Θράκη η Τριεθνής! 1. Πριν μπούμε στη Θράκη.

19-20 Ιουλίου  2012

 Τι τόπος και τούτος! Ο Διομήδης, ο τρανός ο βασιλιάς, εκτρέφει ανθρωποφάγα άλογα! Ο Ορφέας, μέγας μουσικός αυτός, κατεβαίνει στον Άδη να φέρει την καλή του την Ευρυδίκη πίσω! Ο Δημόκριτος, ο μεγάλος Φιλόσοφος, βλέπει μικροσκοπικά σωματίδια στην ύλη, πολλούς αιώνες πριν μπορέσουν να τα δουν οι σύγχρονοι επιστήμονες! Και είναι και άλλοι βασιλιάδες και άρχοντες, που ζωγραφίζουν υπέροχα τους τάφους στους οποίους θα ταφούν και στα χρόνια των Ρωμαίων, οι αριστοκράτες της περιοχής θάβονται μαζί με τις άμαξες και τα άλογά τους!!

Αυτά και άλλα πολλά παράξενα και θαυμαστά γίνονταν για αιώνες σε εκείνο τον τόπο που είναι γνωστός σαν Θράκη! Και που να ξέρανε εκείνοι οι μακρινοί Θράκες πως θα έρχονταν μια μέρα να χωριστεί ο τόπος τους σε Βόρεια, Ανατολική και Δυτική Θράκη, για να ταιριάξει κάθε ένα από τα κομμάτια αυτά στα νέα σύνορα που θα χάραζαν τα συμφέροντα μικρών και μεγάλων δυνάμεων στις τελευταίες δεκαετίες του 19^ου και τις πρώτες του 20^ου αι. Το αποτέλεσμα ήταν η Βόρεια να ενταχθεί στη Βουλγαρία, η Ανατολική στην Τουρκία και η Δυτική στην Ελλάδα. Ο χωρισμός όμως και το ανακάτεμα λαών, θρησκειών, πολιτισμών, γλωσσών, σκιάζει ακόμα τα βλέμματα και τον τόπο και η πίκρα αλλά και η καχυποψία ξεχειλίζουν.

Σε αυτή τη Θράκη κατευθυνθήκαμε το καλοκαίρι αυτό. Στη Θράκη την τριεθνή! Να πάρουμε μια μυρωδιά, να κοινωνήσουμε λίγο από εκείνο τον παράξενο, και εν πολλοίς άγνωστο, πολιτισμό! Φαίνεται όμως πως ο τόπος αυτός θέλησε να μας δυσκολέψει σε αυτή την προσέγγιση, ίσως για να γίνει πιο ουσιαστική. Μας φιλοδώρησε λοιπόν, με αφόρητη ζέστη όλες τις μέρες του ταξιδιού μας, πράγμα που μας δυσκόλεψε πολύ και ήταν στιγμές που αισθανθήκαμε «διαλυμένοι». Για να βγει ακόμα μια φορά αληθινό το «τα καλά κόποις κτώνται»!

Αρχή του ταξιδιού, καλό δρόμο νάχουμε!!

(19 Ιουλίου 2012)

Ξεκινήσαμε με αρκετή ζέστη, αλλά ευτυχώς η σύγχρονη τεχνολογία βοήθησε. Μετά από λίγες και μικρές στάσεις φτάσαμε στην Παραλία των Βρασνών, κοντά στην Ασπροβάλτα του Νομού Θεσσαλονίκης. Εκεί θα κάναμε 2 διανυχτερεύσεις πριν προχωρήσουμε πιο βόρεια Οι φίλοι μας είχαν φτάσει από την Πάτρα λίγο πριν.

Αν και με το νοτιά η θάλασσα δεν ήταν καθαρή, μια βουτιά επιβάλλονταν. Το βραδάκι κάτσαμε στον παρακείμενο πεζόδρομο να φάμε. Απολαύσαμε κρύα μπύρα, ακούγοντας γύρω μας διάφορες γλώσσες των Βαλκανίων, και έτσι πέρασε το απόβραδο για να πέσουμε ψόφιοι για ύπνο.

(20 Ιουλίου 2012)

Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε να κάνουμε μερικές βόλτες στη γύρω περιοχή. Πρώτη στάση το χωριό Μικρή Βόλβη πάνω στη λίμνη Βόλβη.

Κάμποσες πάπιες, χήνες και παπιόχηνες, με τις περίεργες μούρες, έψαχναν ένα γύρω για φαΐ και πλησίαζαν με επιθετικές διαθέσεις. Σε βραχάκια μέσα στο νερό ή πάνω σε αραγμένες βάρκες κάθονταν να ξεκουραστούν ερωδιοί, κορμοράνοι και άλλα υδρόβια αγριοπούλια

Οι «απογειώσεις» τους ήταν πολύ εντυπωσιακές! Απολαύσαμε τον καφέ μας με όμορφες, λιμνήσιες εικόνες!

Η επόμενη στάση ήταν μια εκκλησία που είχα δει περνώντας σε κάποια παλιότερα ταξίδια μου. Αγία Μαρίνα Μοδίου στην περιοχή της Ρεντίνας. Υπέροχη πετρόχτιστη εκκλησία που έφτιαξαν το 1869 Ηπειρώτες χτιστάδες στα δεξιά του παλιού δρόμου Θεσσαλονίκης –Καβάλας μέσα στην κατάφυτη περιοχή που ονομάζουν Μακεδονικά Τέμπη. Γύρω από την εκκλησία έχει διαμορφωθεί μεγάλος χώρος στάθμευσης, μια και ένα σωρό αυτοκίνητα και λεωφορεία φέρνουν πλήθος προσκυνητές.

Εκεί σταματήσαμε και εμείς και μπήκαμε στην εκκλησία. Το εσωτερικό έχει ένα όμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο και η πέτρα είναι ορατή και στους εσωτερικούς τοίχους. Μπαίνοντας, στη μια μεριά το παγκάρι με τα κεριά και στην άλλη ένα μεγάλο τραπέζι με ένα σωρό φυλαχτά, μπρελόκ, εικονίσματα, κομποσκοίνια και άλλα «καλούδια» πουλιόνταν σε αρκετά τσουχτερές, κατά τη γνώμη μου, τιμές. Που βρίσκονται άραγε τα όρια μεταξύ του Οίκου του Θεού και του Οίκου του Εμπορίου;

Λίγες φωτογραφίες ακόμα και τραβάμε για τον Σταυρό. Το πολυσύχναστο, τουριστικό κέντρο του νομού Θεσσαλονίκης στον Στρυμονικό Κόλπο ή Κόλπο Ορφανού. Αν και το μεσημέρι είναι στη φούρια του και είναι πολύ ζεστό, οι παραλίες είναι γεμάτες με όλες τις φυλές των Βαλκανίων. Σε ένα παραθαλάσσιο μεζεδοπωλείο καθίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι τις, μιας και η ώρα είχε περάσει. Ένα δροσερό αεράκι σε εκείνο το μέρος μας κράτησε συντροφιά όση ώρα κάτσαμε και η ώρα πέρασε χωρίς να ζεσταθούμε ιδιαίτερα.

Γυρίσαμε στα δωμάτιά μας να ξεκουραστούμε.

Περασμένο απόγευμα ξεκινήσαμε να πάμε μέχρι το Λιοντάρι της Αμφίπολης. Βρίσκεται στην αριστερή όχθη του Στρυμόνα, κοντά στην παλιά γέφυρα. Πρόκειται για επιτάφιο μνημείο του 4^ου αι. π.Χ. Το 1912-13 οι στρατιώτες που είχαν στρατοπεδεύσει στην περιοχή βρήκαν τα πρώτα του κομμάτια. Έτσι όταν έγινε η ανασκαφή έγινε αναστήλωση του σε αυτή τη θέση. Είναι πολύ εντυπωσιακό και θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το αντίστοιχο στην Χαιρώνεια της Βοιωτίας.

Το θαυμάσαμε κι εμείς, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και κατεβήκαμε να βρούμε το ποτάμι.

Στο μέρος αυτό κυλά ήρεμα με πολύ νερό και πλούσια παρυδάτια βλάστηση γύρω του.

Πήραμε τον παραθαλάσσιο δρόμο και φτάσαμε στην Ασπροβάλτα. Ο κακός χαμός! Βαλκανική πανσπερμία!!Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στον πεζόδρομο της παραλίας και κάτσαμε για πίτσα.

Μια μπάντα με πραγματικά βιρτουόζους μουσικούς, μας έφτιαξε το κέφι. Ήταν προφανέστατο ότι πρόκειται για Ρομά μουσικούς από κάποια από τις γειτονικές χώρες.

Κουρασμένοι γυρίσαμε να πέσουμε για ύπνο. Την επόμενη θα ξεκίναγε η 12ήμερη βόλτα μας στη γειτονική Βουλγαρία. Καλό μας ταξίδι! 

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/112333101407674010719/CentralMacedonia2072012?noredirect=1

Το ταξίδι συνεχίζεται στο: Θράκη η Τριεθνής! 2. Βουλγαρία α΄: Β.Δ. Ροδόπη