Νησιώτικο γλέντι στην Κάρυστο!

 11 Ιουλίου 2025

Την Παρασκευή που μας πέρασε 

η Κομματική Οργάνωση Καρύστου του ΚΚΕ οργάνωσε νησιώτικο γλέντι στον προαύλιο χώρο του Γενικού Λυκείου με τους Νίκο Φάκαρο στο βιολί και την ορχήστρα του, τους musicaroi, δηλαδή τους Δημήτρη Ρέντα, μπουζούκι, λαούτο, τραγούδι, Δημήτρη Μωραΐτη, κιθάρα, μπάσο, τραγούδι, Αποστόλη Κυπραίο, κρουστά τραγούδι και τη γυναίκα της παρέας Μαρία Καραγκιόζη στο τραγούδι.

Οι μουσικοί ξεκίνησαν να παίζουν γύρω στις 10.30 και λίγο αργότερα σηκώθηκαν οι πρώτοι χορευτές,

όταν η ορχήστρα έπαιξε τον τοπικό συρτό “Στους Μύλους στον Αργασταρά” (Μυλονιάτικος). Από εκεί και πέρα μέχρι τη 1.30 που εμείς φύγαμε η “πίστα” δεν άδειασε.

Φυσικά κυριάρχησαν οι Ικαριώτικοι,

όπως “Η αμπελοκουτσούρα”

και “Η συμπεθέρα”,

ενώ κάποια στιγμή παίξανε και τον “Καβοντορίτικο”,

όπου και έγινε χαμός.

Γενικά το γλέντι ήταν πολύ καλό με πολύ κέφι, που κυρίως οφείλονταν στην εξαιρετική ορχήστρα. 

Φαντάζομαι πως κράτησε αρκετά ακόμα μετά την αναχώρησή μας.

Και του χρόνου, νάμαστε καλά!

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας

“Ένα φιλί της θάλασσας….”!

 6 Ιουλίου 2025

Πρώτη Κυριακή του Ιουλίου, στο υπαίθριο θέατρο, της Καρύστου, δίπλα στη θάλασσα, πήγαμε να παρακολουθήσουμε

Δεκέβαλος, ο «βασιλιάς» στον Δούναβη!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 7^ο

(συνέχεια από Κρασί απ’ το Μελένικο!)

 

18-19 Οκτωβρίου 2022

 

 

Η διαδικασία στον συνοριακό σταθμό ήταν σύντομη και οδηγούσαμε πια (αφού πήραμε βινιέτες) σε Ρουμάνικους δρόμους προς τα βόρεια. Ο δρόμος πάει παράλληλα με τον Δούναβη, αλλά λίγο μακρύτερα και έτσι για κάμποσα χιλιόμετρα δεν τον βλέπαμε. 83χμ μετά τα σύνορα, στο χωριό Hinova τον ξαναβρήκαμε και πια θα κινούμασταν συνεχώς δίπλα του. Περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε από τις πόλεις Drobeta Turnu Severin και Orsova. Ήταν αρκετά αργά το απόγευμα και θέλαμε να φτάσουμε και να βρούμε τα δωμάτια μας πριν νυχτώσει. Έτσι δεν σταματήσαμε ούτε εκεί που είναι το γλυπτό του Δεκέβαλου. Φτάσαμε στο χωριό Dubovo, που είναι πάνω στο ποτάμι. Εκεί είχαμε κλείσει. Βρήκαμε τα δωμάτια, τα οποία αποδείχτηκαν και τα δύο πως είχαν κάποιο πρόβλημα πρόσβασης αν και σαν δωμάτια ήταν εξαιρετικά. Επειδή όμως δεν είχαμε εναλλακτική είπαμε να μείνουμε εκείνο το βράδυ και το άλλο πρωί να φύγουμε ακυρώνοντας το 2^ο βράδυ που είχαμε κλείσει, αλλά και όλες τις επισκέψεις που είχαμε προγραμματίσει στην περιοχή. Πήραμε τηλέφωνο στο Βελιγράδι, επόμενό μας προορισμό και αφού βεβαιωθήκαμε πως τα δωμάτια ήταν διαθέσιμα και για άλλο ένα βράδυ, πριν από την κράτηση που είχαμε, κάτσαμε να ξεκουραστούμε.

Νίκου Ζήβα: “Η Σύναξη των ετερόκλητων”!

 Έκθεση Αναλογικών Κολάζ

30 Ιουνίου 2025

Παραμονή της αναχώρησής μας για καλοκαίρι στην Κάρυστο πήγαμε στην αγαπημένη μας Zivasart Gallery, που έμεινε κλειστή για πάνω από ενάμιση χρόνο, λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας του ιδιοκτήτη της και αγαπημένου εικαστικού Νίκου Ζήβα.

Κρασί απ’ το Μελένικο!

«Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 6^ο

(συνέχεια από Εκεί που φτιάχνουν τους ακανέδες!)

 

16-18 Οκτωβρίου 2022

 

 

Μετά το πρωινό φορτώσαμε και ξεκινήσαμε προς τα βόρεια και μετά από 38χμ φτάσαμε στο συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα (Κούλατα). Η Βουλγαρία δεν είχε μπει ακόμα στη Σένγκεν και έτσι υπήρχε συνοριακός έλεγχος, που ευτυχώς δεν διήρκεσε παρά μόνο μισή ώρα. 

Αφού μπήκαμε στη Βουλγαρία, αναζητήσαμε το πρώτο βενζινάδικο για να πάρουμε βινιέτες. Περίπου 16χμ μετά τα σύνορα, μια πινακίδα μας είπε να στρίψουμε δεξιά και σε περίπου 12χμ προς τα ανατολικά φτάσαμε στον πρώτο προορισμό μας στη γειτονική χώρα.

Στο Πόρτο Χέλι, στην Κοιλάδα και…..στο Αυγό!

Ύδρα, το νησί των καραβοκύρηδων της επανάστασης! 3

(συνέχεια από Η Ύδρα των καραβοκύρηδων, ηΎδρα των καλλιτεχνών!)

 

22 Μαρτίου 2023

 

Ξημέρωσε η μέρα των γενεθλίων και της επιστροφής. Μέρα ηλιόλουστη, καμμιά σχέση με την προηγούμενη.

Η Ύδρα των καραβοκύρηδων, η Ύδρα των καλλιτεχνών!

Ύδρα, το νησί των καραβοκύρηδων της επανάστασης! 2

(συνέχεια από Προς την Ύδρα….οδικά!)

21 Μαρτίου 2023

  

Νωρίς το επόμενο πρωί και αφού τσιμπήσαμε κάτι πήγαμε με το αυτοκίνητο μέχρι τη θέση Μετόχι, 5χμ ανατολικά, όπου το αφήσαμε, ανάμεσα σε δεκάδες άλλα και επιβιβαστήκαμε στο καραβάκι που θα μας πήγαινε απέναντι στην Ύδρα. Ένα ταξίδι σύντομο, που διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα.

Προς την Ύδρα….οδικά!

Ύδρα, το νησί των καραβοκυραίων της επανάστασης! 1

20 Μαρτίου 2023

 

 

Ήταν τέλη της άνοιξης του 2021, τις μέρες που η αναθεματισμένη η καραντίνα τελείωνε, όταν μάθαμε τα ευχάριστα νέα. Η Σ. και ο Ε. θα παντρεύονταν τον Αύγουστο, με κουμπάρα (μάρτυρας μιας και ο γάμος θα ήταν πολιτικός) την κόρη μας. Και το καλύτερο, ο γάμος θα γινόταν στην Ύδρα. Χαρήκαμε λοιπόν τριπλά. Για τον γάμο των δικών μας παιδιών, για την κουμπαριά και γιατί επιτέλους θα πηγαίναμε στην Ύδρα. Ναι, έχουμε πάει τόσα και τόσα μακρινά ταξίδια και στην Ύδρα, που είναι στη γειτονιά μας (εντός Αττικής) δεν είχαμε αξιωθεί.

Όπως, όμως είναι γνωστό «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός βάζει τα γέλια» Περίπου 10 μέρες πριν από το γάμο η Σοφία χτύπησε στο πόδι και το έβαλε στο γύψο. Γκαντεμιά!! Χάσαμε το γάμο, χάσαμε την ευκαιρία να καμαρώσουμε την κόρη μας κουμπάρα και βέβαια και πάλι δεν πήγαμε στην Ύδρα. Καινούριο απωθημένο!

Ο καιρός πέρναγε και η Ύδρα εκεί, με τριβέλιζε. Έψαχνα ευκαιρία για ένα ταξιδάκι εκεί. Και αυτή ήρθε περίπου ενάμιση χρόνο μετά.

Στην Ύδρα, όπως είναι γνωστό, δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και πας με δύο τρόπους. Με το πλοίο από τον Πειραιά ή με μικρό καραβάκι σε μισή ώρα, από τη νοτιοανατολική Αργολίδα, από το Μετόχι Πηγαδίων. Στη δεύτερη περίπτωση μπορείς να το συνδυάσεις με κάποια ακόμα να δεις πηγαίνοντας ή επιστρέφοντας.

Διαλέξαμε το δεύτερο τρόπο και αποφασίσαμε να μείνουμε δύο νύχτες στα Πηγάδια και έτσι να δούμε κάποια πράγματα πριν και μετά και να πάμε και στην Ύδρα.

Η Αργολίδα είναι κοντινός και αγαπημένος προορισμός και έχουμε πάει αρκετές φορές. Όμως, όσες φορές και αν έχουμε πάει, πάντα υπάρχει κάτι που δεν έχουμε δει ή που θέλουμε να ξαναδούμε. Έτσι την πρώτη μέρα του ταξιδιού την αφιερώσαμε σε μνημεία και αξιοθέατα, που εγώ τουλάχιστον, τα είχα επισκεφτεί στο παρελθόν (Στο Πόρτο Χέλι, στην Ερμιόνη!).

Από τα πολύ ψηλά στο….σπίτι μας!

Τριήμερο στις ομορφιές της Β.Δ. Αρκαδίας, μέρος Γ΄΄

(συνέχεια από Γύρω από τη Λίμνη του Λάδωνα!)

 

31 Μαρτίου 2022

Την τελευταία μέρα του Μάρτη, φάγαμε πρωινό, πληρώσαμε και φορτώσαμε, έχοντας ξεχάσει μια συσκευή στο δωμάτιο (μας τη στείλανε λίγες μέρες μετά).

Γύρω από τη Λίμνη του Λάδωνα!

Τριήμερο στις ομορφιές της Β.Δ. Αρκαδίας, μέρος Β΄

(συνέχεια από Στο δρόμο για τα Λαγκάδια!)

 30 Μαρτίου 2022

 

 

Η μέρα που ξημέρωσε θα ήταν αφιερωμένη στην περιοχή βόρεια και δυτικά των Λαγκαδίων, στην Τεχνητή Λίμνη του ποταμού Λάδωνα και τα χωριά γύρω της.

Στο δρόμο για τα Λαγκάδια!

Τριήμερο στις ομορφιές της Β.Δ. Αρκαδίας, μέρος Α΄

29 Μαρτίου 2022

 

Ήταν το 2002, που αποφασίσαμε με τους φίλους μας από την Πάτρα να πάμε για το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος στην ορεινή Αρκαδία. Διαλέξαμε να μείνουμε στα δωμάτια που διέθετε το τότε κάμπινγκ Δ. Μητρόπουλος έξω από τη Βυτίνα. Ήταν ένα υπέροχο τριήμερο γεμάτο εικόνες από τα βουνά και τα χωριά της Αρκαδίας και των γειτονικών νομών. Μεταξύ των εκδρομών που κάναμε ήταν και μια επίσκεψη στο Ναό του Επικούριου Απόλλωνα και την Ανδρίτσαινα. Εκείνο το απόγευμα γυρνώντας είχαμε αποφασίσει να σταματήσουμε για καφέ στα Λαγκάδια. Η Μαριάννα τότε μόλις έμπαινε στην εφηβεία και δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένη που ήταν μαζί μας και όχι με τις φίλες της. Την ενοχλούσαν και οι μεγάλες και γεμάτες στροφές ορεινές διαδρομές και μας είχε «πρήξει» με το πότε φτάνουμε και το πότε φτάνουμε. Οι απαντήσεις μας οι κλασσικές. Σε λίγο, στην επόμενη στροφή κλπ. Τελικά φτάσαμε στα Λαγκάδια και κάτσαμε για καφέ, θαυμάζοντας το όμορφο πέτρινο χωριό που κατρακυλά στην πλαγιά.

Το βράδυ έχουμε μόλις ξαπλώσει στο δωμάτιο, που ήταν πολύ κοντά στην είσοδο του κάμπινγκ και λόγω ζέστης είχαμε ανοικτά παράθυρα. Ακούσαμε λοιπόν ένα αυτοκίνητο να σταματά και κάποιον να ρωτά τον ιδιοκτήτη: «Για Λαγκάδια καλά πάμε;» «Ναι» του απάντησε αυτός. Και τότε ακούμε τη Μαριάννα: «Και αν τα βρεις να με χ….ς». Περιττό να πω πως βρέθηκα κάτω από το κρεβάτι από τα γέλια. Από τότε τα Λαγκάδια στο μυαλό μου είχαν συνδεθεί με εκείνο το περιστατικό.

Τα χρόνια πέρασαν και μιας και η περιοχή της Β.Δ. Αρκαδίας μας ήταν σχετικά άγνωστη αποφασίσαμε να κάνουμε ένα τριήμερο με βάση τα Λαγκάδια για να δούμε τα χωριά της περιοχής, αλλά και τη λίμνη του Λάδωνα, που δεν είχαμε επισκεφτεί ποτέ.

Ένας Βούδας στο Μαύρο Όρος της Κορινθίας!

 26 Μαρτίου 2025

 

Κάτι άκουσα, κάτι μου είπανε, κάτι διάβασα, κάτι είδα και δεν το πίστευα. Βουδιστική Στούπα στην Ελλάδα; Και μάλιστα στην Πελοπόννησο; Στην Κορινθία; Δίπλα μας δηλαδή! Και όμως.

Αντίο Αρμενία! Σε ευχαριστούμε! (Ts’tesut’yun Hayastan. Shnorhakalut’yun!)

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 14^ο

(συνέχεια από Tatev, το μοναστήρι και η γέφυρα του διαβόλου!)

 

13-14 Μαΐου 2024

  

Από το μοναστήρι Tatev πήραμε προς τα πίσω το δρόμο που πάει για Ερεβάν και περίπου 130χμ. μετά, λίγο πριν τη διασταύρωση για Νοραβάνκ, κάναμε δεξιά και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε. Όσο ανεβαίναμε το τοπίο γινόταν όλο και πιο γυμνό και ο δρόμος χειρότερος. 

Tatev, το μοναστήρι και η γέφυρα του διαβόλου!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 13^ο

(συνέχεια από Το «Νέο Μοναστήρι» με τη διώροφη εκκλησία!)

 

13 Μαΐου 2024

 

 

Το άλλο πρωί, αφού τσιμπήσαμε κάτι μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Το ταξίδι εκείνης της μέρας προβλέπονταν μακρύ σε χιλιόμετρα και ακόμα πιο μακρύ σε χρόνο, ενώ δεν θα έλειπαν και κάποιες επισκέψεις. Γύρω στα 330χμ και πάνω από 5.30 ώρες (καθαρός χρόνος χωρίς απρόβλεπτες καθυστερήσεις, που σχεδόν πάντα είχαμε). Και όλο αυτό σε υψόμετρο από 1200 μέχρι και πάνω από 2400μ.

Πρώτος προορισμός της ημέρας ήταν το μνημείο για το οποίο είχαμε κάνει όλο αυτό το δρόμο και δεν ήταν άλλο από το Μοναστήρι του Tatev.

Η τέχνη θεραπεύει;

Αθήνα 31 Μαρτίου 2025

Πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω στο παραπάνω ερώτημα. Είναι όμως σίγουρο πως βοηθάει στην βελτίωση της ψυχολογικής κατάστασης και αυτή με τη σειρά της βοηθαει στο καλύτερο αποτέλεσμα μιας θεραπείας. 

Το «Νέο Μοναστήρι» με τη διώροφη εκκλησία!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 12^ο

(συνέχεια από Κατάδυση στην Αρμένικη Ιστορία!)

 

12 Μαΐου 2024

 

Το πρωί, αφού φάγαμε κάτι και ήπιαμε ένα καφέ, φορτώσαμε και αποχαιρετήσαμε το Ερεβάν, που μας είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. 

Κατάδυση στην Αρμένικη Ιστορία!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 11^ο

(συνέχεια από Πρωινή βόλτα στα σιντριβάνια του Ερεβάν!)

 

11 Μαΐου 2024

 

Φτάσαμε στο Μουσείο Ιστορίας της Αρμενίας,

Πρωινή βόλτα στα σιντριβάνια του Ερεβάν!

2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 10^ο

(συνέχεια από Τέσσερα μνημεία κοντά στο Ερεβάν!)

 

11 Μαΐου 2024

 

 

Νωρίς το πρωί βγήκα μόνος για να πάω στο ταχυδρομείο στην πλατεία Δημοκρατίας να στείλω κάποιες κάρτες και με την ευκαιρία να κάνω μια βόλτα γύρω από την πλατεία, κυρίως στα πάρκα με τα πολλά γλυπτά και τα σιντριβάνια.

Λίγο ακόμα από Φωκίδα και επιστροφή!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 6^ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Το επίνειο, το «Château» και ο Χηρόλακας!)

 20 Απριλίου 2023

 

 

Περάσαμε έξω από την πρωτεύουσα της Φωκίδας και λίγο μετά το θεματικό πάρκο Vagonetto, έχοντας κάνει περίπου 55χμ από το Γαλαξίδι

Το επίνειο, το «Château» και ο Χηρόλακας!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 5^ο

(συνέχεια από Η Πυθία, ο Ηνίοχος και η Σφίγγα!)

 

19-20 Απριλίου 2023

 

Πρώτη στάση κατεβαίνοντας από τους Δελφούς ήταν η Ιτέα, το επίνειο της Άμφισσας στον Κορινθιακό. Υπάρχει η άποψη πως πήρε το όνομά της από τις Ιτιές, που φύτρωναν παλιότερα εκεί. Υπέρ της άποψης αυτής συνηγορεί και το γεγονός πως οι ντόπιοι την αποκαλούν συχνά Ιτιά και όχι Ιτέα.

Καλή Ανάσταση!

 

Ναός της Αναστάσεως, Τίρανα-Αλβανία (Ιούλιος 2018)

Ευχόμαστε σε όλους 

Καλή Ανάσταση (όπως την εννοεί ο καθένας), 

Καλές και Ταξιδιάρικες Γιορτές!

Το βλέμμα της προσφοράς!

 Μεγάλη Δευτέρα 14 Απριλίου 2025

 

 

Στο Τζάνειο Νοσοκομείο του Πειραιά, από το 2022

Η Πυθία, ο Ηνίοχος και η Σφίγγα!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 4^ο

(συνέχεια από Στο δρόμο για τους Δελφούς!)

 19 Απριλίου 2023

 

12χμ ανατολικά από το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία σταματήσαμε έξω από το Αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών. Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά μουσεία του τόπου μας και θα έλεγα ένα από τα σπουδαιότερα παγκοσμίως. Η επίσκεψη σε αυτό, σε συνδυασμό δε με τον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο και την ενέργεια που αυτός εκπέμπει είναι εμπειρία ζωής.

Εγώ έχω επισκεφτεί τον χώρο τουλάχιστον τρεις φορές, αλλά το μουσείο μόνο μία και αυτή πριν την τελευταία επανέκθεση του 1999, ενώ η Σοφία δεν έχει επισκεφτεί κανένα από τα δύο. Ευκαιρία λοιπόν να δούμε και οι δύο το μουσείο, μιας και ο χώρος είναι πολύ προβληματικός όσον αφορά άτομα με κινητικά προβλήματα.

Καθ’ οδόν προς τους Δελφούς!

Τρεις ανοιξιάτικες μέρες στη Φωκίδα, μέρος 3^ο

(συνέχεια από Γαλαξίδι, της ναυτοσύνης!)

 

19 Απριλίου 2023

 

 

Φεύγοντας από το Γαλαξίδι,

Επιστροφή μέσω της «μικρής αδελφής»!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 4ο

(συνέχεια από Βόλτες στη λίμνη με λιακάδα!)

29 Μαρτίου 2024

 

 

Μετά το πρωινό φορτώσαμε 

Βόλτες στη λίμνη με λιακάδα!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 3ο

(συνέχεια από Βόλτες στη λίμνη με ομίχλη!)

28 Μαρτίου 2024

 

 

Το άλλο πρωί πραγματικά είχε ένα λαμπρό ήλιο.

Βόλτες στη λίμνη με ομίχλη!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 2ο

(συνέχεια από “Παυσίλυπη”πόλη!)

27-28 Μαρτίου 2024

Το πρωί που σηκωθήκαμε ο καιρός ήταν βαρύς και κυρίως με πυκνή ομίχλη. Από το δωμάτιο η λίμνη σχεδόν δεν φαινόταν. Ευτυχώς δεν έβρεχε. Κατεβήκαμε για πρωινό και όταν γυρίσαμε στο δωμάτιο η κατάσταση φαινόταν ίδια. Μέχρι να ετοιμαστούμε τα πράγματα ήταν ελάχιστα καλύτερα. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Πάμε και βλέπουμε.

"Παυσίλυπη" πόλη!

Στου Μαύρου Καβαλάρη τη λίμνη, 1ο 

(συνέχεια από Ποτάμια, λίμνες και ιαματικά νερά!

26 Μαρτίου 2024

Μετά το πρωινό, φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. Το ταξίδι στη Μακεδονία είχε τελειώσει, αλλά όχι το ταξίδι γενικά. Δεν θα γυρίζαμε ακόμα στο σπίτι μας αλλά πηγαίνοντας προς τα νότια είχαμε κανονίσει ένα τριήμερο στη Λίμνη Πλαστήρα, ένα προορισμό που είχαμε επισκεφτεί πολλά χρόνια πριν.

Αναμονή και….τέχνη!

 17 Φεβρουαρίου 2025

 

 

Σήμερα βρέθηκα σε κεντρικό διαγνωστικό κέντρο στους Αμπελοκήπους, στην Αθήνα  για μια εξέταση ρουτίνας. Στο χώρο υποδοχής, εκεί που περιμένεις έχει κάποια ενδιαφέροντα έργα τέχνης. Περιμένοντας τα χάζεψα και τα φωτογράφισα.

Οι ανεμόμυλοι των Ζάρκων!

 6 Μαρτίου 2025

 

Τα Ζάρκα ή επίσημα οι Ζάρακες είναι χωριό της νότιας Εύβοιας και βρίσκεται σχεδόν πάνω στο δρόμο που ενώνει τα Λέπουρα με την Κάρυστο. Ανήκει στο Δήμο Κύμης-Αλιβερίου και απέχει περίπου 50χμ από της Κάρυστο και γύρω στα 25χμ από το Αλιβέρι.

Χειμωνιάτικος Νότιος Ευβοϊκός!

 26 Φεβρουαρίου 2025

Πηγαίνοντας οδικά στην Κάρυστο

Αποκριάτικο γλέντι στην Κάρυστο!

 27 Φεβρουαρίου 2025

Πέμπτη βράδυ στην Κάρυστο, οι “γνωστοί–άγνωστοι” της “ρεμπετοπαρέας” μαζευτήκαμε ξανά.

Ζυρίχη, η οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα!

Φθινόπωρο στην Ελβετία, μέρος 8ο (τελευταίο)

(συνέχεια από Burgdorf, γλέντι αλά Ελβετικά-η πόλη και το κάστρο της!)

 

12 Νοεμβρίου 2021

 

 

Ήταν το 2009 όταν, σε εκείνο το ταξίδι μένοντας στη Λουκέρνη, ξεκινήσαμε να πάμε να δούμε τη Ζυρίχη, πριν από την επίσκεψή μας στους καταρράκτες του Ρήνου, το Schaffhausen και το Stein am Rhein (Σοκολάτες, Μπλακ Φόρεστ κι ένα ποτήρι κρασί! Α΄). Όμως ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα στην είσοδο της πόλης άλλαξε τα σχέδιά μας. Από τότε η Ζυρίχη έγινε ένα από τα απωθημένα για τη χώρα αυτή. 

Είχε έρθει ‘όμως η ώρα να δούμε και αυτή την Ελβετική πόλη. Η πτήση από το αεροδρόμιο της ήταν αργά το απόγευμα, οπότε είχαμε χρόνο για μια καλή βόλτα. Η μέρα ήταν η μοναδική συννεφιασμένη μέρα του ταξιδιού μας, αλλά ευτυχώς μας έκανε τη χάρη να μην βρέξει. Ο Βέρνερ προθυμοποιήθηκε να μας συνοδέψει και έτσι θάχαμε και «ξεναγό». 

Αν και η πρωτεύουσα της Ελβετίας είναι η Βέρνη, η Ζυρίχη είναι η μεγαλύτερη πόλη, με πάνω από 1.5 εκατομμύριο πληθυσμό στην μητροπολιτική περιοχή της. Είναι από τον 19^ο αι η οικονομική και πολιτιστική καρδιά της χώρας.

«Αγκαλιάζει» τη βόρεια πλευρά της ομώνυμης λίμνης ενώ διαρρέεται από τον ποταμό Λίματ.

Η ιστορία της ξεκινά από τα χρόνια των Ρωμαίων, όταν υπήρχε πάνω στο ποτάμι ένας σταθμός είσπραξης φόρων, το Turicum. Τον μεσαίωνα αναπτύχθηκε πολύ και το 1351 έγινε το 5^ο μέλος της Ελβετικής Συνομοσπονδίας.