Έχω μια ξεχωριστή ευαισθησία γι αυτό το επάγγελμα μιας και ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν κουρέας. Πέρα όμως από αυτό όταν, αραιά και που πια, βρίσκω κανένα επαγγελματία από αυτούς που δεν υπάρχουν πια, κυρίως στην επαρχία, νοιώθω πολύ τρυφερά και, όσο γίνεται πιο διακριτικά, προσπαθώ να πάρω κάποιο στιγμιότυπο. Είναι από τις εικόνες που πάντα ξεχωρίζω Ευχαριστώ για το σχόλιο
Eικόνες που σιγά σιγά εκλείπουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είναι καλά το δισάκι στον ώμο και η φωτογραφική να τις αποθανατίζει.
Έχω μια ξεχωριστή ευαισθησία γι αυτό το επάγγελμα μιας και ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν κουρέας. Πέρα όμως από αυτό όταν, αραιά και που πια, βρίσκω κανένα επαγγελματία από αυτούς που δεν υπάρχουν πια, κυρίως στην επαρχία, νοιώθω πολύ τρυφερά και, όσο γίνεται πιο διακριτικά, προσπαθώ να πάρω κάποιο στιγμιότυπο. Είναι από τις εικόνες που πάντα ξεχωρίζω
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο