«Τσιμπολογώντας» εικόνες εδώ κι εκεί!

Φθινόπωρο στην Πράγα, μέρος 1ο

15 Οκτωβρίου 2014

-Πράγα; Πολύ όμορφα! Έχεις πάει, ε;

-Όχι. Πρώτη φορά!

-Δεν έχεις πάει στην Πράγα; Τόσα ταξίδια και δεν έχεις πάει στην Πράγα; Και η κουτσή Μαρία έχει πάει!

-Δεν έτυχε αλλά και δεν ήθελα να πάω καλοκαίρι που γίνεται ο κακός χαμός, αλλά ούτε και χειμώνα με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες της.

-Τσεχία όμως έχεις πάει.

-Ναι, αλλά στο νότο, γυρνώντας από το Βερολίνο. Στο υπέροχο Český Krumlov και τη γύρω περιοχή. Τότε απλά πέρασα από τα προάστια της Πράγας.

Κάπως έτσι αντιδρούσαν φίλοι και γνωστοί όταν τους έλεγα πως θα πηγαίναμε στην Πράγα τον Οκτώβριο για πρώτη φορά.

Τα εισιτήρια και το ξενοδοχείο κλείστηκαν πολύ καιρό πριν.

Πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω την Άνοιξη και το Φθινόπωρο και από τότε που βγήκαμε στη σύνταξη τα περισσότερα ταξίδια μας στην Ελλάδα και το εξωτερικό τα κάνουμε αυτές τις δύο εποχές.

«Τσιμπολογώντας» εικόνες εδώ κι εκεί!

Πρωί πρωί φύγαμε από το σπίτι, αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και στις 8.30 το Airbus της Aegean απογειώθηκε. Tο ταξίδι προς τα βορειοανατολικά ξεκίναγε!

Ήταν σχετικά ήρεμο με εξαίρεση το κομμάτι πάνω από τη Βόρεια Σερβία και την Ουγγαρία (Πανονικό Λεκανοπέδιο), όπου είχαμε αρκετά κουνήματα. Σε λιγότερο από 3 ώρες φτάσαμε στην Τσέχικη πρωτεύουσα. Το βανάκι-ταξί που είχαμε κλείσει μας περίμενε και σε μισή ώρα φτάναμε στο ξενοδοχείο μας, το U Martina. Μας έδωσαν το δωμάτιο 103. Βρίσκεται στη βόρεια μεριά της περιοχής Smíchov και πολύ κοντά στη νότια άκρη του Μικρού Μέρους (Malá Strana)

Ήταν περίπου 11.30 (ώρα Τσεχίας) όταν ξεκινήσαμε, αφού φρεσκαριστήκαμε λίγο για την πρώτη μας βόλτα. Ψιχάλιζε ελαφριά αλλά αυτό δεν ήταν ικανό να μας πτοήσει. 

Δίπλα από το ξενοδοχείο περνά η λεωφόρος Stefanikova. Έχει σχετική κίνηση με αυτοκίνητα, λεωφορεία, αλλά κυρίως τραμ. Στο οδόστρωμα οι γραμμές μοιάζουν με ραχοκοκαλιά, μια εικόνα που θα βλέπαμε όλο και πιο συχνά, μιας και η Πράγα διαθέτει ένα εκτεταμένο δίκτυο τραμ, που εξυπηρετούν, τουλάχιστον όλο το ιστορικό της κομμάτι και αρκετά παραέξω.

Αν και βρισκόμασταν ακόμα εκτός ιστορικού κέντρου τα όμορφα κτίρια υψώνονταν δεξιά και αριστερά του δρόμου. Κυρίως κτίρια Αρτ Νουβό.

Σε λίγο ο δρόμος ανοίγει σχηματίζοντας μια πλατεία, την πλατεία Kinských,

με το δικαστικό μέγαρο (Justiční Palác) από τη μια

και την είσοδο του πάρκου με το ανάκτορο Kinských (σήμερα παράρτημα του Εθνικού Μουσείου) απέναντι.

Από εκεί και πάνω ο δρόμος αλλάζει όνομα και γίνεται Újezd. Στα αριστερά είναι οι πρόποδες του λόφου Petřín με το τεράστιο πάρκο του. Αλλού σκάλες και αλλού δρόμοι ανεβαίνουν προς τα πάνω.

Σε μια σκάλα ανθρώπινες φιγούρες στα σκαλιά, που όσο πάει προς τα πάνω τα σώματα αποσυντίθενται. Πρόκειται για σύγχρονο γλυπτό, που όπως μάθαμε δυο μέρες μετά στο Μουσείο Μουσική, είναι για τα θύματα της περιόδου της Σοσιαλιστικής διακυβέρνησης.

Ο δρόμος αλλάζει και πάλι όνομα και ονομάζεται Karmelitská. Στην αρχή του είναι το Μουσείο Μουσικής, που αφήσαμε για άλλη μέρα, μιας και η μέρα αυτή ήταν για να πάρουμε μια πρώτη και γενική ιδέα της πόλης.

Ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει ελαφριά και στο βάθος φαίνεται ο τρούλος και το καμπαναριό του Αγίου Νικολάου στο Μικρό Μέρος (Malá Strana).

Ανηφορίζοντας είδαμε στα αριστερά μας την εκκλησία της Παναγίας Νικηφόρου του 1613 με το ομοίωμα του Θείου Βρέφους. Είμαστε πια στην τουριστική καρδιά της πόλης και γύρω μας είναι ένα σωρό με καταστήματα αναμνηστικών. Στο σημείο που βρισκόμασταν κυριαρχούσαν οι κούκλες-Θείο Βρέφος, μικρούλες ή πολύ μεγάλες. Πλαστικές κούκλες ντυμένες με «βαρύτιμα» ρούχα και στέμμα (!!!). Είναι τόσο κακόγουστες που δεν έβγαλα ούτε μια φωτογραφία τους.

Αμέσως μετά και αριστερά ξεκινούν πλακόστρωτα δρομάκια που ανηφορίζουν προς το Κάστρο.

Εμείς συνεχίσαμε τον ανηφορικό δρόμο και φτάσαμε στην πλατεία του Μικρού Μέρους (Malostranské Námĕstí).

Η πλατεία χωρίζεται στα δύο από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και το διπλανό της κτίριο που κάποτε στέγαζε κολέγιο των Ιησουιτών. Το δυτικό κομμάτι της πλατείας χρησιμοποιείται κυρίως σα χώρος στάθμευσης,

ενώ στο πάνω μέρος του υπάρχει ο στύλος της Αγίας Τριάδας του 1713 που κατασκευάστηκε για να γιορταστεί το τέλος της επιδημίας της πανώλης. Στο ανατολικό κομμάτι της πλατείας χτυπάει, κυριολεκτικά, η καρδιά του κομματιού αυτού της Πράγας. Και σ’ αυτό ένα μεγάλο κομμάτι χρησιμοποιείται σα χώρος στάθμευσης, τραμ και λεωφορεία πάνε και έρχονται συνεχώς,

ενώ στις πιάτσες τα ταξί και τα τουριστικά αυτοκίνητα «αντίκες» περιμένουν τους πελάτες τους.

Μέσα στην πλατεία κάποια κιόσκια πουλάνε πρόχειρο φαγητό, κυρίως λουκάνικα ή το γλυκό που βρίσκεις παντού, το Trdlo, κάτι σαν τους δικούς μας λουκουμάδες, αλλά στη σούβλα (!!!!).

Τα υπέροχα κτίρια γύρω από την πλατεία, όπως το ανάκτορο Smiřických ή το δημαρχείο, έχουν στοές στις οποίες υπάρχουν μερικά μαγαζιά με αναμνηστικά, αλλά κυρίως καφέ και εστιατόρια, αφορμή για λίγη ανάπαυλα.

Εμείς δεν κάτσαμε στην πλατεία αλλά συνεχίσαμε τη βόλτα μας.

Από το κάτω μέρος της πλατείας ξεκινάει η Mosteská, ο δρόμος που μερικές δεκάδες μέτρα μετά

περνά από τη μεσαιωνική πύλη και φτάνει στη Γέφυρα του Καρόλου,

ίσως το πιο αναγνωρίσιμο από τα πολλά αξιοθέατα αυτής της πόλης. Φτιάχτηκε από το βασιλιά Κάρολο τον 14^ο αι., έχει 520 μ. μήκος και είναι η παλιότερη του Μολδάβα. Μέχρι το 1357 στη θέση της υπήρχε η ξύλινη γέφυρα της Ιουδήθ,

που το μοναδικό της υπόλειμμα είναι ο μικρότερος από τους δύο πύργους στην αρχή της γέφυρας του Καρόλου από τη μεριά του Μικρού Μέρους. Ο μεγάλος δίπλα του είναι ο Πύργος του Μικρού Μέρους με την πύλη, κάτω από την οποία είχαμε μόλις περάσει.

Στο διάβα τον αιώνων η γέφυρα στολίστηκε με πλήθος αγαλμάτων (30 τον αριθμό, 15 στη βόρεια πλευρά, στα αριστερά μας όπως πηγαίναμε προς την παλιά πόλη και 15 στη νότια, στα δεξιά μας).

Σε όλο το μήκος πλήθος μικροπωλητών και καλλιτεχνών, δημιουργούν και εκθέτουν τα έργα τους ή τα εμπορεύματά τους

και πλανόδιοι μουσικοί, μεμονωμένοι

ή σε μπάντες, παίζουν με περισσή δεξιοτεχνία εναλλασσόμενοι στη σπουδαία αυτή υπαίθρια σκηνή. Το πλήθος των επισκεπτών είναι απερίγραπτο, μια εικόνα που θα μας συντρόφευε όλες τις μέρες σε όλα τα σημεία του ιστορικού κέντρου της πόλης.

Χαζεύοντας και φωτογραφίζοντας κόσμο, αγάλματα, μουσικούς 

και ό,τι άλλο γύρω μας, αλλά και πέρα από τη γέφυρα,

το ποτάμι,

το κάστρο,

την πόλη, περάσαμε μετά από μισή και περισσότερο ώρα

και φτάσαμε στο ανατολικό της όριο, τον Πύργο της Παλιάς Πόλης.

Ο πύργος αυτός είναι περίτεχνα στολισμένος με διάφορα γλυπτά, που έκαναν το ήδη υπέροχο παρουσιαστικό του, ανεπανάληπτο! Περνώντας την πύλη στη βάση του πύργου στα αριστερά ανοίγεται μια μικρή πλατεία, η πλατεία των Ιπποτών του Σταυρού.

Στη βόρεια πλευρά της είναι η εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, στα ανατολικά η εκκλησία του Σωτήρος που ανήκει στο Κλεμεντίνιουμ

και στο κέντρο της δεσπόζει το άγαλμα του Κάρολου του Δ΄.

Απέναντι ο ποταμός κάνει ένα πλάτωμα, που περιτριγυρίζεται από πολυώροφα πολύχρωμα κτίρια που φτάνουν μέχρι το νερό.

Εκεί βάρκες και κύκνοι κάνουν βόλτες χαρίζοντας άλλη μια υπέροχη εικόνα.

Ακριβώς από πίσω ένα από τα κτίρια στεγάζει το Μουσείο προς τιμή του μεγάλου Τσέχου συνθέτη Μπέντριχ Σμέτανα (Bedřich Smetana).

Ακριβώς μπροστά στο Μουσείο είναι η ομώνυμη πλατεία με το άγαλμα του συνθέτη.

Από εκεί η θέα προς τη γέφυρα είναι καταπληκτική, αν και τη γέφυρα θα τη βλέπαμε από διάφορα σημεία και κάθε φορά θα έλεγα πως είναι και η καλύτερη (!!!).

Από την πλατεία των Ιπποτών του Σταυρού στρίψαμε δεξιά σε μια στοά γεμάτη με μαγαζιά αναμνηστικών και ανταλλακτήρια συναλλάγματος και βγήκαμε κοντά στην πλατεία Σμέτανα. Εκεί κάτσαμε σε ένα εστιατόριο, μιας και το μεσημέρι είχε προχωρήσει για τα καλά. Σε αυτό που κάτσαμε, στα διπλανά, αλλά και στα παγκάκια της πλατείας κάθονταν πολλοί απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα σε μια ηλιόλουστη Πράγα. Έτσι κι εμείς απολαύσαμε τσέχικες λιχουδιές και εικόνες μιας παραμυθένιας πόλης. Και φυσικά ξεκουραστήκαμε!

Κάποια στιγμή η ραστώνη που έφερε το φαΐ πήρε τέλος μιας και θέλαμε να συνεχίσουμε για την Πλατεία της Παλιάς Πόλης. Σηκωθήκαμε λοιπόν και αφού γυρίσαμε στην πλατεία των Ιπποτών του Σταυρού,

πήραμε την οδό Karlova, που είναι η νοητή συνέχεια της γέφυρας και οδηγεί μετά από πολλά ζιγκ ζαγκ προς την πλατεία της Παλιάς Πόλης. Ο μέγας χαμός από κόσμο!! Σκέφτομαι τι θα γίνεται εδώ το κατακαλόκαιρο και με πιάνει κρύος ιδρώτας. Ο δρόμος είναι στενός αλλά έχει πολύ ωραία κτίρια,

όπως την εκκλησία στην πίσω πλευρά του Κλεμεντίνιουμ.

Ή κάποια από τα κτίρια με πολύ εντυπωσιακή μπαρόκ διακόσμηση στην πρόσοψη. Σε κάποια στεγάζονται ξενοδοχεία, σε άλλα εστιατόρια και καφέ, σε άλλα καταστήματα ρούχων

ή αναμνηστικών με κυριότερα τις κούκλες.

Και καλλιτέχνες του δρόμου

ή ζητιάνοι.

Και ξαφνικά «Hare Rama Hare Krishna!» από μια ομάδα νεαρών με πορτοκαλιές ή άσπρες κελεμπίες, μου θύμισε 3 χρόνια πριν μια παρόμοια σκηνή στην άλλη πρωτεύουσα του άλλοτε «αντρόγυνου», την Μπρατισλάβα. Συμπληρώσανε την εικόνα πανηγυριού!

Μ’ αυτά και με τα’ άλλα φτάσαμε στην Jilská, στρίψαμε αριστερά και μπήκαμε στην πλατεία.

Ο Μεσαίωνας αλλά και το μπαρόκ στο αποκορύφωμά τους, μπροστά στα μάτια μας!! Τα περισσότερα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης μαζεμένα σε μια πλατεία!

Το παλιό Δημαρχείο με το Αστρονομικό Ρολόϊ,

τα δίδυμα καμπαναριά της Παναγίας του Τιν,

το μνημείο του Γιαν Χους μέσα στην πλατεία και ένα γύρο υπέροχα ανάκτορα,

όπως το ανάκτορο Γκολτς-Κίνσκι

και λιγότερο εντυπωσιακά αλλά εξ’ ίσου σημαντικά κτίρια. Μέσα στην πλατεία μουσικοί,

«ζωντανά αγάλματα»

και κιόσκια με φαγητό του δρόμου.

Ίσως το πιο πολύφωτογραφημένο αξιοθέατο της πόλης είναι το αστρονομικό ρολόϊ. Άρχισε τη «ζωή» του τον 15^ο αι., άλλαξε κάποιες φορές αλλά ο μηχανισμός του λειτουργεί συνεχώς από τα μέσα του 16^ου.

Στην πραγματικότητα είναι ένα «σύμπλεγμα» ρολογιών που δείχνουν διαφορετικές ώρες ανάλογα με διάφορα συστήματα μέτρησης του χρόνου και το πετυχαίνει με διαφορετικούς δακτύλιους.

Κάτω από το ρολόϊ υπάρχει άλλος ένας κύκλος με παραστάσεις από την αγροτική ζωή της Βοημίας, με χρονολογική σειρά. Είναι το ημερολόγιο του Γιόζεφ Μάνες που το έφτιαξε το 1866. Πάνω από το ρολόϊ έχει δύο γαλάζια παράθυρα ενώ δεξιά και αριστερά από δύο γλυπτές φιγούρες, σύμβολα των θανάσιμων αμαρτιών, με βάση τα στερεότυπα των μεσαιωνικών χρόνων. Αριστερά όπως κοιτάμε είναι μια φιγούρα με ένα καθρέφτη στο χέρι (ματαιοδοξία) και ένας Εβραίος τοκογλύφος (απληστία). Στα δεξιά ένας Τούρκος (λαγνεία) και ένας σκελετός, σύμβολο του θανάτου. Αυτός παίζει σημαντικό ρόλο στην «παράσταση» που γίνεται κάθε ώρα. Και στο ημερολόγιο από κάτω υπάρχουν τέσσερεις φιγούρες, ανά δύο δεξιά και αριστερά, μόνο που αυτές συμβολίζουν θετικές ιδιότητες και επιστήμες. Έτσι αριστερά είναι ένας Χρονικογράφος και ένας Άγγελος και δεξιά ένας Αστρονόμος και ένας Φιλόσοφος.

Κόσμος πολύς αρχίζει να μαζεύεται όταν η ώρα είναι «και 45» για να δουν, να φωτογραφίσουν και να βιντεοσκοπήσουν ότι προλάβουν από τη συντομότατη διαδικασία. Όταν οι δείκτες δείχνουν ακριβώς, ο σκελετός τραβά με το δεξί του χέρι το σκοινί μιας μικρής καμπάνα ενώ αναποδογυρίζει την κλεψύδρα που κρατά στο αριστερό. Τα δύο παράθυρα, ψηλά, ανοίγουν και αρχίζει η παρέλαση των 12 Αποστόλων, που κρατά κάποια δευτερόλεπτα. Όταν τελειώσει, κλείνουν τα παράθυρα, το ρολόϊ χτυπά την ώρα και ΤΕΛΟΣ!! Σε μια ώρα πάλι!

Κάτσαμε για ένα καφέ ακριβώς απέναντι από το ρολόϊ, είδαμε την «παράσταση», έκανα μια βόλτα για (άπειρες τον αριθμό) φωτογραφίες και ξεκουραστήκαμε αρκετά, ώσπου άρχισαν να μακραίνουν οι ίσκιοι. Ώρα να γυρίσουμε στο δωμάτιό μας.

Για την επιστροφή διαλέξαμε να πάμε από τα στενάκια

στην πλατεία Marianské, όπου βρίσκεται και το νεότερο Δημαρχείο της Παλιάς Πόλης και από εκεί να φτάσουμε στη Πύλη της Γέφυρας του Καρόλου.

Είχε πάρει να σκοτεινιάζει, σιγά-σιγά ανάβανε τα φώτα και το πράγμα άρχισε να γίνεται μαγικό! Κοντεύαμε να φτάσουμε στο τέλος της γέφυρας σαν άρχισε να ψιχαλίζει. Μέχρι να περάσουμε την Πύλη του Μικρού Μέρους έβρεχε κανονικά. Και τότε κάναμε το λάθος. Μπήκαμε σε ταξί. Το ταξίμετρο άρχισε να γράφει και όταν μετά από κάτι περισσότερο από 1 χμ φτάσαμε στο ξενοδοχείο έγραφε 400 κορώνες (!!!), όσα δηλαδή πληρώσαμε το πρωί από το αεροδρόμιο. Μας λήστεψε κανονικά! Τέλος πάντων. Το πάθημα, μάθημα!

Ανεβήκαμε στο δωμάτιο να φρεσκαριστούμε και αργότερα κατεβήκαμε στο εστιατόριο, όπου φάγαμε πολύ καλά.

Καλή σου νύχτα Μάγισσα της Βοημίας! Καλώς σε βρήκαμε!!

(το ταξίδι συνεχίζεται Οι αγορές που γίνανε πλατείες! )

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας