Εκεί ψηλά στα Κράβαρα!

26 Δεκεμβρίου 2016

 

Τα Χριστούγεννα κατεβήκαμε στην Πάτρα να τα γιορτάσουμε με τους κουμπάρους μας. Την άλλη μέρα είχε ένα ήλιο λαμπρό, μια μέρα «ανοιξιάτικη» μεσ’ στην καρδιά του χειμώνα. Μέρα για εκδρομή. Πέσανε οι ιδέες και αποφασίσαμε. Ορεινή Ναυπακτία και το χωριό ο Πλάτανος. Ένα από τα χωριά εκεί ψηλά στα Κράβαρα. Ξεκινάμε!

 «Τα Κράβαρα, ή Κραβαροχώρια (Άνω και Κάτω) είναι γνωστά και ως Μπουλιαροχώρια. Χωριά δηλαδή από τα οποία ξεκινούσαν οι περιπλανώμενοι Μπουλιαραίοι πού έκαναν δουλειές του ποδαριού (φωτογράφοι, ζητιάνοι, μικροπωλητές, εμπειρικοί γιατροί, ξορκιστές κ.λπ) και κάλυπταν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά έφταναν μέχρι το εξωτερικό. […] Τα Κράβαρα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της επαρχίας Ναυπακτίας, διότι καταλαμβάνουν το κέντρο της, μεταξύ των Βλαχοχωριών προς Βορρά και των Βενετοχωριών προς Νότο. […] είναι συνυφασμένη με άγρια περιοχή γιομάτη κοτρόνια και γκρεμούς. [….]» (πηγή πληροφοριών)

 Ξεκινήσαμε και μιας και δεν βιαζόμασταν, περάσαμε απέναντι με το καραβάκι.

Πρώτη μας στάση για καφέ η Ναύπακτος.

Η υπέροχη πόλη της Αιτωλοακαρνανίας, με το καταπληκτικό, καρποσταλικό, ενετικό λιμανάκι. Εκεί κάτσαμε και μέχρι να έρθει η παραγγελία μας σηκώθηκα για λίγες φωτογραφίες.

Στη Ναύπακτο έχουμε πάει πολλές φορές και έτσι απλά έκανα μια σύντομη φωτοβόλτα. Είναι πολύ φωτογενής πόλη.

Την παράσταση βέβαια, κλέβει το λιμάνι.

Αλλά και τα ανηφορικά στενάκια, τα σπίτια

και πολύ περισσότερο το κάστρο εκεί ψηλά, αξίζουν μια δεύτερη ματιά. Αλλά είπαμε. Ο προορισμός μας ήταν άλλος.

Μετά τον καφέ ξεκινήσαμε. Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς τα βόρεια. Όμορφη βουνίσια διαδρομή με πολλές στροφές, αρκετό πράσινο, 

ποτάμια με γεφύρια 

και γραφικά ορεινά χωριά. Κάναμε μικρές στάσεις σε σημεία, όπου η θέα προς τα πίσω ήταν εξαιρετική.

Ο Μόρνος, που φεύγοντας από το φράγμα του, φιδοσέρνεται στην πορεία του προς τον Κορινθιακό, στην μια στάση

και λίγο πιο ψηλά, σε άλλη, η θάλασσα που γυαλίζει ανάμεσα στις κορυφές, με τα Πελοποννησιακά βουνά απέναντι.

Ανεβαίνοντας είδαμε το « Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ 1930 -ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ». Πρόκειται για μια μεγάλη γλυπτική σύνθεση, έργο του γλύπτη Ηρακλή Ξανθόπουλου.

Αναπαριστά τη σκληρή ζωή στα μέρη εκείνα στα χρόνια του μεσοπολέμου, με πολύ παραστατικό τρόπο. (περισσότερες πληροφορίες εδώ)

φωτογραφία από το ίντερνετ 

Δίπλα στη σύνθεση είναι μια βρύση και πίσω της σε ψηλό κοντάρι ένας Χρυσαετός με ένα φίδι στο στόμα.

Μετά τη μικρή στάση στο χώρο αυτό, μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε. Σε λίγο μπήκαμε στον Πλάτανο. Αφήσαμε το αυτοκίνητο πίσω από την εκκλησία και ξεκινήσαμε να γνωρίσουμε το χωριό.

Αντιγράφω από το ίντερνετ:

«πρόκειται για ένα κεφαλοχώρι που […] βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές του όρους Αλωνάκι (1.418 μ.) σε υψόμ. 880 μ.

Βρίσκεται υπό την σκέπη και προστασία πανέμορφου και ποικιλόφυτου δάσους (έλατα, γάβροι, μελιούδια, πουρνάρια, κέδρα, κρανιές κ.ά.). […] και πήρε το όνομα από τον πλάτανο της Μεγάλης Βρύσης, […] Ίχνη αρχαίας έχουν βρεθεί στις θέσεις: Πωγωνισκά, Πουρλάδα, Βονόρτα (Άγιοι Ταξιάρχες), Άϊ Θανάσης (Μηλιά), Φτέρη (παλιός Άϊ Γιώργης), Μεγάλη Βρύση. Κάποια από τα ευρήματα η αρχαιολογική υπηρεσία τα τοποθέτησε στους ύστερους κλασικούς χρόνους.

Ο Πλάτανος έχει μεγάλη ιστορία και ήταν ακμάζον χωριό και πλούσιο. Τα πολλά καταστήματα, που υπήρχαν, επαληθεύουν του λόγου το ασφαλές. […]

Τα σπίτια του πέτρινα στην πλειονότητά τους,

προκαλούν το ενδιαφέρον. […]

με εντυπωσιακά λιθανάγλυφα […].

Προεξέχει ο ενοριακός ναός Άγιος Νικόλαος (1846) μεγαλοπρεπής και επιβλητικός στο κέντρο του χωριού, βασιλικού ρυθμού με τα δύο περικαλλή και πυργωτά καμπαναριά […] Αξιοπαρατήρητα στην πλατεία του χωριού είναι τα Μουσεία:

α) της Εθνικής Αντίστασης με φωτογραφικό υλικό και συλλογή σχετικών βιβλίων και εγγράφων, β) το Ιστορικό – Λαογραφικό με σημαντική συλλογή ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων.

Κάνοντας περίπατο στα λιθόστρωτα σοκάκια δίδεται η ευκαιρία μεγαλύτερης γνωριμίας με τον οικισμό, με τα σημαντικά κτίρια, όπως το σχολικό κτίριο και ο υγειονομικός σταθμός, οι πέτρινες βρύσες

και οι προτομές του Καραϊσκάκη, που είχε στρατοπεδεύσει στον Πλάτανο, καθώς και επιφανών Πλατανιωτών. (περισσότερες πληροφορίες εδώ)

Είδαμε την υπέροχη πλατεία

και όλα αυτά που λέει το κείμενο παραπάνω,

μπήκαμε στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, περπατήσαμε στα καλντερίμια

μέχρι το μνημείο του χωριού και τέλος κάτσαμε σε μια ταβέρνα και φάγαμε υπέροχα.

Χορτάτοι, σωματικά και ψυχικά από το νόστιμο φαΐ και τις υπέροχες εικόνες, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Είχε νυχτώσει πια σα φτάσαμε στην Πάτρα. Άλλη μια εκδρομή, σε ένα τόπο όμορφο, όσο και ενδιαφέροντα, τελείωσε. Απλά ήταν μια υπέροχη μέρα! Να το ξανακάνουμε!

Από τη διαδρομή προς τον Πλάτανο

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας