Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2020

Μόσχα, κατάδυση στη Ρώσικη ιστορία!

Στη Μόσχα σύντροφοι, στη Μόσχα!, μέρος 4ο

(συνέχεια από Μόσχα, εικαστικές τέχνες της Ρωσίας!)

28 Ιουλίου 2016

Η τέταρτη μέρα ήταν η μέρα της Ρώσικης ιστορίας. Ξεκινήσαμε από την Κόκκινη Πλατεία με κάτι από την πρόσφατη ιστορία αυτής της χώρας.

Μπήκαμε στην ουρά για να μπούμε στο Μαυσωλείο του Λένιν (Мавзолей В.И. Ленина), να αποτίσουμε φόρο τιμής στον μεγάλο επαναστάτη, τον μεγάλο Σοβιετικό ηγέτη.

Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ (Влади́мир Ильи́ч Улья́нов,1870–1924), γνωστός με το ψευδώνυμο Λένιν υπήρξε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης και εμπνευστής της Σοβιετικής Ένωσης. Αν και ο ίδιος και η γυναίκα του δεν το ήθελαν, το ΚΚΣΕ αποφάσισε να ταριχεύσει το σώμα του και να το εκθέσει σε προσκύνημα. Το μαυσωλείο είναι έργο του Αλεξέϊ Σούσεφ και ολοκληρώθηκε το 1930.

Η επίσκεψη ήταν πολύ υποβλητική (οι κουβέντες και οι φωτογραφίες απαγορεύονται αυστηρά). Τέλειωσε και βγήκαμε. Πριν συνεχίσουμε πήγαμε απέναντι στο GUM για ένα καφέ.

Είχε έρθει η ώρα για το Κρατικό Ιστορικό Μουσείο (Государственный исторический музей), που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πλατείας.

Το μουσείο ιδρύθηκε το 1872 από μια ομάδα αρχαιόφιλων ρώσων που ενδιαφέρονταν για την εθνική αφύπνιση των πατριωτών τους. Στεγάζεται στο κόκκινο κτίριο, ρυθμού μπαρόκ, έργο του Vladimir Osipovich Sherwood (Владимир Осипович Шервуд, 1832–1897), που άνοιξε για το κοινό, το 1883.

Οι αίθουσες είναι το ίδιο, για να μην πω περισσότερο εντυπωσιακά στολισμένες με το εξωτερικό του κτιρίου.

Όμορφα πατώματα, κόγχες παντού, ζωγραφισμένες οροφές

και εντυπωσιακές γύψινες διακοσμήσεις στους τοίχους. Τι να πρωτοθαυμάσεις! Το χώρο ή τα εκθέματα; Όλα!

Το μουσείο διαθέτει πάνω από 4.500.000 (!!!) αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων και των χειρογράφων της τεράστιας βιβλιοθήκης του.

Τα αντικείμενα αυτά είναι από τη λίθινη εποχή μέχρι τον 20^ο αι. Δηλαδή 5000 χρόνια ή και παραπάνω.

Προέρχονται δε, από όλη την αχανή έκταση της μεγαλύτερης χώρας του κόσμου. Λογικό είναι πως ένας ταξιδιώτης-επισκέπτης, ίσα που θα πάρει μια μυρουδιά από την ιστορία της αχανούς αυτής χώρας.

Ξεκινώντας από την προϊστορία με αυτά της λίθινης εποχής

εργαλεία, εδώλια

και πήλινα, εντυπωσιάζουν αυτά της 3^ης-2^ης χιλιετίας π.Χ.,

όπως το ντόλμεν από την περιοχή του Κρασνοντάρ στο βόρειο Καύκασο,

το ανάγλυφο του θεού Ήλιου με το τρίτο μάτι, από τη Σιβηρία

και άλλα πολλά.

Ακολουθούν οι άλλες εποχές.

Του χαλκού,

του σιδήρου

και των μεταγενέστερων χρόνων, ,

όπου βλέπουμε

τη μετάβαση από τα αρχαία χρόνια

στα χριστιανικά

και από εκεί

στο Μεσαίωνα,

με πλήθος μικρών και μεγάλων εκθεμάτων,

αρχιτεκτονικών και εκκλησιαστικών αντικειμένων

και ομοιωμάτων οικιακού εξοπλισμού.

Στο 2^ο όροφο τα εκθέματα αφορούν τη Ρωσική Αυτοκρατορία, κυρίως του 18^ου και 19^ου αι.

Διάφορα αντικείμενα, κοσμικά ή εκκλησιαστικά σκεύη,

μεταφορικά μέσα, (αυθεντικά ή ομοιώματα),

εικόνες,

ευαγγέλια,

χάρτες,

ένα πορτρέτο του Μεγάλου Πέτρου,

μουσικά όργανα, κλασικά

και λαϊκά.

Ένα τμήμα λαογραφικού ενδιαφέροντος έχει ενδυμασίες,

αρχιτεκτονικά, λαϊκά διακοσμητικά στοιχεία

ή αντικείμενα σε λαϊκό

ή πιο «έντεχνο» στυλ.

Σε μια από τις ομορφότερες αίθουσες είδαμε μια τεράστιο υδρόγειο σφαίρα.

Στην ίδια αίθουσα, όταν φτάσαμε γινόταν μια φωτογράφιση μόδας. Τα μοντέλα άλλαζαν ρούχα και φωτογραφίζονταν σε ένα, πραγματικά ονειρικό ντεκόρ.

Βγήκαμε από το μουσείο με λίγο θολωμένο μυαλό. Πόσα δεν ξέρουμε για την υπέροχη αυτή χώρα, πόσα δεν ξέρουμε για τον υπέροχο αυτό πλανήτη, στους δρόμους και τους τόπους του οποίου μας αρέσει τόσο να σερνόμαστε! Αλλά και πόσες πληροφορίες και γνώσεις παίρνουμε αν έχουμε ανοιχτά μάτια και μυαλό! Με έπιασαν τα φιλοσοφικά μου πάλι και πεινάω.

Μεσημέριασε και βρεθήκαμε στο εστιατόριο της Nikolskaya, που είχαμε φάει πολύ καλά δύο μέρες πριν. Με γεμάτο στομάχι όλα είναι πιο καλά και το μυαλό αφομοιώνει καλύτερα τις προσλαμβάνουσες γύρω του. Η ώρα πέρασε ξεκουραστήκαμε και κινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, που ήταν εκεί κοντά. Την Πλατεία Θεάτρου.

Πήραμε την Nikolskaya προς τα βόρεια μέχρι εκεί που συναντά την Πλατεία Lubyanskaya (Лубянская площадь),

στην οποία βλέπει ένα εντυπωσιακό κυβερνητικό κτίριο. Εκεί στρίψαμε αριστερά στην Teatral'nyy Proyezd (Театральный пр),

περάσαμε μπροστά από το εξαιρετικό Ξενοδοχείο Μετροπόλ (Гостиница "Метрополь")

και φτάσαμε στην Πλατεία Θεάτρου (Театральная площадь), που από τη δεκαετία του 1820 λεγόταν Πλατεία Petrovskaya, ενώ στο διάστημα 1919-1990, Πλατεία Sverdlov.

Το όνομά της η πλατεία το οφείλει στα τρία θέατρα, που βλέπουν σε αυτή.

Στη βόρεια πλευρά της είναι το θέατρο-σύμβολο της Ρωσίας, το Θέατρο Μπολσόι (Большой театр). (όσο κι αν μας ακούγεται παράξενο προφέρεται περισσότερο σαν Μπαλσόϊ παρά Μπολσόϊ).

Το θέατρο ιδρύθηκε το 1776, ενώ το πρώτο κτίριο του θεάτρου, ανεγέρθηκε επί της οδού Πετρόφκα, γι’ αυτό και το θέατρο αρχικά ονομαζόταν Πετρόφσκυ (και στη συνέχεια Παλαιό Πετρόφσκυ). Η πρώτη παράσταση δόθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1780. Το 1825 στην ίδια θέση κατασκευάστηκε δεύτερο κτίριο μετά από καταστροφική φωτιά. Το Νέο Θέατρο Πετρόφσκυ ήταν πολύ μεγαλύτερο από το προηγούμενο γι' αυτό και έγινε γνωστό ως το Μεγάλο Πετρόφσκυ και εν συνεχεία το Μεγάλο θέατρο (μπολσόι στα ρωσικά σημαίνει μεγάλο). Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1824, άνοιξε το «Μικρό Θέατρο» (Малый театр), το οποίο κυρίως ανέβαζε πρόζα, την οποία θεωρούσαν κατώτερης ποιότητας θέαμα και βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της πλατείας.

Το 1853 νέα καταστροφική φωτιά ήταν η αιτία για νέα αλλαγή του κτιρίου. Έτσι πήρε τη νέοκλασσική μορφή που βλέπουμε σήμερα. Διατήρησε από το προηγούμενο το προστώο με τους 8 κίονες και το αέτωμα στο οποίο είναι δύο φτερωτές φιγούρες που παίζουν λύρα. Το γλυπτό του Απόλλωνα με την τρόϊκα από πάνω αντικαταστάθηκε με άλλο, του Απόλλωνα σε τέθριππο άρμα. Το κτίριο έγινε πολύ πιο ψηλά με άλλο ένα αέτωμα (πληροφορίες από τη wikipedia) .

Κάτσαμε στα σκαλιά του θεάτρου να ξεκουραστούμε και χαζεύαμε τα κτίρια της πλατείας ένα γύρω,

με πιο εντυπωσιακό εκείνο του «Μετροπόλ» στα αριστερά.

Ο ήλιος είχε αρχίσει να γέρνει προς τη δύση του σαν πήραμε ένα ταξί για να πάμε στο διαμέρισμά μας. Φεύγοντας από την πλατεία και πλησιάζοντας το ποτάμι

είδαμε μια από τις «Επτά αδερφές» του Στάλιν. Πρόκειται για 7 παρόμοιους ουρανοξύστες σε διάφορα σημεία της πόλης, αλλά και σε άλλες πόλεις χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Μια δεκαετία πριν είχα δει αυτό της Βαρσοβίας, το Μέγαρο Πολιτισμού και Επιστημών. Αυτός που βλέπαμε ήταν ο Kotelnicheskaya Embankment Building (Высотка на Котельнической набережной).

Η κίνηση ήταν απίστευτη και η επιθετικότητα κάποιων οδηγών ανεκδιήγητη. Είδα λιμουζίνα σε μήκος όσο και ένα πούλμαν να κάνει σφήνα για να χωθεί σε μια διασταύρωση. Κάτι η φοβερή κίνηση, κάτι που οι ταξιτζήδες στη Μόσχα (και όχι μόνο βέβαια) είναι ολίγον τι κλέφτες, πληρώσαμε ένα σκασμό λεφτά.

Μας άφησε σε ένα κάθετο της Αρμπάτ.

Αποφασίσαμε να περπατήσουμε λίγο στον υπέροχο αυτό πεζόδρομο, μιας και τόσες μέρες είχαμε δει μόνο ένα μικρό κομμάτι της.

Πήραμε να περπατάμε προς το ποτάμι.

Στο βάθος φαινόταν το πάνω μέρος άλλης μιας από τις «7 αδερφές». Είναι το κτίριο που στεγάζει το υπουργείο εξωτερικών.

Στη βόλτα μας είδαμε μνημεία, όπως το μνημείο του Alexander Pushkin and της Natalia Goncharova, της γυναίκας του (Памятник Александру Пушкину и Наталье Гончаровой), του 1999, που βρίσκεται απέναντι από το Μουσείο Πούσκιν (για τον μεγάλο ποιητή στην Wikipedia)

και αυτό για τον Bulat Shalvovich Okudzhava (Була́т Ша́лвович Окуджа́ва, 1924–1997), έργο του Georgy Frangulyan, του 2002. Ποιητής, μυθιστοριογράφος, σεναριογράφος, τραγουδιστής, τραγουδοποιός, κιθαρίστας και συνθέτης της Σοβιετικής Ένωσης με καταγωγή από Γεωργία και Αρμενία υπήρξε πολύ δημοφιλής.