Αναζητώντας τις ανθισμένες ροδακινιές!

Ανοιξιάτικο ταξίδι στην Ημαθία και την Πέλλα, μέρος 1ο

 20-21 Μαρτίου 2024

-Τι εικόνα είναι αυτή!!!

-Είδες; Οι ανθισμένες ροδακινιές στην Ημαθία.

-Και πότε γίνεται αυτό;

-Μάρτη μήνα, περίπου από τα μέσα και μετά.

-Ε, να πάμε τότε. Είναι και τα γενέθλιά σου.

Ένας φανταστικός διάλογος κοιτάζοντας μια εικόνα με τον κάμπο της Ημαθίας ντυμένο στα ροζ, όταν ανθίζουν οι ροδακινιές. Φανταστικός; Ε, δεν απέχει και πολύ από το να ήταν πραγματικός μιας και κάπως έτσι αποφασίσαμε αυτό το ταξίδι στη Μακεδονία. Για να δούμε με τα μάτια μας αυτό που βλέπαμε στην οθόνη ενός υπολογιστή.

Στα μέρη αυτά είχαμε πάει δύο φορές παλιότερα. Μία το 2005 (Στη γη των Θεών!) και μια το 2018 («Μικρή Ιερουσαλήμ», πρώτες εικόνες!, Στους δρόμους του κρασιού! και «Μικρή Ιερουσαλήμ», μέρος 2ο!). 

Και να που ήρθε η εαρινή ισημερία (20 Μάρτη για το 2024) και λίγο πριν το μεσημέρι ξεκινήσαμε.

Γύρω στις έξι το απόγευμα μπαίναμε στον κάμπο της Βέροιας και αντικρίζαμε τις πρώτες ροζ εκτάσεις.

Κάναμε μια δυο στάσεις για φωτογραφίες και γύρω στις 7 φτάσαμε στο ξενοδοχείο.

Το επόμενο πρωί, μετά το πλούσιο πρωινό ξεκινήσαμε για τη Νάουσα.

Και εδώ βλέπαμε εκτάσεις με ανθισμένες ροδακινιές,

Χάρμα ιδέσθαι!

Περάσαμε μέσα από την πόλη 

και φτάσαμε μετά από λίγο στο Άλσος του Αγίου Νικολάου.

Ένας επίγειος παράδεισος με το ποτάμι,

την Αράπιτσα να το διασχίζει ορμητικό,

παντού μονοπάτια για βόλτες

και κάποια εστιατόρια και καφέ, που όμως τα περισσότερα ήταν κλειστά.

Κάναμε τις βόλτες μας,

βγάλαμε τις άπειρες φωτογραφίες μας και κάτσαμε σε ένα από τα ανοιχτά για ένα καφέ,

απολαμβάνοντας ταυτόχρονα, τον ανοιξιάτικο ήλιο, τη δροσιά, την ηρεμία και τις υπέροχες εικόνες. 

Πέρασε η ώρα και μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο.

Επόμενη στάση ο χώρος της θυσίας των γυναικών της Νάουσας, που στις 22 Απριλίου του 1822 βούτηξαν στο κενό μαζί με τα παιδιά τους για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. 

Εδώ το ποτάμι είναι ακόμα πιο ορμητικό σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες,

αλλά και ένα  μικρό ουράνιο τόξο, που δημιουργούν τα σταγονίδια από την πρόσκρουση των νερών με τα βράχια. 

Ξανά στο αυτοκίνητο και πάμε ανατολικά.

Ανάμεσα στη Νάουσα και το χωριό Κοπανός, στη θέση Ισβόρια είναι ο χώρος που στα χρόνια της αρχαίας Μίεζας ήταν ένα Νυμφαίο.

Ειδυλλιακός τόπος με νερά να τρέχουν από δίπλα

και οργιώδη βλάστηση.

Όταν το 343π.Χ ο Φίλιππος Β΄ κάλεσε τον Αριστοτέλη για να του αναθέσει την αγωγή του 13χρονου Αλέξανδρου, ο μεγάλος φιλόσοφος και επιστήμονας επέλεξε να φτιάξει τη σχολή του σε αυτό το χώρο.

Αν και δεν φυλάσσεται είναι ένας περιποιημένος χώρος.

Κάποιοι σπηλαιώδεις χώροι, με ή χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση, όπου λατρεύονταν οι Νύμφες

και μερικά αρχαία αρχιτεκτονικά κατάλοιπα μέσα στο όμορφο φυσικό περιβάλλον,

αποτελούν τον αρχαιολογικό χώρο. Προφανώς χρειάζεται να γίνουν ανασκαφές για την αποκάλυψη και ανάδειξη του χώρου.

Έκανα μια βόλτα έβγαλα φωτογραφίες και γύρισα να φύγουμε. 

Μιας και το μεσημέρι είχε προχωρήσει πολύ γυρίσαμε στη Βέροια και στο πάρκο της Ελιάς κάτσαμε να φάμε

αφού κάναμε μια βόλτα για να θαυμάσουμε τον κάμπο

με τις αποχρώσεις του ροζ σε διάφορες περιοχές. 

Μετά το φαγητό κάναμε διάφορες διαδρομές για να δούμε τις ανθισμένες ροδακινιές.

Πρώτα στον κάμπο,

στην περιοχή του χωριού Μέση και μετά, αφού περάσαμε να πάρουμε καφέδες,

πήγαμε στην περιοχή Πανόραμα,

όπου έχει αρκετές εκτάσεις με ροδακινιές.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο, αργά το απόγευμα, κάτσαμε να ξεκουραστούμε και δεν βγήκαμε άλλο.

 

(το ταξίδι συνεχίζεται Αιγές, η Βασιλική Μητρόπολη των Μακεδόνων!)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας