Ζιζ-Πάνορμος-Παλέρμο! 1

Στο ένα «άκρο» της Τριακρίας!, Σικελία μέρος 1ο

Η διαγώνιος χωρίζει το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο σε δύο ορθογώνια τρίγωνα.

                                                                            από το ίντερνετ

Ένα κόκκινο και ένα κίτρινο. Στο κέντρο του παραλληλόγραμμου υπάρχει η φιγούρα ενός φτερωτού, γυναικείου κεφαλιού, που θυμίζει τη μυθική Μέδουσα. Η μορφή αυτή, που έχει τρία πόδια, λυγισμένα στα γόνατα, είναι η Τριακρία ή Τρινακρία των Αρχαίων Ελλήνων και συμβόλιζε το τριγωνικό νησί της Σικελίας, με τα τρία άκρα, τα τρία ακρωτήρια. Η παραπάνω περιγραφή, δεν είναι τίποτα άλλο από τη σημαία του νησιού.

Το σύμβολο αυτό σε διάφορες παραλλαγές θα το δει κανείς σε πάμπολλα αναμνηστικά.

Ταξίδι στη Σικελία λοιπόν.

Ο Οκτώβριος είναι γενικά ένας καλός μήνας για ταξίδι. Όταν μάλιστα πρόκειται για προορισμό της νότιας Ευρώπης, μοιάζει ιδανικός. Έτσι σκεφτόμουν, όταν αποφάσισα να κλείσω ένα ταξίδι στο Παλέρμο, την πρωτεύουσα του νησιού, ένα μέρος, που δεν είχαμε πάει, αν και στην Ιταλία έχουμε βρεθεί άλλες πέντε φορές, αλλά ποτέ νότια.

Μια εβδομάδα λοιπόν στο Παλέρμο, να δούμε την πόλη και να κάνουμε και κάποιες εκδρομές. Το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής: Εφτά νύχτες στο Παλέρμο. Τις τέσσερεις πρώτες μέρες θα τις αφιερώναμε στην πόλη, μιας και έχει αρκετά να δει κανείς και τις τρεις τελευταίες θα νοικιάζαμε αυτοκίνητο για να κάνουμε κάποιες εκδρομές. Προγραμματίσαμε εκδρομές στους κορυφαίους αρχαιολογικούς χώρους του Σεληνούντα (Selinunte) και του Ακράγαντα (Agrigento) και επίσκεψη στην Cefalù και τη μικρή Erice με το μεσαιωνικό χαρακτήρα. Σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα βγήκε.

3-4 Οκτωβρίου 2019

Avanti! Το ταξίδι ξεκινά!

Αργά το μεσημέρι της Πέμπτης, το κατάμεστο αεροπλάνο της Ryanair απογειώθηκε από τον Βενιζέλο και σε λιγότερο από 2 ώρες προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Παλέρμο (δες ξεχωριστή ανάρτηση «Τέχνη» του ουρανού και της θάλασσας!). Πήραμε βαλίτσες, μπήκαμε στο ταξί που είχαμε κλείσει και σε περίπου 40 λεπτά φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας. Στη ρεσεψιόν πήραμε το χάρτη της πόλης και τις πρώτες πληροφορίες. Απείχαμε κάτι λιγότερο από ένα χιλιόμετρο από την αρχή του ιστορικού κέντρου, που είναι αρκετά συμπαγές. Άρα μετακινήσεις με τα πόδια.

Ανεβάσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο, φρεσκαριστήκαμε και κατεβήκαμε. Μια νέα πόλη, για μας, μας περίμενε να κάνουμε την πρώτη μας γνωριμία. Είχαμε λίγες ώρες μέχρι να σκοτεινιάσει.

Πήραμε την υπέροχη λεωφόρο-βουλεβάρτο Via della Liberta μέχρι τη διπλή πλατεία, την Piazza Castelnuovo, από τη μια μεριά της λεωφόρου και την Ruggero Settimo, από την άλλη.

Σε αυτή βρίσκεται το εντυπωσιακό θέατρο Politeama Garibaldi, που φτιάχτηκε μεταξύ 1867 και 1874,

η πρόσοψη του έχει χαρακτήρα αψίδας θριάμβου, με γλυπτά

και επίστεψη από ένα άρμα. Αυτό το θέατρο, μέχρι πρότινος, φιλοξενούσε παραστάσεις θεάτρου και όπερας, όντας το πολιτιστικό κέντρο της πόλης.

Από εδώ η λεωφόρος αλλάζει όνομα και γίνεται Via Ruggero Settimo, μέχρι να φτάσει σε λίγο σε άλλη μια σημαντική πλατεία, την Piazza Giuseppe Verdi, με το ακόμα μεγαλύτερο Teatro Massimo.

Εξίσου εντυπωσιακό, με νεοκλασσική πρόσοψη, κορινθιακούς κίονες και ωραίο θόλο. Φτιάχτηκε μεταξύ 1861 και 1897 και είναι από τα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης.

Την ώρα που φτάσαμε, μπροστά του γινόταν μια συγκέντρωση (δες ξεχωριστή ανάρτηση Για τους νεκρούς της θάλασσας!).

Αφού χαζέψαμε λίγο τους συγκεντρωμένους,

στρίψαμε αριστερά σε ένα στενάκι (All’ Olivella)

που βγάζει σε άλλη μια πλατεία (Piazza Olivella) με ένα ναό και ένα κτίριο δίπλα του, πρώην μοναστήρι, που σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης.

Μπροστά από την εκκλησία ξεκινά άλλο στενό (Via Orologio), παράλληλο προς το πρώτο, που ξαναβγαίνει στην Piazza G. Verdi.

Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και εμείς πεινάγαμε. Ώρα για φαΐ. Κάτσαμε σε ένα μαγαζί στην All’ Olivella. Μέχρι να έρθει το φαΐ άρχισε να ψιχαλίζει. Λίγο ψιχάλα, σταματούσε και μετά πάλι τα ίδια. Είχαμε μισοφάει σαν άνοιξαν οι ουρανοί και για περίπου μισή ώρα έριχνε καρεκλοπόδαρα. Μέσα στο μαγαζί είχε λίγο χώρο και όντας μούσκεμα πια, στριμωχθήκαμε μέχρι να σταματήσει η βροχή.

Επιτέλους σταμάτησε το νερό και βγήκαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο. Οι νυχτερινές εικόνες της «ξεπλυμένης» πόλης ήταν πολύ όμορφες.

Το θέατρο Massimo, χωρίς κόσμο μπροστά του,

όπως και το Πολυθέαμα ήταν υπέροχα.

Σε λιγότερο από μισή ώρα φτάσαμε στο ξενοδοχείο και σύντομα πέσαμε ψόφιοι για τον πρώτο μας ύπνο στο νησί.

Καλώς σε βρήκαμε Σικελία, καλώς σε βρήκαμε Παλέρμο.

(το ταξίδι συνεχίζεται Ζιζ-Πάνορμος-Παλέρμο! 2)

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας