Πετρούπολη-Λένινγκραντ-Αγία Πετρούπολη! 1

Λευκές Νύχτες, Μέρος 12^ο

(συνέχεια από Ένα καυτό φιλί στο Tartu!)

30 Ιουνίου 2015

Στις 14.10

απογειωθήκαμε και μετά από μια σύντομη και πολύ ωραία πτήση

είδαμε τον Νέβα να φιδοσέρνεται και τη Ρώσικη μεγαλούπολη εκεί που αυτός χύνεται στη Βαλτική. Μία ώρα μετά που φύγαμε από το Ταλίν φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Αγ. Πετρούπολης.

Με ένα ταξί φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας,

το Dom Dostoevskogo (Дом Достоевского), το σπίτι του Ντοστογιέφσκι δηλαδή. Είναι γνωστό πως ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας άλλαξε πολλά σπίτια μιας και δεν είχε χρήματα και έτσι δεν πλήρωνε το ενοίκιο και τον έδιωχναν. Υποτίθεται πως εκεί που θα μέναμε, έμεινε κάποτε κι αυτός, εξ’ ου και το όνομα του ξενοδοχείου. Βρίσκεται κοντά στην πλ. Σενάγια (Сенная площадь)

και πάνω στο κανάλι Griboedov (кан. Грибоедова).

Ανοίγοντας την εξώπορτα σκιάχτηκα βλέποντας απέναντί μου τον Ντοστογιέφσκι, με το, σα ράσο, πανωφόρι του, να γεμίζει όλο τον απέναντι τοίχο (!!!!!). Αφήσαμε τα πράγματα, ξεκουραστήκαμε λίγο και βγήκαμε.

Από την πλ Sennaya και το κανάλι, πήραμε το δρόμο προς τον καθεδρικό του Αγίου Ισαάκ (Исаакиевский собор).

Περνώντας γέφυρες

και σταυροδρόμια φτάσαμε στην πλατεία του Αγίου Ισαάκ με τα εντυπωσιακά κτίρια ένα γύρο,

όπως το μέγαρο Μαριίνσκι (Мариинcкий дворец 1839-44)

ή το ξενοδοχείο ΑΣΤΟΡΙΑ,

το άγαλμα του Νικολάου Α΄ (Памятник Николаю I)

και τη Μπλε Γέφυρα (Синий мост)

πάνω από τον ποταμό Μόϊκα (Мо́йка)

Ο Ναός του Αγίου Ισαάκ είναι από τους μεγαλύτερους καθεδρικούς στον κόσμο. Σχεδιάστηκε από τον Ογκίστ ντε Μονφεράν στα 1818.

Τεράστιος άθλος η κατασκευή του, που απαίτησε να βυθιστούν στο ελώδες έδαφος χιλιάδες ξύλινοι πάσσαλοι, προκειμένου να συγκρατήσουν το τεράστιο βάρος του και πήρε σαράντα ολόκληρα χρόνια. Στα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης η εκκλησία έγινε μουσείο Αθεΐας (!!!!!). Και σήμερα σαν μουσείο λειτουργεί και όχι σαν εκκλησία, παρ΄ ότι κάποιες λειτουργίες γίνονται.

Ήμασταν πολύ κουρασμένοι για να πάμε μέσα. Έτσι χαζέψαμε την εξωτερική νεοκλασσική όψη του.

Τον χρυσό τρούλο,

τους κόκκινους, γρανιτένιους κίονες με τα κορινθιακά κιονόκρανα,

τα αετώματα με τις σύνθετες παραστάσεις. Αυτό της Νότιας πρόσοψης έχει στην αριστερή άκρη του τον Μονφεράν να κρατά μια μινιατούρα του ναού. Αφήσαμε το εσωτερικό του ναού για άλλη μέρα.

Συνεχίσαμε προς τον Νέβα.

Στα αριστερά μας είδαμε τις Στήλες της δόξας (Колонны Славы), με τους μπρούτζινους αγγέλους στην κορυφή (1845-6)

και στη συνέχεια ένα εντυπωσιακό μέγαρο.

Στα δεξιά είναι μια μεγάλη πλατεία-πάρκο. Από το 1925 ως το 2008 ονομαζόταν πλ. Δεκεμβριστών (Площадь Декабристов) και από το 2008 πλ. Senate (Сенатская площадь). Η προηγούμενη ονομασία ήταν προς τιμή των αξιωματικών που στασίασαν κατά του τσάρου Νικόλαου Α΄ στις 14 Δεκεμβρίου του 1825, σε αυτό το σημείο, προκειμένου να επιβάλουν συνταγματική μοναρχία. Η στάση αυτή κατεστάλη από τα πυρά του τσαρικού στρατού.

Στο κάτω μέρος της είναι το άγαλμα του Μπρούτζινου Καβαλάρη (Медный всадник), έργο του γάλλου γλύπτη Ετιέν Φαλκονέ (1782).

Πρόκειται για άγαλμα του Μεγάλου Πέτρου που με το άλογό του ποδοπατά το φίδι της προδοσίας. Το προσωνύμιο «Μπρούτζινος Καβαλάρης» το πήρε από το ομώνυμο ποίημα του Πούσκιν (1833), που το εμπνεύστηκε από το εν λόγω άγαλμα.

Είχαμε πια φτάσει στον Νέβα. Μεγαλοπρεπές το ποτάμι με εντυπωσιακά κτίρια στις δυο του όχθες. Απέναντι είναι το νησί Vasilyevsky (Васи́льевский о́стров).

Πήραμε το δρόμο της αποβάθρας του Νέβα και περάσαμε μπροστά από το εντυπωσιακό σύμπλεγμα αρχοντικών, με κυρίαρχο το Ναυαρχείο (Адмиралтейство).

Φτάνοντας στην γέφυρα του Παλατιού (Дворцо́вый мост), που περνάει απέναντι αριστερά στο νησί Vasilyevsky

και βλέποντας απέναντι τα Χειμερινά Ανάκτορα (Зимний дворец)

και την Ανακτορική πλατεία (Дворцовая площадь),

στρίψαμε δεξιά στη Λεωφόρο Νέφσκι (Невский проспе́кт). Κάτσαμε σε ένα ιταλικό για φαΐ και βραδάκι πια, γυρίσαμε ψόφιοι για ξεκούραση. Καλώς ήρθαμε στην πριγκίπισσα του Νέβα, τη βασίλισσα του βορρά!

 (το ταξίδι συνεχίζεται Πετρούπολη-Λένινγκραντ-Αγία Πετρούπολη! 2 )

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας.