Muzeon, το Πάρκο της Ρώσικης γλυπτικής!

27 Ιουλίου 2016

Μόσχα. Νότια του Κρεμλίνου είναι δύο μεγάλα πάρκα, το ένα συνέχεια του άλλου. Το πιο γνωστό είναι το Πάρκο Γκόργκι, ίσως το διασημότερο από τα πολλά πάρκα της Ρώσικης πρωτεύουσας. Βόρεια και συνέχεια του Γκόργκι είναι το Muzeon (МУЗЕОН), το Πάρκο της Ρώσικης γλυπτικής, ένα υπαίθριο μουσείο γλυπτικής ρώσων καλλιτεχνών του 20^ου και 21^ου αι. 

Ο οδηγός μου, που είναι έκδοσης 1998-99, το αναφέρει σαν «Νεκροταφείο των αποκαθηλωμένων μνημείων», μιας και μετά την αλλαγή του καθεστώτος, συγκεντρώθηκαν σε αυτό τα σοβιετικά γλυπτά (μικρών και μεγάλων διαστάσεων), που αποκαθηλώθηκαν από διάφορα σημεία της πόλης. Όμως στη συνέχεια (1992) ιδρύθηκε το Μουσείο και σιγά-σιγά συγκέντρωσε, εκτός από τα γλυπτά του Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού, γλυπτά της σοβιετικής αβάν γκάρντ, που γενικά δεν είχαν εκτεθεί, αλλά και γλυπτά της μετασοβιετικής περιόδου.

Σήμερα βρίσκονται εκεί πάνω από 700 γλυπτά, σχηματίζοντας ένα υπέροχο (και πολύ δροσερό) υπαίθριο μουσείο γλυπτικής.

Στο ίδιο πάρκο βρίσκεται και το παράρτημα της πινακοθήκης Tretyakov με την τέχνη του 20^ου και 21^ου αι.

Μετά την επίσκεψη στο κεντρικό κτίριο της Πινακοθήκης Tretyakov, βγήκαμε, κάτσαμε εκεί κάπου κοντά για φαΐ και με τα πόδια ξεκινήσαμε για το Πάρκο. Ο ουρανός όμως είχε άλλα σχέδια. Συννέφιασε και άρχισε να ψιχαλίζει. Μαζί με αρκετούς Μοσχοβίτες καταφύγαμε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο. Η βροχή όμως δυνάμωνε για να εξελιχθεί σε μια πολύ ισχυρή καταιγίδα. Μέχρι να μπορέσουμε να βρούμε και να χωθούμε σε ένα καφέ, δεν υπήρχε χιλιοστό από το σώμα μας, που να μην είναι εντελώς μούσκεμα.

Με τα πολλά στεγνώσαμε, ο ήλιος βγήκε και πάλι και η θερμοκρασία και η υγρασία κάνανε τα πράγματα δύσκολα.

Φτάσαμε και μπήκαμε στο πάρκο. Η δροσιά ήταν υπέροχη και εμείς αρχίσαμε να χαζεύουμε τα γλυπτά.

Είδαμε γλυπτά της Σοβιετικής περιόδου, άλλα μεμονωμένων προσώπων, άγνωστων ή γνωστών, όπως αυτά

του μεγάλου συγγραφέα Γκόργκι,

του αρχηγού της Τσεκά (προκατόχου της KGB) Ντζερζίνσκι και κάπως μικρότερα,

όπως του Λένιν και προτομές

των Μαρξ,

Λένιν,

Μπρέζνιεφ κλπ.

Άλλα γλυπτά ήταν πολυπρόσωπες συνθέσεις και κάποια παρουσίαζαν συγκεκριμένα θέματα, όπως η Ειρήνη.

Υπήρχαν ακόμα και γλυπτά με σύμβολα της Σοβιετικής Ένωσης.

Είδαμε και άλλα σοβιετικά, αλλά της πρωτοπορίας, σαφώς διαφορετικά ,

όπως αυτό του Αγ. Γεωργίου

ή το «τραγούδι της ειρήνης».

Τα υπόλοιπα (και ήταν πολλά) ήταν γλυπτά της μετασοβιετικής εποχής, των δεκαετιών 1990-2000.

Από την πύλη, που μπήκαμε συναντήσαμε πρώτα δύο ομάδες γλυπτών της δεκαετίας του 1990, ενώ κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο στο πάρκο θα τελειώναμε με μια άλλη ομάδα έργων του O.N.Garkushenko. φτιαγμένα από μέταλλο και γρανίτη, τη δεκαετία του 1990,

όπως «Ο συλλέκτης λίθων» του 1995.

Ενδιάμεσα, είδαμε σε ένα περιχαρακωμένο χώρο, πολλά γλυπτά παρόμοιας τεχνοτροπίας

αλλά διαφορετικών δημιουργών των δεκαετιών 1990-2000, αλλά και κάποια γλυπτά, που δεν μπόρεσα να εντοπίσω το χρόνο κατασκευής τους,

όπως την εντυπωσιακή σύνθεση με τις πέτρες-κεφάλια, πίσω από τα κάγκελα, του E. Chubarov. 

Το πάρκο αποδείχτηκε πολύ μεγάλο και η κούραση της ημέρας δεν μας επέτρεψε ούτε να το δούμε όλο, ούτε να επισκεφτούμε το παράρτημα της Tretyakov. Ευτυχώς εκείνη τη μέρα είχε κλείσει από τις 4μ.μ. (την ώρα που προσπαθούσαμε ακόμα να στεγνώσουμε) και έτσι είχαμε μια δικαιολογία, που δεν την επισκεφτήκαμε (δύο μέρες μετά η Μαριάννα πήγε μόνη της και, κυριολεκτικά ενθουσιάστηκε).

Σούρουπο πια φύγαμε και όταν φτάσαμε στο δωμάτιο, είχε αρχίσει να πέφτει η νύχτα. Μόλις και μετά βίας τσιμπήσαμε κάτι και μετά από ένα ντουζ πέσαμε ψόφιοι για ύπνο.

Υπέροχη μέρα, καταπληκτικό το πάρκο και όμορφες οι εικόνες από το παιγνίδι των παιδιών στο σιντριβάνι. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/6313960958646978385

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας