Τρεις μέρες στο νησί του Ήφαιστου! 1ο

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 3^ο

(συνέχεια από «Αποκλεισμένοι» στον Άη Στράτη! 2o)

 

8 Οκτωβρίου 2022

 

Γύρω στις 2.30 μετά τα μεσάνυχτα αποβιβαστήκαμε στο λιμάνι της Μύρηνας στη Λήμνο. Φτάσαμε στο δωμάτιο που είχαμε κλείσει και λίγο μετά τις τρεις πέφταμε για λίγες ώρες ύπνο. Ξημέρωνε η επέτειος απελευθέρωσης της Λήμνου το 1912. Τη μέρα εκείνη, στα πλαίσια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, ο Ελληνικός στόλος, καταλαμβάνει αναίμακτα και απελευθερώνει τη Λήμνο, μετά από 456 χρόνια τουρκικής κατοχής (περισσότερα εδώ).

 

Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για μια μεγάλη βόλτα στο νοτιοδυτικό κομμάτι του νησιού..

Πηγαίνοντας για τον Κοντιά, κάναμε μια πρώτη στάση για φωτογραφίες πάνω από το Πλατύ

και τον κόλπο του.

Ο Κοντιάς είναι ένα πολύ όμορφο χωριό, με πέτρινα σπίτια, καλντερίμια,

το Δημαρχείο,

τις εκκλησίες του

και πολλούς ανεμόμυλους, άλλους αναστηλωμένους, κάποιους με σκαλωσιές, λόγω αναστήλωσης και κάποιους λιγότερους, να χρειάζονται σωστική επέμβαση.

Στην έξοδο του χωριού προς τα ανατολικά, είναι το όμορφο σχολείο. Από ένα μπακάλικο ψωνίσαμε λίγα φρούτα και συνεχίσαμε.

Επόμενη στάση στο χωριό Τσιμάνδρια.

Πολύ όμορφες εικόνες

και το ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, που όπως μας πληροφορεί σχετική επιγραφή απ’ έξω, ανακαινίστηκε το 1852 και ο νάρθηκας φτιάχτηκε το 1912.

Το επόμενο χωριό είναι το Πορτιανό. Έχει ένα εντυπωσιακό σχολείο

και ένα όμορφο, πέτρινο κοινοτικό κατάστημα.

Στην κατάφυτη πλατεία του είναι το ηρώο, το αφιερωμένο στους πεσόντες με καταγωγή από το χωριό.

‘Άλλη μια μικρή στάση στο Πεδινό και πήραμε ΒΔ κατεύθυνση

μέχρι το χωριό Κορνός

με την εντυπωσιακή εκκλησία του 1892. 

Εκεί στρίψαμε προς ΒΑ για να πάμε στο χωριό Σαρδές, όπου είχαμε ακούσει για ένα πολύ καλό εστιατόριο. Γινόταν ο κακός χαμός. Έπρεπε να έχουμε κλείσει τραπέζι. Ίσως το ότι ήταν Σάββατο να έπαιζε κάποιο ρόλο. 

Μην έχοντας άλλη επιλογή αποφασίσαμε να κατέβουμε για φαγητό στη Μύρινα.

Λίγη ώρα μετά αφήσαμε το αυτοκίνητο στην πλατεία Βενιζέλου-ΚΤΕΛ

και πήραμε τον κεντρικό εμπορικό πεζόδρομο, την οδό Κυδά.

Είναι από τους πιο όμορφους πεζόδρομους που έχω δει στην Ελλάδα, με πολύ πράσινο και ωραία σκιά για τις ζεστές μέρες και ώρες.

Σε κάποιο σημείο της είναι το εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου με πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Στη θέση αυτή υπήρχε το ξύλινο τζαμί της αγοράς, που έπαψε να λειτουργεί μετά το 1914 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Το 1939 μετατράπηκε σε κινηματογράφο με το όνομα ΑΤΤΙΚΟΝ. Στις 9/9 εκείνης της χρονιάς, στη διάρκεια της πρώτης βραδιάς λειτουργίας του, πήρε φωτιά η μηχανή προβολής και κατ’ επέκταση το κτίριο, που καταστράφηκε ολοσχερώς καίγοντας 63 άτομα της οικονομικής και πνευματικής αφρόκρεμας της Μύρινας. Το γεγονός εκείνο αποτέλεσε τροχοπέδη στην ανάπτυξη της πόλης.  

Στην μνήμη εκείνων των θυμάτων κτίστηκε το 1988 το παρόν ναΰδριο.

Συνεχίζουμε στον όμορφο πεζόδρομο,

συναντάμε μια όμορφη οθωμανική βρύση

και από κάποιο άνοιγμα είδαμε το εντυπωσιακό κάστρο της πόλης.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στο παλιό λιμάνι.

Πριν κάτσουμε για φαγητό κάναμε μια μεγάλη βόλτα.

Έχει όμορφα κτίρια,

όπως το Δημαρχείο

ή το ρολόϊ.

Και βέβαια από πάνω δεσπόζει και φαίνεται από παντού το επιβλητικό κάστρο. Αφού φάγαμε γυρίσαμε από την ίδια διαδρομή, πήραμε το αυτοκίνητο και γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξεκουραστούμε. .

Το απόγευμα ξαναβγήκαμε για να δούμε το ηλιοβασίλεμα, για το οποίο είναι ξακουστή η Λήμνος. Βόρεια της Μύρινας είναι η. Ακτή Αρτέμιδος.

Εκεί κάναμε την πρώτη μας στάση να δούμε τον ήλιο να πλησιάζει τη γραμμή του ορίζοντα, πίσω από τις βραχονησίδες, ενώ στο βάθος δεξιά ο Άθως, το Άγιον Όρος ξεχωρίζει στον ορίζοντα. Ο τόπος έχει «πάρει φωτιά» και οι εικόνες είναι μαγικές.

Λίγο πιο βόρεια είναι η παραλία Αυλώνα, όπου φτάσαμε όταν πια ο ήλιος είχε χαθεί, αλλά τα χρώματα ήταν στο φόρτε τους.

Ήταν σούρουπο σαν φτάσαμε στο Ρωμαίϊκο γυαλό, την παραλία της Μύρινας στη βόρεια πλευρά του κάστρου,

την πλευρά με τα υπέροχα νεοκλασικά και «μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής» κτίρια.

Εδώ είναι τα κτήρια του Πανεπιστημίου του Αιγαίου,

του Μουσείου,

της Μητρόπολης

και του Γυμνασίου, αλλά και μνημεία,

όπως το Ηρώο γεμάτο με στεφάνια από τις πρωινές εκδηλώσεις

και αυτό

προς τιμή των Ρώσων ναυτών του Κόμη Α. Ορλόφ.

Το σκοτάδι δεν είχε πέσει ακόμα και οι εικόνες προς τον Άθωνα ήταν καθηλωτικές.

Κάτσαμε κάπου να τσιμπήσουμε και με την εικόνα της Αγίας Παρασκευής Βόντελα στη βάση του σκοτεινού βράχου του κάστρου κλείσαμε την πρώτη μέρα μας στο νησί του Ήφαιστου.

  

 

 (το ταξίδι συνεχίζεται Τρεις μέρες στο νησί του Ήφαιστου! 2ο)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας