Έχουν περάσει 2 εβδομάδες
από την 19η Μαΐου, την ημέρα που η Ελληνική Βουλή, με απόφασή της, έχει ορίσει
ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την
περίοδο 1916-1923». Αν και καθυστερημένα η σημερινή ανάρτηση αφόρα αυτή την
επέτειο.
13 Δεκεμβρίου 2015
Ένα
βράδυ, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 2015, φτάνοντας στην Εστία της Νέας
Σμύρνης, για να παρακολουθήσουμε θεατρική παράσταση (http://disaki.blogspot.gr/2015/12/blog-post_18.html), στη δεξιά (νότια)
άκρη της πρόσοψης της, είδαμε ένα εντυπωσιακό, ορειχάλκινο γλυπτό. Πρόκειται
για το έργο του Βάσου Καπάνταη, με τίτλο «Πόντιος
Ακρίτας» του 1988.
Το
γλυπτό είναι μοντέρνας τεχνοτροπίας και δείχνει μια φιγούρα, που κρατά δόρυ και
ασπίδα,
πάνω
στην οποία είναι γραμμένο:
ΕΣΕΤ
ΗΜΑΡ
ΝΟΣΤΙΜΟΝ
Παραθέτω ένα σχόλιο, από τη σελίδα του Γυμνασίου της Ευαγγελικής Σχολής
της Νέας Σμύρνης. Προέρχεται από εργασία ομάδας μαθητών για τα υπαίθρια γλυπτά
της πόλης τους. Από την ίδια σελίδα πήρα και τις παραπάνω πληροφορίες.
«Ο Πόντος ως γεωγραφική ενότητα, από την αρχαιότητα
περιλάμβανε την ευρεία παραλιακή χώρα του Εύξεινου Πόντου: η έκταση κάλυπτε τις
περιοχές ανάμεσα στο Φάση ποταμό, κοντά στον οποίο σήμερα βρίσκεται η πόλη
Βατούμ της Γεωργίας, και την Ηράκλεια την Ποντική, όπως αναφέρουν οι αρχαίοι
ιστοριογράφοι Ηρόδοτος, Ξενοφώντας και άλλοι. Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες για
την ενίσχυση των ανατολικών τους συνόρων είχαν παραχωρήσει ιδιαίτερα προνόμια
στην περιοχή, θεωρώντας τους κατοίκους του φύλακες των συνόρων της
αυτοκρατορίας. Δεν είναι τυχαίο ότι καλλιεργήθηκε εκεί ο κύκλος των ακριτικών
τραγουδιών, γεγονός που επιβεβαιώνει την ουσιαστική προσφορά των ακριτών στη
φύλαξη των βυζαντινών συνόρων. Γενικά όμως ο ποντιακός ελληνισμός, λόγω της
γεωγραφικής του θέσης μπορεί να θεωρηθεί ακριτικό στοιχείο του ελληνισμού.» (http://gym-evsch-n-smyrn.att.sch.gr/o-toppos-mas/topos-neasmyrni_ypethria-glipta.htm)
Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!
Πονεμένες μνήμες καλέ μου φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά.