Tatra I!

(συνέχεια από Ο Νοσφεράτου και οι Λύκοι!)

Οι νύμφες του Δούναβη και άλλες ομορφιές! Μέρος 6ο

(Ταξίδι σε Ουγγαρία και Σλοβακία μέσα από τα Βαλκάνια!!)

27-28 Ιουλίου 2011

 

Το χωριό των μεταλλωρύχων στο δρόμο για τα Tatra!

Το πρωί με την ησυχία μας, ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε προς τα Tatra. Προορισμός μας αυτή τη φορά η πόλη Poprad. Βρίσκεται τελείως ανατολικά του Martin και συνδέονται με πολύ καλό αυτοκινητόδρομο 115 χμ. Μιας όμως και η απόσταση είναι μικρή, εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε ένα κύκλο αρκετών χιλιομέτρων και από μικρότερους δρόμους στην καρδιά της Σλοβακικής ενδοχώρας περνώντας από ένα όμορφο χωριό μεταλλωρύχων, το Spania Dolina, κοντά στη μεγάλη πόλη Banska Bystrica.

Στην αρχή πήραμε τον αυτοκινητόδρομο για Poprad και στο Ruzomberok στρίψαμε προς τα νότια. Ο δρόμος στενός, επαρχιακός, αλλά η διαδρομή μέσα στο μοναδικό, πυκνό πράσινο. Μερικά χιλιόμετρα πριν την Banska Bystrica, στρίψαμε αριστερά και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στη μια πλευρά μιας καταπράσινης ρεματιάς.

Σε λίγο μπήκαμε στο Spania Dolina.

Όμορφο χωριό, μέσα στο πυκνό δάσος,

με έντονα τα χαρακτηριστικά της ιστορίας των κατοίκων του, που έχει σχέση με τα ορυχεία. Τα αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν μια μεταλλευτική δραστηριότητα από τη 2^η π.Χ. χιλιετία με εξόρυξη και μεταλλουργία, κυρίως του χαλκού. Τα ορυχεία αυτά λειτουργούσαν ανελλιπώς μέχρι το 1888, όταν έκλεισαν οριστικά. Από τότε οι λιγοστοί κάτοικοι ζουν κυρίως από τους τουρίστες που έρχονται να δουν αυτό το ιστορικό χωριό.

Από τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατά του είναι η σκεπαστή σκάλα που ξεκινά από την κεντρική πλατεία και οδηγεί στον γοτθικό ναό, πάνω σε ένα ύψωμα,

από όπου η θέα είναι πολύ ωραία.

Στην πλατεία βρίσκεται και ένας μικρός ναός που υποτίθεται πως είναι μικρογραφία του Πανάγιου Τάφου. Άλλο αξιοθέατο, σύγχρονο αυτό, είναι ένα μουσικό ρολόϊ σε ένα υπόστεγο. Στις 12.00 το μεσημέρι αρχίζει η «παράσταση».

Αρχίζει η μουσική κι η «σύνθεση» ανοίγει, αποκαλύπτοντας ένα ορυχείο σε κάθετη τομή και τους εργαζόμενους να κατεβαίνουν στα σπλάχνα της γης. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι ούτε καλοφτιαγμένο, ούτε και σαν θέαμα τίποτα το ιδιαίτερο. Αφού είδαμε την «παράσταση», ήπιαμε καφέ

και πήγαμε και στα άλλα δύο αξιοθέατα, βγήκαμε και πάλι στο δρόμο.

Σταματήσαμε σε ένα χωριό

με κάποια κατάλοιπα του σοσιαλιστικού παρελθόντος και κάτσαμε σε μια Koliba στο δρόμο για φαΐ. Απόγευμα πια φτάσαμε στο πολύ καλό ξενοδοχείο μας στο Poprad. Αφήσαμε τα πράγματα, οι γυναίκες ξαπλώσανε και με το φίλο μου βγήκαμε για μια βόλτα στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Άλλη μια μακρόστενη πλατεία με μερικά κάπως ενδιαφέροντα κτίρια. Τα πάντα είχαν κλείσει, κάνοντας την πόλη ακόμα πιο αδιάφορη από ό,τι είναι πραγματικά. Καλώς φτάσαμε στα υπέροχα Tatra!

Από το Στέμμα του Σπις ως το υπέροχο Bardejov!

Την πρώτη μέρα στα Tatra την αφιερώσαμε σε μια μεγάλη κυκλική βόλτα στα ανατολικά και βόρεια, πολύ κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.

Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση προς τα ανατολικά προς την πόλη Presov. Περάσαμε έξω από τη Levoca, που την αφήσαμε για άλλη μέρα και φτάσαμε στη μικρή πόλη Spisske Podhradie. Στο δρόμο μέχρις εκεί είχαμε δει αρκετούς Ρομά που πουλούσαν μέσα σε πλαστικές λεκάνες και κουβάδες φρούτα, κάτι σα βατόμουρα και άλλα σαν κίτρινα κορόμηλα. Η παρουσία των Ρομά σε αυτή την περιοχή της Σλοβακίας είναι αρκετά έντονη, όπως θα διαπιστώναμε και τις επόμενες μέρες. Η πόλη είναι άχαρη αλλά εκεί γύρω υπάρχουν δύο σπουδαία μνημεία, που φιγουράρουν στον κατάλογο της UNESCO από το 1993.

Δύο λόφοι είναι από τη μια και την άλλη μεριά της πόλης. Στις κορυφές τους είναι τα δύο μνημεία.

Στον ένα το Spissky Hrad, στεφανώνει την κορυφή. Το κάστρο αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ολόκληρης της Κεντρικής Ευρώπης!

Σε αυτό το λόφο τα ίχνη κατοίκησης ξεκινούν πριν από 6000-7000 χρόνια περίπου (!!!). Υπάρχουν ίχνη νεολιθικού οικισμού, ενώ οι Κέλτες τον 2^ο αι. π.Χ. ίδρυσαν οχυρό οικισμό με Ακρόπολη. Η μεγάλη του ακμή όμως είναι μεταξύ 13^ου και 15^ου αι. Μάλιστα μπόρεσε να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα των Μογγολικών επιδρομών, που δεν άφηναν τίποτα στο διάβα τους. Έμεινε απόρθητο μέχρι τις αρχές του 18^ου αι. όταν από πολιτικές επιλογές έπεσε σε παρακμή. Σήμερα έχουν γίνει εκτεταμένες εργασίες συντήρησης και το κάστρο, αν και ερειπωμένο, φαντάζει από μακριά επιβλητικό αλλά και τρομακτικό.

Ένας ασφαλτόδρομος ανεβαίνει μέχρι ένα σημείο και από το χώρο στάθμευσης που υπάρχει εκεί πρέπει να ανεβεί κανείς με τα πόδια. Το θαυμάσαμε λοιπόν από χαμηλά και αποφύγαμε την ανάβαση.

Στον δεύτερο λόφο (όρος Παρθένου Μαρίας), στην κορυφή, είναι το δευτέρο μνημείο. Η Μονή του Σπις, η Spisska Kapitula. Για να αντιμετωπίσει τις συνεχείς επιδρομές η μονή οχυρώθηκε με τείχη τα μέσα του 17^ου αι.

Μέσα στα τείχη υπάρχουν ναοί και παρεκκλήσια, διάφορα κτήρια και σήμερα μέχρι και ένα εστιατόριο. Δίνει την εντύπωση μιας λιλιπούτιας πολιτείας. Μόνο που δεν είδαμε κατοίκους. Ερημιά! Σημαντικότερο κτίσμα είναι ο ρομανογοτθικός Καθεδρικός του Αγίου Μαρτίνου.

Μπήκαμε στη Μονή, περιπλανηθήκαμε, βγάλαμε φωτογραφίες και όταν φτάσαμε στον Άγ. Μαρτίνο, διαπιστώσαμε πως ήταν ανοικτός μόνο ο νάρθηκας. Ένα ψηλό κάγκελο εμπόδιζε την είσοδο στον κυρίως ναό αλλά δεν εμπόδιζε το θέαμα,

όπως τα υπέροχα ξυλόγλυπτα σαν την Αγία Τράπεζα με τη στέψη της Παρθένου.

Κατεβήκαμε μέσα στην πόλη και φεύγοντας στρίψαμε σε ένα δρομάκι και βρεθήκαμε μέσα σε ένα «γυφτομαχαλά»! Φαντάζομαι την απορία των ανθρώπων που συναντήσαμε, που έβλεπαν δύο αυτοκίνητα με ελληνικές πινακίδες να περιφέρονται μέσα στα λασπόνερα. Το ύφος τους ήταν πολύ εύγλωττο! Πάντως τα πιτσιρίκια μας χαιρετούσαν φωνάζοντας και γελώντας!

Βγήκαμε τελικά στον αυτοκινητόδρομο και συνεχίσαμε την ανατολική μας πορεία. Έξω από την πόλη Presov στρίψαμε και πήραμε το δρόμο που έχοντας κατεύθυνση προς τα βόρεια, πάει προς την Πολωνία. Πρώτος προορισμός μας το χωριό Hervartov με την υπέροχη ξύλινη εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης.

Αυτή εξωτερικά έμοιαζε με εκείνη που είχα πρωτοδεί στην Πολωνία έξι χρόνια πριν (βλ. http://disaki.blogspot.gr/2011/11/1.html). Έχει δίριχτη στέγη με μεγάλη κλίση και ένα ψηλό καμπαναριό

και είναι περιτριγυρισμένη από κάτι περίεργα κτίσματα με ημικυλινδρική στέγη που μοιάζανε με αποθήκες για σανό ή σιτηρά. Εξωτερικά τους έχουν προσθέσει δίριχτη κεραμοσκεπή, μάλλον για προστασία από το νερό. Πρώτη φορά έβλεπα τέτοιες κατασκευές. Ήρθε μια κυρία να μας ανοίξει αλλά από γλώσσες, εδώ ατυχήσαμε. Μόνο Σλοβάκικα. Κι εκεί ένα ευρώ η είσοδος αλλά επιτρέπονταν η φωτογράφηση.

Ο ναός είναι του 1500 και έχει αρκετές τοιχογραφίες, σχετικά φθαρμένες. Ανεβήκαμε και στον εξώστη όπου βρίσκεται και το εκκλησιαστικό όργανο. Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες και βγήκαμε. Φυσικά εξωτερικά αυτές οι εκκλησίες είναι πιο εντυπωσιακές, μιας και το εσωτερικό τους, συνήθως, θυμίζει σε μεγάλο βαθμό οποιονδήποτε άλλο ναό στην κεντρική Ευρώπη.

Η συνέχεια είχε ένα από τα διαμάντια της χώρας αυτής. Την πόλη Bardejov, το ιστορικό και οχυρωμένο κέντρο της οποίας φιγουράρει στη λίστα της UNESCO με τα μνημεία του πολιτισμού από το 2000. Φτάνοντας ο δρόμος πάει για λίγο, παράλληλα με τα τείχη και για να μπεις μέσα στο ιστορικό κέντρο πρέπει να αφήσεις το αυτοκίνητο σε κάποιο από τα πάρκινγκ που βρίσκονται ένα γύρο. Έτσι κάναμε κι εμείς. Παρκάραμε και ξεκινήσαμε για το κέντρο. Μέσα από στενάκια με κτήρια όλων των εποχών και ρυθμών φτάσαμε στην πλατεία.

Τι πλατεία είναι αυτή!! Πρώτα απ’ όλα τεράστια! Είναι όλη καλντερίμι με την περίμετρο, όπου είναι τα μαγαζιά, με πιο σύγχρονο πλακόστρωτο που εναλλάσσεται με γκαζόν και λίγα δεντράκια. Η πλατεία είναι κατηφορική, έχει γύρω-γύρω όμορφα, πολύχρωμα κτίρια,

κάποια με ζωγραφισμένη την πρόσοψη.

Στο κάτω μέρος της δεσπόζει ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Αιγιδίου, Λίγο πριν όμως, και μέσα στην πλατεία είναι το υπέροχο μεσαιωνικό Δημαρχείο.

Τι όμορφο κτίριο!! Με γλυπτά στα αετώματά του και από τις δύο μεριές,

μια σκεπαστή σκάλα με ζωγραφιές, περίτεχνες μεταλλικές υδρορροές και ένα όμορφο ρολόι μπροστά. Υπέροχο!! Όλο το σύνολο της πλατείας που ξεδιπλώνοντας μπροστά στα μάτια μας απέπνεε ομορφιά και απίστευτη ηρεμία.

Κάτσαμε για ένα καφέ, αντίκρυ σε όλες αυτές τις εικόνες. Η πίκρα του εσπρέσο ταίριαζε γάντι με τη γλύκα των εικόνων!

Μετά τον καφέ ξεκίνησα για το ναό. Πρώτα φωτογραφίες του Δημαρχείο γύρω-γύρω και μετά στον Άγιο Αιγίδιο. Ο ναός είναι του 15^ου αι. (αν και αναφέρεται από το 1247). Στην είσοδο τα μέλη μιας οργάνωσης που έχει σα σκοπό της τη συντήρηση των μνημείων της πόλης πουλούσε κάρτες και μαγνητάκια με την εικόνα του ναού.

Η εκκλησία μέσα είναι εντυπωσιακή, κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού μεσαιωνικών ξυλόγλυπτων.

Αγάλματα στις κολώνες, στασίδια με εικόνες αγίων αλλά κυρίως

τα τρίπτυχα ταμπλώ με τις παραστάσεις από τη ζωή, κυρίως του Χριστού και της Παναγίας αλλά και αγίων.

Τι καλοφτιαγμένα γλυπτά, τι ζωντανά χρώματα!!

Η μηχανή είχε πάρει φωτιά. Έμεινα πάνω από μισή ώρα εκεί μέσα. Η υπόλοιπη παρέα περίμενε να τους ενημερώσω αν αξίζει η επίσκεψη, μιας και εκκλησίες έχουμε δει ουκ ολίγες, και σε αυτό αλλά και σε προηγούμενο ταξίδι. Φυσικά πήγαμε όλοι μαζί, αυτή τη φορά, και όλοι συμφώνησαν πως άξιζε πραγματικά η επίσκεψη. 

Έξω από το ναό υπάρχουν, ακουμπισμένες στο πλακόστρωτο δύο τεράστιες καμπάνες που ήταν σε χρήση παλιότερα. Σύμφωνα με τις επιγραφές που υπάρχουν στο έδαφος, μπροστά τους, η μικρότερη κατασκευάστηκε το 1486. Έχει διάμετρο 140εκ., ύψος 120εκ. (χωρίς την κεφαλή στο πάνω μέρος) και βάρος 2200κ. Ήταν σε συνεχή χρήση μέχρι το 1990 (!!). Δηλαδή για 5 ολόκληρους αιώνες!!

Η πιο μεγάλη κατασκευάστηκε το 1584 Στα 1655 επειδή έσπασε εκχυτεύθηκε και πάλι στην αρχική της μορφή με διαστάσεις 162εκ. διάμετρο και 135εκ. ύψος (χωρίς την κεφαλή στο πάνω μέρος). Το βάρος της είναι 4000κ.!

Όλες αυτές τις ώρες στην πόλη αυτή, ο καιρός στάθηκε πολύ καλός μαζί μας και ενώ είχε συννεφιά δεν έριξε παρά κάτι λίγες σταγόνες την ώρα που πίναμε τον καφέ μας. Πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής (διαφορετικό από αυτόν που είχαμε έρθει), και έχοντας σύμμαχο τον καλό καιρό, κάναμε μια τελευταία βόλτα στα δρομάκια που εφάπτονται στη μέσα πλευρά του τείχους.

Εκεί είδαμε πύργους καλοσυντηρημένους, αλλά και όμορφα σπίτια με κουκλίστικους κήπους. Οι τελευταίες αυτές εικόνες ήταν το κερασάκι στην υπέροχη αυτή «τούρτα» που ακούει στο όνομα Bardejov!!

Ξανά στο αυτοκίνητο και με κατεύθυνση δυτική ακολουθούμε το δρόμο που θα μας πάει πίσω στο ξενοδοχείο. Ένα δρόμο πάρα πολύ κοντά και σχεδόν παράλληλο με τα  σύνορα με την Πολωνία. Υπήρξαν σημεία που απέχαμε από αυτά κάτι εκατοντάδες μέτρα. Κάναμε μόνο δύο μικρές στάσεις.

Έξω από την πόλη Stara Lubovna όταν στην κορυφή ενός λόφου το βλέμμα μου τράβηξε ένα εντυπωσιακό κάστρο. Έτσι μια μικρή στάση για τη σχετική φωτογραφία ήταν απολύτως αναγκαία. Αμέσως μετά ο δρόμος στρίβει και ακολουθεί νοτιοδυτική κατεύθυνση.

Ανάμεσα στις πόλεις Spisska Bella και Kesmarok, πάνω στο δρόμο είναι ένα παλιό κάστρο-αρχοντικό (chateau), το Kastiel Strazky, που καλοσυντηρημένο λειτουργεί σήμερα σαν εστιατόριο.

Στην είσοδο του Poprad, σε ένα φανάρι μπόρεσα να τραβήξω μια φωτογραφία μέσα από το αυτοκίνητο των Tatra στο βάθος, μια εικόνα που πολύ μου άρεσε και παρακαλούσα να με πιάσει το φανάρι για να την απαθανατίσω.

Η μέρα μας έκλεισε σε ένα πολύ καλό εστιατόριο της πόλης με υπέροχο δείπνο, συνοδευόμενο από πολύ καλή σλοβάκικη μπύρα!

(Το ταξίδι συνεχίζεται Tatra ΙΙ!)

Περισσότερες φωτογραφίες:

https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/SLOVAKIAPartII232972011?noredirect=1