Τελευταίες εικόνες μιας υπέροχης πόλης!

Φθινόπωρο στην Πράγα, μέρος 9^ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Το κοιμητήρι στο βράχο των θρύλων!)

21 Οκτωβρίου 2014

Το τραμ Νο 17 μας πήρε από την περιοχή του Vyšehrad και ακολουθώντας τη δεξιά όχθη του ποταμού μέχρι σχεδόν τη γέφυρα του Καρόλου, μπαίνει λίγο μέσα στην Παλιά Πόλη,

περνάει από το Rudolfinum και μας αφήνει πριν μπει στη γέφυρα Čech (Čechův most), στην Εβραϊκή συνοικία, για να συνεχίσει στα βόρεια της πόλης, στην περιοχή Letná.

Η γέφυρα είναι πολύ όμορφη, με τις δύο στήλες με τους αγγέλους στην είσοδό της

και τις μεταλλικές διακοσμήσεις, κυρίως τα γλυπτά στα πέδιλά της. 

Στην αποβάθρα δίπλα στη γέφυρα, είναι η αφετηρία των πλοιαρίων που κάνουν βόλτα στο ποτάμι. Είχαμε αφήσει αυτή τη βόλτα για την τελευταία μέρα, αλλά δεν το είχαμε μελετήσει καλά το θέμα. Δυστυχώς η πρόσβαση στην αποβάθρα γίνεται με πολλά σκαλιά. Ούτε ράμπα και πολύ περισσότερο, ούτε ασανσέρ. Έτσι το ξεχάσαμε και αρχίσαμε μια τελευταία βόλτα στην Παλιά Πόλη και στο Μικρό Μέρος, πριν γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας.

Πήραμε το δρόμο δίπλα στο ποτάμι με κατεύθυνση προς τη γέφυρα του Καρόλου. Στα αριστερά μας είναι μερικά σπουδαία κτίρια της πόλης.

Πρώτα η Νομική Σχολή Πανεπιστημίου του Καρόλου (Univerzita Karlova Právniská fakulta)

και αμέσως μετά η αίθουσα συναυλιών Rudolfinum.

Στην απέναντι όχθη είναι το εντυπωσιακό Strakova akademie, έδρα της Κυβέρνησης της Τσεχίας.

Μια διαφορετική εικόνα της πόλης είναι το βανάκι, που μοιράζει συσσίτιο και οι άστεγοι, που περιμένουν γι αυτό.
Μπροστά στο Rudolfinum είναι η πλατεία J. Palacha (Náměstí Jana Palacha).

Αριστερά είναι η Σχολή Τεχνών του Πανεπιστημίου του Καρόλου ή αλλιώς Σχολή της Φιλοσοφίας (Univerzita Karlova v Praze Filozofická),

ενώ δεξιά μας είναι η γέφυρα Mánes (Mánesův most), που οδηγεί στο πάνω μέρος του Μικρού Μέρους (Mala Strana). Στο βάθος δεσπόζει το Κάστρο της Πράγας στο Hradčany, με τον Άγιο Βίτο στα αριστερά, τους πύργους του Αγίου Γεωργίου στο κέντρο και τον Μαύρο Πύργο στα δεξιά.

Περάσαμε έξω από το ξενοδοχείο Four Seasons με την όμορφη γλυπτή σύνθεση του ζευγαριού που κάθεται στο παγκάκι

και φτάσαμε στη γέφυρα του Καρόλου (Karlův most).

Μπαίνοντας στη γέφυρα, στα αριστερά μας είναι το Μουσείο Σμέτανα (Muzeum B. Smetany), με την εντυπωσιακή διακόσμηση.

Γι άλλη μια φορά θαυμάζαμε τη μοναδική αυτή γέφυρα.

Γλυπτά

και αγάλματα αγίων και πολλοί μικροπωλητές και πλανόδιοι μουσικοί,

όπως η κυρία με τα ρούχα εποχής, που έπαιζε ένα φορητό οργανέτο.

Σταθήκαμε να δούμε και να αγοράσουμε μια οκαρίνα από μια κυρία.

Προθυμοποιήθηκε να μας παίξει ένα κλασσικό μοτίβο, για να δούμε πως το όργανο είναι σωστό. Το αποτέλεσμα ήταν σύντομο αλλά πολύ ευχάριστο.

Στην πλατεία του Μικρού Μέρους κάτσαμε για τον τελευταίο καφέ στο γνωστό μας μαγαζί.

Πολλές βιτρίνες στην πλατεία ήταν στολισμένες με τις γνωστές κολοκύθες-φιγούρες για τη γιορτή του Halloween, που πλησίαζε.

Στη στοά που καθίσαμε, γινόταν μια φωτογράφηση, μια εικόνα για χάζεμα και σχολιασμό.

Σέρνοντας τα πόδια μας γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Ανεβήκαμε, φρεσκαριστήκαμε και για πρώτη φορά κατεβήκαμε στο υπόγειο, όπου λειτουργεί η γραφική ταβέρνα, που μας τάϊζε στην ισόγεια τραπεζαρία τα προηγούμενα βράδια. Εκεί τελείωσε η τελευταία μέρα στην Τσέχικη πρωτεύουσα.

22 Οκτωβρίου 2014

Επιστροφή

Στις 8.30 το πρωί το ταξί που κλείσαμε μέσω του ξενοδοχείου, ήρθε, φορτώσαμε και μας πήγε στο αεροδρόμιο. Γύρω στις 4 το απόγευμα, μπαίναμε στο σπίτι μας. Κουρασμένοι, αλλά τόσο γεμάτοι από ένα υπέροχο ταξίδι. Με το καλό και σε άλλα πολλά!

14 Οκτωβρίου 2018

Επίλογος

Μέχρι σήμερα (Οκτώβριος του 2018), που τελείωσα αυτό το οδοιπορικό, έχω ταξιδέψει σε 37 χώρες, εκτός Ελλάδας. 34 σε Ευρώπη, στην Τυνησία, το Ιράν και την Τουρκία (Ευρωπαϊκή και Ασιατική). Σε κάποιες μία μόνο φορά, σε κάποιες μέχρι και έξι και έτσι έχω επισκεφτεί πολλές πόλεις. Υπάρχουν πόλεις που έχω λατρέψει, πόλεις που με μαγέψανε από την πρώτη ματιά και πόλεις που αγάπησα σιγά-σιγά. Μπορώ να πω με σιγουριά πως η Πράγα είναι η ομορφότερη πόλη που έχω αντικρύσει. Φυσικά πρόκειται για μια τελείως υποκειμενική άποψη. Άλλωστε ως γνωστόν «Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα»!

Εκτός από την ομορφιάς της, που με καθήλωσε, η Πράγα έχει και τεράστιο ενδιαφέρον. Ιστορικό, πολιτιστικό, πολιτικό, κοινωνικό. Το τίμημα όλων αυτών είναι η τεράστια τουριστικοποίηση και ο υπερβολικός αριθμός τουριστών. Κάτι που συμβαίνει το ίδιο και σε άλλες πόλεις. Πανικός στη Ράμπλα της Βαρκελώνης, χαμός στην Ιστικλάλ και το Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη και πάει λέγοντας. Το ότι επιλέξαμε να πάμε εκτός της καρδιάς της τουριστικής περιόδου ήταν μια εξαιρετική ιδέα. Δεν θέλω καν να σκεφτώ το τι θα γίνεται εκεί τον Αύγουστο.

Για να κλείσω, να πω πως την Πράγα τη λάτρεψα και θα ήθελα κάποια στιγμή να ξαναπάω. Πιο χαλαρά αυτή τη φορά, μιας και δεν θα υπάρχει το άγχος και το τρέξιμο της πρώτης γνωριμίας και ίσως λιγότερες μέρες συνδυάζοντας εκείνο το ταξίδι με επισκέψεις σε μια ευρύτερη περιοχή της Τσεχίας και ίσως και κάποιας από τις γειτονικές χώρες.

Με το καλό λοιπόν να ξανάρθουμε! Εις το Επανιδείν και όχι αντίο!

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας