Μόσχα, η μαγεία στο φως της μέρας!

 Στη Μόσχα σύντροφοι, στη Μόσχα!, μέρος 2ο

(συνέχεια από Μόσχα, κόκκινη μαγεία!)

26 Ιουλίου 2016

 

 

Το επόμενο πρωί ακολουθήσαμε τη διαδρομή της επιστροφής της προηγούμενης και είδαμε τα ίδια κτίρια,

όπως το αρχοντικό του Arseny Morozov, που σήμερα χρησιμοποιείται για συναντήσεις κυβερνητικών αντιπροσωπειών, διπλωματικές διαπραγματεύσεις, διασκέψεις διεθνών οργανισμών.

Στη βιβλιοθήκη περάσαμε απέναντι

μπροστά στον πύργο Kutafiya και το Manege,

αφήσαμε αριστερά το Πανεπιστημιακό κτίριο και την Αγία Τατιάνα,

στα δεξιά το σιντριβάνι «4 εποχές» και περνώντας ανάμεσα στον γωνιακό πύργο και το Ιστορικό Μουσείο μπήκαμε και πάλι στην Κόκκινη Πλατεία.

Αν και δεν είχε τη μαγεία που της έδινε ο νυχτερινός φωτισμός, και η ημερήσια εικόνα παραμένει υπέροχη. Είπαμε, είναι μια από τις ωραιότερες πλατείες του κόσμου.

Δεν μπορούσαμε παρά να χαζεύουμε τις εικόνες γύρω μας.

Ο Πύργος Spasskaya,

το Ιστορικό Μουσείο,

ο Άγιος Βασίλειος.

Πρώτα είχε σειρά η επίσκεψη στον Άγιο Βασίλειο.

Μπροστά από τον Ναό είναι ένα μνημείο προς τιμήν των Κουζμά Μίνιν και Ντμίτρι Ποζάρσκι (Па́мятник Ми́нину и Пожа́рскому), που συγκρότησαν σώμα εθελοντών για να αντισταθούν στους Πολωνούς εισβολείς, καταφέρνοντας τελικά να τους απωθήσουν το 1612. Το μνημείο είναι έργο του Ivan Martos, του 1818.

Ο Καθεδρικός Ναός της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου επί της τάφρου πιο γνωστός ως Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βασιλείου του Ευλογημένου ή Καθεδρικός του Αγίου Βασιλείου, είναι μια εκκλησία με πολλούς κρεμμυδοειδείς τρούλους.

Την ανέγερση του Καθεδρικού Ναού ζήτησε ο Ιβάν ο Τρομερός και κτίστηκε μεταξύ των ετών 1555 και 1561 σε ανάμνηση της κατάκτησης του Χανάτου του Καζάν που έγινε στις αρχές Οκτωβρίου του 1552, ακριβώς την ημέρα κατά την οποία η ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει την Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Το 1588 ο Τσάρος Φιοντόρ ο Κωδωνοκρούστης προσέθεσε ένα παρεκκλήσιο στην ανατολική πλευρά του ναού, πάνω από τον τάφο του Αγίου Βασιλείου του διά Χριστόν σαλού (Василий Блаженный), από τον οποίο πήρε ολόκληρος ο Καθεδρικός Ναός το όνομά του.

Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος και αποτελείται από εννέα παρεκκλήσια, κτισμένα γύρω από ένα κεντρικό κτίριο. Η αρχική ιδέα ήταν το κάθε παρεκκλήσιο να αφιερωθεί σε άγιο, στην ημέρα μνήμης του οποίου ο Τσάρος πέτυχε στρατιωτική νίκη.

Οι χαρακτηριστικοί κρεμμυδόσχημοι τρούλοι του ακολουθούν την παραδοσιακή ρωσική ναοδομία και σε συνδυασμό με την πολυχρωμία τους διαμορφώνεται το τελικό εντυπωσιακό σύνολο.Ο θρύλος λέει ότι ο Ιβάν ο Τρομερός τύφλωσε τον αρχιτέκτονα Ποστνίκ Γιάκοβλεφ, μόλις τελείωσε ο Ναός, για να τον εμποδίσει να ξανακτίσει κάτι τόσο εντυπωσιακό. (Πηγή: Wikipedia).

Είχε μεγάλη ουρά για να μπούμε μέσα. Συνεχίζουμε να χαζεύουμε τις εικόνες γύρω μας, μνημεία και κόσμο. Όπως οι σπουδάστριες, που σχεδίαζαν τον ναό και τη διακόσμηση του.

Κάποια στιγμή μπήκαμε. Δεν έχω δει πιο παράξενο ναό ποτέ.

Είναι ένα σύνολο από παρεκκλήσια, που σε δυσκολεύει να ξεχωρίσεις ποιο είναι το κεντρικό.

Όλα είναι με πλούσια αγιογράφηση και διακόσμηση.

Οι χρηματοδότες του έργου δεν τσιγκουνεύτηκαν, δημιουργώντας αυτό το πολύπλοκο, όσο και εντυπωσιακό σύμπλεγμα. Βέβαια έχει δεχτεί πολλές αλλαγές, παρεμβάσεις και προσθήκες,

όπως το μπαρόκ τέμπλο του κεντρικού παρεκκλησίου της Μεσιτείας, του 19^ου αι, στο οποία όμως έχουν ενσωματώσει πολύ παλιότερες εικόνες.

Στα τέλη του 17^ου αι προστέθηκε γύρω από το παρεκκλήσι της Μεσιτείας ένας εξωτερικός εξώστης, που ένα αιώνα αργότερα διακοσμήθηκε με πλακίδια.

Τα τέμπλα των διαφόρων παρεκκλησιών είναι πολύ εντυπωσιακά.

Σε διάφορα σημεία έχει προθήκες με όπλα,

εικονοστάσια

και σκεύη, πολλά από πολύτιμα υλικά.

Ο ναός είναι τόσο μπερδεμένος μέσα και τόσο έντονα διακοσμημένος, που ομολογώ πως βγήκα λίγο ζαλισμένος.

Μπροστά και δεξιά του ναού είναι μια κυκλική εξέδρα από τα χρόνια του μεσαίωνα. Το Lobnoje mesto (Лобное место). Φαίνεται πως εκεί ανέβαινε ο τσάρος ή ο πατριάρχης όταν θέλανε να απευθυνθούν στο λαό. Υπάρχει όμως και η άποψη πως εδώ αποκεφάλιζαν τους καταδικασμένους σε θάνατο.

Μετά την υπερβολική δόση ρώσικης εκκλησιαστικής τέχνης, σειρά είχε ένα προσκύνημα στο ναό της κατανάλωσης. GUM. Το μεγάλο αυτό εμπορικό κέντρο στεγάζεται σε ένα κτίριο της τελευταίας δεκαετίας του 19^ου αι,

με καταστήματα, περίπτερα,

διακοσμητικά στοιχεία

και μια εντυπωσιακότατη γυάλινη οροφή, που το κάνει να μοιάζει με άλλα παρόμοια κτίρια σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις.

Βγήκαμε από την πίσω μεριά του GUM, και ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε την περιοχή ανατολικά της Κόκκινης πλατείας, το Kitay-Gorod (Китай-город).

Είναι η περιοχή που χτίστηκε τον 12^ο αι και κατοικήθηκε από εμπόρους και τεχνίτες, που έφερε ο τσάρος. Τον 15^ο αι η Κόκκινη πλατεία ήταν ο χώρος της αγοράς ενώ αυτή την εποχή και τον επόμενο αιώνα οι έμποροι αρχίζουν και χτίζουν τα πολυτελή σπίτια τους γύρω της. Ανάμεσά τους και η οικογένεια των Ρομανόφ, η οικογένεια των μελλοντικών ηγεμόνων. Όσο περνούσαν τα χρόνια όλο και πιο πολυτελείς κατοικίες χτίζονταν, δίνοντας στη συνοικία τη λαμπρή εικόνα που βλέπει κανείς σήμερα.

Βγήκαμε στην οδό Ilyinka (У́лица Ильи́нка) βλέποντας απέναντι την παλιά κλειστή αγορά Gostinyy Dvor (Гостиный Двор), που χτίστηκε στο τέλος του 16^ου αι και υπέστη πολλές αλλαγές στη διάρκεια των αιώνων και κάναμε και πάλι αριστερά στην Bogoyavlenskiy Pereulok (Богоявленский пер.).

Εκεί βρίσκεται το Μοναστήρι των Θεοφανίων (Богоявленский монастырь), που ιδρύθηκε τον 13^ο αι, έκλεισε το 1929 και άνοιξε ξανά το 1991.

 

Μπροστά του υπάρχει το μνημείο των αδελφών Λειχούδη (για το μνημείο βλέπε ξεχωριστή δημοσίευση εδώ)

Συνεχίζοντας φτάσαμε στην Nikolskaya (Никольская ул.) με τα πολύ όμορφα κτίρια,

όπως το Τυπογραφείο της Μόσχας (Московский печатный двор), που ιδρύθηκε στα χρόνια του Ιβάν του Τρομερού και σήμερα στεγάζει σχολές του Πανεπιστημίου.

Έχει εξαιρετική διακόσμηση στην πρόσοψη.

Φτάνοντας εκεί άρχισε να βρέχει. Κάτι η βροχή, κάτι που είχε μεσημεριάσει και πεινάγαμε, χωθήκαμε σε ένα εστιατόριο και περάσαμε κάμποση ώρα εκεί μέσα. Ξεκουραστήκαμε, φάγαμε καλά και ήμασταν έτοιμοι να βγούμε και πάλι. Άλλωστε η βροχή είχε σταματήσει.

Σε μεγάλο μήκος της Nikolskaya υπήρχε μια ενδιαφέρουσα έκθεση φωτογραφίας του ρώσικου τμήματος του National Geographic. Κάναμε μια βόλτα στην έκθεση

και πήραμε ξανά τα στενά για να βγούμε και πάλι στην Ilyinka. Ο δρόμος αυτός υπήρξε το κέντρο του εμπορίου και του χρήματος σε παλιότερες εποχές και αυτό φαίνεται στα κτίρια.

Ένα κι ένα!

Όπως αυτό που στεγάζει το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Ρωσίας (Торгово-промышленная палата России) και που κάποτε στέγαζε το χρηματιστήριο.

Στο βάθος βλέπαμε το εντυπωσιακό κτίριο που στεγάζει κάποιο Διαιτητικό Δικαστήριο Στην απέναντι γωνία από το παλιό χρηματιστήριο είναι η Gostinyy Dvor.

Ανάμεσά τους είναι ένα στενό δρομάκι, η Rybnyy Pereulok (Рыбный пер.) που βγάζει σε ένα άλλο σημαντικό δρόμο, την Ulitsa Varvarka (ул. Варварка)

Η Varvarka έχει μήκος, που μόλις ξεπερνά τα 500μ και είναι από τους παλιότερους της πόλης. Προς τα δυτικά φτάνει στην Κόκκινη πλατεία, ακριβώς πίσω από τον Άγιο Βασίλειο.

Παρόλο το μικρό του μήκος είναι τόσο γεμάτος με μνημεία, κυρίως εκκλησίες, που λες και έχει μόνο αυτά.

Εμείς βγήκαμε απέναντι από το Μοναστήρι Znamensky στην αυλή του Παλαιού Τσάρου (Знаменский монастырь), του 17^ου αι. Έχει κλείσει από το 1921 αλλά διατηρείται το καθολικό του.

Στα δεξιά μας είναι ο Ναός του Μάξιμου του Ομολογητού (Церковь Максима Блаженного), του 15^ου αι, που έχει υποστεί πολλές αλλαγές έκτοτε.

Εκεί κάναμε αριστερά.

Δίπλα στο Μοναστήρι Znamensky είναι το Μέγαρο των Βογιάρων Ρομανόφ (Палаты бояр Романовых), του 15^ου-17^ου αι με αλλαγές τα μετέπειτα χρόνια. Πρόκειται για τη γνωστή δυναστεία ηγεμόνων της Ρωσίας. Το γεγονός της γειτνίασης του μεγάρου με το μοναστήρι, δικαιολογεί και το προσωνύμιο του δευτέρου «στην αυλή του Παλαιού Τσάρου».

Συνεχίζοντας συναντάμε ένα ναό «κούκλα»! Eίναι από τους πιο όμορφους που είδαμε. Είναι ο Ναός του Αγίου Γεωργίου του Νικηφόρου στο Όρος Πσκόφ (Храм Георгия Победоносца на Псковской горке) του 17^ου αι.

Όλα αυτά είναι στη νότια πλευρά του δρόμου.

Απέναντι από τον Άγιο Γεώργιο, μέσα σε ένα στενάκι είναι άλλο ένα πανέμορφο αριστούργημα ρώσικης ναοδομίας. Είναι η Εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Νικίτνικι (Храм Живоначальной Троицы в Никитниках) και αυτή του 17^ου αι. Δυστυχώς «πνίγεται» ανάμεσα σε ψηλά μεταπολεμικά κτίρια.

Ξαναβγήκαμε στην Varvarka και στρίψαμε προς τα δεξιά, προς την Κόκκινη πλατεία.

Δίπλα στην εκκλησία του Μάξιμου είναι η Παλιά αγγλική αυλή (Старый Английский двор), των αρχών του 16^ου αι. Αφορά τις Ρωσο-αγγλικές σχέσεις μιας και εδώ λειτούργησε ένας αγγλικός εμπορικός οίκος. Σήμερα είναι μουσείο με θέμα τις σχέσεις των δύο χωρών από εκείνη την εποχή.

Φτάσαμε στην Εκκλησία της Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας (Храм Великомученицы Варвары). Η πρώτη εκκλησία κατεδαφίστηκε το 1796 και χτίστηκε η νέα νεοκλασική εκκλησία, που βλέπουμε σήμερα και που έδωσε το όνομά της στο δρόμο. Η Αγ. Βαρβάρα είναι σχεδόν στη δυτική άκρη του δρόμου.

Εκεί περάσαμε απέναντι, πήραμε το στενάκι δίπλα στη δυτική πλευρά του Gostinyy Dvor, βγήκαμε στην Ilyinka και κάναμε αριστερά. Δίπλα μας η νότια πλευρά του GUM.

Πάνω από κάθε πύλη του εμπορικού μεγάρου και μια εικόνα. Ο Χρηστός, η Παναγία, κάποιος Άγιος για να ευλογείται το εμπόριο.

Διασχίσαμε την Κόκκινη πλατεία,

περάσαμε από την εκκλησία του Καζάν,

την Πύλη της Ανάστασης, την είδαμε από την εξωτερική της πλευρά,

και βγήκαμε μπροστά στο Ιστορικό Μουσείο

και την πλατεία.

Μέσα από την περίτεχνη πύλη μπήκαμε στους κήπους του Αλέξανδρου

να δούμε την αλλαγή της φρουράς που γινόταν εκείνη την ώρα

στον Άγνωστο Στρατιώτη. Κόσμος πολύς μαζί με μας παρακολουθούσε, φωτογράφιζε και βιντεοσκοπούσε τη διαδικασία της αλλαγής.

Βγήκαμε ξανά στην πλατεία, κάτσαμε για ένα καφέ και μιας και η μέρα είχε προχωρήσει ξεκινήσαμε για την επιστροφή.

Περάσαμε από τα σιντριβάνια και εκεί κάπου χωριστήκαμε με τους υπόλοιπους. Πήγαν να πάρουν το ΜΕΤΡΟ και εμείς ακολουθώντας αντίστροφα την πρωινή μας διαδρομή γυρίσαμε στο διαμέρισμα.

Λίγο αργότερα κατέβηκα και πήγα στο σούπερ μάρκετ για προμήθειες. Πέρασα και από ένα φούρνο και πήρα διάφορα καλούδια για να φάμε το βράδυ. Στο διαμέρισμα αράξαμε να ξεκουραστούμε και εγώ έκανα λίγη δουλειά στον υπολογιστή.

Άλλη μια υπέροχη μέρα με μοναδικές ρώσικες εικόνες πέρασε αλλά μας περιμένανε κι άλλα. Καλή συνέχεια!

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Μόσχα, εικαστικές τέχνες της Ρωσίας!)

 

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας