Δεκέμβρη στην Πάρνηθα!

 6 Δεκεμβρίου 2014

Σάββατο 6 του Δεκέμβρη και μετά από αρκετές μέρες με υγρασία, λασποβροχές και βροχές, επιτέλους ήλιος. Σαν τα σαλιγκάρια κι εμείς, παίρνουμε το μεσημεράκι τους δρόμους. Μόνο που αντί για θάλασσα, μιας και είναι του Αγίου Νικολάου, προτιμούμε το βουνό. Και τι καλύτερο για τη γειτονιά μας από την Πάρνηθα, το μοναδικό αυτό και τόσο ταλαιπωρημένο βουνό.

-Μα πάλι στην Πάρνηθα; Τόσες φορές και δεν βαρέθηκες;

-Τη βαριέσαι ποτέ την Πάρνηθα;

Βρήκαμε αρκετή κίνηση και στην εθνική αλλά και προς την Πάρνηθα. Φαίνεται πως την ίδια ιδέα με μας είχε πολύς κόσμος, φυσικό άλλωστε με τέτοιο καιρό. Περάσαμε τα καμένα, το μεγάλο εκείνο κομμάτι του βουνού που καταστράφηκε στη φωτιά του 2007, μια περιοχή που κάποτε ήταν πυκνό δάσος με έλατα, ορεινά πεύκα και φυλλοβόλα. Μόνη όμορφη νότα στο καταθλιπτικό τοπίο τα ελάφια που βλέπει κανείς να ψάχνουν για τροφή.

Περάσαμε από το Πάρκο των Ψυχών (βλ. και http://disaki.blogspot.gr/2012/12/blog-post_3.html), απέναντι από το παλιό ΞΕΝΙΑ και σε λιγότερο από μια ωρίτσα φτάσαμε στην Αγία Τριάδα 

 

με τη βρύση

και το εκκλησάκι που ήταν όμως κλειστό εκείνη την ώρα.

Στην καγκελόπορτα μια επιγραφή είναι ενδεικτική της κατάστασης και των προβλημάτων που το έχουν ταλαιπωρήσει.

Δίπλα, το παλιό ξενοδοχείο-Chalet ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ ή ότι έχει απομείνει από αυτό μετά τη φωτιά που το έπληξε θανάσιμα. Η στέγη κάηκε, τα παράθυρα χάσκουν, ένα ερείπιο!!!

Ώρα όμως για να συνεχίσουμε. Προσπεράσαμε τη διασταύρωση που πάει στο Καζίνο.

Κάναμε μια στάση για φωτογραφίες στο μνημείο των 17 Σαρακατσαναίων βοσκών που σκότωσαν οι Γερμανοί τον Απρίλη του 1944, προσπεράσαμε διαδοχικά τις διασταυρώσεις που πάνε στο καταφύγιο Μπάφι, στο καταφύγιο Φλαμπούρι, τη Μόλα και ήμασταν πια στη βόρεια πλευρά του βουνού. Μιας και η ώρα ήταν κάπως περασμένη είχε παντού σκιά. 

Λόγω των βροχών, αλλά και της έντονης υγρασίας των ημερών, τα πάντα ήταν μούσκεμα.

Άλλη μια στάση στο πυροφυλάκειο,

με την απρόσκοπτη θέα προς τα βόρεια της Αττικής αλλά και την Εύβοια.

Το πυροφυλάκειο ήταν ανοικτό και παραδόξως, σε άριστη κατάσταση. Με τον γενικό βανδαλισμό των πάντων που συναντάς παντού και κάθε μέρα, αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.

Συνεχίσαμε μέχρι τη μονάδα της Αεροπορίας και γυρίσαμε για να κατέβουμε στον Άγιο Πέτρο, στη Μόλα. Μέρος πολυαγαπημένο, φιλοξένησε, όταν ήταν ανοικτό πριν τη φωτιά, πολλές βόλτες μας, αλλά κυρίως τα γενέθλια της κόρης μας για πολλά χρόνια, κάθε Μάϊο. Πριν φτάσουμε στον Άγιο Πέτρο, στην περιοχή Μεσιανό Νερό, είδαμε άλλο ένα μνημείο.

Αυτό των 10 Μενιδιωτών και Χασιωτών που σκότωσαν οι Γερμανοί τις ίδιες μέρες με τους νεκρούς του προηγούμενου μνημείου. Και ήταν και οι 27 απλοί άμαχοι, βοσκοί ή εργαζόμενοι σε διάφορες δουλειές όπως τα καρβουνάδικα της περιοχής.

Στον Άγιο Πέτρο έχει μπάρες και για τον κύριο δρόμο αλλά και για τη Μόλα. Σταματήσαμε λοιπόν εκεί και κάναμε μια βόλτα στα γύρω. Έντονη η υγρασία και εδώ,

η πηγή έχει πολύ νερό

και ένα γύρο τρέχουν παντού νερά.

Κάτω από τα έλατα έχει πολλά μανιτάρια

και οι κορμοί τους έχουν καλυφθεί σε μεγάλο βαθμό από λειχήνες.

Η εκκλησία είναι πολύ όμορφη και στο προαύλιο της είναι ένα δέντρο που έχει γύρει και σχηματίζει μια πολύ ιδιόμορφη κουφάλα.

Κουφάλα-κορνίζα!!

Το απόγευμα είχε προχωρήσει σαν φύγαμε και κατεβήκαμε

για καφέ (και μια καρυδόπιτα βεβαίως, βεβαίως!!) στο Μπάφι.

Μέσα στο καταφύγιο το τζάκι έφτιαχνε μια ατμόσφαιρα θαλπωρής, κάτι που το αναζητούσες μιας και η θερμοκρασία έξω φλέρταρε με μονοψήφιες τιμές.

Είχε αρχίσει να νυχτώνει όταν πήραμε να κατηφορίζουμε προς το Κλεινόν Άστυ και το σπίτι μας.

Στρίβοντας σε μια από τις πολλές «φουρκέτες» είδαμε απέναντι το ολόγιομο φεγγάρι που ανέβαινε μεγαλόπρεπο πάνω από τον ορίζοντα. Η τελευταία Πανσέληνος του χρόνου!!. Φυσικά σταμάτησα για φωτογραφίες

και με την ευκαιρία τράβηξα και μερικές της φωτισμένης Αθήνας από κάτω μου. Είναι οι μόνες εικόνες της πόλης μου που την κολακεύουν. Φυσικά γιατί τα πολλά και πολύχρωμα φώτα κρύβουν τις ασχήμιες!

Καλή σας νύχτα!!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://plus.google.com/photos/106934190911586551442/albums/6090417209750971601