Ζιζ-Πάνορμος-Παλέρμο! 2

 Στο ένα «άκρο» της Τριακρίας!, Σικελία μέρος 2ο

(συνέχεια από Ζιζ-Πάνορμος-Παλέρμο! 1)

4 Οκτωβρίου 2019

 

Σηκωθήκαμε ξεκούραστοι και ορεξάτοι για μεγάλες βόλτες. Πριν όμως ξεκινήσουμε ας πούμε λίγα πράγματα για το νησί και την πόλη.

Η Σικελία είναι το μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου και βρίσκεται στο κέντρο αυτής της υπέροχης, ιστορικής θάλασσας. Τα ευρήματα δείχνουν ότι κατοικείται από το 8000 π.Χ. και από το έδαφός της πέρασαν ΟΛΟΙ (!!!). Φοίνικες, Έλληνες, Ρωμαίοι, Βάνδαλοι, Οστρογότθοι, Βυζαντινοί, Άραβες, Νορμανδοί και άλλοι πολλοί, μέχρι που εντάχθηκε στο ενοποιημένο Βασίλειο της Ιταλίας το 1861. Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία του νησιού εδώ.

Η πρωτεύουσα του νησιού έχει κι αυτή πολύ μακριά ιστορία, που φυσικά σε μεγάλο βαθμό ακολουθεί αυτή της Σικελίας. Την ίδρυσαν οι Φοίνικες της Καρχηδόνας βαφτίζοντάς την Ζιζ. Αργότερα οι Έλληνες τη μετονόμασαν σε Πάνορμο και οι Άραβες γύρω στον 10^ο αι της έδωσαν το σημερινό της όνομα, Παλέρμο. Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία της, εδώ. 

Η πολυτάραχη αυτή ιστορία της Σικελίας και του Παλέρμο είναι εμφανής σε κάθε βήμα. Όλοι οι λαοί που πέρασαν άφησαν τα έργα τους και δημιούργησαν αυτό το μοναδικό μίγμα που είναι η Σικελία.

Φάγαμε ένα γερό πρωινό, φτιάξαμε και κάποια σάντουιτς να πάρουμε μαζί και ξεκινήσαμε. Ο ουρανός ήταν βαρύς αλλά εκείνη τη μέρα μας έκανε τη χάρη και δεν έβρεξε.

Ακολουθήσαμε την ίδια με την προηγούμενη διαδρομή, περνώντας από την Piazza Castelnuovo

και φτάνοντας στην Piazza Giuseppe Verdi και το Teatro Massimo. Εδώ να πούμε πως για να φτιαχτεί αυτό το τεράστιο οικοδόμημα, χρειάστηκε να γκρεμιστεί μέρος των τειχών, κάποιες εκκλησίες, μοναστήρια και μια ολόκληρη συνοικία.

Από το σημείο αυτό και πέρα είναι το ιστορικό κέντρο της πόλης.

Εμείς στρίψαμε αριστερά στη Via Cavour, με κατεύθυνση προς τη θάλασσα.

Δεξιά και αριστερά έχει μερικά πολύ ωραία κτίρια.

Κάποιο είναι κυβερνητικό κτίριο. Ο δρόμος αυτός φτάνει στην Piazza XIII Vittime, όπου συναντά την Via Francesco Crispi.

Στην πλατεία υπάρχει ένα μνημείο, στην βάση του οποίου γράφει: ai caduti nella lotta contro la mafia (στους πεσόντες στον αγώνα κατά της μαφίας).

Στρίψαμε δεξιά και περάσαμε μπροστά από τον ναό του S. Giorgio dei Genovesi.

Φτάσαμε στο λιμάνι La Cala, με τις ψαρόβαρκες και τα ιστιοφόρα.

Εν τω μεταξύ βλέπαμε παντού να πουλάνε φραγκόσυκα, καθαρισμένα από τα αγκάθια τους, μια λιχουδιά, που θα δοκιμάζαμε προς το τέλος του ταξιδιού μας.

Συνεχίσαμε παραλιακά στη Via Cala. Απέναντί μας μια εκκλησία

και μετά μια πολυκατοικία, στον τοίχο της οποίας δεσπόζει το τεράστιο γκράφιτι των ROSK και LOSTE του 2017, που απεικονίζει δύο πρόσωπα. Πρόκειται για τους Giovanni Falcone (Ανακριτή) και τον συνεργάτη του Paolo Borsellino. Οι δύο αυτοί σπουδαίοι Σικελοί έδωσαν μάχη, χωρίς συμβιβασμό, κατά της ντόπιας μαφίας και σκοτώθηκαν σε δύο βομβιστικές επιθέσεις το 1992, 57 ημέρες η μία μετά την άλλη. Σήμερα τα ονόματα τους έχουν δοθεί στο αεροδρόμιο της πόλης.

Η Via Cala στρίβει δεξιά και γίνεται Foro Italico Umberto I.

Εκεί είναι ένα κτίριο με καμάρες, το Loggiato di San Bartolomeo, ότι έχει απομείνει από ένα νοσοκομείο του 17^ου αι.

Μπροστά του σχηματίζεται μια μικρή πλατεία, η Piazzeta Rozario La Duca, που έχει το όνομα του Ιστορικού Rozario La Duca (1923-2008).

Δίπλα ακριβώς, στο Foro Italico, είναι η εντυπωσιακή Porta Felice, μια αναγεννησιακή-γοτθική πύλη (1582-1637), που όριζε την είσοδο στην πόλη από τη μεριά της θάλασσας

και ήταν η αρχή της κεντρικής οδού Cassaro, που σήμερα έχει μετονομασθεί σε Via Vittorio Emanuele II, διασχίζει κάθετα την πόλη μέχρι την άλλη εντυπωσιακή πύλη, την Porta Nuova. 
Η πύλη αποτελείται από δύο ίδια χωριστά κτίρια,

που από την εξωτερική (προς τη θάλασσα) μεριά έχουν από μια όμορφη, μαρμάρινη βρύση. 

Μια σειρά από μικρές καμάρες-πόρτες ενώνει την πύλη με το τμήμα του τείχους, που υπάρχει εκεί,

ενώ από την άλλη μεριά, στο βάθος ένα γλυπτό σηματοδοτεί τη θέση ενός μπαρ.

Πίσω από το τείχος είναι το υπερυψωμένο Passeggiata delle Cattive (ο περίπατος του κακού) και το Palazzo Butera (17^ος-18^ος αι.). Μια ημικυκλική πλατεία βρίσκεται πίσω από την πύλη

και έχει ένα όμορφο σιντριβάνι, το Fontana del Cavallo Marino.

Πήραμε την Via Vittorio Emanuele II και σε λίγο φτάσαμε στην εκκλησία που είχαμε δει από το λιμάνι.

Είναι η Καταλανική, γοτθική Santa Maria della Catena, του 1490, που πήρε το όνομά της από την αλυσίδα που έφραζε την είσοδο του λιμανιού.

Διαγώνια απέναντι είναι μια ακόμα εκκλησία η San Giovanni dei Napoletani (1526-1617). Εκεί στρίψαμε αριστερά και μπήκαμε στην Piazza Marina.

Είμαστε στην περιοχή Kalsa (από το «αλ-Χαλίζα» ή «ο Εκλεκτός»), ένα από τα παλαιότερα κομμάτια της πόλης, μιας και ήταν η παλιά αραβική συνοικία και από τις αρχές του 10^ου αι η έδρα του Εμιράτου, της κυβέρνησης και του στρατού. Στα χρόνια των Νορμανδών έγινε η γειτονιά των ψαράδων και των ναυτικών, ενώ στο Β΄Π.Π. καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό.

Η Piazza Marina ήταν το κέντρο της πόλης, έδρα της Αραγωνέζικης αυλής και της Ιεράς Εξέτασης για πολλά χρόνια.

Μέσα στην πλατεία είναι το πάρκο Garibaldi, που φτιάχτηκε στα μέσα του 19^ου αι.

Αρκετά μεγάλο με περίτεχνη περίφραξη,

πολλές διάσπαρτες προτομές και μεγάλη ποικιλία φυτών. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι τα δέντρα φίκου (Ficus Macrophylla subsp. Columnaris), που υπάρχουν σε διάφορα σημεία του.

Είναι πολύ μεγάλα δέντρα με πολλούς κορμούς και υπέργειες ρίζες,

κάποιες να σέρνονται στο έδαφος σαν τεράστια φίδια

και άλλες να κρέμονται από τα κλαδιά.

Κάτσαμε λίγο να ξαποστάσουμε και συνεχίσαμε.

Γύρω από το πάρκο υπάρχουν αρκετά ιστορικά κτίρια, όπως παλάτια και ναοί.

Ο ναός της Santa Maria dei Miracoli,

το Palazzo Fatta della Fratta, που σήμερα στεγάζει εστιατόριο και αίθουσα εκδηλώσεων,

το Palazzo Galletti, στο ισόγειο του οποίου είναι το γραφείο τουρισμού

και το εντυπωσιακό Palazzo Steri-Chiaramonte. Χτίστηκε στις αρχές του 14^ου αι από την οικογένεια Chiaramonte. Στις πρώτες δεκαετίες του 16^ου αι ήταν η έδρα των Αραγονο-Ισπανών αντιβασιλέων της Σικελίας, ενώ τον 17^ο και 18^ο αι έδρα της Ιεράς Εξέτασης. Συντηρήθηκε τον 20^ο αι και σήμερα στεγάζει το γραφείο του Πρύτανη του Πανεπιστημίου του Παλέρμο και ένα μουσείο.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί μια κατασκευή μπροστά από το Palazzo Galletti.

Είναι το Θριαμβικό Άρμα της Santa Rosalia (Il Carro Trionfale di Santa Rosalia), που έφτιαξαν τρόφιμοι μιας φυλακής σε συνεργασία με τη Σχολή Καλών Τεχνών για κάποιες γιορτές.

 Αφού κάναμε τις βόλτες μας γύρω από το πάρκο,

πήραμε την Via del Quattro Aprile προς τα νότια μέχρι την Via Alloro,

όπου είναι εκκλησία Santa Maria degli Angeli ή LA GANCIA που βρίσκεται στο χώρο του ομώνυμου μοναστηριού του τάγματος των Φραγκισκανών Μινοριτών της Σικελίας.

Μπήκαμε από τη μεριά της αυλής του μοναστηριού.

Στο χώρο που ενώνει την αυλή με το ναό είναι μια τοιχογραφία με το γενεαλογικό δέντρο του τάγματος

και στην οροφή όμορφες τοιχογραφίες.

Ο ναός είναι μονόκλιτος με πολύχρωμο μαρμάρινο πάτωμα

και απλή, αλλά όμορφη ξύλινη οροφή.

Στη δυτική μεριά έχει το όργανο

ενώ στην ανατολική τον βωμό, που όμως κι εδώ, πίσω του υπάρχει άλλο όργανο.

Εκτός ;από τον άμβωνα

και τις διάφορες τοιχογραφίες σε διάφορα σημεία του ναού,

το κύριο χαρακτηριστικό είναι τα 16 παρεκκλήσια, δεξιά και αριστερά του κλίτους.

Όλα είναι διακοσμημένα με μερικά από αυτά να είναι πολύ εντυπωσιακά.

Γενικά είναι πολύ ενδιαφέρουσα και θα έλεγα πως αξίζει μια επίσκεψη αν κάποιος βρεθεί στην περιοχή. 

Βγήκαμε και πήγαμε να δούμε το επόμενο αξιόλογο αξιοθέατο της περιοχής που δεν είναι άλλο από το Διεθνές Μουσείο Μαριονέτας Antonio Pasqualino Στεγάζεται στο ιστορικό κτίριο Hotel de France, που τον 18^ο αι ήταν το Palazzo dei marchesi di Sant'Onofrio del Castillo.

Βρίσκεται ανατολικά, περίπου πίσω από το Palazzo Steri-Chiaramonte. Για να πάμε βγήκαμε στην Via Vittorio Emanuele II και στρίβοντας δεξιά προς την Porta Felice, στρίψαμε πάλι δεξιά στην πλατεία με τη Fontana del Cavallo Marino και πάλι στο 1^ο στενάκι δεξιά,

που μας έβγαλε στην είσοδο του μουσείου.

Ιδρύθηκε το 1975 από την Ένωση για τη διατήρηση των Λαϊκών Παραδόσεων (Associazione per la conservazione delle tradizioni popolari) και έχει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές στον κόσμο, που αριθμεί πάνω από 5000 εκθέματα από όλες τις ηπείρους, μια συλλογή που εμπλουτίζεται συνέχεια.

Η Ιταλία και κυρίως η Νότια Ιταλία και η Σικελία έχουν μεγάλη παράδοση στο κουκλοθέατρο. Η Νάπολη, η Κατάνια ή το Παλέρμο έχουν τη δική τους ξεχωριστή η κάθε μία πόλη, σχολή. Την Opera dei pupi. Η Opera dei pupi της Σικελίας μαζί με κάποιες άλλες εθνικές σχολές (κυρίως ασιατικές) έχει ενταχθεί στον κατάλογο άϋλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Στο μουσείο ο επισκέπτης θα δει μαριονέτες από διάφορες Ασιατικές χώρες, μεταξύ άλλων από το Ρατζαστάν, τη Σρι Λάνκα, την Ιαπωνία, 

την Κορέα,

την Ταϊλάνδη

και το ιδιαίτερο θέατρο του νερού από το Βιετνάμ.

Ακόμα, μαριονέτες

και μάσκες από την Αφρική,

σκηνές ολόκληρες από θεατρικά έργα από διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις, παλιότερες

και πιο σύγχρονες,

ακόμα και μαριονέτες με αστέρες του σινεμά, όπως οι Χοντρός-Λιγνός.

Ακόμα θα δει κούκλες σύγχρονων καλλιτεχνών,

συνθέσεις σύγχρονων

αλλά και παραδοσιακών θεατρικών παραγωγών.

Τέλος ένα τμήμα είναι αφιερωμένο στο θέατρο Σκιών, κυρίως από χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Ο κύριος όγκος των εκθεμάτων αφορά το Ιταλικό και κυρίως το Σικελικό Opera dei pupi.

Έχει στηθεί ένα κανονικό θέατρο, όπου δίνονται παραστάσεις

και σε διάφορες αίθουσες βλέπει κανείς εκατοντάδες κούκλες

και μικρές σκηνές με εικόνες από διάφορα έργα,

όπως τη μάχη μεταξύ Χριστιανού και Μουσουλμάνου στρατιώτη.

Η ποικιλία των θεμάτων, των χρωμάτων και των μορφών είναι εντυπωσιακή σε αυτό το μουσείο και σε συνδυασμό με το θέμα «ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ», είναι ικανά να σε κάνουν να αισθανθείς, έστω για λίγο, παιδί.

Κάπου εκεί τελείωσε η επίσκεψη σε αυτό το μοναδικό, το υπέροχο μουσείο. Περάσαμε από το κατάστημα και αγοράσαμε κάποια μικροδωράκια και αναμνηστικά και βγήκαμε για να συνεχίσουμε. Προορισμός μας διάφορα αξιοθέατα δεξιά και αριστερά της Vittorio Emanuele II. Αλλά αυτά στη συνέχεια του ταξιδιωτικού μας.

 

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Ζιζ-Πάνορμος-Παλέρμο! 3)

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας