Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 2

¡Viva España! ¡Olé!

2017, Ταξίδι στην Ισπανία-μέρος 3ο

(συνέχεια από Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 1)

11 Μαρτίου 2017

Τελειώνοντας την επίσκεψή μας στο εκθαμβωτικό Real Alcázar και μιας και η ώρα είχε περάσει και πεινάγαμε είπαμε να βρούμε κάπου να φάμε. 

Ψάξαμε στο ίντερνετ, βρήκαμε κάπου με καλές κριτικές και πήραμε τηλέφωνο.

Μέσα από στενάκια και με κατεύθυνση βόρεια φτάσαμε, περιμέναμε κάμποσο αλλά φάγαμε πολύ καλά, ξεκουραστήκαμε και χαλαρώσαμε. Γυρίσαμε προς τα πίσω από παράλληλους δρόμους προς αυτούς που είχαμε πάει.

Και πηγαίνοντας και γυρνώντας είδαμε όμορφα, ενδιαφέροντα κτίρια,

όμορφες βιτρίνες,

μουσικούς στο δρόμο

και μια παλιά ενδιαφέρουσα διαφήμιση αυτοκινήτου φτιαγμένη από κεραμικά πλακάκια.

Λίγο πριν φτάσουμε στην Plaza Nueva, ακούσαμε μουσικές και κρουστά και είδαμε κόσμο. Σε λίγο φάνηκαν. Τι είναι αυτό; Δεν είναι δυνατό!

Ομάδες λατινοαμερικάνων, αντρών και γυναικών, με καρναβαλικά ρούχα να βαδίζουν χορεύοντας σε λάτιν ρυθμούς. Κάθε ομάδα κρατούσε τη σημαία της χώρας καταγωγής της. Περού, Βολιβία κλπ. Τι γίνεται εδώ; Οι απόκριες ήταν σχεδόν δύο εβδομάδες πριν.

Όσο πλησιάζαμε στην πλατεία βλέπαμε όλο και περισσότερες ομάδες, μεγάλες ή μικρές,

κάποιες με πολύ περίεργες στολές και μάσκες. Μοιάζανε με τελετουργικές.

Στην πλατεία γινόταν κάτι σαν διαγωνισμός χορού.

Μια επιτροπή κάθονταν σε μια υπερυψωμένη σκηνή και πίσω τους μια επιγραφή εξηγούσε αυτά που βλέπαμε: «Carnaval Boliviano Iberoamericano, Sevilla» δηλ. Καρναβάλι Λατινοαμερικάνων.

Κάτσαμε λίγο και χαζέψαμε τα δρώμενα.

Χαζέψαμε και τα γύρω.

Το μνημείο του Βασιλιά-Άγιου που ανακατέκτησε την πόλη, του Φερδινάνδου Γ΄ (Monumento a Fernando III El Santo), μέσα στην πλατεία και

το Δημαρχείο της πόλης (Ayuntamento de Sevilla). στην ανατολική πλευρά της πλατείας.

Συνεχίσαμε προς τα νότια,

περάσαμε μπροστά από τον καθεδρικό (Catedral de Sevilla)

και το Αρχείο των Ινδιών (Archivo de Indias), το κτίριο του 16^ου αι, που αρχικά ήταν χρηματιστήριο και σήμερα στεγάζει τα ντοκουμέντα τα σχετικά με τις Ισπανικές αποικίες στην Αμερική,

είδαμε κι άλλους καλλιτέχνες στο δρόμο και κάτσαμε για ένα καφέ.

Απέναντί μας ένα εντυπωσιακό κτίριο που χρησιμοποιεί η τοπική αυτοδιοίκηση της Ανδαλουσίας (Junta de Andalucia).

Αριστερά μας βλέπαμε τον κόμβο-πλατεία Puerta Herez,

με το υπέροχο ξενοδοχείο Hotel Alfonso XIII στα αριστερά

και ένα επίσης ενδιαφέρον εμπορικό κέντρο στα δεξιά.

Από εκεί και νότια κυριαρχούν μερικά εντυπωσιακά κτίρια, παλιότερα και νεώτερα.

Ένα από αυτά είναι το Palacio San Telmo, του 1682, που ήταν κάποτε Ναυτική Σχολή, ενώ σήμερα είναι η έδρα της περιφέρειας της Ανδαλουσίας. Μέρος από τους κήπους αυτού του ανακτόρου είναι το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης το Πάρκο της Μαρίας Λουίζας (Parque de María Luisa). 

Στο χώρο του πάρκου αυτού πραγματοποιήθηκε στα 1929-30 η Ιβηροαμερικάνικη έκθεση (Exposición Iberoamericana, 9 Μαΐου 1929 ως 21 Ιουνίου 1930). Για την πραγματοποίησή της χτίστηκαν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της πόλης, σχεδιασμένα από σπουδαίους αρχιτέκτονες της εποχής. Σήμερα έχουν διαφορετικές χρήσεις. Πρεσβείες, πολιτιστικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, μουσεία ή στεγάζουν κυβερνητικές υπηρεσίες. Για την έκθεση φτιάχτηκε το Ξενοδοχείο Αλφόνσο 13^ος, το πιο πολυτελές ξενοδοχείο της πόλης και η πλατεία της Ισπανίας (Plaza de España), ίσως η πιο εμβληματική πλατεία της πόλης.

Για εκεί το βάλαμε μετά τον καφέ. Πηγαίνοντας περάσαμε από το Palacio San Telmo και από κάποια από τα περίπτερα της έκθεσης.

Το περίπτερο της Ουρουγουάης, που στεγάζει σήμερα το Συμβούλιο Φοιτητών του Πανεπιστήμιου της Σεβίλλης (CADUS-Consejo de Alumnos de la Universidad se Sevilla),

το περίπτερο της Χιλής, που στεγάζει σήμερα τη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών (Escuela de Artes Aplicados),

το περίπτερο της Σεβίλλης που στεγάζει σήμερα το Θέατρο Λόπε ντε Βέγγα (Teatro Lope de Vega)

και που στην άλλη μεριά του θεάτρου είναι το Casino de la Exposición

και το περίπτερο του Περού, που στεγάζει σήμερα το Μουσείο Επιστημών (Casa de la Ciencia).

Φτάσαμε στην αρχή του πάρκου

με το εντυπωσιακό σύμπλεγμα των αγαλμάτων και προχωρήσαμε προς την Plaza de España. 

Όταν φτάσαμε είχε αρχίσει να σουρουπώνει αλλά ένα ολόγιομο φεγγάρι είχε αρχίσει να ανεβαίνει στο Σεβιλλιάνικο ουρανό (βλ. Πανσέληνος στη Σεβίλλη!). 

Είχα δει πολλές φωτογραφίες και είχα διαβάσει πολλά, αλλά καμιά φωτογραφία ή περιγραφή δεν μπορεί να περιγράψει αυτό που βλέπαμε.

Είναι απλά ΥΠΕΡΟΧΗ!!

Έχει σχήμα ημικυκλικό, με το κύριο ημικυκλικό κτίριο, σε μορφή στοάς.

Δύο εντυπωσιακά κτίρια στις άκρες,

ένα, ακόμα πιο εντυπωσιακό στο κέντρο

και δύο μικρότερα το χωρίζουν στα τέσσερα.

Δύο κανάλια, το ένα παράλληλο στο κεντρικό κτίσμα και το άλλο στη θέση της διαμέτρου του κύκλου, χωρισμένο σε δύο τμήματα, περικλείουν την κυρίως πλατεία,

που έχει στο κέντρο της ένα σιντριβάνι.

Τέλος 4 γέφυρες γεφυρώνουν τις δύο όχθες του ημικυκλικού καναλιού.

Απέναντι από το σιντριβάνι βρίσκεται το άγαλμα του Aníbal González Álvarez-Ossorio. Είναι ο Ισπανός αρχιτέκτονας, που σχεδίασε την πλατεία. Τα σχέδιά του ήταν ένα μίγμα Αρ-Ντεκό και Νέο-Μουδέχαρ. Πέθανε λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της έκθεσης.  

Στα διάφορα κτίσματα στεγάζονται σήμερα διάφορες υπηρεσίες της πόλης, το Ιστορικό Στρατιωτικό Μουσείο και το Εθνικό Γεωγραφικό Ινστιτούτο.

Βέβαια η πιο πάνω περιγραφή δεν δίνει την ουσία των εικόνων, που βλέπαμε.

Κτίρια υπέροχα,

Azulejos παντού

και κόσμος πολύς που έκανε βόλτες στην πλατεία ή με βάρκες μέσα στα κανάλια.

Ένα νιόπαντρο ζευγάρι είχε έρθει με μια άμαξα να βγάλει τις γαμήλιες φωτογραφίες του

και κάποια σχολιαρόπαιδα έκαναν τις «τρέλες» τους και έβγαζαν φωτογραφίες.

Κατά μήκος του ημικυκλικού κτιρίου έχουν φτιαχτεί με Azulejos χάρτες και παραστάσεις όλων των περιοχών της χώρας. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, εξηγεί και το όνομα της πλατείας. Πλατεία (όλης) της Ισπανίας.

Εν των μεταξύ η νύχτα είχε αρχίσει να πέφτει για τα καλά και άναψαν τα φώτα, που έδωσαν μιαν άλλη, πιο παραμυθένια, όψη στα γύρω.

Κάτσαμε αρκετή ώρα, εξερευνώντας γύρω και χαζεύοντας τα τεκταινόμενα. Και κυρίως βγάζοντας φωτογραφίες.

Αρκετά κουρασμένοι, πήραμε το δρόμο για το αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα φτάσαμε στο δωμάτιό μας. Η μέρα ήταν εξαιρετικά κουραστική και οι τόσες εικόνες, εικόνες μοναδικές θησαυρών της Ισπανικής γης, γέμισαν μέχρι πάνω το νου. Το σώμα και το μυαλό χρειάζονταν επειγόντως ξεκούραση και το στρώμα μας περίμενε. Λίγη δουλειά στον υπολογιστή και ύπνο. Θα συνεχίζαμε την επομένη.

Σε ευχαριστούμε Σεβίλλη για τα πλούτη που μοιράστηκες μαζί μας. Καλή σου νύχτα!

(το ταξίδι συνεχίζεται Ίσπαλις, Ισμπιλίγια, Sevilla! 3)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας