2003, Σλοβενία, η χώρα του Καρστ! 1

 Πρώτο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη (Ιταλία – Κροατία – Σλοβενία),

 (συνέχεια από Στη χώρα που γεννήθηκε ο Τίτο! 2. Στην πρωτεύουσα)

 (Σελίδες από τα Παλιά Ταξιδιωτικά μου Ημερολόγια 2) 

 31 Ιουλίου-1 Αυγούστου 2003

 

Η τελευταία μέρα που θα μέναμε στα νότια της Σλοβενίας ξεκίνησε με χαλάρωση και διασκέδαση. Δηλαδή Aqua park. Ζεστά νερά, διάφορα εφέ, όπως «τροπική καταιγίδα», νεροτσουλήθρες και άλλα διασκεδαστικά, έτσι ώστε να περάσει το πρωινό πολύ ωραία.

Το απόγευμα κάναμε μια βόλτα προς τα βόρεια και δυτικά, περίπου 65χμ με στάσεις σε μικρές πόλεις και αξιοθέατα της περιοχής.

Εκεί που είναι το κάμπινγκ που μέναμε είναι η περιοχή του Κάτω Σάβα, του μεγάλου παραπόταμου του Δούναβη. Πολύ κοντά στο κάμπινγκ είναι το σημείο που ο ποταμός Krka (άλλος αυτός. Καμιά σχέση με τον συνονόματό του της Κροατίας), χύνεται στο Σάβα. Η διαδρομή λοιπόν που κάναμε εκείνο το απόγευμα ήταν, στο μεγαλύτερο μέρος της, περίπου παράλληλη με αυτό το ποτάμι. Τον Σλοβένο Krka.

Πριν όμως πήγαμε μέχρι το χωριό Stari Grad περίπου 12χμ προς τα βόρεια. Γυρίσαμε στην κωμόπολη Brežice, που είναι το κέντρο της περιοχής, για μια βόλτα σε αυτήν.

Αφήσαμε κάπου το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας ακολουθώντας την Cesta prvih borcev που οδηγεί στο κάστρο της πόλης.

Στην αρχή αυτού του δρόμου είναι ένα πολύ εντυπωσιακό κτίριο, το περιφερειακό δικαστήριο στο Brežice (Okrajno sodišče v Brežicah).

Λίγο παρακάτω στα αριστερά είναι ο Καθολικός ναός του Αγίου Λαυρεντίου (Brežice Župnijska cerkev sv. Lovrenca),

ενώ απέναντι στο βάθος είναι ο ξεχωριστός Πύργος του νερού (Vodovodni stolp Brežice) των αρχών του 20^ου αι.

Στο τέλος του δρόμου είναι το ογκώδες Κάστρο του Brežice (Grad Brežice) του 16^ου αι, που χτίστηκε στη θέση παλιότερου ξύλινου, που υπήρχε από τον 13^ο αι.

Μετά τη βόλτα μας, μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο και ακολουθώντας τον Krka κινηθήκαμε δυτικά.

Περίπου 35χμ μετά φτάσαμε σε ένα σημείο του ποταμού, με ένα μικρό νησάκι μέσα σ’ αυτόν.

Στο νησάκι αυτό υπάρχει ένα κάστρο, το Κάστρο του Otočec (Grad Otočec) του 13^ου αι. και γύρω του διαμορφωμένο το Sprehajalni park grad Otočec.

Σήμερα το κάστρο στεγάζει ένα ξενοδοχείο και ένα εστιατόριο πολυτελείας. Δύο ξύλινα γεφυράκια ενώνουν το ξενοδοχείο με τη στεριά απέναντι.

Κάναμε μια βόλτα στο πάρκο γύρω από το κάστρο και συνεχίσαμε για περίπου άλλα 10χμ., μέχρι την πόλη Novo mesto,

που είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού, σε κάποιο σημείο που ο Krka σχηματίζει μια μεγάλη, κλειστή «φουρκέτα». Το παλιό, ιστορικό κομμάτι της πόλης είναι χτισμένο στη γλώσσα της γης, που βρέχεται από αυτή τη φουρκέτα.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο στην κεντρική πλατεία Glavni, με τα όμορφα κτίρια και προχωρήσαμε προς το ποτάμι.

Από τη γέφυρα Kandijski η θέα προς το ποτάμι και την πόλη είναι μοναδική με τα σπίτια μέσα σε πυκνό πράσινο στην άκρη του νερού.

Εν των μεταξύ είχε σουρουπώσει και οι εικόνες έπαιρναν αλλιώτικο χαρακτήρα.

Κάπου εκεί, με θέα στο ποτάμι κάτσαμε για το τελευταίο δείπνο στην περιοχή. Η νύχτα είχε προχωρήσει αρκετά σαν φτάσαμε στη σκηνή μας και πέσαμε για ύπνο για να είμαστε ξεκούραστοι για το ταξίδι της επομένης. Καληνύχτα!

Το πρωί πληρώσαμε και φορτώσαμε το «σπίτι» μας (κάτι σαν τα σαλιγκάρια ένα πράγμα) και ξεκινήσαμε για την επόμενη και τελευταία βάση μας. Γύρω στα 150χμ προς τα δυτικά, έξω από την πόλη Postojna, είναι το κάμπινγκ που θα μέναμε για τις επόμενες 4 νύχτες. Η περιοχή είναι γεμάτη σπήλαια, αποτέλεσμα της διάβρωσης (καρστικά φαινόμενα). Η νοτιοδυτική Σλοβενία μαζί με τμήμα της Ιταλίας αποτελούν το υψίπεδο του Karst, που έχει δώσει το όνομά του στα σχετικά γεωλογικά φαινόμενα. Μέσα στο κάμπινγκ είναι η είσοδος ενός δικτύου σπηλαίων ενώ δίπλα στην πόλη είναι, ίσως το πιο διάσημο σπήλαιο της χώρας, το σπήλαιο της Postojna.

Φτάσαμε, στήσαμε

και βγήκαμε μια μικρή βόλτα γύρω για να βρούμε κάπου να φάμε. Μετά το φαΐ είχε έρθει η ώρα για επίσκεψη στο σπήλαιο.

Μετά τα ταμεία

μπαίνουμε και καθόμαστε στο τρενάκι.

Με τρενάκι θα πάμε μια διαδρομή κάποιων λεπτών και μετά θα συνεχίσουμε με τα πόδια. Στην πεζή διαδρομή απαγορεύονταν η φωτογράφηση.

Το σπήλαιο διαρρέεται από ποτάμι και σε αυτό ζει ένας ξεχωριστός οργανισμός, ο «Δράκος της Postojna», μία σαλαμάνδρα, ένα Olm ή πρωτέας (Proteus anguinus), που ζει σε σπήλαια. Αντίθετα με τα περισσότερα αμφίβια, ζει, τρώει, κοιμάται και αναπαράγεται πλήρως στο νερό. Ζει σε σπηλιές των Δειναρικών Άλπεων, στη νότια Σλοβενία και άλλες περιοχές των δυτικών και βορειοδυτικών Βαλκανίων. Φυσικά είναι αδύνατο να τους δει κανείς στο φυσικό τους περιβάλλον. Μέσα στο σπήλαιο είχανε ένα ενυδρείο με μερικούς «δράκους».

Το σπήλαιο ήταν πολύ ενδιαφέρον, αν και ο διάκοσμός του ήταν κατώτερος των προσδοκιών μου και της φήμης του.

Βγαίνοντας κάτσαμε να πιούμε ένα καφέ και προχωρημένο απόγευμα γυρίσαμε στη σκηνή μας. Το βράδυ μείναμε μέσα να ξεκουραστούμε μιας και τις επόμενες μέρες είχαμε να κάνουμε αρκετές βόλτες να δούμε ενδιαφέροντα μέρη της δυτικής Σλοβενίας και όχι μόνο.

Καλώς ήλθαμε στα μέρη σου μικρέ μας Πρωτέα!

 (το ταξίδι συνεχίζεται Σλοβενία, η χώρα του Καρστ! 2. Ljubljana η αξιαγάπητη)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας