό πρωινό.
Πλατεία Συγγρού-Ενετικό
Πηγάδι
Η
μικρή, ήσυχη πλατεία, με τα δέντρα, που προσφέρουν τη σκιά τους σε αυτούς που
θα κάτσουν στα τραπεζάκια για τον καφέ τους, βρίσκεται στη δυτική πλευρά της
πόλης, κοντά στο κάστρο. Πήρε το όνομά της από τον ευεργέτη Α. Συγγρό,
που
έχτισε εκεί Δημοτικό Σχολείο, κτίριο, που υπάρχει και στις μέρες μας.
Εκτός
από το σχολείο στη μια άκρη της,
υπάρχει
το Ενετικό Πηγάδι. Έχει χείλος από πωρόλιθο με διάμετρο 2,60μ. και το βάθος του
είναι 4,00μ. Περιμετρικά έχει βαθμίδες, στις οποίες έχουν τοποθετήσει δύο
κανόνια από το κάστρο. Πρόκειται για μνημείο της 2ης ενετοκρατίας
(1686-1715). Αναφέρεται με την ονομασία «Άζυμο» στο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα»
του Τούρκου περιηγητή Εβλιγιά Τσελεπί (1668-1671). Μάλλον προϋπήρχε το πηγάδι
και στη 2η ενετοκρατία πήρε τη μορφή που βλέπουμε σήμερα.
Το
Κάστρο και το Μπούρτζι
Αντιγράφω
από την Wikipedia:
«Από
τα σημαντικότερα οχυρωματικά κτίσματα στον Ελληνικό χώρο κατά τον μεσαίωνα όπου
η Μεθώνη ήταν ενδιάμεσος σταθμός στο ταξίδι που έκαναν οι χριστιανοί στους
Άγιους τόπους. Είναι άγνωστο πότε οχυρώθηκε η θέση για πρώτη φορά, το 1205 οι
Φράγκοι σταυροφόροι αναφέρεται ότι την οχύρωσαν πρόχειρα και το 1206 που
κατέλαβαν τη Μεθώνη οι Ενετοί γκρέμισαν την οχύρωση αυτή και το 1209 που πήραν
οριστικά τη Μεθώνη έφτιαξαν το σημερινό κάστρο και το λιμάνι του τότε οικισμού.
Είναι
κτισμένο στην χερσόνησο του Αγίου Νικολάου, έχει ελλειψοειδής σχήμα, με μήκος
700 μέτρα. Τα τείχη διέθεταν πύργους ενώ η πύλη της ξηράς είχε και επιπρόσθετα
οχυρωματικά έργα για μεγαλύτερη προστασία. Βρέχεται από τρεις πλευρές με
θάλασσα. Από την πλευρά της ξηράς είχε τάφρο, χωρίς νερό, και γέφυρα, 14τοξη,
για την πρόσβαση στην πύλη. Διέθετε και ακρόπολη σε μικρό ύψωμα μέσα στο
κάστρο, τειχισμένη με διπλό τείχος, άλλες σημαντικές πύλες του κάστρου ήταν
αυτή του Αγίου Μάρκου στο λιμάνι.
Το
1499 έγιναν από τους Ενετούς νέα οχυρωματικά έργα περιτειχίζοντας τον οικισμό
της Μεθώνης».
Στη
νότια απόληξη του κάστρου, πάνω σε νησίδα, υπάρχει το μικρό φρούριο Μπούρτζι,
οκταγωνικού σχήματος, που διαμορφώνεται σε τρία επίπεδα (σαν τούρτα, όπως
άκουσα κάποιους ντόπιους να λένε), που ενώνεται με το κάστρο με τεχνητή πέτρινη
γέφυρα. Οι Ενετοί άρχισαν να το φτιάχνουν λίγο πριν το 1500 και το συνέχισαν οι
Οθωμανοί τον 16ο αι. Χρησίμευε σαν φρούριο, φάρος, φυλακή και χώρος
προστασίας σε περίπτωση πολιορκίας.
Πέρασα
την 14τοξη γέφυρα
πάνω
από την τάφρο που περιτριγυρίζει το κάστρο από την ανατολική και βόρεια πλευρά
του,
κάτω
από τους μεγάλους προμαχώνες
και
πέρασα την πύλη.
Ένας
φαρδύς διάδρομος, ανάμεσα στα τείχη και το εσωτερικό φρούριο,
οδηγεί
σε άλλη πύλη
και
σε άλλη
και
από εκεί στο μεγάλο ανοικτό χώρο, με ερείπια κτιρίων
και
ένα αρχαίο κίονα.
Ακολουθώντας
το δρόμο που οδηγεί στην νότια πύλη που βγαίνει προς το Μπούρτζι,
βλέπει
κανείς αρκετά ερείπια διαφόρων κτιρίων.
Ίσως
τα πιο καλοδιατηρημένα είναι τα δύο χαμάμ.
Εντυπωσιακή
είναι και η νότια πύλη,
κυρίως
από την εξωτερική πλευρά.
Βγαίνοντας
από την πύλη έχεις μπροστά σου, σε όλο του το μεγαλείο, το Μπούρτζι.
Έκατσα
εκεί στην άκρη της γέφυρας,
το
χάζεψα, το θαύμασα
και
το φωτογράφησα. Και να πεις πως ήταν η πρώτη φορά που το έβλεπα. Άσε που, όπου
κι αν είσαι στην παραλία της Μεθώνης το Μπούρτζι δεν λείπει από το οπτικό σου
πεδίο.!
Η
ζέστη ήταν αφόρητη και ήμουν λουσμένος στον ιδρώτα, σαν βγήκα από το κάστρο.
Δίπλα στο πάρκινγκ, έκατσα σε μια πεζούλα κάτω από τα δέντρα να πάρω μια ανάσα
και γύρισα στο δωμάτιο, στη δροσιά του κλιματιστικού. Υπέροχη η Ενετική Μεθώνη,
αλλά μάλλον για άλλη εποχή!!
Πληροφορίες
από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού για το κάστρο http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=7499
Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/106934190911586551442/Messinia25302015?noredirect=1
(Το ταξίδι συνεχίζεται Αρχαία Μεσσήνη!)
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου