Fondue στη Gruyères!

(συνέχεια από Στη Ριβιέρα!)

Fondue, Raclette, κρασί και σοκολάτες!

Ταξίδι στην Ελβετία, 5^Ο μέρος

8 Οκτωβρίου 2013

Το πρωί που σηκώθηκα, αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στο χωριό να το δω.

Η δροσιά ήταν πολύ ευχάριστη και οι εικόνες το ίδιο.

Με εξαίρεση μια μαμά με τα παιδάκια της, δεν είδα ψυχή.

Την ημέρα αυτή τα πράγματα έγιναν αντίστροφα από την προηγούμενη. Ο Werner είχε δουλειά και θα πηγαίναμε με την Anita και τη θεία της Τερέζα, που περάσαμε να την πάρουμε από το γηροκομείο, στο οποίο ζει, στο Düdingen. Η κατεύθυνση μας, όπως και τη προηγούμενη νότια, μόνο που δεν θα φτάναμε στη λίμνη της Γενεύης, αλλά θα πηγαίναμε σε ένα χωριό διάσημο για το τυρί του, που έχει την ίδια,προστατευόμενη ονομασία προέλευσης. Το Gruyères.

Η διαδρομή είχε τις γνωστές «Ελβετικές» εικόνες. Λόφοι, δέντρα και χορτάρι με πολλές αγελάδες.

Από μακριά φάνηκε το κάστρο του Gruyères, σκαρφαλωμένο στην κορυφή του λόφου.

Πριν μπούμε στο χωριό, είναι το La Maison du Gruyères. Πρόκειται για τυροκομείο, στο οποίο υπάρχει κι ένα μουσείο.

Σε αυτό, βλέπεις τα πάντα γύρω από την εκτροφή των αγελάδων, τη συλλογή και την επεξεργασία του γάλακτος, τα διάφορα τυριά και φυσικά το ντόπιο τυρί Gruyères. Όλες οι πληροφορίες, δίνονται με ενδιαφέροντα και πολλές φορές πρωτότυπο τρόπο.

Παραδείγματος χάριν, μπορείς να αισθανθείς τη μυρωδιά του χόρτου των λιβαδιών, στις διάφορες εποχές ή ανάλογα με τα είδη της χλωρίδας, που έχει κάθε περιοχή.

Σε «καρτουνίστικους» πίνακες, υπάρχουν στατιστικά στοιχεία

και από τις τζαμαρίες παρακολουθείς, σε πραγματικό χρόνο, την παραγωγική διαδικασία, που γίνεται με μηχανήματα υπερσύχρονης τεχνολογίας, με ελάχιστη ανθρώπινη συμμετοχή.

Στο ίδιο χώρο υπάρχει εστιατόριο και κατάστημα, που πουλά αναμνηστικά και φυσικά, τυρί διαφόρων ποικιλιών, ανάλογα με τα πρόσθετα συστατικά (πιπέρια, μυρωδικά κ.λ.π.) ή το χρόνο ωρίμανσης.

Εκεί λοιπόν, ήταν η πρώτη επίσκεψη της ημέρας, που κράτησε περίπου μιάμιση ώρα.

Στη συνέχεια πήγαμε στο χωριό, αφού αφήσαμε το αυτοκίνητο, στο πάρκινγκ απ’ έξω.

Το Gruyères είναι ένα μεσαιωνικό χωριό, άψογα διατηρημένο και συντηρημένο με κτίσματα από τον 15^ο ως τον 17^ο αι.

Πολλά από αυτά, στεγάζουν σήμερα ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφέ, γκαλερί τέχνης και καταστήματα αναμνηστικών.

Ο πεζόδρομος, που ξεκινά από την κεντρική είσοδο του χωριού, ανηφορίζει ανάμεσα στα μεσαιωνικά σπίτια, μέχρι το κάστρο στην κορυφή του λόφου, στην πλαγιά του οποίου αναπτύσσεται το χωριό.

Υπέροχες οι εικόνες, που σε μεταφέρουν αιώνες πίσω.

Κάναμε μια μικρή στάση σε μια γκαλερί, με μοντέρνες, γλυπτές απεικονίσεις αγελάδων και άλλων αντικειμένων.

Αμέσως μετά μπήκαμε στο Le Chalet.

Το βλέπαμε συνέχεια στο βάθος από την αρχή, σχεδόν, του πλακόστρωτου δρόμου. Στέκει στο σημείο, που το πλακόστρωτο διχάζεται και είναι εστιατόριο.

Είχε μεσημεριάσει, πεινάγαμε και ήταν ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα φαγητό, που χαρακτηρίσει τη χώρα του Γουλιέλμου Τέλου.

Fondue με τυρί Gruyères. Σκέτη κόλαση!!

Να βουτάς την ψωμένια σου μπουκίτσα (α! ρε Αστερίξ) ή την πατατούλα σου στο λιωμένο τυρί και να «παίρνει φωτιά» ο ουρανίσκος. Κάποιες φορές, αν βιαστείς, κυριολεκτικά!

Το συνοδέψαμε με τουρσί και, σύμφωνα με την Anita, με το παραδοσιακό συνοδευτικό, το τσάι!

Μετά το όργιο της χοληστερίνης, ήρθε η ώρα να κάψουμε λίγη από αυτή. Βγήκαμε και πήραμε την ανηφόρα για το κάστρο.

Στο δρόμο για το κάστρο είδαμε στα δεξιά μας το Μουσείο H. R. Giger (http://www.hrgigermuseum.com/index2.php?option=home). Ο Hans Rudolf "Ruedi" Giger (1940-2014), ήταν Ελβετός σουρεαλιστής ζωγράφος με έμφαση στην επιστημονική φαντασία.

Ήταν μέλος της ομάδας των ειδικών εφέ στην ταινία Alien, ομάδα που κέρδισε, τότε, το Όσκαρ. Στην Ελβετία υπάρχουν δύο θεματικά μπαρ, που φέρουν το όνομα H.R. Giger, ενώ στο Gruyères λειτουργεί το μουσείο με τη δουλειά του.

Το κάστρο υπάρχει εκεί από τον 11^ο αι. Κατοικήθηκε αδιάλειπτα από τους Κόμητες της Gruyères μέχρι τα μέσα του 16^ου, όταν ο τελευταίος ιδιοκτήτης, πνιγμένος από τα χρέη, το έσκασε προς άγνωστη κατεύθυνση. Η γη και το κάστρο πέρασαν στους ηγεμόνες της Βέρνης και του Fribourg μέχρι το 1848, όταν η πλούσια οικογένεια Μποβί από τη Γενεύη το αγόρασε και έκανε εκτεταμένες εργασίες συντήρησης και ανακαίνισης. Το 1939 πέρασε στην κατοχή των καντονιακών αρχών του Fribourg και σήμερα λειτουργεί σαν επισκέψιμο μνημείο και χώρος εκδηλώσεων με εκθέσεις.

Περνώντας την κεντρική είσοδο βρίσκεσαι σε ένα ανοικτό χώρο με καταπληκτική θέα.

Δεξιά και αριστερά της πύλης υπάρχουν δύο γλυπτά σαν υπερφυσικές ασπίδες με παραστάσεις παραμυθένιων όντων.

Ο χώρος αυτός ανήκει στο κάστρο.

Περιβάλλεται από τείχος με πολεμίστρες και προμαχώνες.

Μέσα υπάρχει ένα μικρό, λιτό παρεκκλήσι

και φυσικά τα κτίρια του Chateau,

που αναπτύσσεται σε τρεις ορόφους, χωρίζεται σε πτέρυγες και πύργους.

Άλλες από τις αίθουσες του ισογείου έχουν ζωγραφική διακόσμηση,

ενώ κάποιες άλλες είναι γυμνές.

Σε αυτές είχε μια έκθεση ζωγραφικής του καρτουνίστα ζωγράφου Philippe Gallaz, που υπογράφει σαν Berger και είναι γεννημένος το 1959. Ενδιαφέρων καλλιτέχνης, με θέματα, που παραπέμπουν στον μεσαίωνα και σε παραμύθια.

Είδαμε και την τεράστια και πολύ εντυπωσιακή κουζίνα του παλατιού και ανεβήκαμε στους πάνω ορόφους.

Εκεί έχει δωμάτια με την επίπλωση της εποχής της λειτουργίας τους,

δωμάτια με βιτρό

και με ταπισερί, όπως στο δωμάτιο με το θρόνο

και τις κρεβατοκάμαρες.

Έχει μια έκθεση πανοπλιών

και στο 2^ο όροφο, μια έκθεση του σουρεαλιστή ζωγράφου José Roosevelt, που γεννήθηκε στο Rio de Janeiro το 1958 και ζει μόνιμα στην Ελβετία.

Έχει πίνακες με τα ζώδια

και πίνακες σουρεαλιστικούς, που παραπέμπουν κάπως, στα έργα του Νταλί

και αφορούν κυρίως το συγκεκριμένο κάστρο και την περιοχή του, μιας και η αίθουσα αυτή χρησιμοποιείται για περιοδικές εκθέσεις με έργα για την περιοχή (Αίθουσα Φανταστικής Τέχνης).

Από τα παράθυρα της, η θέα στους Γαλλικούς Κήπους και τους όμορφους λόφους της γύρω περιοχής, είναι υπέροχη. Συνεχίσαμε με άλλα δωμάτια,

με έπιπλα εποχής,

κυνηγετικά τρόπαια,

τεράστια τζάκια

και πορσελάνινες στόφες-θερμάστρες και πολύ όμορφες ταπισερί, όπως στο «Δωμάτιο της Όμορφης Λούση»

με την ταπισερί της νίκης του Αλέξανδρου, πάνω από το κρεβάτι

και της συνάντησης Έκτορα και Οδυσσέα, πάνω από το τζάκι.

Στο δωμάτιο της μουσικής δεσπόζει το πιάνο, που έφτιαξε ο J.W.Braschoss, από τη Γενεύη, γύρω στα 1835 για τον Φρ. Λιστ.

Περάσαμε από το «Μπαρόκ δωμάτιο», με την πολύ όμορφη ταπισερί και μπήκαμε στην «Αίθουσα των Ιπποτών».

Πολύ εντυπωσιακή με μεγάλα τραπέζια και καρέκλες

και πολύ όμορφες τοιχογραφίες του μέσου του 19^ου αι.

Κατεβήκαμε πάλι κάτω και όσο οι άλλοι με περίμεναν και ξεκουράζονταν, εγώ πήγα στην άλλη πτέρυγα του παλατιού. Ανέβηκα από το πύργο,

βγήκα στο μπαλκόνι με την υπέροχη θέα και ξαναμπήκα σ’ αυτόν. Πάνω από το κεφάλι μου, όπως ανέβαινα, «αιωρούνταν»

Φωτισμένοι, γυάλινοι πίνακες του Άγγλου, σουρεαλιστή, καλλιτέχνη Patrick James Woodroffe (27 October 1940 – 10 May 2014).

Εξωπραγματικά θέματα, αλλά πολύ εντυπωσιακά έργα!

Πριν φύγουμε από το Σατό, παρακολουθήσαμε μια μουλτιμίντια παράσταση για την ιστορία του κάστρου, άκρως κατατοπιστική.

Κατεβαίνοντας, συναντήσαμε μια διμοιρία Ελβετών στρατιωτών, που ανέβαινε στο κάστρο.

Εκεί τελείωσε η επίσκεψή μας στο πανέμορφο αυτό χωριό. Το υπέροχο Gruyères!

Φεύγοντας είδαμε στα δεξιά μας τη λίμνη Gruyères, με το νησάκι και τον μεσαιωνικό πύργο πάνω του.

Σειρά είχε το χωριό Düdingen. Είναι το χωριό καταγωγής της Anita και σ’ αυτό είναι το γηροκομείο, που έμενε η θεία Τερέζα. Το γηροκομείο είναι ξενοδοχείο 5* (!!!!). Μονόκλινα δωμάτια με όλες τις σύγχρονες ανέσεις,

μεγάλη και φωτεινή τραπεζαρία και χώροι συναναστροφών,

μοντέρνοι πίνακες παντού και πολύ προσωπικό.

Αφήσαμε τη θεία και πήγαμε στο νεκροταφείο του χωριού (!!!!). Πράγματι είναι αξιοθέατο.

Οι περιποιημένοι τάφοι με τα πολλά λουλούδια,

Ο χώρος, όπου θάβονται αυτοί, που δεν επιθυμούν ατομικό τάφο και πολλά δέντρα. Η φίλη μας μας έδειξε τους τάφους κάποιων δικών της, χαζέψαμε λίγο ακόμα και πίσω στο σπίτι.

Το βράδυ φάγαμε κάτι ελαφρύ (αλλαντικά, τυριά ψωμιά και γλυκά) (!!!!!).

Το ταξίδι πλησίαζε στο τέλος του. Η επομένη θα ήταν η τελευταία μέρα. Καλό ξημέρωμα.


Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/6208182596344303233 

(το ταξίδι συνεχίζεται)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!