Σύρος, το νησί με τα δύο πρόσωπα! Γ΄

(συνέχεια από Σύρος, το νησί με τα δύο πρόσωπα! Β΄) 

9-10 Οκτωβρίου 2016

Κυριακή 9/10/2016

Το πρωί, αφού φάγαμε, πήγαμε να δούμε το Βιομηχανικό Μουσείο.

Πολύ ενδιαφέρον, στεγάζεται σε ένα συντηρημένο πέτρινο κτίριο απέναντι από το νοσοκομείο. Οι τρεις αίθουσες έχουν εκθέματα, που αφορούν ένα θέμα, η κάθε μια. Με τη σειρά είναι:

Η δημιουργία της Ερμούπολης,

η Ναυτιλία

και η Βιομηχανική ανάπτυξη.

Στην τελευταία, μεγάλο ενδιαφέρον έχει το ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο πόλης, το Enfield E8000, που κατασκευάστηκε στη Σύρο και παρουσιάστηκε στην Αθήνα, στο Χίλτον, το Σεπτέμβριο του 1970 (!!!).

Σε μια τέταρτη αίθουσα είχε μια προσωρινή έκθεση για το κυνήγι στη Σύρο, στην οποία απλά ρίξαμε μια ματιά.

Έξω από το κτίριο, στην πίσω μεριά υπάρχει ένας μεγάλος τροχός από ένα ατμόπλοιο που κατασκευάστηκε στη Σύρο τον 19^ο αι.

Πολύ κοντά στο Βιομηχανικό Μουσείο είναι και τα κτίρια του Νεωρίου.

Στη συνέχεια πήγαμε μέχρι την Αζόλιμνο για να κάνουμε μπάνιο, αλλά η Σοφία δεν είχε όρεξη και γυρίσαμε προς τα πίσω. Κάναμε στάση δίπλα στο κολυμβητήριο

για να φωτογραφίσω τα ερείπια των παλιών εργοστασίων

και τη θέα προς την πόλη. Μπορεί κανείς να το πει διαστροφή, αλλά τα «γκρεμίδια» ασκούν σε μένα πάντα μια ιδιαίτερη γοητεία (είναι του γιατρού ο τύπος!!!).

Εδώ λοιπόν βρήκα την «Αγία Χαρά» μου!!

Συνέχεια είχε η Άνω Σύρος.

Σταματήσαμε στο πάρκινγκ της κάτω εισόδου,

στην Καμάρα. Άφησα τη Σοφία και μπήκα.

Ατέλειωτες σκάλες!! Πως ζουν εκεί μέσα!!

Πήρα το στρατί (τα σκαλάκια πες καλύτερα)

που πάει στο Δημαρχείο της Άνω Σύρου,

στο Μουσείο Μάρκου Βαμβακάρη

και λίγο παρακάτω την πλατεία με την προτομή και το όνομα του μεγάλου Συριανού ρεμπέτη.

Το μουσείο είναι μικρό

με κάποια προσωπικά αντικείμενα του Μάρκου,

πολλές φωτογραφίες, βιβλία, δίσκους,

γραμμόφωνα και κάποια όργανα.

Ένα μπουζούκι και ένα μπαγλαμά (δεν κατάλαβα αν ανήκαν στον Μάρκο)

και μια τσαμπούνα. Στην πλατεία με την προτομή βγάζει τα τραπέζια του ένα μαγαζί (καφέ-μεζεδοπωλείο)

και έχει υπέροχη θέα προς το λιμάνι.

Μου άρεσε πάρα πολύ η Άνω Σύρος.

Έχει τελείως κυκλαδίτικο χαρακτήρα, σε αντίθεση με όσα είχαμε δει ως τώρα.

Ακόμα και οι πινακίδες έχουν έναν άλλο, πιο «ναΐφ» χαρακτήρα.

Γύρισα ψόφιος στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για την Απάνω Μεριά, το βόρειο κομμάτι του νησιού.

Το κομμάτι αυτό, τελείως ξερό, γεμάτο όμως με αναβαθμίδες, τις υπέροχες πεζούλες του νησιώτικου τοπίου,

λιτές, αλλά υπέροχες αγροτικές κατοικίες

και «οικισμούς» χωρίς ιστό, χωρίς οικιστικό πυρήνα, «σκορποχώρια»!

Η θέα προς τα ανατολικά υπέροχη. Τήνος απέναντι, Άνδρος προς τα βόρεια και Ρήνια και Μύκονος προς τα νότια.

Περάσαμε τη Φοινικιά, το Μύτακα, τις διάφορες διασταυρώσεις προς άλλους οικισμούς, δεξιά και αριστερά του δρόμου

και φτάσαμε στο Σα Μιχάλη.

Στην ουσία ακατοίκητο πια, έχει λίγα αναστηλωμένα σπίτια,

την εκκλησία του Αρχάγγελου Μιχαήλ

(η καθολική Σα Μιχάλης, απ’ όπου και το όνομα του χωριού) και δύο εστιατόρια. Κάτσαμε στο ένα και απολαύσαμε τη θέα προς τις πολυσχιδείς ακτές του νησιού, την Γυάρο, σε πρώτο πλάνο και τη Τζια και τη Κύθνο στο βάθος, προς τα δυτικά, ενώ προς τα βόρεια ένα κομμάτι της Άνδρου. Τελικά η Σύρος είναι στο κέντρο τουλάχιστον των βόρειων Κυκλάδων, από Σίφνο, Πάρο, Νάξο και πάνω.  

Το φαγητό υπέροχο. Δεν έχω ξαναφάει τόσο νόστιμο κατσικάκι στο φούρνο. Να γλύφεις τα δάχτυλά σου!!

Μετά το φαγητό, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στρίψαμε προς Χαλανδριανή και Καστρί, αλλά ο τσιμεντόδρομος σύντομα σταματάει. Γυρίσαμε στον κεντρικό και συνεχίσαμε. 

Πριν από την Άνω Σύρο

μια μικρή στάση για φωτογραφία του Άη Θανάση στη ρεματιά και την πηγή από κάτω.

Από εκεί κατεβήκαμε και πήραμε το δρόμο για την Ανάσταση,

το ναό στην κορυφή του λόφου Δήλι, το λόφο της Ερμούπολης.

Η θέα προς την Άνω Σύρο,

αλλά και την Ερμούπολη είναι καταπληκτική.

Σύντομη επίσκεψη

και φωτογραφίες στο Ναό και συνεχίζουμε προς Βαπόρια και Άγιο Νικόλαο.

Εκείνη την ώρα φεύγει το καράβι και κορνάρει περνώντας κάτω από τον Άη Δημήτρη και από εκεί χτυπά η καμπάνα. Μια πολύ όμορφη συνήθεια. Μια «συνομιλία»-χαιρετισμός ανάμεσα στο καράβι, που έρχεται ή που φεύγει και τον Άγιο.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση.

Το βραδάκι κάναμε βόλτα

στην περιοχή ανατολικά του δημαρχείου,

γύρω από τη Νομαρχία,

μέχρι τον Άγ. Νικόλαο.

Κατεβήκαμε στην παραλία για να τσιμπήσουμε κάτι και γυρίσαμε για ύπνο. Τελευταίο βράδυ στη Σύρο. Με το καλό να γυρίσουμε στο σπίτι μας.

Δευτέρα 10/10/2016

Τελευταία μέρα στο νησί. Το πλοίο μας θα έφευγε στις 4.00 το απόγευμα και μιας και είχαμε χρόνο είπαμε να πάμε για ένα ακόμα μπάνιο στην Αζόλιμνο. Η θάλασσα ήταν υπέροχη και απολαύσαμε, το τελευταίο μάλλον, μπάνιο της χρονιάς. Κάναμε ένα ντουζ, αλλάξαμε και κάτσαμε σε ένα καφέ να τσιμπήσουμε κάτι για πρωινό. Γυρίσαμε στο δωμάτιο και σταθήκαμε πολύ τυχεροί. Βρήκαμε θέση στάθμευσης ακριβώς μπροστά. Μαζέψαμε τα πράγματά μας, τα φορτώσαμε και ξεκινήσαμε με τα πόδια, για το κέντρο της πόλης.

Μέσα στην αγορά κάτσαμε για κάτι πρόχειρο, μιας και είχε μεσημεριάσει, η Σοφία έκανε κάποια ψώνια σε ένα μαγαζί εκεί κοντά, από άλλο μαγαζί πήραμε χαλβαδόπιτες για δώρα και κάτσαμε για ένα τελευταίο καφέ, κοντά στο λιμάνι.

Ήταν σχεδόν 3.30 όταν πήραμε το αυτοκίνητο και μπήκαμε στο λιμάνι. Εκεί ήρθε η Αγνή να μας χαιρετήσει κουβαλώντας χαλβαδόπιτες, λουκούμια και γλυκό μελιτζανάκι. Την ευχαριστήσαμε, χαιρετηθήκαμε και ετοιμαστήκαμε να μπούμε στο καράβι, που εκείνη την ώρα είχε έρθει και φόρτωνε.

Στις 4 φύγαμε.

Περνώντας από τον Άγιο Δημήτρη, παρακολουθήσαμε την όμορφη συνήθεια που είχαμε δει την προηγουμένη. Το καράβι σφύριξε και η καμπάνα από απέναντι χτύπησε.

Το ταξίδι ήταν πολύ καλό με τη θάλασσα λάδι και τον ήλιο, που σιγά-σιγά έδυε, να βάφει κόκκινα όλα ένα γύρο.

Στις 8 το βράδυ κατεβήκαμε στον Πειραιά και μισή ώρα αργότερα φτάναμε στο σπίτι μας.

Άλλο ένα ταξίδι τελείωσε και ήταν πολύ όμορφο, με συναντήσεις παλιών και καινούριων φίλων, σε ένα νησί με μεγάλο ενδιαφέρον και με δύο πρόσωπα. Ορθόδοξοι-καθολικοί. Νεοκλασσική Ερμούπολη-Μεσαιωνική Κυκλαδίτικη Άνω Σύρος. Νότος με μικρές εύφορες κοιλάδες και νεοκλασσικά αρχοντικά-βοράς με κυκλαδίτικο τοπίο και κυκλαδίτικους οικισμούς. Ναυτοσύνη-βιομηχανία (έστω και αν έχουν παρακμάσει και τα δύο πια). Νησιώτικη παράδοση-αστικός τρόπος ζωής. Όπως όλα τα νομίσματα, έτσι και το νόμισμα, που ακούει στο όνομα «Σύρος» έχει δύο όψεις. Ή πιο σωστά έχει πολλές διπλές όψεις. Και αυτές οι «αντιφάσεις» το κάνουν τόσο ενδιαφέρον.

Και σε άλλα με υγεία!

Και ένα μικρό βίντεο από το ταξίδι μας:

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας