Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 1

¡Viva España! ¡Olé!

2017, Ταξίδι στην Ισπανία-μέρος 2ο

(συνέχεια από Στο δρόμο των λευκών χωριών!)

11 Μαρτίου 2017

  

Η ιστορία της Ανδαλουσίας χάνεται στα απώτερα βάθη της ανθρώπινης παρουσίας. Αν και έχουν βρεθεί εργαλεία προγενέστερων χρόνων, φαίνεται πως ο άνθρωπος του Νεάτερνταλ ζούσε εκεί 50.000 χρόνια πριν το Χριστό, ενώ ο Homo Sapiens εμφανίζεται περίπου 25.000 π.Χ. Παλαιολιθικοί κάτοικοι, νεολιθικοί και στα 1100π.Χ. οι Φοίνικες ιδρύουν το σημερινό Κάδιξ. Οι Έλληνες ιδρύουν αποικίες στην περιοχή, μεταξύ των οποίων και μια πόλη στη Χώρα των Τουρδηδανών, σημερινή Ανδαλουσία, στην αριστερή όχθη του ποταμού Βαΐτιου, σημερινού Γουαδαλκιβίρ. Το όνομά της Ίσπαλις, όνομα που θα διατηρηθεί και στα Ρωμαϊκά χρόνια. Πόλη λαμπρή (επιφανή την ονομάζει ο Στράβωνας), στη συνέχεια θα περάσει, διαδοχικά, στα χέρια των Καρχηδονίων, των Ρωμαίων για περίπου 700 χρόνια, των Βανδάλων, των Γότθων και το 712μ.Χ. θα την κατακτήσουν οι Μαυριτανοί. Θα ονομάσουν την περιοχή Αλ Ανταλούς και μετά 2 αιώνες θα ιδρύσουν Χαλιφάτο με πρωτεύουσα την Κόρντοβα. Η Ίσπαλις θα γίνει Ισμπιλίγια Οι αραβικές δυναστείες θα παραμείνουν στην περιοχή και θα τη διοικήσουν για πάνω από 500 χρόνια. Η Ισμπιλίγια πέφτει στα χέρια του Φερδινάνδου Γ΄ το 1248. Από εκεί και μετά είναι γνωστή σαν Sevilla ή σε εμάς Σεβίλλη.

Το πρωί ξεκινήσαμε μετά το πρωινό. Αφήσαμε το αυτοκίνητο κάπου κοντά στο ιστορικό κέντρο της πόλης, την περιοχή Santa Kruz. Σε αυτή την περιοχή βρίσκονται τα πιο εμβληματικά μνημεία της πόλης. Ο Καθεδρικός με το καμπαναριό La Giralda και το Βασιλικό Ανάκτορο Reales Alcázares de Sevilla.

Από το πάρκινγκ περάσαμε απέναντι και μπήκαμε στους κήπους που είναι στην ανατολική πλευρά, έξω από τα τείχη του ανακτόρου. Τους κήπους Jardines de Murillo.

Μέσα είναι το εντυπωσιακό μνημείο του Κολόμβου (Monumemnto a Cristóbal Colón).

Περάσαμε μέσα από το πάρκο και προχωρήσαμε προς το παλάτι.

Αριστερά μας ένα σχολείο

και δεξιά το πάρκο

με τα πανύψηλα δέντρα

και τα παγκάκια με τα Azulejos.

Μέσα από γραφικά στενά φτάσαμε στην καταπράσινη,

μικρή πλατεία Plaza de Doña Elvira,

με τα πολύ όμορφα σπίτια ένα γύρω

και τα περίτεχνα παγκάκια. Εκεί κάτσαμε για ένα καφέ.

Στη συνέχεια τα στενά, όσο πλησιάζουμε το παλάτι, γίνονται όλο και πιο τουριστικά.

Περνάμε την plaza de la Alianza

και βγαίνουμε δίπλα στα τείχη του παλατιού.

Σε όλη τη διαδρομή πλανόδιοι μουσικοί, γεμίζουν το ανοιξιάτικο πρωινό με όμορφους ήχους.

Βγήκαμε στην Plaza del Triunfo,

με τον Καθεδρικό στα δεξιά

και το παλάτι στα αριστερά.

Είχαμε φτάσει στην Puerta del Leon, την είσοδο, που θα μας έφερνε στο υπέροχο παλάτι.

Πήραμε τα εισιτήριά μας και μπήκαμε.

Τι να πεις γι αυτό το μνημείο! Πώς να παρουσιάσεις αυτό το αριστούργημα!

Ο όρος Alcázar προέρχεται από το αραβικό al-qasr ("το κάστρο" ή "το παλάτι"), που προέρχεται από το λατινικό castrum ("κάστρο").

Εδώ υπήρχε ένα castrum από τα ρωμαϊκά χρόνια. Ήρθαν οι άραβες τον 8^ο αι και σε αυτή τη θέση άρχισαν να χτίζουν νέα κτίσματα, να γκρεμίζουν ή να μετατρέπουν τα παλιά, στους επόμενους αιώνες, φτιάχνοντας ένα al-qasr, το παλάτι ή καλύτερα το σύμπλεγμα των παλατιών, που έμελλε να αλλάξει και πάλι και να μεγαλώσει από τον 13^ο αι και μετά, όταν τον τόπο κατέλαβαν οι Χριστιανοί. Έτσι έγινε το Real Alcázar. Τα αραβικά αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία δεν εξαφανίστηκαν αλλά ενσωματώθηκαν σε ένα νέο αρχιτεκτονικό ρυθμό, υβρίδιο χριστιανοϊσλαμικό, το ρυθμό Μουδέχαρ. Αυτό σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει και με το γεγονός πως οι κατασκευαστές των νέων κτιρίων (και όχι μόνο των παλατιών) ήταν κυρίως Μαυριτανοί. Φυσικά οι ανακατασκευές και οι προσθήκες δεν σταμάτησαν εκεί. Στους αιώνες που ακολούθησαν αναγεννησιακά και μπαρόκ στοιχεία προστέθηκαν στα γοτθικά και ρωμανικά, που είχε ενσωματώσει ο ρυθμός Μουδέχαρ.

Αυτό το θεσπέσιο «βιβλίο» ιστορίας, πολιτικής και πολιτιστικής, είχαμε έρθει να "διαβάσουμε".

Περάσαμε την πύλη, με το λιοντάρι που φορά στέμμα και κρατά το σταυρό,

μπήκαμε στο ομώνυμο Patio (εσωτερική αυλή)

και από εκεί περάσαμε στο Patio de la Monteria, εκεί που συγκεντρώνονταν οι αυλικοί για να ξεκινήσουν το κυνήγι.

Πίσω και αριστερά μας ξεχώριζε η σκεπή της Sala de la Justicia, αριστερά μας μια σειρά από κτίρια που οδηγούν στο Palacio Gótico, δεξιά μας άλλα οικήματα των παλατιών και μπροστά μας το πιο εντυπωσιακό από όλα.

Η Πρόσοψη του παλατιού του Πέδρο Ι της Καστίλης, που έμεινε στην ιστορία σαν Πέτρος Α΄ο Σκληρός. Είναι το πιο αντιπροσωπευτικό μουδέχαρ κτίσμα του συγκροτήματος.

Η υπέροχη πρόσοψη (Fachada del Palacio del Rey Don Pedro) με τα σκαλισμένα αραβουργήματα είναι εξαιρετική.

Στο κτίριο που βρίσκεται δεξιά μας στην αυλή,

μια σκάλα (Escalera ad Cuarto Real Alto) οδηγεί στον πάνω όροφο, όπου υπάρχει μια αρκετά μεγάλη και εντυπωσιακή έκθεση κεραμικών. Κυριαρχούν τα κεραμικά πλακάκια (Azulejos),

άλλα με ανεικονικό, διακοσμητικό περιεχόμενο,

άλλα με θρησκευτικό,

με κοσμικό,

κάποια με πορτρέτα υπαρκτών, ιστορικών προσώπων,

με θυρεούς

και άλλα με καρικατούρες.

Φυσικά δεν λείπουν και άλλα κεραμικά αντικείμενα.

Περιηγηθήκαμε στα διάφορα τμήματα των παλατιών. Βρεθήκαμε σε μικρότερα ή μεγαλύτερα Patios,

όπως τα Patio del Asistante και

Patio de Levies, μπήκαμε σε παρεκκλήσια,

όπως το Capilla de la Virgen de los Navegantes,

σε διάφορους μικρούς κήπους

με ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία,

είδαμε άλλη μια μικρή έκθεση με Azulejos

και μια με βεντάλιες.

Συνεχίσαμε με τα πιο ενδιαφέροντα τμήματα της επίσκεψής μας. Palacio del Rey Don Pedro για αρχή.

Μπήκαμε στο παλάτι που έφτιαξε ο Πέδρο Ι, ο Σκληρός, μεταξύ των ετών 1364 και 1366.

Τα πλούσια πλουμίδια στους τοίχους και τα ταβάνια μας προϊδεάζουν για το τι θα δούμε στη συνέχεια.

Βγήκαμε στο Patio των Κοριτσιών (Patio de las Doncellas). Τι βλέπαν τα μάτια μας!

Ένας δροσερός μικρός κήπος με μια παραλληλόγραμμη δεξαμενή στο κέντρο του και ένα πλήθος από λεπτές κολώνες που κρατούν υπέροχες αψίδες με αραβουργήματα, ένα γύρω.

Από εκεί μπήκαμε στην αίθουσα των Πρεσβευτών (Salón de los Embajadores), ίσως το αριστούργημα όλου του συγκροτήματος,

με τον υπέροχο θόλο,

τους τοποθετημένους σαν σε τέμπλο πίνακες από κάτω του,

ή τα αραβικής τεχνοτροπίας διακοσμητικά στοιχεία, όπως οι πεταλοειδείς αψίδες.

Φυσικά δεν λείπουν και τα πιο δυτικά στοιχεία στο διακοσμητικό πλούτο αυτής της μοναδικής αίθουσας. Άλλωστε μην ξεχνάμε, βλέπαμε ένα από τα αριστουργήματα μουδέχαρ!

Βγήκαμε για να πάμε να δούμε άλλο ένα σημαντικό τμήμα. Το Γοτθικό Παλάτι (Palacio Gótico).

Στα 1248 ο βασιλιάς της Καστίλης Φερδινάνδος Γ΄ ή Άγιος Φερδινάνδος, ανακατακτά τη Σεβίλλη από τους Μαυριτανούς. Ο πρωτότοκος γιός του και διάδοχος του θρόνου, Αλφόνσος Ι΄ ο Σοφός (1252-84), που μαζί με τον πατέρα του ανακατέκτησαν μεγάλο μέρος της Ανδαλουσίας,

κτίζει το Γοτθικό παλάτι στη Σεβίλλη, πάνω στο προϋπάρχον Μαυριτανικό των Αλμοαδών,

με το όμορφο Patio del Crucero. Δυόμιση αιώνες αργότερα ο Κάρολος Ε΄ κάνει αλλαγές

και σε μια μεγάλη και στενόμακρη αίθουσα (Salón de los Tapices y Capilla),

καλύπτει τους τοίχους γύρω-γύρω, σε ύψος μέχρι περίπου 2.5μ. με Azulejos. Στους ίδιους τοίχους, αλλά ψηλά, μια σειρά από ταπισερί συμπληρώνουν αυτή την τόσο εντυπωσιακή αίθουσα.

Ταπισερί με θέματα κυρίως από τη ναυτική ιστορία της Ισπανίας,

αλλά και με θυρεούς

και καθημερινές σκηνές.

Από το Γοτθικό Παλάτι βγήκαμε στους μεγάλους κήπους. Πόσο όμορφοι!

Πολύ πράσινο, με κυρίαρχους τους φοίνικες, για να θυμίζουν προφανώς στους Άραβες την κοιτίδα τους, σιντριβάνια, στέρνες με πολλά ψάρια

και στα αριστερά μια σειρά από τοιχογραφίες, την Galeria del Grutesco.

Από την Puerta de Marchena περάσαμε στους διπλανούς κήπους, που βρίσκονται προς τα ανατολικά.

Εκεί στη δροσιά και την ηρεμία κάτσαμε για λίγο να ξαποστάσουμε.

Από εκεί, μέσα από μια στοά με μαγαζάκια φτάσαμε στην έξοδο

και στην πολύβουη Plaza del Triunfo. Η επίσκεψή μας σε ένα κορυφαίο αξιοθέατο της πόλης, αλλά και ολόκληρης της Ισπανίας τελείωσε. Αλλά η μέρα είχε ακόμα αρκετές ώρες. Προτεραιότητα όμως είχε το στομάχι, που διαμαρτύρονταν έντονα, μιας και η ώρα είχε περάσει. 
Αλλά αυτά στο επόμενο....

(το ταξίδι συνεχίζεται Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 2)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας