Μόσχα, κόκκινη μαγεία!

 Στη Μόσχα σύντροφοι, στη Μόσχα!, μέρος 1ο

 

Μια φορά κι ένα καιρό…… Αρχή του παραμυθιού καλησπέρα σας!

Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν οι κουμπάροι μας από την Πάτρα. Μετά τις χαιρετούρες ο Δημήτρης μου το ξεφουρνίζει.

-Λέμε τον Ιούλη να πάμε Ρωσία. Τι λέτε; Είσαστε;

-Πέρυσι πήγαμε Αγία Πετρούπολη. Αν είναι για Μόσχα το βλέπουμε.

-Ο Νίκος πιθανά να είναι μόνο φέτος στη Μόσχα και θα μπορέσει να μας φιλοξενήσει.

-Καλά εμείς θα μείνουμε σε ξενοδοχείο.

-Θα έρθει και η Σοφία. Δεν λες και στη Μαριάννα;

-Θα της το πω. Θα το κουβεντιάσουμε κι εμείς και βλέπουμε. Εσείς θα πάτε μόνο στη Μόσχα;

-Σκεφτόμαστε και την Αγία Πετρούπολη.

-Η Aegean πετάει και στις δύο πόλεις. Πάτε Αγία Πετρούπολη, έρχεστε με τρένο στη Μόσχα, βρισκόμαστε εκεί και φεύγουμε όλοι μαζί. Αν είναι νάρθει η Μαριάννα θα μπορέσει να μείνει μαζί σας;

-Δεν νομίζω να υπάρχει θέμα. Πες της το και το συζητάμε.

Κάπως έτσι κανονίστηκε το ταξίδι στη Μόσχα για τον Ιούλιο του 2016.

 

25 Ιουλίου 2016

Κόκκινη μαγεία!

Στις 20 Ιουλίου οι κουμπάροι μας και μαζί τους η Μαριάννα, φύγανε για Αγία Πετρούπολη.

Πέντε μέρες μετά πετούσαμε κι εμείς για Μόσχα. Θα συναντιόμασταν εκεί.

Μετά τον καθαρό ουρανό πάνω από το καταγάλανο Αιγαίο,

μια συννεφιά σκέπασε τα πάντα

και ξαναείδαμε γη πάνω από τη Μόσχα.

Φτάσαμε μεσημεράκι και με ένα ταξί, που το χρεώνουν πολύ ακριβά, φτάσαμε στο διαμέρισμα που είχαμε νοικιάσει, πάνω στον πιο διάσημο πεζόδρομο της πόλης,

στην Αρμπάτ (улица Арбат).

Ανεβάσαμε τα πράγματα στο διαμέρισμα και κατέβηκα να κάνω μια μικρή βόλτα στο δρόμο. Ένας δρόμος πολύ ζωντανός

με ένα σωρό καλούδια για όλους.

Μεγάλους

και μικρούς. Δύο γκράφιτι τράβηξαν το βλέμμα μου.

Ένα μικρό με ένα ρώσο τροβαδούρο με τη μπαλαλάϊκα και το σκύλο του

και ένα τεραστίων διαστάσεων, στο πλάϊ μιας πολυκατοικίας. Το πορτρέτο του στρατάρχη Ζούκοφ, του μεγάλου επικεφαλής του κόκκινου στρατού, του αρχιτέκτονα της μεγάλης νίκης.

Στο δρόμο, εκεί κοντά, υπάρχει το Μουσείο Ιστορίας της σωματικής τιμωρίας (Μουσείο βασανιστηρίων) (Музей Истории Телесных Наказаний).

Σειρά είχε ένα κοντινό σούπερ μάρκετ για τα απαραίτητα ψώνια. Γύρισα και αφού άραξα να πάρω μια ανάσα, απογευματάκι πια ξεκινήσαμε για την πρώτη γνωριμία με την πρωτεύουσα της αχανούς αυτής χώρας.

Η πολυκοσμία στην Αρμπάτ είχε αυξηθεί,

οι βιτρίνες των καταστημάτων είχαν φωταγωγηθεί,

κάποιοι πιτσιρικάδες ξεδίπλωναν τις brake dance χορευτικές τους φιγούρες

και ο κόσμος απολάμβανε την απογευματινή του βόλτα.

Βγήκαμε στην πλατεία του σταθμού του ΜΕΤΡΟ Arbatskaya (Арбатская),

με το κόκκινο, σχήματος αστεριού κτίριο του σταθμού, και που έχει δίπλα του το κινηματοθέατρο Khudozhestvennyy (Кинотеатр Художественный)

Κάναμε δεξιά, προσπεράσαμε το σταθμό και το ναό των Αγίων Μπόρις και Γκλεμπ (Храм-Часовня Святых Благоверных Мучеников Бориса и Глеба на Арбатской Площади), δίπλα του και στρίψαμε αριστερά στην οδό Znamenka (Знаменка ул.).

Δεξιά είναι ένα επιβλητικό κτίριο με κορινθιακούς κίονες στην πρόσοψη,

γεμάτο με σοβιετικά σύμβολα. Είναι το Ρώσικο Υπουργείο Άμυνας (Министерство обороны Российской Федерации).

 Απέναντί του είναι το Κολλέγιο gnessinykh (Колледж им.Гнессиных) με το πάρκο του, στο οποίο βρίσκεται το Μνημείο M. V. Frunze (Памятник М. В. Фрунзе) έργο του Zinovy Vilensky του 1959. Λίγο παρακάτω η Znamenka συναντά την Mokhovaya (ул. Моховая) σε ένα μεγάλο κόμβο. 

Εκεί βλέπουμε απέναντι τον πύργο Borovitskaya (Боровицкая Башня), στη νότια άκρη του Κρεμλίνου.

Στο ίδιο σημείο, δεξιά είναι το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού στην πλατεία Borovitskaya (Часовня Николая Чудотворца на Боровицкой площади), που χτίστηκε το 2006 στη θέση ναού του Αγ. Νικολάου που γκρεμίστηκε το 1932. Δίπλα, στον πλαϊνό τοίχο πολυκατοικίας, είναι μια εντυπωσιακή τοιχογραφία. Στην γωνία αριστερά είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια της πόλης. 

Είναι το Μέγαρο Pashkov (Дом Пашкова) έργο (πιθανά) του Vasily Ivanovich Bazhenov, του 1784-1786, ανήκει στην Εθνική Βιβλιοθήκη.

Εκεί κάναμε αριστερά στην Mokhovaya.

Στη γωνία με την Vozdvizhenka (ул. Воздвиженка) είναι το κυρίως κτίριο της Κρατικής Βιβλιοθήκης. Η Κρατική Βιβλιοθήκη της Ρωσίας (Российская государственная библиотека), από το 1925 ως το 1992 ονομαζόταν Κρατική Βιβλιοθήκη V. I. Lenin της ΕΣΣΔ, τίτλο που βλέπει κανείς με χρυσά γράμματα στην πρόσοψη του κυρίως κτιρίου, που κατασκευάστηκε στις δεκαετίες 1920-1930. Μπροστά του είναι το Άγαλμα του Dostoyevski (Памятник Ф. М. Достоевскому). 

Στα δεξιά μας είχαμε συντροφιά τις υπέροχες εικόνες χρυσών τρούλων και πανέμορφων πύργων.

Περάσαμε απέναντι στη μεριά του Κρεμλίνου.

Εκεί είναι ο Πύργος Kutafiya (επίσης γνωστός και σαν Predmostnaya) (Кутафья (Предмостная) башня). Κτίσμα του 1495-1516, με πολλές προσθήκες και αλλαγές από τότε, είναι σήμερα η κύρια είσοδος των επισκεπτών στο Κρελίνο.

Στον ίδιο χώρο, μπροστά και αριστερά είναι το Moscow Manege (Манеж), κτίριο των αρχών του 19^ου αι, που αρχικά προορίζονταν για εκπαίδευση και επιδείξεις ιππασίας (Manege) και σήμερα στεγάζει διάφορες εκθέσεις.

Συνεχίζουμε και στην απέναντι πλευρά της Mokhovaya βλέπουμε ένα Μέγαρο του Πανεπιστημίου της Μόσχας (Факультет журналистики МГУ), με το Μνημείο του M.V. Lomonosov (Памятник Ломоносову) μπροστά του

και δίπλα την Εκκλησία της Αγίας Τατιάνας ή Τατιανής του Πανεπιστημίου (Храм Мученицы Татианы при МГУ 18^ος-19^ος αι.). Η Αγ. Τατιάνα είναι προστάτης του Πανεπιστημίου και των φοιτητών.

Ανάμεσα στο Manege και όλο το μήκος του δυτικού τείχους του Κρεμλίνου είναι ο Κήπος του Αλέξανδρου (Александровский сад), ένας από τους πρώτους δημόσιους κήπους της πόλης.

Στην εξωτερική πλευρά του κήπου είναι ένα σύμπλεγμα σιντριβανιών, το Συγκρότημα σιντριβανιών στην πλατεία Manezhnaya (Фонтан «Четыре времени года»), του 1997.

Το κυρίως σιντριβάνι έχει τέσσερα άλογα, που συμβολίζουν τις 4 εποχές του χρόνου.

Από εκεί ξεκινά ένας «ποταμός» με διάφορα γλυπτά, που αν κρίνω από αυτό με την αλεπού και τον πελαργό (ξεχωριστή δημοσίευση του παραμυθιού του Αισώπου εδώ), μάλλον και οι άλλες έχουν σα θέμα τους κάποιο παραμύθι, θρύλο ή ιστορία. Τα γλυπτά είναι έργα του Zurab Tsereteli.

Κάπου εδώ τελειώνει το δυτικό τείχος και μαζί και ο κήπος. Εν τω μεταξύ έχει σχεδόν νυχτώσει, τα φωτισμένα μνημεία έχουν μιαν άλλη ομορφιά και το παραμύθι (ή μήπως το όνειρο;) έχει αρχίσει.

Μπροστά μας είναι ο Γωνιακός Πύργος Arsenal'naya (Угловая Арсенальная Башня) του Κρεμλίνου, που χτίστηκε το 1492 και ολοκληρώθηκε τον 17^ο αι  και το Κρατικό Ιστορικό Μουσείο (Государственный исторический музей), του τέλους του 19^ου αι. Ανάμεσά τους ένα πέρασμα οδηγεί στην Κόκκινη Πλατεία. 

Κόκκινη Πλατεία (Красная Площадь). Ο χώρος που χωρίζει το Κρεμλίνο από την ιστορική συνοικία Κιτάι Γκόροντ (Китай-город), από τις ομορφότερες πλατείες του κόσμου.

«Το όνομα Κόκκινη Πλατεία δεν προέρχεται ούτε από το χρώμα των τούβλων γύρω της ούτε από την σύνδεση του κόκκινου χρώματος με τον κομμουνισμό. Μάλλον, το όνομα προήλθε από το Ρωσικό επίθετο красный, θηλ. краснaя που είχε τη σημασία «όμορφος, ωραίος» (σημασία αρχαϊκή). Στα σύγχρονα ρωσικά η λέξη απέκτησε τη σημασία «κόκκινος». Αυτή η λέξη, με τη σημασία «όμορφος» αρχικά χρησιμοποιήθηκε για τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Βασιλείου και ακολούθως ο όρος μεταφέρθηκε για την κοντινή πλατεία. Πιστεύεται ότι η πλατεία απόκτησε το πρόσφατο όνομα (αντικαθιστώντας το παλαιότερο Пожар, ή «πυρκαγιά») τον 17ο αιώνα. Πολλές αρχαίες Ρωσικές πόλεις έχουν την κύρια πλατεία τους με το όνομα Κрасная площадь». (Πηγή: Wikipedia)

Σαν μπήκαμε στην πλατεία ήταν νύχτα και όλα φωτισμένα. Είναι από τις λίγες φορές στα ταξίδια μου που «κεραυνοβολήθηκα», που μαγεύτηκα από τις εικόνες. Κόντεψε να μου φύγει το σαγόνι.

Απέναντι, στα νοτιοανατολικά, ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής. Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου (Храм Василия Блаженного) του 16^ου αι. Τι είναι αυτό! Τι χρώματα, τι σχέδια, τι μαγεία!

Καθένας από τους πολλούς τρούλους με άλλο σχέδιο και χρώματα. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από το μεγαλειώδες κτίριο.

Δεξιά, στη νοτιοδυτική πλευρά της πλατείας είναι τα τείχη του Κρεμλίνου

και ο Πύργος Spasskaya (Спасская башня), του 1491.

Σε αυτή τη πλευρά βρίσκεται το Μαυσωλείο του Λένιν (Мавзолей В.И. Ленина на Красной площади), όπου φυλάσσεται το βαλσαμωμένο σώμα του Βλάντιμιρ Λένιν.

Στην απέναντι, βορειανατολική πλευρά της πλατείας είναι το εμπορικό κέντρο GUM (ГУМ), φωτισμένο κάπως «χριστουγεννιάτικα».

Δίπλα του είναι ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας του Καζάν (Казанский собор на Красной площади), ο ανακατασκευασμένος ναός του 17^ου αι, που γκρεμίστηκε το 1936.

Την πλατεία «κλείνει» από τα βορειοδυτικά το Ιστορικό Μουσείο.

Ανάμεσα στο Μουσείο και τον Ναό του Καζάν είναι η ανακατασκευασμένη, διπλή Πύλη της Ανάστασης (Воскресенские ворота), του 16^ου αι, που γκρεμίστηκε το 1931.

Η ψηφιδωτή εικόνα της Ανάστασης βρίσκεται ανάμεσα στις δύο πύλες. 

Μαγεμένοι γυρνάγαμε μέσα στην πλατεία για αρκετή ώρα.

Χαζεύαμε τον κόσμο και φυσικά η φωτογραφική μηχανή είχε πάρει φωτιά. Κάτσαμε σε ένα παγκάκι, μπροστά στο GUM να ξεκουραστούμε και να συνέλθουμε από την υπερβολική δόση ομορφιάς και το σοκ που αυτή προκαλεί.

Το βλέμμα μου τράβηξαν μια σειρά από υπερμεγέθεις γάτες, σε διάφορες στάσεις και ζωγραφισμένες με διάφορα σχέδια, μπροστά από το πολυκατάστημα.

Αφού πέρασε κάμποση ώρα και συνήλθαμε από το «σοκ», σηκωθήκαμε για να επιστρέψουμε στο κατάλυμά μας.

Βγήκαμε από την πύλη της Ανάστασης στην Πλατεία Manezhnaya (Манежная пл.), όπου βλέπει η άλλη πλευρά του Ιστορικού Μουσείου

με το έφιππο άγαλμα-Μνημείο του στρατάρχη Ζούκοφ (Памятник маршалу Жукову, του στρατηγού που γεννήθηκε το 1896, ηγήθηκε των Σοβιατικών στρατευμάτων στη διάρκεια του Β΄ Π.Π. και πέθανε το 1974. Το μνημείο είναι έργο του Vyacheslav Mikhailovich Klykov (1995).

Στο κέντρο της πλατείας αναδύεται ο γυάλινος θόλος του υπόγειου εμπορικού κέντρου Okhotny Ryad, στεμμένος με ένα γλυπτό του Αγίου Γεωργίου του Νικηφόρου. Είναι το Σιντριβάνι Παγκόσμιου Ρολογιού (Фонтан Часы Мира) με το χάρτη του βόρειου ημισφαιρίου, όπου φαίνονται με διάφορα χρώματα οι ωριαίες άτρακτοι και συνεπώς η ώρα σε κάθε μέρος του βόρειου ημισφαιρίου του πλανήτη.

Τη διακόσμηση της πλατείας συμπληρώνουν διάφορες κατασκευές, φωτισμένες με έντονα χρώματα.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, περάσαμε από το εντυπωσιακό αρχοντικό  του Arseny Morozov (Особня́к Арсе́ния Моро́зова), του τέλους του 19^ου αι.

και φτάσαμε στη φωτισμένη Αρμπάτ. 

Οι υπόλοιποι της παρέας είχαν έρθει πριν λίγη ώρα από την Αγία Πετρούπολη και είχαμε κανονίσει να βρεθούμε την άλλη μέρα το πρωί στην Κόκκινη Πλατεία. 

Ο ύπνος εκείνη τη νύχτα ήταν βαθύς και ήρεμος, γεμάτος όμορφα όνειρα, σαν τις εικόνες που είχαμε χαρεί εκείνο το βράδυ. 

Η Μόσχα είχε ακόμα πολλά να μας δείξει. Αυτά που είχαμε δει, την επομένη θα τα ξαναβλέπαμε, αλλά στο φως της μέρας. Αν και δεν πιστεύω ότι θα με μαγέψουν, όπως εκείνο το βράδυ, ελπίζω νάναι τουλάχιστον το ίδιο σημαντικές.

Καληνύχτα! Спокойной ночи!

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Μόσχα, η μαγεία στο φως της μέρας!)

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας