Του Κορβίνου το καστέλι!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 13^ο

(συνέχεια από Timisoara, εκεί που ξεκίνησε η ανατροπή!)

25 Οκτωβρίου 2022

Περίπου 160χμ ανατολικά της Τιμισοάρα είναι μια πόλη, που υπήρξε μεγάλο κέντρο βιομηχανίας, κυρίως χαλυβουργίας. Είναι η Χουνεντοάρα. Λόγω της βιομηχανίας της ο πληθυσμός της πριν μερικές δεκαετίες είχε φτάσει τους 86.000 κάτοικους, ενώ σήμερα, που η βιομηχανία έχει παρακμάσει έχει περίπου 50.000 κάτοικους. Το όνομά της το οφείλει στην οικογένεια Ουνυάδη ή Κορβίνου.

Στην άκρη της πόλης βρίσκεται το, κατά γενική ομολογία, ομορφότερο κάστρο της Ρουμανίας και ένα από τα ομορφότερα της Ευρώπης. Το Κάστρο του Κόρβιν, γνωστό και ως Κάστρο Χουνιάντι ή Κάστρο Χουνεντοάρα (Castelul Huniazilor ή Castelul Corvinilor), είναι ένα γοτθικό-αναγεννησιακό κάστρο και θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα κάστρα της Ευρώπης. Χτίστηκε το 1446 από τον Βοεβόδα της Τρανσυλβανίας Ιωάννη Ουνυάδη για να αντικαταστήσει προηγούμενο, που υπήρχε στην ίδια θέση. Πέντε φορές καταστράφηκε από φωτιά και έμεινε πολλά χρόνια ερημωμένο, αλλά ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές και αυτό που βλέπει κανείς σήμερα είναι το αποτέλεσμα της τελευταίας ανακατασκευής.

Για εκεί κινήσαμε εκείνη τη μέρα. Πριν όμως φύγουμε από την Τιμισοάρα, πήγαμε ξανά στο κέντρο να βρούμε το ταχυδρομείο για να στείλουμε κάποιες κάρτες.

Ψάχνοντας είδαμε αρκετά ακόμα όμορφα κτίρια.

Λίγο πάνω από 2 ώρες και φτάσαμε στη Χουνεντοάρα. Η διαδρομή ήταν κυρίως στον νέο αυτοκινητόδρομο που ενώνει το Βουκουρέστι με τα τα Ρουμανο-ουγγρικά σύνορα. Βέβαια δεν είχε τελειώσει και κάθε τόσο βγαίναμε στο παλιό, επαρχιακό δρόμο, για αυτό και κάναμε πάνω από 2 ώρες.

Όταν είδαμε το κάστρο μείναμε με το στόμα ανοικτό.

Λόγω του κινητικού μας προβλήματος, μπήκαμε και παρκάραμε στο προαύλιό του.

Εκεί που παρκάραμε έχουν φτιάξει ένα ομοίωμα του υπαίθριου χώρου, όπου γίνονταν εκτελέσεις με μια λαιμητόμο και έναν “αλυσοδεμένο κατάδικο”.

Βγάλαμε εισιτήρια και πήραμε να ανεβαίνουμε την ανηφορική γέφυρα,

που περνώντας πάνω από την τάφρο, οδηγεί στην πύλη του κάστρου.

Περάσαμε στην εσωτερική αυλή,

με τα ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά στοιχεία

και τους διάφορους πύργους ένα γύρο. Οι εικόνες είναι πολύ εντυπωσιακές,

αν και μεγάλο μέρος των κτισμάτων ήταν “μπανταρισμένα” λόγω των έργων που συνεχίζονται. Δυστυχώς η πρόσβαση σε άτομα με κινητικά προβλήματα είναι αδύνατη και έτσι η Σοφία έκατσε σε μια σκιά για να πάω εγώ για μια, όσο το δυνατό, γρήγορη επίσκεψη. 

Υπήρξε κάστρο και παλάτι με διπλά τείχη για καλύτερη προστασία. Στη διάρκεια των διαφόρων ανακατασκευών προστέθηκαν κτίρια και κυρίως πύργοι για πιο αποτελεσματική άμυνα. Έτσι σήμερα αναπτύσσεται σε τρία πατώματα. Το υπόγειο, το ισόγειο και τον όροφο. Ουσιαστικά πρόκειται για μουσείο και σε κάποιες αίθουσες λειτουργούν διάφορες εκθέσεις με διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, που σχετίζονται με τη ζωή στο κάστρο ανά τους αιώνες.

Δύο είναι οι κύριες αίθουσες του κάστρου. Στο όροφο η Αίθουσα της Δίαιτας, δηλαδή η αίθουσα του συμβουλίου, εκεί που γίνονταν οι συνελεύσεις και παίρνονταν οι αποφάσεις, αλλά γίνονταν και άλλες εκδηλώσεις, όπως χοροί. Η άλλη αίθουσα ήταν αυτή των Ιπποτών στο ισόγειο.

Ξεκίνησαα από το Παρεκκλήσι στο ισόγειο

και στη συνέχεια πέρασα από το Χρυσό δωμάτιο, τα ιδιαίτερα διαμερίσματα των αρχόντων του κάστρου. Ανεβαίνοντας στον όροφο περνάς από διάφορους διαδρόμους

με ανοίγματα προς τα έξω

αλλά και προς την αυλή,

ενώ εντυπωσιακές είναι και οι εικόνες μέσα από τα παράθυρα.

Έφτασα στην πολύ όμορφη Αίθουσα της Δίαιτας με τα λάβαρα στις κολώνες

και τις θέσεις των μελών των διαφόρων συμβουλίων.

Εκεί εκτίθενται και διάφορα ευρήματα και αντικείμενα του κάστρου.

Από την ελικοειδή σκάλα

έφτασα στο μεγάλο πηγάδι, που σύμφωνα με το θρύλο το έσκαψαν τρεις Τούρκοι αιχμάλωτοι σε 15 χρόνια, προκειμένου να απελευθερωθούν, αν και στο τέλος τους σκότωσαν.

Δίπλα βρίσκεται ο πύργος του Τυμπανιστή.

Κατέβηκα στο υπόγειο, όπου στα παλιά κελάρια λειτουργεί το Λαπιδάριουμ, δηλαδή το εκθετήριο πέτρινων εκθεμάτων και αρχιτεκτονικών μελών.

Δίπλα είναι ο χώρος των παλιών φούρνων, όπου λειτουργεί άλλη έκθεση.

Βγήκα στην αυλή και πέρασα απέναντι για να δω την Αίθουσα των Ιπποτών.

Πολύ εντυπωσιακή με όμορφα πατώματα και διάφορα εκθέματα σχετικά με την ιστορία του κάστρου.

Εκεί ένας μουσικός, ντυμένος ανάλογα έπαιζε παλιά μουσική με ένα λαουτοειδές όργανο, αντίγραφο κι αυτό παλιού μουσικού οργάνου.

Στο υπόγειο αυτής της πλευράς υπάρχει μια έκθεση σχετική με τα βασανιστήρια.

Εκεί τελείωσε η γρήγορη επίσκεψή μου. Βγήκα και βρήκα τη Σοφία. Βγήκαμε από το κυρίως κάστρο και στο προαύλιο, εκεί που έχει διάφορα μαγαζιά με σουβενίρ και φαγάδικα, κάτσαμε σε ένα για να φάμε κάτι. Φάγαμε, έδειξα στη Σοφία φωτογραφίες από το κάστρο, ξεκουραστήκαμε και γυρίσαμε στο αυτοκίνητο για την επιστροφή μας.

Λίγο μετά, μπαίνοντας στην πόλη είδαμε ένα μνημείο και σταμάτησα για μερικές φωτογραφίες. Πρόκειται για το ενδιαφέρον Μνημείο των Χαλυβουργών, του 1974. Δυστυχώς δεν βρήκα στοιχεία για τον δημιουργό του.

Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο δωμάτιο μας στην Τιμισοάρα, πολύ κουρασμένοι. Μιας και την άλλη μέρα θα φεύγαμε από τη Ρουμανία, δεν βγήκαμε. Κάτσαμε να ξεκουραστούμε και να ετοιμαστούμε για το ταξίδι μας.

Θα ξεκινούσε η επιστροφή στο σπίτι μας, αλλά είχαμε ακόμα αρκετά να δούμε και να γνωρίσουμε. Καλό δρόμο!

(το ταξίδι συνεχίζεται )

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας

ΤΟΚ-ΤΟΚ στην Κάρυστο!

 20 Αυγούστου 2025

Η ξεκαρδιστική κωμωδία "ΤΟΚ-ΤΟΚ" του Laurent Baffie,

Timisoara, εκεί που ξεκίνησε η ανατροπή!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 12^ο

(συνέχεια από Arad, πόλη στον ποταμό Mures!)

24 Οκτωβρίου 2022

Ήταν το 1989, όταν το καθεστώς Τσαουσέσκου επιχείρησε να απελάσει τον αντιφρονούντα προτεστάντη πάστορα της Τιμισοάρα Λάσλο Τόκες (ουγγρικής καταγωγής), μετά από μια κρυφή τηλεοπτική συνέντευξη σε Καναδικό κανάλι, όπου κατηγορούσε το καθεστώς. Η ουγγρική κοινότητα της πόλης ξεσηκώθηκε για να τον υποστηρίξει. Την ακολούθησαν και άλλοι Ρουμάνοι και σε λίγο ο ξεσηκωμός είχε εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα. Ο Νικολάε Τσαουσέσκου και η γυναίκα του Έλενα, στις 22 Δεκεμβρίου προσπάθησαν να φύγουν, αλλά συνελήφθησαν και μετά από μία σύντομη δίκη καταδικάστηκαν και την ημέρα των Χριστουγέννων εκτελέστηκαν. Το καθεστώς κατέρρευσε και ήταν το τελευταίο του συμφώνου της Βαρσοβίας και το μόνο που ο ηγέτης του εκτελέστηκε. Αυτά τα γεγονότα χάρισαν στην Τιμισοάρα το τίτλο της “γενέτειρας της Ρουμανικής Επανάστασης” (Revoluția română)

Κόκκινο, ματωμένο φεγγάρι!

 8 Αυγούστου 2025

Πρόβαλε από την Ανατολή και ήταν ολόγιομο και κατακόκκινο. Ματωμένο φεγγάρι!

Arad, πόλη στον ποταμό Mures!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 11^ο

(συνέχεια από Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 3η)

23 Οκτωβρίου 2022

Αργά το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε. Περίπου 100χμ προς τα Β.Α. φτάσαμε στα Σερβο-Ρουμάνικα σύνορα. Δε είχε κίνηση και περάσαμε σχετικά γρήγορα. Συνεχίσαμε με την ίδια κατεύθυνση, περάσαμε έξω από την Τιμισοάρα και περίπου σε άλλα 100χμ από τα σύνορα

«Χόρεψε με, πατέρα»!

 30 Ιουλίου 2025

Το Υπαίθριο Θέατρο Καρύστου άνοιξε τις πόρτες του για την παράσταση «Χόρεψε με, πατέρα» της Κατερίνας Αντωνιάδου.

Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 3η

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 10^ο

(συνέχεια από Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 2η)

22 Οκτωβρίου 2022

Τελευταία μέρα στο Βελιγράδι και θέλαμε να δούμε λίγο την πόλη των Αψβούργων και της Γιουγκοσλαβίας.

Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 2η

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 9^ο

(συνέχεια από Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 1η)

21 Οκτωβρίου 2022

Το άλλο πρωί, αφού τσιμπήσαμε κάτι ξεκινήσαμε για τις βόλτες της 2ης μέρας στο Βελιγράδι, με βασικό προορισμό για εκείνη τη μέρα το Εθνικό Μουσείο της Σερβίας.

Άφιξη στο λιόγερμα!

 15 &19 Ιουλίου 2025

Περιμένοντας 

Βελιγράδι, η «Λευκή Πόλη» στη σμίξη των ποταμών! Ημέρα 1η

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 8^ο

(συνέχεια από Δεκέβαλος, ο «βασιλιάς» στον Δούναβη!)

 

20 Οκτωβρίου 2022

Το Βελιγράδι (Београд=Λευκή Πόλη), είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας και παλιότερα πρωτεύουσα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Σάβου και Δούναβη.

Στην περιοχή του Βελιγραδίου τα ευρήματα μαρτυρούν κατοίκηση από την παλαιολιθική εποχή, ενώ από την 7^η χιλιετία π.Χ. εμφανίζονται ο νεολιθικός πολιτισμός του Στάρτσεβο και στη συνέχεια αυτός του Βίντσα.

Στα αρχαία χρόνια περνάνε από εκεί Θράκες, Δάκες, Γαλάτες και Ρωμαίοι. Από εκεί και μετά πέρασαν όλοι οι λαοί που δραστηριοποιήθηκαν στην περιοχή των Βαλκανίων. Υπολογίζεται πως η πόλη καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε 44 φορές (!!!!!).

Η παλιά πόλη αναπτύσσεται στη δεξιά πλευρά του Σάβου, ενώ η νέα στην αριστερή. Βασικός πυρήνας της παλιάς πόλης είναι το φρούριο και το πάρκο Καλεμέγκνταν, που βρίσκεται μέσα και γύρω του.

Νησιώτικο γλέντι στην Κάρυστο!

 11 Ιουλίου 2025

Την Παρασκευή που μας πέρασε 

“Ένα φιλί της θάλασσας….”!

 6 Ιουλίου 2025

Πρώτη Κυριακή του Ιουλίου, στο υπαίθριο θέατρο, της Καρύστου, δίπλα στη θάλασσα, πήγαμε να παρακολουθήσουμε

Δεκέβαλος, ο «βασιλιάς» στον Δούναβη!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 7^ο

(συνέχεια από Κρασί απ’ το Μελένικο!)

 

18-19 Οκτωβρίου 2022

 

 

Η διαδικασία στον συνοριακό σταθμό ήταν σύντομη και οδηγούσαμε πια (αφού πήραμε βινιέτες) σε Ρουμάνικους δρόμους προς τα βόρεια. Ο δρόμος πάει παράλληλα με τον Δούναβη, αλλά λίγο μακρύτερα και έτσι για κάμποσα χιλιόμετρα δεν τον βλέπαμε. 83χμ μετά τα σύνορα, στο χωριό Hinova τον ξαναβρήκαμε και πια θα κινούμασταν συνεχώς δίπλα του. Περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε από τις πόλεις Drobeta Turnu Severin και Orsova. Ήταν αρκετά αργά το απόγευμα και θέλαμε να φτάσουμε και να βρούμε τα δωμάτια μας πριν νυχτώσει. Έτσι δεν σταματήσαμε ούτε εκεί που είναι το γλυπτό του Δεκέβαλου. Φτάσαμε στο χωριό Dubovo, που είναι πάνω στο ποτάμι. Εκεί είχαμε κλείσει. Βρήκαμε τα δωμάτια, τα οποία αποδείχτηκαν και τα δύο πως είχαν κάποιο πρόβλημα πρόσβασης αν και σαν δωμάτια ήταν εξαιρετικά. Επειδή όμως δεν είχαμε εναλλακτική είπαμε να μείνουμε εκείνο το βράδυ και το άλλο πρωί να φύγουμε ακυρώνοντας το 2^ο βράδυ που είχαμε κλείσει, αλλά και όλες τις επισκέψεις που είχαμε προγραμματίσει στην περιοχή. Πήραμε τηλέφωνο στο Βελιγράδι, επόμενό μας προορισμό και αφού βεβαιωθήκαμε πως τα δωμάτια ήταν διαθέσιμα και για άλλο ένα βράδυ, πριν από την κράτηση που είχαμε, κάτσαμε να ξεκουραστούμε.

Νίκου Ζήβα: “Η Σύναξη των ετερόκλητων”!

 Έκθεση Αναλογικών Κολάζ

30 Ιουνίου 2025

Παραμονή της αναχώρησής μας για καλοκαίρι στην Κάρυστο πήγαμε στην αγαπημένη μας Zivasart Gallery, που έμεινε κλειστή για πάνω από ενάμιση χρόνο, λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας του ιδιοκτήτη της και αγαπημένου εικαστικού Νίκου Ζήβα.

Κρασί απ’ το Μελένικο!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 6^ο

(συνέχεια από Εκεί που φτιάχνουν τους ακανέδες!)

 

16-18 Οκτωβρίου 2022

 

 

Μετά το πρωινό φορτώσαμε και ξεκινήσαμε προς τα βόρεια και μετά από 38χμ φτάσαμε στο συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα (Κούλατα). Η Βουλγαρία δεν είχε μπει ακόμα στη Σένγκεν και έτσι υπήρχε συνοριακός έλεγχος, που ευτυχώς δεν διήρκεσε παρά μόνο μισή ώρα. 

Αφού μπήκαμε στη Βουλγαρία, αναζητήσαμε το πρώτο βενζινάδικο για να πάρουμε βινιέτες. Περίπου 16χμ μετά τα σύνορα, μια πινακίδα μας είπε να στρίψουμε δεξιά και σε περίπου 12χμ προς τα ανατολικά φτάσαμε στον πρώτο προορισμό μας στη γειτονική χώρα.

Στο Πόρτο Χέλι, στην Κοιλάδα και…..στο Αυγό!

Ύδρα, το νησί των καραβοκύρηδων της επανάστασης! 3

(συνέχεια από Η Ύδρα των καραβοκύρηδων, ηΎδρα των καλλιτεχνών!)

 

22 Μαρτίου 2023

 

Ξημέρωσε η μέρα των γενεθλίων και της επιστροφής. Μέρα ηλιόλουστη, καμμιά σχέση με την προηγούμενη.

Η Ύδρα των καραβοκύρηδων, η Ύδρα των καλλιτεχνών!

Ύδρα, το νησί των καραβοκύρηδων της επανάστασης! 2

(συνέχεια από Προς την Ύδρα….οδικά!)

21 Μαρτίου 2023

  

Νωρίς το επόμενο πρωί και αφού τσιμπήσαμε κάτι πήγαμε με το αυτοκίνητο μέχρι τη θέση Μετόχι, 5χμ ανατολικά, όπου το αφήσαμε, ανάμεσα σε δεκάδες άλλα και επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι που θα μας πήγαινε απέναντι στην Ύδρα. Ένα ταξίδι σύντομο, που διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα.

Προς την Ύδρα….οδικά!

Ύδρα, το νησί των καραβοκυραίων της επανάστασης! 1

20 Μαρτίου 2023

 

 

Ήταν τέλη της άνοιξης του 2021, τις μέρες που η αναθεματισμένη η καραντίνα τελείωνε, όταν μάθαμε τα ευχάριστα νέα. Η Σ. και ο Ε. θα παντρεύονταν τον Αύγουστο, με κουμπάρα (μάρτυρας μιας και ο γάμος θα ήταν πολιτικός) την κόρη μας. Και το καλύτερο, ο γάμος θα γινόταν στην Ύδρα. Χαρήκαμε λοιπόν τριπλά. Για τον γάμο των δικών μας παιδιών, για την κουμπαριά και γιατί επιτέλους θα πηγαίναμε στην Ύδρα. Ναι, έχουμε πάει τόσα και τόσα μακρινά ταξίδια και στην Ύδρα, που είναι στη γειτονιά μας (εντός Αττικής) δεν είχαμε αξιωθεί.

Όπως, όμως είναι γνωστό «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός βάζει τα γέλια» Περίπου 10 μέρες πριν από το γάμο η Σοφία χτύπησε στο πόδι και το έβαλε στο γύψο. Γκαντεμιά!! Χάσαμε το γάμο, χάσαμε την ευκαιρία να καμαρώσουμε την κόρη μας κουμπάρα και βέβαια και πάλι δεν πήγαμε στην Ύδρα. Καινούριο απωθημένο!

Ο καιρός πέρναγε και η Ύδρα εκεί, με τριβέλιζε. Έψαχνα ευκαιρία για ένα ταξιδάκι εκεί. Και αυτή ήρθε περίπου ενάμιση χρόνο μετά.

Στην Ύδρα, όπως είναι γνωστό, δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και πας με δύο τρόπους. Με το πλοίο από τον Πειραιά ή με μικρό καραβάκι σε μισή ώρα, από τη νοτιοανατολική Αργολίδα, από το Μετόχι Πηγαδίων. Στη δεύτερη περίπτωση μπορείς να το συνδυάσεις με κάποια ακόμα να δεις πηγαίνοντας ή επιστρέφοντας.

Διαλέξαμε το δεύτερο τρόπο και αποφασίσαμε να μείνουμε δύο νύχτες στα Πηγάδια και έτσι να δούμε κάποια πράγματα πριν και μετά και να πάμε και στην Ύδρα.

Η Αργολίδα είναι κοντινός και αγαπημένος προορισμός και έχουμε πάει αρκετές φορές. Όμως, όσες φορές και αν έχουμε πάει, πάντα υπάρχει κάτι που δεν έχουμε δει ή που θέλουμε να ξαναδούμε. Έτσι την πρώτη μέρα του ταξιδιού την αφιερώσαμε σε μνημεία και αξιοθέατα, που εγώ τουλάχιστον, τα είχα επισκεφτεί στο παρελθόν (Στο Πόρτο Χέλι, στην Ερμιόνη!).