Παλάτια, στέρνες και σταθμοί στην Πόλη!

(συνέχεια από Στην Αγία Σοφία και τον Βόσπορο!)

Η πόλη που την είπαν «Πόλη»!

2013-Ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, 5^ο μέρος

27 Μαρτίου 2013

Πέμπτη μέρα στην Πόλη η σημερινή. Είμαστε λίγο κουρασμένοι και αφιερώσαμε εκείνη τη μέρα σε σχετικά λίγα, αλλά εκλεκτά. Τρία μνημεία είχαμε στο πρόγραμμα, που καλύπτουν χρονικά ένα διάστημα 1350 χρόνων, από το παλαιότερο μέχρι το νεώτερο.

Το πρωί η Μαριάννα πήγε μόνη της να δει το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης ή αλλιώς Istanbul Modern.

Εκεί η φωτογράφηση μέσα στο μουσείο απαγορεύονταν και έτσι περιορίστηκε να φωτογραφίσει κάποια γλυπτά στους εξωτερικούς χώρους. Βρήκε το μουσείο πολύ ενδιαφέρον και της άρεσε πολύ. Μετά το μουσείο ανέβηκε για άλλη μια βόλτα γύρω από την πλατεία Ταξίμ.

Εμείς ξεκινήσαμε λίγο αργότερα και με ένα ταξί φτάσαμε έξω από νεκροταφείο Μαχμούτ, και κατηφορίσαμε με τα πόδια την Divanyolu cad. Για να κάτσουμε σε ένα καφενείο για τον πρωινό μας καφέ. Εκεί ήρθε να μας βρει η Μαριάννα.

Αυτή η μέρα είχε για αρχή Τοπ Καπί, μια «αναμνηστική» (για εμάς) επίσκεψη, μιας και είχαμε πάει το 1987. Για τη Μαριάννα όμως ήταν η πρώτη φορά, μιας και τότε ήταν ακόμα αγέννητη.

Τοπ Καπί, το μεγάλο παλάτι των Οθωμανών Σουλτάνων, το παλάτι στο οποίο πάρθηκαν αποφάσεις, που σημάδεψαν την ιστορία της ευρύτερης περιοχής, που αποτελούσε κάποτε η Οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά και ο τόπος, όπου εξυφάνθηκαν απίστευτες δολοπλοκίες και συνομωσίας.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μεγάλο συγκρότημα πολλών κτιρίων, κτισμένων γύρω από τέσσερις αυλές. Όπως διάβασα κάπου, ήταν η πέτρινη εκδοχή των σκηνών στις οποίες ζούσαν οι Οθωμανοί νομάδες. Το έφτιαξε ο Μωάμεθ ο Πορθητής μεταξύ του 1459 και 1465, αμέσως μετά την άλωση της Πόλης, για κύρια κατοικία του. Μέχρι τον 16^ο αιώνα στέγαζε και την κυβέρνηση, η οποία τότε μετακόμισε στην Υψηλή Πύλη. Το 1853 το παλάτι μεταφέρθηκε στο νεόδμητο, μπαρόκ παλάτι Ντολμάμπαχτσε και μετά την κατάργηση της βασιλείας, μετατράπηκε το 1924 σε μουσείο και άνοιξε για το κοινό.

Την εποχή αυτή που πήγαμε, πολλές από τις εκθέσεις ήταν κλειστές για συντήρηση.

Ήταν λοιπόν κλειστά λόγω έργων η Αγία Ειρήνη, οι κουζίνες με τις εκθέσεις των κεραμικών και των γυαλικών, η έκθεση μινιατούρων και καλλιγραφίας κ.ά.

Δίπλα στην κρήνη του Αχμέτ του Γ΄ βρίσκεται η αυτοκρατορική πύλη,

απ’ όπου μπαίνεις στην πρώτη αυλή του συγκροτήματος.

Στα αριστερά είναι η βυζαντινή εκκλησία του 6^ου αι, της Αγίας Ειρήνης. Μια εκκλησία που, παραδόξως, δεν μετατράπηκε ποτέ σε τέμενος.

Στο βάθος της αυλής είναι η Πύλη του παλατιού, γνωστή σαν Πύλη των Χαιρετισμών, αυτή με τους δίδυμους πύργους.

Η Πύλη, εσωτερικά, στην οροφή και τους τοίχους, έχει περίτεχνη διακόσμηση. Περνώντας βρεθήκαμε στη δεύτερη αυλή. Απέναντι από την Πύλη των Χαιρετισμών, στο βάθος της αυλής είναι άλλη μια πύλη,

η Πύλη της Ευτυχίας ή των Λευκών Ευνούχων.

Και αυτή με περίτεχνη διακόσμηση, οδηγεί ακριβώς πίσω της

στην αίθουσα του θρόνου,

με εκθέματα κυρίως χαλιά, και υφάσματα,

πέρα από την ίδια την αίθουσα.

Εδώ να πω πως ο κόσμος ήταν απίστευτα πολύς. Στην αίθουσα του θρόνου προχωρούσαμε κολλημένοι ο ένας στον άλλο, σα να ήμασταν σε κάποιο όχημα. Αδύνατο να σταματήσεις ακόμα και για μια φωτογραφία. Όσες βγάλαμε ήταν «εν κινήσει»!!!

Βγαίνοντας ήμασταν πια στην τρίτη αυλή.

Στα δεξιά είναι τα κτίρια, που στεγάζουν την έκθεση των αυτοκρατορικών ενδυμάτων και το θησαυροφυλάκιο, τα οποία και επισκεφθήκαμε.

Και στις δύο εκθέσεις απαγορεύεται η φωτογράφιση.

Σειρά είχε η βιβλιοθήκη και το περίπτερο της Βαγδάτης. Στο Χαρέμι δεν το συζητήσαμε καν να πάμε. Η ουρά ήταν τεράστια και δεν προχωρούσε καθόλου.

Κάναμε τις βόλτες μας στις αυλές με τα πολλά ζουμπούλια και πήγαμε να ψωνίσουμε το κατιτίς μας, από το κατάστημα.

Το επόμενο μνημείο, πολύ κοντά στο Τοπ Καπί, ήταν η υπέροχη Βασιλική Κινστέρνα (Yerebatan Sarayi). Βρίσκεται πολύ κοντά στα μεγάλα μνημεία του Sultanahmet και είναι μια υπόγεια δεξαμενή, που έφτιαξε ο Ιουστινιανός, περίπου στη δεκαετία του 530μ.Χ. για την ασφαλή ύδρευση του παλατιού και των κατοικιών της περιοχής.

Μια τεράστια αίθουσα με διαστάσεις 141Χ73μ.,

με τρούλους από τούβλα στην οροφή και 336 κολώνες,

κάποιες με κορινθιακά κιονόκρανα και ύψους 8 μέτρων, τοποθετημένες σε 12 σειρές, να τη στηρίζουν.

Σε κάποιες υπάρχει, σε όλο το μήκος τους σκάλισμα με «μάτια» σαν αυτά που έχει το παγώνι στα φτερά του.

Στη μια άκρη της αίθουσας, δύο κολώνες στηρίζονται σε δύο υπερμεγέθη κεφάλια μέδουσας, το ένα γυρισμένο στα πλάγια και το άλλο ανεστραμμένο.

Ο φωτισμός της αίθουσας είναι πολύ εντυπωσιακός. Ακούγεται δε ο ήχος του νερού, που τρέχει, καθώς και κλασσική μουσική.

Μέσα στο νερό κολυμπούν ψάρια.

Αυτό ήταν το παλιότερο μνημείο της μέρας εκείνης.

Η ώρα είχε περάσει, όταν βγήκαμε και πάλι στο φως της ημέρας και τα στομάχια μας διαμαρτύρονταν. Έτσι, πήγαμε για φαΐ στο κιοφτετζίδικο που είχαμε πάει μερικές μέρες πριν. Μετά το φαΐ, η Μαριάννα έφυγε για το Ταξίμ. Νεολαία!! Εμείς αφού κάναμε κάποια ψώνια στο Sultanahmet κατεβήκαμε για καφέ μέχρι την περιοχή του Σιδηροδρομικού σταθμού Σιρκετσί (Sirkeci Istasyon).

Στην Πόλη υπάρχουν δύο υπέροχοι, εμβληματικοί σιδηροδρομικοί σταθμοί .

Ο ένας στην Ευρωπαϊκή πλευρά (Sirkeci Istasyon) και ο άλλος στην Ασιατική (Haydarpasa). 

Ο σιδηροδρομικός σταθμός Σιρκετσί είναι στο δρόμο προς το λιμάνι του Eminönü, πολύ κοντά στη θάλασσα του Βοσπόρου.

Κατασκευάστηκε στα τέλη του 19^ου αι. για να υποδεχθεί το διάσημο Όριαν Εξπρές.

Αρχιτεκτονικά έχει στοιχεία από διάφορους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς, που χρησιμοποιήθηκαν στην Πόλη.

Κάτσαμε για καφέ και γλυκό σε ένα καφενέ και εγώ πήγα να δω και να φωτογραφίσω το σταθμό.

Είναι ένα υπέροχο κτίριο, που όμως βρίσκεται στη σκιά όλων των μνημείων-«γιγάντων» της Πόλης.

Βέβαια το γεγονός πως αποτελεί το σημείο άφιξης και αναχώρησης πολλών επισκεπτών, το κάνει να είναι αρκετά γνωστό και «αναγκαστικά» επισκέψιμο.

Όταν φύγαμε άρχισε να βρέχει. Με βροχή φτάσαμε στο ξενοδοχείο, όπου μετά από λίγο ήρθε και η Μαριάννα.

Άλλη μια μέρα έφτασε στο τέλος της. Κι άλλες όμορφες εικόνες προστέθηκαν σε αυτές των προηγούμενων ημερών, γεμίζοντας το νου και την καρδιά με ακόμα περισσότερη αγάπη γι αυτή την υπέροχη πόλη. Τα βλέφαρα, όμως βάρυναν και ο Μορφέας έφτασε και μας πήρε στα χέρια του, για άλλη μια νύχτα στην Πόλη της καρδιάς μας. Καλό μας ξημέρωμα!!

(φωτογραφίες δικές μου και της Μαριάννας)

(το ταξίδι συνεχίζεται Ψηφιδωτά και πάλι ψηφιδωτά!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!