Ελβετική ακρίβεια!-2ο

(συνέχεια από Ελβετική ακρίβεια!-1ο)

19-23 Απριλίου 2016

Τρίτη 19/4/2016

Ξημέρωσε η Τρίτη, η ημέρα των Άλπεων, των πολλών τρένων και της λαμπρής λιακάδας. Σκοπός μας να κάνουμε με το τρένο Golden Pass, τη διαδρομή στα βόρεια των δυτικών Άλπεων της χώρας. Κάναμε ένα μεγάλο κύκλο ξεκινώντας και τελειώνοντας; στο Posieux.

Τη μέρα αυτή πήραμε δύο φορές λεωφορείο (αρχή και τέλος, δηλαδή Posieux- Fribourg και επιστροφή.) και 6 φορές τρένο. 


Από την Fribourg πήγαμε στη Βέρνη και με άλλο τρένο στην Spiez. Εκεί είχαμε περίπου 20 λεπτά αναμονή και βγήκαμε από το σταθμό να χαζέψουμε την πόλη που κατρακυλά μέχρι τη λίμνη Thunersee.

Δίπλα τη μαρίνα είναι το μεσαιωνικό σατό της πόλης

ενώ προς τα ανατολικά είναι οι κάποιες από τις μεγάλες κορυφές των Άλπεων με κυρίαρχες την τριάδα των Eiger, Munch και Jungfrau.

Ακριβώς πάνω από την πόλη, προς τα νότια είναι το κωνικό Nisen, όλα γεμάτα φρέσκο χιόνι. Το τρένο που θα μας έφερνε στο χωριό Zwiesimmen, σταθμό εκκίνησης του Golden Pass, έφυγε από την Spiez και άρχισε σιγά- σιγά να μπαίνει στις Άλπεις.

Υπέροχα τοπία, με λιβάδια ανάμεσα σε δάση με έλατα ή μικτά φυλλοβόλων, μικρά ή μεγάλα, παλιά ή καινούρια σαλέ, όλα από ξύλο και λουλούδια, παντού λουλούδια, ώσπου φτάσαμε στο γραφικό Zwiesimmen.

Εκεί είχαμε περίπου μισή ώρα αναμονή και βγήκα για μια μικρή βόλτα στο όμορφο χωριό. Όμορφες εικόνες, υπέροχη ατμόσφαιρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά και λιακάδα! Δε χόρταινα εικόνες και η μηχανή μου είχε πάρει φωτιά, κάτι που είχε ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα.

Η διαδρομή μέχρι το Montreux, είναι γεμάτη αλπικές εικόνες. Τρεχούμενα νερά, στενές ή πιο πλατιές κοιλάδες, σαλέ, μικρά και μεγαλύτερα χωριά, όλα κουκλίστικα, χιονοδρομικά κέντρα, απλά ή πολυτελή και παντού δάση. Άλλοτε πιο πυκνά και άλλοτε αραιότερα. Το τρένο, με τα πανοραμικά του παράθυρα, άφηνε ανεμπόδιστο το βλέμμα να πλανηθεί στα μαγευτικά βουνά και να αποπλανηθεί από τις εικόνες!

Ώσπου φάνηκε η λίμνη της Γενεύης και τα κάτασπρα βουνά της Γαλλικής Σαβοΐας στις δυτικές Άλπεις.

Το τρένο κατρακύλησε ανάμεσα στα σπίτια του Montreux

και έφτασε στο σταθμό, που είχε πολύ κίνηση. Αλλάξαμε τρένο μέχρι τη Laussane.

Το γεμάτο με κόσμο τρένο, περνά στο κάτω μέρος των αμπελώνων του Lavaux.. Στη Λωζάννη  περιμέναμε περίπου 25 λεπτά μέχρι το τελευταίο τρένο της ημέρας για το Fribourg.

Στο σπίτι φτιάξαμε το δείπνο μας και τελειώσαμε την υπέροχη μέρα μας με κουβεντούλα γύρω απ’ όσα εκπληκτικά είχαμε δει!!

Τετάρτη 20/4/2016

Αυτήν τη μέρα η Ανίτα δεν δούλευε και είχαμε κανονίσει να ανέβουμε με το τελεφερίκ στο βουνό Moleson (2002m η κορυφή του), για φοντί. Είχαν πάρει το αυτοκίνητο από το συνεργείο και έτσι εκείνη θα ήταν η μόνη μέρα, που δεν θα χρησιμοποιούσαμε τα Μ.Μ.Μ.

Μετά το πρωινό φύγαμε για τον προορισμό μας.

Λίγο μετά την Γκρουγιέρ (γνωστή μας από το προηγούμενο ταξίδι),

είναι ο χώρος απ’ όπου φεύγει το τελεφερίκ.

Δυστυχώς το τελεφερίκ δεν δούλευε λόγω συντήρησης. Έτσι έπρεπε να κινηθούμε με το αυτοκίνητο με διαφορετικό προορισμό.

Πήραμε το δρόμο προς τα πίσω και στη Gruyeres στρίψαμε δεξιά για Charmey και Jaun.

Ο δρόμος φιδοσέρνεται μέσα σε μια κοιλάδα, με το ορμητικό ποτάμι συνεχώς δίπλα μας.

Στο Jaun κάναμε μια μικρή στάση για να δούμε και να φωτογραφίσουμε το χωριό και κυρίως

τη μια από τις δύο εκκλησίες, που έχει ενδιαφέρον

μέσα και έξω,

όπως ενδιαφέρον έχει το νεκροταφείο στην αυλή της με φόντο τα γύρω βουνά. Ξανά στο αυτοκίνητο και λίγο μετά φτάσαμε στο ορεινό πέρασμα Jaunpass στα 1509μ.

Υπέροχο τοπίο με πολύ χιόνι ένα γύρω, λαμπρή λιακάδα

και διάφορα σαλέ να κάτσεις να φας. Κάτσαμε κι εμείς

και πήραμε φοντί με βότανα. Πολύ νόστιμο. Οι εικόνες ανεπανάληπτες.

Βουνά,

βράχοι,

χιόνια

και έλατα.

Στο πίσω μέρος του ξενώνα-εστιατορίου ήταν ένας στύλος με καρφωμένες πάνω του πινακίδες, που έδειχναν προς διάφορες κατευθύνσεις, με ονόματα πόλεων, χωριών και περιοχών και τα χιλιόμετρα που μας χώριζαν από αυτά. Πάνω πάνω μια πινακίδα έγραφε Anemochori 1539 Km!! Ποιο, στην ευχή είναι αυτό το Ανεμοχώρι και που βρίσκεται; Λίγο ψάξιμο στο Google maps και η απορία λύθηκε. Βρίσκεται στην Ηλεία, λίγο πιο νότια από τον Πύργο. Η επόμενη απορία ήρθε φυσικά αλλά λύση δεν πήραμε μιας και δεν ρωτήσαμε κανένα. Τι δουλειά είχε η πινακίδα εκείνη στην Ελβετία και ποια σχέση έχει η ιδιοκτήτης του σαλέ μαζί του;

Μετά το φαΐ και τις εικόνες, που μας χόρτασαν, ξεκινήσαμε για την επιστροφή.

Επιστροφή, που είχε ακόμα μια στάση στο Broc,

όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της σοκολατοβιομηχανίας Cailler, που από πολλούς πιστεύεται πως φτιάχνει τις καλύτερες σοκολάτες της χώρας.

Έχουν στήσει ένα πολυθέαμα τύπου ντίσνεϊλαντ σε μικρογραφία

για την ιστορία της σοκολάτας

και της βιομηχανίας με τσουχτερό εισιτήριο,

δοκιμή πολλών ειδών σοκολάτας στο τέλος και φυσικά πριν βγεις shopping therapy. Η ημέρα ήταν, από άποψη φαγητού, πολύ κολασμένη!  

Γυρίσαμε στο σπίτι για ξεκούραση και το βραδάκι πήγαμε να δούμε την όπερα «Μεφιστοφελής» του Arrigo Boito στο θέατρο Equilibre στο Φριμπούργκ. Αν και φοβόμουν πως θα βαριόμουν και θα με έπαιρνε ο ύπνος, η παράσταση ήταν εξαιρετική και άκρως ενδιαφέρουσα, αν και δεν καταλαβαίναμε μιας και ήταν στα ιταλικά με γαλλικούς και γερμανικούς υπέρτιτλους.

Έτσι, με «άρτο και θεάματα» κύλησε και η μέρα αυτή. Το ταξίδι στο σπίτι των φίλων μας όδευε σιγά-σιγά προς το τέλος του, αλλά είχαμε μερικά ακόμα να δούμε εκεί και στη Γαλλία, στη συνέχεια.

Πέμπτη 21/4/2016

Την μέρα αυτή κάναμε ένα αρκετά μακρύ ταξίδι στη γενέθλια γη του Βέρνερ στα βορειοανατολικά της χώρας.

Το τρένο που έρχεται από το αεροδρόμιο της Γενεύης διασχίζει όλη τη χώρα από δυτικά προς ανατολικά και έτσι το πήραμε από το Fribourg και κατεβήκαμε στο St Gallen, όπου και τερματίζει.

Μπήκαμε στην πολύ γραφική παλιά πόλη,

με τις μοντέρνες πινελιές, για να επισκεφτούμε τα δύο κύρια αξιοθέατα

που βρίσκονται στο μπαρόκ μοναστήρι του Αγίου Γάλλου

στην ομώνυμη πλατεία.

Πρώτα μπήκαμε στην παλιά βιβλιοθήκη του μοναστηριού, με τις όμορφες ξύλινες βιβλιοθήκες, τα πατώματα και κυρίως τα ζωγραφιστά ταβάνια. Φυσικά ο μεγάλος πλούτος της είναι τα πολλά και πολύτιμα βιβλία της, χειρόγραφα και τυπωμένα. Κάποια από αυτά είδαμε ανοιγμένα μέσα σε προθήκες. Δυστυχώς απαγορεύεται η φωτογράφιση.

Στη συνέχεια κατεβήκαμε στο Λαπιντάριουμ, τα ερείπια των αρχικών κτισμάτων του μοναστηριού που είναι στο υπόγειο,

όπου εκτίθενται αρχιτεκτονικά μέλη από τα παλιά κτίρια

και διάφορα λατρευτικά αντικείμενα παλαιότερων εποχών, σαν ένα μικρό αρχαιολογικό μουσείο.

Δίπλα βρίσκεται ο καθεδρικός,

ένα αριστούργημα του μπαρόκ

με πλούσια διακόσμηση,

ζωγραφιστή οροφή,

γύψινα διακοσμητικά και πολλά ξύλινα σκαλιστά έπιπλα,

όπως ο άμβωνας,

τα στασίδια

και τα εξομολογητήρια,

με τμήματα βαμμένα με χρώματα ή χρυσό. Το άπλετο φως έμπαινε από τα τεράστια παράθυρα. Αν και το τόσο πολύ μπαρόκ με μπουχτίζει, ομολογώ πως είχε μεγάλο ενδιαφέρον.

Έξω από την εκκλησία κάτσαμε σε ένα πεζούλι, να απολαύσουμε τον ήλιο,

τις εικόνες ένα γύρω με τα παλιά κτίρια,

όπως το υπέροχο πρώην δημαρχείο με το ξυλόγλυπτο καφασωτό και την ζωγραφισμένη πρόσοψη και να φάμε το μικρό κολατσιό που είχαμε μαζί.

Περάσαμε από την προτεσταντική St. Laurenzen Kirche

τα όμορφα στενά της παλιάς πόλης

και φτάσαμε στην πλατεία του εμπορίου, μια πολυσύχναστη πλατεία απ’ όπου περνούν τα λεωφορεία που πάνε σε όλη τη γύρω περιοχή και θα παίρναμε κι εμείς το δικό μας.

Στο κάτω μέρος της πλατείας είναι το Βάαγκχάους του 1583, που στο μεσαίωνα ζύγιζαν τα εμπορεύματα και σήμερα χρησιμοποιείται σαν χώρος εκδηλώσεων. Απ’ έξω κούρδοι (κυρίως γυναίκες έφτιαχναν και πουλούσαν κούρδικες λιχουδιές, μαζεύοντας χρήματα για τα παιδιά του Κουρδιστάν.

Σε λίγο ήρθε το λεωφορείο μας και μερικά χιλιόμετρα μετά,

κατεβήκαμε στο σταθμό του Arbon,

πάνω στη λίμνη Bodensee ή λίμνη της Κωνσταντίας, γενέτειρα του Βέρνερ.

Κάναμε μερικές βόλτες στην παλιά πόλη

και είδαμε το ναό του Αγίου Μαρτίνου

με το παρεκκλήσι

και τα ρωμαϊκά ερείπια δίπλα,

το Σατό λίγο πιο πέρα,

με τα μοντέρνα γλυπτά στην αυλή

και αφού περάσαμε απέναντι

την πανέμορφη μικρή πλατεία των ψαράδων.

Συνεχίζοντας τις βόλτες μας στα στενά της παλιάς πόλης φτάσαμε στη λίμνη..

Περπατήσαμε λίγο δίπλα στο νερό και κάτσαμε για καφέ. Η συνέχεια είχε πάλι λίμνη με τη Γερμανία απέναντι

και τα Αυστριακά βουνά προς τα δεξιά. Η λίμνη είναι πολύ μεγάλη και έχεις την ψευδαίσθηση της θάλασσας.

Πήραμε το τρένο για Romanshon και Βέρνη απ’ όπου γυρίσαμε στο σπίτι με τον γνωστό τρόπο.

Παρασκευή 22/4/2016

Η τελευταία μέρα με τους φίλους μας, ήταν «τροπική»!!!

Λίγο μετά το Spiez είναι μια μικρή πόλη, το Frutigen, μέσα στα βουνά.

Ένα ορμητικό ποτάμι περνά από εκεί για να φτάσει να χυθεί στη λίμνη της Τουν. Εκεί κάποιος έχει φτιάξει μια επιχείρηση πολύ «περίεργη» για τη χώρα που βρισκόμασταν. Έχει φτιάξει μια μεγάλη μονάδα εκτροφής Σιβηριανού Οξύρυγχου,

όπου έχει μια σχετική έκθεση

και μπορείς να δεις τα ψάρια σε ένα ενυδρείο και μέσα στις δεξαμενές τους και παράγει φαγώσιμο ψάρι και χαβιάρι.

Στο ίδιο χώρο είναι το Tropenhaus, ένας κλειστός χώρος με συνθήκες τροπικού δάσους (πολύ ζέστη και υγρασία), όπου καλλιεργεί τροπικά φυτά, όπως καφέ, μπανάνες, ανανά κλπ.

Φυσικά, όταν λέμε καλλιεργεί, σημαίνει πως παίρνει καρπό.

Στο χώρο λειτουργεί ένα ακριβό μαγαζί που πουλά αναμνηστικά αλλά και τα προϊόντα της επιχείρησης

και ένα επίσης σχετικά ακριβό εστιατόριο, όπου κάτσαμε και φάγαμε οξύρυγχο (κάτι μεταξύ μπακαλιάρου και γαλέου ένα πράγμα).

Το όλο σκηνικό έχει ένα ενδιαφέρον αλλά δεν με συγκίνησε. Τροπικό δάσος στις Άλπεις είναι όχι μόνο αφύσικο αλλά και περίεργο σαν αίσθηση.

Το βράδυ στο σπίτι, ο Βέρνερ έφτιαξε σπαράγγια με σάλτσα και η Ανίτα είχε ετοιμάσει μια γλυκιά τάρτα και κομπόστα από ένα περίεργο φυτό, πολύ διαδεδομένο στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, το Ραμπάρμπ ή Ρήο το Βαρβαρικό ή Ραβέντι. Ήταν πάρα πολύ νόστιμο.

Σαββάτο 23/4/2016

Νωρίς το πρωί φύγαμε με την Ανίτα για το Fribourg. Όλη τη μέρα βροχή. Ο Βέρνερ ήρθε με το λεωφορείο. Ανεβάσαμε τα πράγματα μέχρι την αποβάθρα, αποχαιρετήσαμε την Ανίτα, δίνοντας ραντεβού για το καλοκαίρι στην Κάρυστο και περιμέναμε το τρένο.

Το ταξίδι ήταν ήσυχο, βροχερό και ομιχλώδες. Στις 10.30 φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Γενεύης και βρήκαμε τον Σπύρο με την Αντωνία που ήρθαν να μας πάρουν. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε και τον Βέρνερ, που ξέραμε πως θα τον βλέπαμε δύο μήνες μετά στην Κάρυστο. Εκεί τελείωσε ένα ταξίδι 8 ημερών στους αγαπημένους μας φίλους. Το ταξίδι θα διαρκούσε άλλες 3 μέρες στα ανίψια μας, με βόλτες σε Γαλλία και Ελβετία, αλλά αυτά στη συνέχεια!

(Το ταξίδι συνεχίζεται Τρεις Γαλλιδούλες…très jolies!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας