Αναρρίχηση στα Μανίκια, ζωγραφική στη Σέτα!

Φθινοπωρινή βόλτα στα κεντρικά της Εύβοιας!

 22 Νοεμβρίου 2022

 

 

Γύρω στις 11.30 το πρωί ξεμπλέξαμε από τις δουλειές που είχαμε και ξεκινήσαμε από την Κάρυστο για το σπίτι μας στην Αθήνα. Φυσικά απ’ έξω. Όμως δεν είχαμε σκοπό να το πάμε κατ’ ευθείαν. Ευκαιρία για μια ακόμα βόλτα στα κεντρικά του νησιού.

Στα Λέπουρα στρίψαμε δεξιά προς Κύμη, περάσαμε τα Χάνια Αυλωναρίου, το Ωρολόγιο, τη γέφυρα πάνω από το ρέμα του Μανικιώτη, το Μονόδρυ και λίγο παρακάτω κάναμε αριστερά προς Μανίκια. Περάσαμε από το Νιοχώρι και πηγαίνοντας παράλληλα στο ρέμα

μπήκαμε στο επιβλητικό ομώνυμο φαράγγι. Κάναμε λίγο στην άκρη για να δούμε αυτά που ήταν γύρω μας.

Μπροστά το φαράγγι,

πίσω μας ο ελαιώνας

και από πάνω μας κάθετα, γυμνά βράχια, που τα τελευταία χρόνια αποτελούν αναρριχητικά πεδία. Είδαμε σε αρκετά σημεία παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που προφανώς οι ιδιοκτήτες τους ήταν γαντζωμένοι σε κάποιο βράχο εκεί γύρω.

Τα χρώματα του φθινοπώρου κάνουν τις εικόνες ακόμα πιο εντυπωσιακές.

Σε λίγο η βρύση δείχνει πως φτάσαμε στα Μανίκια, το ορεινό χωριό που είναι χτισμένο περίπου στα 400-450μ υψόμετρο.

Κάναμε μια μικρή στάση στην πλατεία του χωριού

με την εκκλησία της Κοίμησης

και το Κοινοτικό Κατάστημα και συνεχίσαμε το δρόμο μας προς Σέτα.

Η διαδρομή προς Σέτα έχει ακόμα περισσότερη βλάστηση,

που σημαίνει ακόμα περισσότερα χρώματα, λόγω εποχής.

Υπέροχες εικόνες!

Περάσαμε από την Κάτω Σέτα χωρίς να σταματήσουμε μέχρι που φτάσαμε στη Σέτα.

Το χωριό βρίσκεται στα 740μ υψόμετρο και είναι το ψηλότερο του νησιού. Από πολλούς χαρακτηρίζεται «η Ελβετία της Εύβοιας». Βρίσκεται σε μέρος με πλούσια βλάστηση

από πλατάνια, καστανιές

έλατα και πολλά άλλα. Τα φθινοπωρινά χρώματα και μέσα στο χωριό είναι μια υπέροχη εικόνα, που συμπληρώνεται από τις ζωγραφιές που βλέπεις παντού ένα γύρω.

Σε τοίχους,

σε ταμπέλες, σε κάδους απορριμμάτων, ακόμα και στο δρόμο.

Η πέτρα είναι το βασικό υλικό της κατασκευής των περισσοτέρων σπιτιών. 

Στο κέντρο του είναι η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής

με την εικόνα σκαλισμένη στην πέτρα, πάνω από την είσοδο. Γύρω από την εκκλησία είναι μερικές ταβέρνες, που προσφέρουν στον επισκέπτη τα καλούδια τους.

Σε μια από αυτές κάτσαμε για να φάμε.

Αργά το μεσημέρι σηκωθήκαμε για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Σε περίπου 20χμ και αφού περάσαμε από το Γυμνό φτάσαμε στην Αμάρυνθο και τη θάλασσα. Εκεί κάναμε δύο στάσεις. Μια για να πάρουμε καφέ για το δρόμο και μια στο γήπεδο της πόλης για να φωτογραφίσω τις έξι τοιχογραφίες στην μάντρα του. Οι τοιχογραφίες αυτές είναι από αριστερά προς τα δεξιά:

ένα στιγμιότυπο ποδοσφαιρικού αγώνα,

το ιερό της Αρτέμιδας,

ένα τοπίο της περιοχής,

αρχαία ερείπια,

μία θαλασσινή σκηνή

και το μάζεμα της ελιάς. Αυτές ήταν και οι τελευταίες εικόνες από την εκδρομή μας. Είχε νυχτώσει όταν μπαίνοντας στην Αθήνα συναντήσαμε απερίγραπτη κίνηση στους δρόμους. Φτάσαμε στο σπίτι μας μετά από μια εβδομάδα στην Κάρυστο και δύο πολύ όμορφες εκδρομές στα κεντρικά της Εύβοιας.

Και σε άλλα με υγεία!

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας