Το κοιμητήρι στο βράχο των θρύλων!

Φθινόπωρο στην Πράγα, μέρος 8^ο

(συνέχεια από Η Αγία των Ορυχείων!)

21 Οκτωβρίου 2014

Τελευταία μέρα του ταξιδιού και θέλαμε να δούμε κάποιο κομμάτι της πόλης που δεν είχαμε πάει καθόλου. Τα βάλαμε κάτω και αποφασίσαμε να πάμε στο Βίσεχραντ (Vyšehrad).

Το Vyšehrad είναι μια βραχώδης περιοχή, στην ανατολική όχθη του Μολδάβα, νότια του Nové Město.

Σύμφωνα με το θρύλο, στο κάστρο που χτίστηκε σε αυτό το βράχο, ήταν η πρώτη έδρα των βασιλιάδων. Εκεί η πριγκίπισσα Λίμπουσα (Libuše), ηγέτιδα των Σλάβων της Δύσης, προφήτευσε τη μελλοντική δόξα της πόλης. «Η μεγαλοπρέπειά της θα φτάσει μέχρι τα άστρα» είπε. Για να σταματήσει τις έριδες μεταξύ των αντρών αποφάσισε να παντρευτεί ένα απλό ζευγολάτη, τον Přemysl, τον μυθικό γενάρχη της δυναστείας των Πρεμυσλιδών, που βασίλεψαν για τέσσερεις ολόκληρους αιώνες.

Αυτά σύμφωνα με το θρύλο γιατί η αρχαιολογική σκαπάνη μας λέει πως το κάστρου του Vyšehrad είναι έργο του 10^ου αι και σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές υπήρξε κατοικία των βασιλιάδων κατά τον 11^ο και 12^ο αι., που τη μετέφεραν στη συνέχεια και για πάντα, στο Κάστρο της Πράγας.

Πήγαμε με τα πόδια μέχρι το σταθμό ΜΕΤΡΟ Anděl και από εκεί πήραμε το τραμ Νο 7 μέχρι κάτω από το κάστρο του Vyšehrad.

Όμορφα και ήσυχα ανηφορικά δρομάκια

οδηγούν μέχρι τις διάφορες πύλες του κάστρου.

Εμείς μπήκαμε από την Κεραμιδένια πύλη (Cihelná Brána), που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κάστρου.

Γύρω μας το φθινόπωρο, με τα χρώματα στα δέντρα, μας υποδέχτηκε πολύ όμορφα. Πήραμε τη V Pevnosti με νοτιοανατολική κατεύθυνση

και φτάσαμε έξω από τον ναό του Αγίου Μαρτίνου (Rotunda svatého Martina). Είναι ρομανικού ρυθμού κυκλικό κτίριο (ροτόντα) του 11^ου αι. Κτίστηκε επί βασιλείας του Βράτισλαβ Β΄ και είναι το παλιότερο κτίσμα του κάστρου που διατηρείται σε καλή κατάσταση.

Συνεχίσαμε στην ίδια κατεύθυνση για να φτάσουμε στο νοτιοανατολικότερο άκρο του κάστρου,

στην πύλη Ταμπόρ (Táborská Brána).

Την είδαμε και από τις δύο πλευρές και πήραμε τον ίδιο δρόμο, αλλά αντίστροφα αυτή τη φορά, προς τα δυτικά, το κέντρο του κάστρου.

Περάσαμε από τα ερείπια της γοτθικής πύλης Σπίτσκα (Špička Brána),

που δίπλα έχει ένα σχολείο και φτάσαμε

στην εντυπωσιακή πύλη του Λεοπόλδου (Leopoldová Brána),

την πύλη του 17^ου αι. Περνώντας την, μπήκαμε πια στο κύριο τμήμα του κάστρου.

Στρίψαμε δεξιά μέχρι τον Άγιο Μαρτίνο και εκεί αριστερά στην K Rotundě.

Το πρώτο κτίριο, που συναντάμε στα αριστερά μας είναι το μέγαρο του Νέου Πρεσβυτερίου (Nové děkanství),

που σήμερα στεγάζει το Μουσείο του Vyšehrad. Στη συνέχεια, στη διασταύρωση με την Soběslanova

είναι το Μέγαρο του Κανονιού.

Στρίβοντας αριστερά θα δούμε τις ανασκαφές των ερειπίων της Βασιλικής του Αγίου Λαυρεντίου (Bazilika sv Vavřince), του 11^ου αι, που καταστράφηκε τον 15^ο.

Και φτάσαμε στα τείχη απ’ όπου η θέα προς το ποτάμι

και την πόλη αρχίζει να δίνει εξαιρετικές εικόνες.

Σε εκείνο το σημείο ο βράχος κατεβαίνει πολύ απότομα μέχρι το ποτάμι.

Από κάτω μας είναι τα ερείπια ενός μεσαιωνικού προμαχώνα, που του έχουν δώσει το πολύ ποιητικό όνομα «Τα Λουτρά της Λίμπουσας» (Libušina lázeň).

Στη συνέχεια κι άλλα ερείπια, όπως του γοτθικού ανακτόρου του 14^ου αι

και η θέα προς το ποτάμι και την πόλη, έχει «απογειωθεί».

Μέχρι το κάστρο φαίνεται, μεγαλόπρεπο, πάνω από την πόλη, με τους πύργους του Αγίου Βίτου να λογχίζουν τον ουρανό. 

Μπροστά και δεξιά μας είναι το πάρκο του κάστρου του Vyšehrad. Εκεί στην δροσιά των δέντρων υπάρχουν τέσσερα συμπλέγματα αγαλμάτων. Τα γλυπτά αυτά του 19^ου αι είναι έργο του Josef Václav Myslbek (1848-1922) και ήταν αρχικά τοποθετημένα στη γέφυρα Παλάτσκι (Palackého most). Το 1945 καταστράφηκαν από βομβαρδισμό και αργότερα αποκατασταθήκανε και τοποθετήθηκαν στο πάρκο του Vyšehrad. Οι μορφές που απεικονίζονται σε αυτά σχετίζονται με τη μυθολογία και την αρχή της τσέχικης ιστορίας.

Οι μορφές είναι οι γνωστές μας Λίμπουσα και ο Πρέμισλ (Libuše a Přemysl),

οι μυθικές Ctirad και Šárka, από το έπος του «πολέμου των γυναικών»,

ο βάρδος Λουμίρ και το τραγούδι του (Lumír a Píseň)

και τα ηρωικά αδέρφια Záboj και Slavoj.

Πίσω από το πάρκο και τα αγάλματα, φαίνεται η νεογοτθική βασιλική των Αγίων Πέτρου και Παύλου (Bazilika svatého Petra a Pavla), με τους δίδυμους πύργους της.

Περνώντας μια μικρή πύλη βγήκαμε σε μία αυλή.

Αριστερά (δυτικά) είναι διάφορα κτίσματα, παλιότερα και νεώτερα, απέναντι (βόρεια) είναι το Κοιμητήριο του Vyšehrad (Vyšehradský hřbitov) και δεξιά η εκκλησία.

Η εκκλησία αυτή ιδρύθηκε τον 11^ο αι, κάηκε τον 13^ο, ξαναχτίστηκε και αναστηλώθηκε πολλές φορές, για να χτιστεί και πάλι σε νεογοτθικό ρυθμό στα τέλη του 19^ου, μέχρι το 1902, που προστέθηκαν οι δύο πολύ ψηλοί πύργοι της. Αν και νεογοτθικού ρυθμού, το αρ νουβό είναι παρόν σχεδόν παντού, μέσα και έξω.

Στη δυτική όψη του έχει τρεις πύλες. Η μεσαία, η κεντρική, έχει νεογοτθικά ανάγλυφα, ενώ οι δύο άλλες, που βρίσκονται κάτω από τους πύργους, έχουν αρ νουβό διακόσμηση.

Μπροστά από την κεντρική, στο έδαφος, υπάρχει ένα μωσαϊκό με τις χρονολογίες της τελευταίας (ανα)κατασκευής (1887-1903).

Μπαίνοντας μέσα είναι έκδηλη η μεγαλοπρέπεια του ναού.

Ο γοτθικός χαρακτήρας φαίνεται σε αγάλματα

και εικονοστάσια, χωρίς να φαίνεται αν κάποια από αυτά είναι αυθεντικά γοτθικά

και κάποια νεώτερα.

Ο αρ νουβό χαρακτήρας φαίνεται στις τοιχογραφίες, είτε σε εικόνες και διακοσμητικά θέματα

είτε σε εικόνες αγίων.

Μέσα στο ναό υπάρχει και ένα θησαυροφυλάκιο

με χρυσά λατρευτικά αντικείμενα, άμφια

και χειρόγραφα, διακοσμημένα, εκκλησιαστικά βιβλία.

Μετά το θησαυροφυλάκιο, βγήκαμε με σκοπό να επισκεφτούμε το νεκροταφείο.

Το κοιμητήριο αυτό φτιάχτηκε στα 1869 για να «στεγάσει» τις σωρούς διαφόρων επιφανών τέκνων της Τσεχίας.

Φτιάχτηκε στο χώρο που προϋπήρχε ένα αμπέλι και δεν είναι πολύ μεγάλο.

Είναι όμως εξαιρετικά σπουδαίο, λόγω των «ενοίκων» του. Στην είσοδο υπάρχει χάρτης, για να μπορεί κάποιος να βρει τους τάφους, που τον ενδιαφέρουν.

Από πάνω μια επιγραφή στα λατινικά εύχεται Pax Vobis (Ειρήνη Υμίν)!

Η ησυχία και η ειρηνική ατμόσφαιρα, «διαταράχτηκαν» μόνο όταν άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες του παρακείμενου ναού.

Εκεί μέσα θα δει κανείς λιτούς τάφους αλλά και μεγαλοπρεπείς, μνημειώδεις τάφους.

Όλες σχεδόν οι μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες (και όχι μόνο) του 19^ου και 20^ου αι αναπαύονται εκεί. Είδαμε τους τάφους μεγάλων λογοτεχνών,

όπως του Jan Nepomuc Neruda (1834-1891). Το μεγάλο αυτό λογοτέχνη θαύμαζε απεριόριστα ο Χιλιανός, νομπελίστας ποιητής Ricardo Eliécer Neftalí Reyes Basoalto, που δανείστηκε το επίθετό του και το έκανε ψευδώνυμο και μ’ αυτό έγινε διάσημος στα πέρατα του κόσμου. Φυσικά μιλάμε για τον Πάμπλο Νερούντα.

Είδαμε τους τάφους των Svatopluk Čech (1846-1908), ποιητή

και Karel Hynek Mácha (1810-1836) ρομαντικού ποιητή.

Φυσικά εκεί αναπαύονται και οι μεγάλοι εθνικοί συνθέτες και μουσικοί της Τσεχίας,

όπως ο Bedřich Smetana (1824-1884)

και ο Antonin Leopold Dvořak (1841-1904).

Εκεί είναι και ο τάφος του δισέγγονου του Dvořak, Josef Suk (1929-2011), σπουδαίου βιολονίστα και εγγονού του συνθέτη Josef Suk του πρεσβύτερου (1874-1935)

Δίπλα δίπλα θα δει κανείς τους τάφους του γλύπτη Stanislav Sucharda (1866-1916) και του μεγάλου Τσέχου ποδοσφαιριστή Josef Bican (1913-2001).

Στα ανατολικά του κοιμητηρίου στέκει το Slavín, ένα μνημείο-πάνθεον, όπου αναπαύονται πολλά σπουδαία τέκνα της χώρας.

Εκεί τελείωσε η επίσκεψή μας στο Κάστρο του βράχου του Vyšehrad. Βγήκαμε από εκεί που είχαμε έρθει και πήραμε τα κατηφορικά δρομάκια προς το ποτάμι.

Όμορφα κτίρια,

κάποια εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος

και ένα σχολείο με την επιγραφή Komenský Doucha.

Φτάσαμε στο Výton, απ’ όπου πήραμε το τραμ Νο 17 για το κέντρο.

(το ταξίδι συνεχίζεται και τελειώνει Τελευταίες εικόνες μιας υπέροχης πόλης!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας