Στη σκιά του Κάστρου!

Φθινόπωρο στην Πράγα, μέρος 3ο

(συνέχεια από Οι αγορές που γίνανε πλατείες!)

17 Οκτωβρίου 2014

Εκεί ψηλά στο λόφο είναι ένα κάστρο (θα πούμε αργότερα γι αυτό). Μέσα σ’ αυτό βασιλιάδες έχτισαν τα παλάτια τους και οι αριστοκράτες αυλοκόλακες και άλλα παράσιτα, τα δικά τους αρχοντικά. Όλοι αυτοί θέλανε στρατιές ολάκερες ανθρώπων να τους υπηρετούν. Αλλά όχι και να μένουν μαζί τους. Στους πρόποδες του λόφου είχε χώρο να στήσουν τα φτωχικά τους. Το μέρος αυτό είχε το μεγάλο πλεονέκτημα να είναι κοντά στα αφεντικά και τις δουλειές τους. Μαζί με αυτούς εγκαταστάθηκαν και έμποροι, που είχαν πάρε δώσε με τους κατοίκους του κάστρου. Έτσι κάπως δημιουργήθηκε η κάτω πόλη, το Μικρό Μέρος (Mala Strana), όπως το είπαν.

Από τον 9^ο αι άρχισε το κτίσιμο της περιοχής αυτής που απλώθηκε μέχρι την όχθη του ποταμού. Συνεχείς οι επεκτάσεις αλλά και συνεχείς οι καταστροφές, κυρίως πυρκαγιές και πόλεμοι, άλλαζαν συνεχώς τη μορφή της. Η σημερινή μορφή με τα μπαρόκ κυρίως κτίρια διαμορφώθηκε στα τέλη του 17^ου αι και μετά. Τότε χτίστηκαν πολλά μεγαλοπρεπή παλάτια, που δίνουν σήμερα αυτή την μπαρόκ εικόνα. Πολλά από αυτά σήμερα στεγάζουν πρεσβείες. Μιας όμως και μετά τον 14^ο αι η επέκταση της πόλης ήταν από τη μεριά της Νέας Πόλης, το Μικρό Μέρος μπόρεσε να διατηρηθεί σε μεγάλο βαθμό.

Για το Μικρό Μέρος ξεκινήσαμε την Τρίτη μέρα του ταξιδιού μας, που ξημέρωσε βροχερή. Ανεβαίνοντας από το ξενοδοχείο προς το Μικρό Μέρος, εκεί που η οδός Ujezo, δίνει τη θέση της στην οδό Karmelitská, βρίσκεται το Τσέχικο Μουσείο Μουσικής (České muzeum hudby). Εκεί θα ήταν και η πρώτη στάση μας. Το μουσείο στεγάζεται στην πρώην μπαρόκ εκκλησία της Μαρίας Μαγδαληνής στην οδό Karmelitská 2/4.

Η ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα της εισόδου φιλοξενεί συναυλίες. Τα εκθέματα είναι κυρίως όργανα. Πολλά, πολύ παλιά και σπάνια.

Όργανα χορδόφωνα (έγχορδα) με δοξάρι

ή νυκτά,

αερόφωνα (πνευστά),

γκάϊντες,

μεμβρανόφωνα και ιδιόφωνα κρουστά,

μια glass harmonica,

το hurdy gurdy,

διάφορα άλλα που μπορείς να τα κατατάξεις στα μηχανικά όργανα και πολλά πιάνα,

μεταξύ των οποίων και κάποιο, που υποτίθεται πως έπαιξε σ’ αυτό ο Μότσαρτ. Εκτός από όργανα έχει και άλλα πολλά αντικείμενα, που σχετίζονται με τη μουσική.

Με εντυπωσίασαν τα χειρόγραφα με τις μικρογραφίες και την παλιά γραφή της μουσικής.

Είμαι λάτρης (και μικρός συλλέκτης) των μουσικών οργάνων και έχω επισκεφτεί αρκετά σχετικά μουσεία στα ταξίδια μου (π.χ. Βερολίνο ή Κοπεγχάγη) και θα έλεγα πως αυτό της Πράγας είναι από τα καλύτερα. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα.

Σαν βγήκαμε, διαπιστώσαμε πως η βροχή είχε σχεδόν σταματήσει. Βέβαια τις επόμενες ώρες όλο και θα μας θύμιζε την παρουσία της, αλλά πάντα ήπια.

Ανεβαίνοντας την Karmelitská στρίψαμε σε κάποιο στενό δεξιά

και φτάσαμε στην πλατεία Μάλτας (Maltézské náměstí).

Περάσαμε από την εκκλησία της Παναγίας της αλυσοδεμένης, από τις παλαιότερες της πόλης και στρίβοντας

φτάσαμε στον τοίχο του Τζον Λένον.

Στον τοίχο αυτό, πριν τη Βελούδινη Επανάσταση, εμφανίστηκαν κάποια στιγμή γκράφιτι (κάτι που απαγορεύονταν εκείνη την εποχή) με το πορτρέτο του Λένον και στίχους των Σκαθαριών με πολιτικό περιεχόμενο. Οι αρχές έβαψαν τον τοίχο αλλά το άλλο πρωί νέα γκράφιτι υπήρχαν εκεί. Έγιναν και συμπλοκές αλλά τα γκράφιτι εκεί. Σήμερα ο τοίχος έχει αλλεπάλληλα στρώματα γκράφιτι, όπου κυριαρχεί η μορφή του Λένον, διάφορα συνθήματα

και πάρα πολλά χαρτάκια κολλημένα με διάφορα συνθήματα και στίχους. Φυσικά το επιχειρηματικό μυαλό κάποιων δεν θα άφηνε ανεκμετάλλευτο το γεγονός.

Έτσι εκεί κοντά είδαμε μια παμπ με το όνομα του διάσημου σκαθαριού και το κίτρινο υποβρύχιο απ’ έξω.

Μετά τον τοίχο περνάμε μια μικρή γέφυρα.

Στα κάγκελά της εκατοντάδες κλειδωμένα λουκέτα (αυτά των ερωτευμένων καλέ!). Δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά σε τόσο μικρή επιφάνεια.

Η γέφυρα αυτή είναι πάνω από το Ρυάκι του Διαβόλου (Čertovka), ένα μικρό παρακλάδι του Μολδάβα που σχηματίζει μαζί με το ποτάμι το νησί Kampa.

Στο κανάλι αυτό φαίνεται και ο τροχός ενός παλιού μύλου.

Εκεί έχουν φτιάξει και ένα γλυπτό ενός ανθρωπόμορφου βάτραχου, που καπνίζει το τσιμπούκι του.

Βρισκόμαστε πια στο νησί Kampa. Η περιοχή είναι πολύ ήσυχη και γαλήνια. Και να σκεφτεί κανείς πως απέχουμε μόνο λίγες δεκάδες μέτρα από τη Γέφυρα του Καρόλου, όπου στίφη τουριστών συνωστίζονται. Η δυτική άκρη της Γέφυρας περνά πάνω από το νησί και ένα από τα «πόδια» μιας καμάρας πατάει πάνω σ’ αυτό.

Σκάλες δε, από το νησί ανεβαίνουν στο επίπεδο της.

Περάσαμε κάτω από μια καμάρα της γέφυρας,

περάσαμε άλλο ένα γεφυράκι, πάνω από το κανάλι και αυτό με λουκέτα και από ένα ανηφορικό πλακόστρωτο,

με μαγαζιά με καλόγουστα αναμνηστικά και μαριονέτες,

ανεβήκαμε μέχρι την αρχή της γέφυρας,

στα δυτικά, κάτω από τους δύο πύργους. Περάσαμε την πύλη της γέφυρας με κατεύθυνση το Μικρό Μέρος.

Στο βάθος δεσπόζει ο επιβλητικός Άγιος Νικόλαος.

Στην πλατεία του Μικρού Μέρους πήραμε την οδό Trziste.

Στα αριστερά είναι το μέγαρο Σένμπορν (Schönbornský Palác), που στεγάζει σήμερα την πρεσβεία των ΗΠΑ. Εκεί ο δρόμος διχάζεται.

Εμείς πήραμε τον αριστερό, την οδό Vlasska, στρίψαμε δεξιά στην Jaamsky Vrsek, μέχρι που φτάσαμε σε σκάλες που ανεβαίνουν στην Nerudova. Εμείς γυρίσαμε στην πλατεία και πήραμε την Nerudova από εκεί. Και εδώ πολλά παλάτια αλλά και πιο φτωχικά σπίτια με τα χαρακτηριστικά οικόσημα. Δεν πρόκειται για οικόσημα τσιφλικάδων, αλλά για σημάδια πάνω από την πόρτα, που υποδήλωναν τη δουλειά (τις περισσότερες φορές) που έκανε ο ιδιοκτήτης. Βλέπετε, στις περασμένες εκείνες εποχές, δεν είχαν εφαρμόσει ακόμα το σύστημα της αρίθμησης των κτιρίων. Έτσι το κτίριο αποκτούσε «ταυτότητα».

Βλέπουμε λοιπόν τα «τρία βιολιά»,

το «χρυσό κύπελλο»,

τη «μέδουσα»,

τον «αετό» και άλλα πολλά. Δύο πρεσβείες στεγάζονται σε ισάριθμα παλάτια.

Η ρουμάνικη πρεσβεία στο παλάτι Μόρζιν (Morzinský Palác), με τους μαυριτανούς στην πρόσοψη

και η ιταλική στο Τουν-Χόχενσταϊν (Thun-Hohenštejnský Palác), με τους τεράστιους αετούς. Η μια πρεσβεία απέναντι από την άλλη. Προχωρήσαμε στο δρόμο μέχρις εκεί που κάνει φουρκέτα για να ανέβει στο κάστρο και γυρίσαμε πίσω στην πλατεία. Όχι για να κάτσουμε αλλά για να πάμε προς τα βόρεια αυτή τη φορά.

Στην πλατεία στρίψαμε αριστερά στη Semovni

για να δούμε το κτίριο του Τσέχικου Κοινοβουλίου. Ξανά πίσω  και στο δυτικό άκρο της πλατείας πήραμε την Letenska,

το δρόμο που ακολουθούν οι γραμμές του τραμ και φτάσαμε στην πλατεία-πάρκο, που βρίσκεται ο σταθμός του Μετρό Malostranska. Λίγο άραγμα για ξεκούραση σε ένα παγκάκι και επιστροφή,

αλλά από άλλο δρόμο. Πήραμε την U Ruzickaho seminare, προς τη Γέφυρα του Καρόλου

και μπήκαμε για λίγο στον περιτοιχισμένο και πανέμορφο κήπο Vojanovy Sady. Φτάσαμε και πάλι κάτω από τους πύργους της δυτικής άκρης της γέφυρας και δίπλα στο Ρυάκι του Διαβόλου (Čertovka), απέναντι από τον νερόμυλο, κάτσαμε για φαΐ.

Κάτσαμε αρκετή ώρα. Φάγαμε, αλλά κυρίως ξεκουραστήκαμε.

Μετά το φαΐ ανεβήκαμε και πάλι στην πλατεία για καφέ.

Σε μία στοά

(τα βασικά απομεινάρια του μεσαιωνικού Μικρού Μέρους είναι αυτές οι στοές που είναι στα ισόγεια των εντυπωσιακών κτιρίων, ένα γύρω στην πλατεία), κάτσαμε, παραγγείλαμε και χαλαρώσαμε,

θαυμάζοντας τις εικόνες γύρω μας.

Όλη τη μέρα πάμε κι ερχόμαστε στην πλατεία. Τώρα, περιμένοντας τον καφέ, ήρθε η ώρα να πούμε λίγα πράγματα γι αυτή.

Η πλατεία του Μικρού Μέρους (Malostranské náměstí) είναι η κύρια πλατεία της περιοχής.

Είναι αρκετά μεγάλη και στο μέσο της κυριαρχεί με τον τεράστιο όγκο της η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Kostel svatého Mikuláše), του 1^ου μισού του 18^ου αι., που χτίστηκε στη θέση προγενέστερης γοτθικής του 13^ου. Στην πραγματικότητα κόβει την πλατεία στη μέση. Η κίνηση σε αυτό το μέρος είναι πάρα πολύ μεγάλη. Τραμ και λεωφορεία περνούν συνεχώς, γύρω έχει πιάτσες ταξί και μέσα στα δύο μέρη της πλατείας σταθμεύουν αυτοκίνητα.

Στο δυτικό μέρος της, ανάμεσα στα σταθμευμένα αυτοκίνητα υψώνεται η στήλη της πανώλης, της ίδιας εποχής με το ναό. Από αυτή τη μεριά, την πλατεία κλείνει το επιβλητικό ανάκτορο Λιχτενστάϊν (Lichtenštejnský Palác).

Ο καφές ήρθε (η Τσεχία είναι η μόνη δυτική χώρα, απ’ αυτές που έχω πάει, που με τον καφέ φέρνουν και ένα μικρό ποτήρι νερό), τον απολαύσαμε, χαλαρώσαμε και αρκετά κουρασμένοι πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο, σέρνοντας, κυριολεκτικά τα πόδια μας.

Άλλη μια πολύ όμορφη μέρα στην υπέροχη Πράγα, έφτασε στο τέλος της.

Dobrou noc! Καλή σου νύχτα, υπέροχή μου αρχόντισσα!

(το ταξίδι συνεχίζεται Εκπαραθυρώσεις, Εβραίοι και το κουδούνι του θανάτου!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας