Οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος και ο Άγιος Δημήτρης!

(Κάρυστος, κτίσματα με ιστορία!)

Ο Άγιος Δημήτρης είναι ένα όμορφο χωριό βόρεια της Καρύστου, που απέχει απ’ αυτήν κάτι λιγότερο από 25 χιλιόμετρα. Ο δρόμος, άσφαλτος σήμερα, λίγο πριν το έμπα του χωριού φεύγει αριστερά για Καλλιανού και τα άλλα βορινά χωριά του Καβοντόρου. Περίπου 1 χιλιόμετρο πριν φτάσουμε σε αυτή τη διασταύρωση, αν προσέξουμε αριστερά, κάτω από το δρόμο, στην πλαγιά, θα δούμε δύο ξωκλήσια, κοντά το ένα στο άλλο.

Στο πρώτο, αυτό των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, φτάνει χωματόδρομος, που συνεχίζει για μια στάνη λίγο πιο πάνω.

Πρόκειται για ένα περίτεχνα φτιαγμένο εκκλησάκι για το οποίο δεν βρήκα στοιχεία. Μου έκανε όμως εντύπωση όταν, πριν πολλά χρόνια, πήγα εκεί πως

σε μια από τις κόγχες που έχει στην εξωτερική μεριά των τοίχων, είναι εντοιχισμένο ένα μικρό, ακέφαλο άγαλμα, μάλλον αρχαίο ή ρωμαϊκό. Τα αλλεπάλληλα στρώματα ασβέστη το κάνουν να μην διακρίνεται και πολύ καλά.

Από αυτό το εκκλησάκι ένα μονοπάτι σε φέρνει μετά από μερικές δεκάδες μέτρα στο δεύτερο ξωκλήσι.

Τον Άγιο Δημήτρη.

Πρόκειται για πιο απλό και λιγότερο περιποιημένο ναό. Χρονολόγηση δεν υπάρχει αλλά κάποιοι ειδικοί, συμπεραίνουν από διάφορα στοιχεία πως πρόκειται για ναό του τέλους του 13^ου ή των αρχών του 14^ου αι. Ακόμα πιστεύεται πως το παλιό χωριό βρισκόταν σε εκείνη τη θέση και πως πήρε το όνομά του από αυτό το εκκλησάκι. Φαίνεται πως την βυζαντινή εποχή οι ντόπιοι έβγαζαν από τη θάλασσα, που είναι κοντά, το όστρακο Πορφύρα και από την επεξεργασία του το ομώνυμο, πολύτιμο χρώμα! 

Mέσα λοιπόν στο ναό υπάρχει μια μαρμάρινη λεκάνη μεγέθους και σχήματος μικρής μπανιέρας, που εικάζεται ότι χρησίμευε στην κατεργασία της πορφύρας!!

Και τα δύο ευρήματα από τα δύο αυτά ξωκλήσια είναι, κατά τη γνώμη μου, σπουδαία (ειδικά το δεύτερο είναι και «μοναδικό») και χρειάζεται παραπάνω μελέτη τους.