Πρώτο Οδικό ταξίδι στην Ευρώπη (Ιταλία – Κροατία – Σλοβενία),
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην πρωτεύουσα της χώρας, την Λουμπλιάνα (Ljubljana), την αξιαγάπητη, την αγαπησιάρα (κάτι τέτοιο σημαίνει το όνομά της). Μια πρωτεύουσα σχετικά μικρή για τέτοια με πληθυσμό που είναι λίγο πιο κάτω από 400.000 στην ευρύτερη πόλη.
Η περιοχή κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια: οι παλαιότεροι γνωστοί οικισμοί χρονολογούνται από την Εποχή του Χαλκού.
Το 15 μ.Χ. ιδρύθηκε ο ρωμαϊκός οικισμός Αιμόνα (Colonia Iulia Aemona), ο οποίος καταστράφηκε το 452 μ.Χ. από τους Ούννους με αρχηγό τον Αττίλα. Οι πρώτες πηγές που αναφέρουν την πόλη είναι το 1144 με το γερμανικό όνομα Λάιμπαχ και το 1146 με τη λατινική ονομασία Λουβιγκάνα (Luwigana). Απέκτησε καθεστώς πόλης το 1220 και το 1335 περιήλθε υπό την κυριαρχία της δυναστείας των Αψβούργων μέχρι το 1918. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Λιουμπλιάνα ήταν πρωτεύουσα του δουκάτου της Καρνιόλας, ενώ αποτέλεσε και έδρα επισκοπής το 1461. Εξελίχτηκε σε πολιτιστικό κέντρο της Σλοβενίας κατά το Μεσαίωνα, ενώ το 1511 στην πόλη έγινε σεισμός. (Περισσότερα εδώ).
Υπάρχει
ένας θρύλος, σύμφωνα με τον οποίο οι Αργοναύτες γυρνώντας από την Κολχίδα με το
Χρυσόμαλλο Δέρας, μπήκαν στον Δούναβη και από εκεί στον Σάβα για να φτάσουν
εκεί που σήμερα είναι η Λουμπλιάνα. Εκεί υπήρχαν έλη και το νερό το φύλαγε ένας
δράκος αφήνοντας τους ντόπιους χωρίς νερό. Τον δράκο αυτόν σκότωσε ο Ιάσονας. Άλλος
θρύλος συνδέει το δράκο με το γνωστό τέρας που σκότωσε ο Άγιος Γεώργιος,
προστάτης της πόλης. Ανεξάρτητα ποιον θρύλο θέλει να δεχτεί καθένας, ο δράκος
είναι σήμερα το έμβλημα της πόλης και τον βλέπει κανείς παντού, όπως στο θυρεό της.
Χρειαστήκαμε περίπου μια ώρα για να διανύσουμε τα 60χμ που μας χώριζαν. Φτάσαμε, αφήσαμε το αυτοκίνητο στην πλατεία-πάρκο Miklošičev και πήραμε την Miklošičeva, που οδηγεί
στην πλατεία Prešeren, το κέντρο της πόλης.
Στην πλατεία αυτή δεσπόζει η ροζ Φραγκισκανική Εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Frančiškanska cerkev Marijinega oznanenja), που χτίστηκε μεταξύ 1646 και 1660. Δίπλα της είναι το Φραγκισκανικό μοναστήρι. Υπάρχει ακόμα το μνημείο του France Prešeren, ρομαντικού Σλοβένου ποιητή του 19ου αι.
Απέναντι από την εκκλησία είναι ο Ljubljanica, το ποτάμι που διαρρέει την πόλη και μετά από καμιά 10ριά χμ ενώνεται με τον Σάβα.
Στο σημείο αυτό μια τριπλή γέφυρα (Tromostovje) ενώνει την πλατεία με την απέναντι περιοχή της πόλης. Η γέφυρα κατασκευάστηκε αρχικά το 1842 και συμπληρώθηκε το 1932. Στη θέση της φαίνεται πως υπήρχαν παλιότερες που καταστράφηκαν. Αναφέρεται μια ξύλινη από το 1280.
Στη βασική κολώνα της κεντρικής γέφυρας γράφει: «ARCHIDVCI. FRANCISCO. CAROLO. MDCCCXLII. CIVITAS.», που σημαίνει «Στον Αρχιδούκα Φραγκίσκο Κάρολο το 1842. Η Πόλη».
Στη δυτική πλευρά της πλατείας είναι μια μεγάλων διαστάσεων μπρούτζινη μακέτα της παλιάς πόλης πολύ εντυπωσιακή.
Κάτσαμε
να πιούμε ένα καφέ.
Ξαφνικά ακούσαμε κρουστά σε έντονους ρυθμούς και φάνηκε μια ομάδα ασπροφορεμένων να παίζουν τα κρουστά τους. Στις μπλούζες τους έγραφε «Nação Capoeira».
Μετά
τον καφέ κάναμε μια βόλτα γύρω στην πλατεία
χαζέψαμε τις γραφικές εικόνες του ποταμού με τα γεφυράκια, τα λουλούδια και τα μαγαζιά δίπλα στο νερό και πήραμε το τουριστικό τρενάκι που θα μας ανέβαζε στο κάστρο, που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου νοτιοδυτικά της πλατείας και εποπτεύει την πόλη αλλά και πολύ μακρύτερα.
Αν και υπάρχουν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας στον λόφο από το 1200 π.Χ. φαίνεται πως το πρώτο ξύλινο κάστρο κατασκευάστηκε περίπου τον 11ο αι., ενώ στα μέσα του 12ου υπάρχει η πρώτη γραπτή αναφορά σ΄ αυτό. Από τότε μέχρι σήμερα το κάστρο έχει υποστεί ζημιές, καταστροφές, επισκευές, μετατροπές κλπ για να φτάσει σε αυτό που βλέπουμε σήμερα.
Το τρενάκι πέρασε μέσα από τα στενά της πόλης
και μας άφησε έξω από την είσοδο του κάστρου.
Περάσαμε κάτω από τους ογκώδεις πύργους
και βρεθήκαμε στην αυλή.
Στο βάθος ο πύργος του ρολογιού, στον οποίο θα ανεβαίναμε για να ατενίσουμε την απρόσκοπτη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Μπήκαμε πρώτα στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου και πήραμε να ανεβαίνουμε τη στριφογυριστή μεταλλική σκάλα του πύργου.
Ο δράκος, σήμα της πόλης χαραγμένος παντού. Από την ταράτσα η θέα σου κόβει την ανάσα.
Η πόλη κάτω από τα πόδια σου πιάτο
και το ίδιο και η αυλή του κάστρου. Να κοιτάς και να μη θέλεις να φύγεις.
Κατεβήκαμε
και κάτσαμε σε ένα παγκάκι της αυλής απολαμβάνοντας γύρω μας τις εικόνες.
Πήραμε
πάλι το τρενάκι και κατεβήκαμε ξανά κάτω.
Περάσαμε από τον καθεδρικό
και κατεβήκαμε στην πλατεία Prešeren.
Πήραμε τους δρόμους θαυμάζοντας κτίρια
και πλατείες,
όπως και το πανέμορφο ποτάμι. Στην αρχιτεκτονική εικόνα της πόλη είναι έντονο το στίγμα, που άφησε ο Σλοβένος αρχιτέκτονας Jože Plečnik (1872-1957). Έργο του η τριπλή γέφυρα και πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.
Πολύ κοντά στην πλατεία Prešeren είναι η πλατεία του Κογκρέσου (Kongresni Trg). Έχει πολύ πράσινο, που την καθιστά πάρκο και γύρω της πολύ ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά κτίρια.
Το κυρίως κτίριο του Πανεπιστημίου της Λουμπλιάνα, πρώην κρατικό μέγαρο του δουκάτου της Καρνιόλας (Univerza v Ljubljani) του 1902,
ο Ναός της Αγίας Τριάδας των Ουρσουλίνων (Uršulinska cerkev svete Trojice) σε μπαρόκ στυλ των αρχών του 18ου αι και η Σλοβένικη Φιλαρμονική (Simfonični orkester Slovenske filharmonije) του 1891 (1η φωτογραφία)
Κάπου εκεί τελείωσε η μέρα μας στη Σλοβένικη πρωτεύουσα. Αν και
μικρή έχει αρκετά να δεις και ίσως κάποια άλλη φορά που θα βρεθούμε στη
Σλοβενία της αφιερώσουμε μια ακόμα μέρα. Πήραμε κάποια γερή δόση πάντως.
(το ταξίδι συνεχίζεται Σλοβενία, η χώρα του Καρστ! 3 … και λίγο από Ιταλία)
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου