Ο Γέρο-Θωμάς του Ταλλίν! β΄

Λευκές Νύχτες, Μέρος 2^ο

(συνέχεια από Ο Γέρο-Θωμάς του Ταλλίν! α΄)

21 Ιουνίου 2015

Τη δεύτερη μέρα στο Ταλλίν, πήγαμε να δούμε κάποια μέρη της παλιάς πόλης, που δεν είδαμε την προηγούμενη.

Ξεκινήσαμε και πάλι, από την Παχιά Μαργαρίτα,

ανεβήκαμε λίγο την Pikk

και στρίψαμε αριστερά

για να φτάσουμε στη Vene.

Εκεί κάτσαμε για καφέ δίπλα στο Ναό Αγ. Πέτρου και Παύλου.

Επειδή ήθελα να δω το Δημοτικό Μουσείο (Linnamuuseum), που στεγάζεται στο σπίτι ενός εμπόρου του 14^ου αι

και κατά συνέπεια έχει σκάλες και μάλιστα δύσκολες, πράγμα πολύ δύσκολο για τη Σοφία, την άφησα να πιεί τον καφέ της και να διαβάσει λίγο και πήγα για μια γρήγορη επίσκεψη.

Στο μουσείο αυτό παρουσιάζεται όλη η ιστορία της πόλης από την ίδρυσή της μέχρι το 1991, που η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Σοβιετική Ένωση.

Στο υπόγειο και τους δύο ορόφους θα δει κανείς αντικείμενα κεραμικά,

πορσελάνινα,

μεταλλικά

κ.ά.

Έχουν πολλά αντίγραφα πλοίων

και σπιτιών, σε μικρογραφία

και παρουσιάζεται η καθημερινή ζωή των διαφόρων εποχών με αναπαραστάσεις.

Είναι πολύ εντυπωσιακή η μεγάλη μακέτα της πόλης του 1825, με φωτάκια που δείχνουν τα βασικά κτίρια της.

Ο 20^ος αι παρουσιάζεται με αναπαραστάσεις του εσωτερικού κάποιου αστικού σπιτιού,

κάποιων καταστημάτων,

σκηνών του δρόμου

και ένα ατελιέ κάποιου μόδιστρου αντρικής ραπτικής.

Η περίοδος της Σοβιετικής Ένωσης παρουσιάζεται σε ξεχωριστή πτέρυγα,

με πλήθος εκθεμάτων,

κυρίως φωτογραφιών,

αφισών

και αντικειμένων.

Γυρνώντας φύγαμε και μπήκαμε στο πέρασμα της Αγίας Αικατερίνης για να βγούμε στην Müürivahe, Το στενάκι αυτό, με το όνομα Katariina Käik, έχει αριστερά του τον τοίχο του μοναστηριού των Δομινικανών και της Αγίας Αικατερίνης που βρίσκονται, ουσιαστικά, στον ίδιο χώρο με το Ναό Αγ. Πέτρου και Παύλου.

Στον τοίχο αυτό είναι στερεωμένες κάποιες μεσαιωνικές πλάκες (δεν μπόρεσα να καταλάβω αν πρόκειται για επιτύμβιες ή όχι).

Η Müürivahe πάει παράλληλα με το ανατολικό τείχος,

όπου έχει πάγκους μικροπωλητών και φτάνει στην Πύλη Viru. 

Απομεινάρι των οχυρώσεων του 14^ου αι, διατηρεί τους δύο κυκλικούς πύργους καθώς και τμήμα του προμαχώνα, με τις δύο μικρότερες πύλες για τους πεζούς. Η κυρίως πύλη έπεσε θύμα της ανάπτυξης, όταν γκρεμίστηκε για να περάσει το ιππήλατο τραμ.

Όπως και νάχει, τα απομεινάρια της πύλης είναι πολύ εντυπωσιακά. Η οδός Viru, που περνάει μέσα από την πύλη, ενώνει την παλιά πόλη με τη νέα πόλη απέναντι.

Στο δρόμο αυτό έχει από τη μια εστιατόρια και καφέ και από την άλλη την αγορά λουλουδιών,

μπροστά από την οποία στέκουν οι άμαξες, που κάνουν βόλτα τους τουρίστες.

Απέναντι τα ψηλά κτίρια από ατσάλι και γυαλί, μέσα στα οποία καθρεφτίζεται κάθε τι γύρω, παλιό ή νέο

και τα σύγχρονα γλυπτά της νέας πόλης, είναι το άλλο πρόσωπο του Ταλλίν, το πρόσωπο του σήμερα. Πετάχτηκα μέχρι το ταχυδρομείο, που βρίσκεται εκεί, για να στείλω καρτ ποστάλ και γύρισα για να συνεχίσουμε.

Πήραμε τη λεωφόρο Pärnu manatee, προς την πλατεία Ελευθερίας.

Απέναντί μας είναι το εντυπωσιακό αρ νουβό κτίριο του Θεάτρου Δράματος της Εσθονίας (Eesti Draamateater), που είναι ουσιαστικά το Εθνικό Θέατρο της χώρας, των αρχών του 20^ου αι.

Στην ίδια πλευρά του δρόμου, το βλέμμα τραβάει ένα περίεργο, γυάλινο κτίριο. Η Πλατεία Δημοκρατίας (Vabaduse väljak) βρίσκεται στη νότια άκρη της Παλιάς Πόλης και στα αντολικά του λόφου της Toompea.

Στην ανατολική άκρη της είναι ο Λουθηριανός Ναός του Αγίου Ιωάννη (Jaani kirik), του 1862-69,

ναός λιτός, σχεδόν γυμνός στο εσωτερικό του.

Είδαμε όμως μια μικρή έκθεση ζωγραφικής σε μια γωνιά του.

Στη δυτική άκρη της πλατείας, εκεί που αρχίζει να ανηφορίζει προς το λόφο είναι μια στήλη με ένα σταυρό στην κορυφή. Πρόκειται για τη Στήλη της Νίκης για τον πόλεμο της ανεξαρτησίας (1918-20) (Vabadussõja võidusammas) και είναι έργο του 2009. Δεξιά από τη στήλη ξεκινούν οι σκάλες που οδηγούν στο λόφο, ενώ στα αριστερά ο δρόμος ανηφορίζει προς τον ίδιο προορισμό.

Στο βάθος είδαμε τα δίδυμα καμπαναριά του άλλου Λουθηριανού ναού, του Καρόλου (Kaarli kirik), της ίδιας εποχής με το Άγιο Ιωάννη. Είχε έρθει όμως η ώρα να στρίψουμε δεξιά για να μπούμε στην Toompea.

Εκεί είναι το μνημείο για κάποιο Εσθονό ναύαρχο, σε σχήμα πλώρης πλοίου.

Στο βάθος φάνηκε ο, 38 μέτρων ύψους πύργος του 15^ου αι, απομεινάρι των οχυρώσεων του λόφου. Μιας και οι φρουροί μπορούσαν να δουν (κρυφά ή φανερά) μέσα στα σπίτια της κάτω πόλης, ο πύργος πήρε το περίεργο όνομα «Κρυφοκοιτάζω μέσα στην κουζίνα» (Kiek in de Kök). Τα πρώτα κτίρια που συναντάς μπαίνοντας μέσα σε αυτή την περιοχή είναι αριστερά το Κοινοβούλιο και δεξιά ο ρώσικος ναός του Νέφσκι.

Το Εσθονικό κοινοβούλιο στεγάζεται σε μπαρόκ κτίριο του 18^ου αι, μέσα στο κάστρο της Toompea.

Ακριβώς απέναντι στέκει από τα τέλη του 19^ου αι, ο επιβλητικός, Ρωσοορθόδοξος Ναός του Αλέξανδρου Νέφσκι (Aleksander Nevski katedraal). Δυστυχώς στο εσωτερικό του απαγορεύεται η φωτογράφιση αυστηρά. Δίπλα στο ναό είναι ένα πάρκο.

Εκεί τέσσερεις κυρίες, κάποιας ηλικίας, προφανώς από τη ρώσικη κοινότητα της πόλης, ντυμένες ανάλογα τραγουδούσαν ρώσικα τραγούδια με τη συνοδεία ακορντεόν και κρουστών, που έπαιζαν οι ίδιες, αποβλέποντας στο φιλοδώρημα των περαστικών.

Συνεχίσαμε περιπλανώμενοι στο χώρο του λόφου.

Πρώτα φτάσαμε στον Καθεδρικό της Παναγίας (Toomkirik), στην ομώνυμη πλατεία από

όπου είχαμε υπέροχη θέα προς το σύγχρονο κομμάτι της πόλης.

Στην πλατεία βρίσκεται και το κτίριο των Γερμανών Ιπποτών (Eestimaa rüütelkonna hoone), του μέσου του 19^ου αι, χτισμένο σε αναγεννησιακό ρυθμό.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας μέχρι που φτάσαμε σε μια ταράτσα, που την αποκαλούν Kohtuotsa και από εκεί η θέα προς την κάτω πόλη είναι μοναδική. Είναι το σημείο από όπου πρωταντίκρισα την παλιά πόλη το 2003 και έκαμα το «τάμα» να ξανάρθω. (βλ. Φινλανδία-Εσθονία, ταξίδι στους πάγους!!!).

Συνεχίσαμε την περιπλάνηση στα στενά της Toompea.

Παντού καλαίσθητα καταστήματα με αναμνηστικά

και παντού μέσα από τα στενά, ή κάποιες αυλές, φαινόταν στο βάθος ο τρούλος του Νέφσκι.

Βρεθήκαμε σε άλλο ένα σημείο με υπέροχη θέα προς την κάτω πόλη, αυτή τη φορά στα τείχη της δυτικής πλευράς και στον Άγιο Όλαφ.

Γυρίσαμε προς το Νέφσκι και πίσω από το ναό είδαμε το ελληνικό εστιατόριο «Syrtaki».

Εκεί δίπλα ξεκινά το «Μεγάλο πόδι» (Pikk Jaig). Κατεβαίνοντας προς την πύλη, που βγάζει στην κάτω πόλη,

είδαμε έργα διαφόρων καλλιτεχνών εκτεθειμένα προς αγορά από τους επισκέπτες.

Σε λίγο φτάσαμε στην πλατεία Δημαρχείου και κάτσαμε για φαΐ. Δίπλα στην πλατεία είναι το εστιατόριο Olde Hansa, μπροστά σε ένα μικρό ξέφωτο-σταυροδρόμι.

Εκεί γινόταν κάποιο «Δανέζικο Φεστιβάλ»

και εκείνη την ώρα το γυναικείο συγκρότημα Olde Hansa Musicus έπαιζε,

με διάφορα όργανα μεσαιωνική Δανέζικη μουσική.

Αφού αποφάγαμε, πήγαμε να ακούσουμε τις κοπέλες και πραγματικά ήταν πολύ καλές.

Είχε έρθει όμως η ώρα της επιστροφής στο δωμάτιο για ξεκούραση. Κατηφορίσαμε τη Suur-Karja και φτάσαμε σε μια μικρή πλατεία.

Στο κέντρο της ένα γλυπτό τιμά τους καπνοδοχοκαθαριστές,

ενώ στη δυτική της πλευρά υπάρχει ένα εντυπωσιακό κτίριο, που στεγάζει ένα σινεμά. Ξανά στη Müürivahe. Περάσαμε και πάλι από την Πύλη Viru

και κάπου εκεί είδαμε ένα ξεχωριστό επισκέπτη να ξαποσταίνει σε ένα παγκάκι, μπροστά σε ένα χασάπικο και να μας καλεί να κάτσουμε να τα πούμε. Βγήκαμε στη Vene και λίγο μετά περνάγαμε την πύλη του λιμανιού δίπλα στην «Παχιά Μαργαρίτα».

Μπροστά της ένας μεγάλος, λευκός σταυρός έχει στηθεί σαν μνημείο για τα θύματα του Estonia. Το πλοίο Estonia, στις 28 Σεπτεμβρίου 1994, κάνοντας το δρομολόγιο Ταλλίν-Στοκχόλμη, βυθίστηκε στη Βαλτική. Ήταν από τα χειρότερα δυστυχήματα σε καιρό ειρήνης, με τελικό απολογισμό 852 χαμένες ανθρώπινες ζωές.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο και εγώ πετάχτηκα μέχρι το σούπερ μάρκετ για προμήθειες και γυρνώντας έπεσα να κοιμηθώ μια ώρα. Στις 10 μ.μ. κατεβήκαμε προς το λιμάνι για τσάϊ και καφέ.

Ουσιαστικά εκεί, στο «αργοπορημένο» δειλινό τελείωσε το υπέροχο ταξίδι μας στο Ταλλίν. Μια υπέροχη πόλη, που μας χάρισε μοναδικές εικόνες. Το επόμενο πρωί θα αναχωρούσαμε για τα νότια, για μια άλλη πρωτεύουσα της Βαλτικής. Καλά να περάσουμε κι εκεί. Σε ευχαριστούμε Ταλλίν για ότι μα χάρισες. Ελπίζουμε και οι άλλες πόλεις να είναι το ίδιο γενναιόδωρες! Καληνύχτα!

(το ταξίδι συνεχίζεται Στο δρόμο για τη Ρίγα!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας.