2024-Road Trip σε Γεωργία και Αρμενία, μέρος 12ο
(συνέχεια από Κατάδυση στην Αρμένικη Ιστορία!)
12 Μαΐου 2024
Το πρωί, αφού φάγαμε κάτι και ήπιαμε ένα καφέ, φορτώσαμε και αποχαιρετήσαμε το Ερεβάν, που μας είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Είχαμε ένα ταξίδι μπροστά
μας περίπου 250χμ προς τα νοτιοανατολικά στο δρόμο που ενώνει την Αρμενία με το
Ιράν. Πριν όμως φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό θα κάναμε μια μικρή
παράκαμψη, στη μέση περίπου του ταξιδιού μας εκείνης της ημέρας για να δούμε
ένα υπέροχο μνημείο, το μοναστήρι Noravank.
Η διαδρομή στα ανοιξιάτικα υψίπεδα της Αρμενίας, τα χωρίς δέντρα,
αλλά τα γεμάτα με λουλούδια λιβάδια ήταν πολύ όμορφη, αν και ο δρόμος και εδώ δεν ήταν καλός και είχε πάρα πολύ κίνηση, κυρίως φορτηγά που πηγαινοέρχονται προς και από το Ιράν.
Σε
κάποιο σημείο κάναμε δεξιά και μπήκαμε στο φαράγγι που θα μας οδηγούσε στο
μοναστήρι. Η διαδρομή μέσα σ’ αυτό είναι μοναδική.
Κάθετα, κόκκινα βράχια και πολύ πράσινο. Εικόνες εξαιρετικές.
Το Noravank (Νέο Μοναστήρι) είναι Αρμένικο μοναστήρι του 13ου αιώνα, το οποίο βρίσκεται 122 χλμ. από το Ερεβάν σε ένα στενό φαράγγι που φτιάχτηκε από τον ποταμό Αμαγού.
Το μοναστικό συγκρότημα περιλαμβάνει την διώροφη εκκλησία της Shurb Astvatsach’in (Παναγία),
η οποία παρέχει πρόσβαση στον δεύτερο όροφο μέσω μιας στενής πέτρινης σκάλας που προεξέχει από την πρόσοψη του κτιρίου (κλειστή για λόγους ασφαλείας)
και την εκκλησία του Shurb Karapet με το παρεκκλήσι του Shurb Grigor (Αγ.Γρηγορίου) με θολωτή αίθουσα.
Μέσα και έξω από τον περίβολο υπάρχουν ερείπια διαφόρων κτιρίων,
αλλά και πολλά αρχιτεκτονικά θραύσματα και χατσκάρ.
Φτάσαμε, παρκάραμε και μπήκαμε. Ο χώρος είναι πολύ προσβάσιμος, όχι όμως και το εσωτερικό των ναών. Τουλάχιστόν όλοι μπορούν να δουν τους ναούς εξωτερικά, κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Οι Αρμένικοι ναοί γενικά δεν έχουν τοιχογραφίες στο εσωτερικό τους (με ελάχιστες εξαιρέσεις), ενώ αντίθετα εξωτερικά (και κάποιες φορές και μέσα) έχουν πολλές και υπέροχες ανάγλυφες παραστάσεις στους πέτρινους τοίχους τους. Έτσι και εδώ.
Πρώτα πήγαμε στην εκκλησία της Παναγίας Shurb Astvatsach’in,
που γύρω-γύρω βλέπεις στους τοίχους από απλά σκαλίσματα
μέχρι περίτεχνα ανάγλυφα.
Τα θυρόφυλλα είναι μεν ξύλινα αλλά με παρόμοια ανάγλυφα και είναι απλά εξαιρετικά.
Μπήκα μέσα
στο εντελώς απλό και απέριττο εσωτερικό, που όμως είναι πολύ υποβλητικό.
Σειρά είχε ο δεύτερος ναός Shurb Karapet,
με τα εντυπωσιακά ανάγλυφα στην πρόσοψη
και τα ενδιαφέροντα θυρόφυλλα.
Το πιο ενδιαφέρον που είδαμε είναι οι ταφόπλακες με τις οποίες είναι στρωμένο το δάπεδο, μέσα και έξω από τον ναό.
Μπαίνοντας υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος χώρος, που δεν κατάλαβα αν είναι νάρθηκας ή ο κυρίως ναός.
Μετά μερικά σκαλιά οδηγούν σε έναν υπερυψωμένο χώρο,
όπου εκείνη την ώρα γινόταν κάποια τελετή με δύο ιερείς και κάποιους πιστούς.
Τελειώνοντας με την επίσκεψη εκεί μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο,
περάσαμε ξανά το υπέροχο φαράγγι και βγήκαμε ξανά στον κεντρικό δρόμο. Δύο ώρες
περίπου μετά και γύρω στα 135χμ φτάσαμε στα ανατολικά στην πόλη Goris, πολύ
κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν. Μια πόλη, που απ’ όσο είδα είναι μάλλον
αδιάφορη. Δυσκολευτήκαμε λίγο να βρούμε το ξενοδοχείο και ακόμα περισσότερο να
μπούμε στο δωμάτιο μιας και δεν ανταποκρινόταν σε αυτό που έλεγε στο ίντερνετ
και είχε παντού σκαλιά. Η ιδιοκτήτρια μας μαγείρεψε και έτσι δεν βγήκαμε
καθόλου. Δεν βαριέσαι. Μια βραδιά ήταν. Θα πέρναγε.
(το ταξίδι συνεχίζεται Tatev, το μοναστήρι και η γέφυρα του διαβόλου!)
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου