Σερβία, στην πόλη που γέννησε τον Μεγάλο Κωνσταντίνο!

Στα Βαλκάνια με το αυτοκίνητο….ξανά! μέρος 3ο

(Συνέχεια από Βουλγαρία, μια μεγάλη βόλτα στη Σόφια!)

 

5 Ιουλίου 2018

 

Την επομένη φορτώσαμε και ξεκινήσαμε με προορισμό την πόλη Νις της Σερβίας. Κινηθήκαμε προς τα δυτικά-βορειοδυτικά, σε μια διαδρομή πολύ όμορφη, αλλά με πολλά φορτηγά.

Περίπου 70χμ από τη Σόφια περάσαμε τα Σερβοβουλγαρικά σύνορα και γύρω στα 100χμ από εκεί μπήκαμε στη Νις. Βρήκαμε το διαμέρισμα που είχαμε κλείσει, ανεβάσαμε τα πράγματα και κατεβήκαμε να φάμε σε ένα εστιατόριο, που ήταν ακριβώς απέναντι. Μετά το φαγητό γυρίσαμε να ξεκουραστούμε λίγο. Εν τω μεταξύ τηλεφωνηθήκαμε με τους φίλους μας, που μόλις είχαν φτάσει κι αυτοί και κανονίσαμε να συναντηθούμε λίγο αργότερα για μια βόλτα στην πόλη.

Η Νις (Ниш), παλαιότερα γνωστή ως Ναϊσσός ή Νίσσα, είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας. Ιδρύθηκε το 279 π.Χ. και υπήρξε η γενέτειρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του πρώτου Χριστιανού Αυτοκράτορα. Η πόλη άλλαζε χέρια μεταξύ των Βυζαντινών και των Βούλγαρων, πριν αποδοθεί από τους Βυζαντινούς στους Σέρβους τον 12ο αιώνα. Ήταν η πρωτεύουσα του Στέφανου  Νεμάνια. Καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς τον 15ο αι και απελευθερώθηκε από το Σερβικό Στρατό το 1878. Πήρε το όνομά της από τον ποταμό Νίσαβα, που τη διαρρέει και ονομάστηκε Νάβισος από τους Κέλτες τον 3ο αιώνα π.Χ. και στη συνέχεια έγινε γνωστή ως Ρωμαϊκή Ναϊσσός, Βυζαντινή Νυσός και Σλαβική Νις. (περισσότερα εδώ)

Βρεθήκαμε με τους φίλους μας στο «Πάρκο Μνήμης 7^ης Ιουλίου» (Парк Седми Јули). Το πάρκο αυτό βρίσκεται στη νότια όχθη του ποταμού Νίσαβα και ακριβώς απέναντι από το Κάστρο της Πόλης.

Στο πάρκο αυτό βλέπει κανείς αγάλματα, προτομές

και διάφορα γλυπτά,

όπως αυτό με τίτλο «Μνημείο της Μεταμόρφωσης του Κωνσταντίνου»

(Споменик Константинус Метаморфозис)

ή το μνημείο για τον Μεγάλο Κωνσταντίνο (Споменик Цару Константину).

Κάτω από το πάρκο, μέσα στο ποτάμι, είναι ένα πλωτό-καφέ

και λίγο πιο εκεί κάποιοι με κανό-καγιάκ κάνουν προπόνηση. Πάνω από το ποτάμι είναι η Γέφυρα Tvrđavski (Тврђавcки моcт),

που οδηγεί απέναντι στην Πύλη Stambol (Стамбол капија) του κάστρου.

Το Κάστρο της Νις (Нишка тврђава) είναι ένα σημαντικό πολιτιστικό και ιστορικό μνημείο. Κατατάσσεται στις καλύτερα διατηρημένες οχυρώσεις αυτού του είδους στη Σερβία καθώς και στη Βαλκανική Χερσόνησο.

Χρονολογείται από τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα (1719–1723 Οθωμανικό) και ανεγέρθηκε στη θέση των προηγούμενων οχυρώσεων (Ρωμαϊκών, Βυζαντινών, Μεσαιωνικών).

Περνώντας την πύλη διαπιστώσαμε πως μέσα σε αυτήν αλλά και αμέσως μετά έχει αρκετά μαγαζάκια, καφέ και βέβαια πολύ κόσμο.

Στα αριστερά, ανάμεσα σε δύο καφέ έχει μερικά σκαλάκια που οδηγούν σε άλλη μια πύλη του κάστρου, την Πύλη του Βελιγραδίου (Београдска капија).

Ακριβώς απέναντι, στα δεξιά του δρόμου είναι ένα πολύ χαριτωμένο ελεφαντάκι,

ενώ ξανά αριστερά και λίγο παραπάνω είναι το Μνημείο του πρίγκιπα Μίλαν Ομπρένοβιτς και των απελευθερωτών της Νις το 1878 (Споменик књазу Милану).

Από εδώ και πέρα ο χώρος του κάστρου είναι ένα μεγάλο, καταπράσινο πάρκο.

Σκόρπια εδώ κι εκεί υπάρχουν κάποια κτίσματα και κάποια ερείπια των παλιότερων φάσεων της οχύρωσης.

Κάπου εκεί στα αριστερά του δρόμου στέκει το Τζαμί Bali Bey (Бали-бегова џамија у Нишу), των αρχών του 16^ου αι. Την ώρα που φτάσαμε ήταν ανοικτό και είχε φως μέσα  Μπήκαμε και είδαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση ζωγραφικής με τίτλο Σερβο-Ιταλικός διάλογος τέχνης.

Βγήκαμε από το τζαμί και συνεχίσαμε.

Λίγο πιο πάνω στα δεξιά είναι ένα είδος υπαίθριας γλυπτοθήκης (Lapidarium-Лапидаријум).

Κάναμε ακόμα λίγο βόλτα, κάτσαμε σε ένα παγκάκι να ξαποστάσουμε και αργά το απόγευμα πια ξεκινήσαμε να βγούμε στην πόλη.

Όταν φτάσαμε στην πύλη σουρούπωνε και είχαν ανάψει τα φώτα.

Περάσαμε τη γέφυρα απέναντι στον πεζόδρομο-Πλατεία Βασιλιά Μίλαν (Трг Краља Милана), που έχει καφέ και εστιατόρια δεξιά και αριστερά,

κάποια με ζωντανή μουσική. Μέσα στην πλατεία

βλέπει κανείς και κάποια μνημεία

όπως το μνημείο των Ελευθερωτών της Niš (Споменик Ослободиоцима Ниша).

Αφού φάγαμε κάπου και είπαμε τα νέα μας από τις προηγούμενες μέρες, πήγαμε ο καθένας στο δωμάτιο του.

Στην πλατεία Sinđelić οι νυχτερινές εικόνες με τα εντυπωσιακά κτίρια του Εθνικού Θεάτρου (Народно позориште у Нишу) που ιδρύθηκε το 1887 ως Θέατρο "Sinđelić" και αναδιοργανώθηκε το 1906 ως Εθνικό Θέατρο, μετά την ολοκλήρωση του νέου κτιρίου του

και του ανώτερου δικαστηρίου είναι υπέροχες.

Στην ίδια πλατεία είναι και μια ενδιαφέρουσα βρύση, που παραπέμπει στον Κωνσταντίνο τον Μεγάλο.

Δύο τετράγωνα από εκεί ήταν το δωμάτιό μας. Αφού έκανα λίγη δουλειά στον υπολογιστή, πέσαμε για ύπνο. Ήμασταν αρκετά κουρασμένοι και έπρεπε να ξεκουραστούμε. Την επόμενη μας περίμενε άλλη μια ενδιαφέρουσα, αλλά κουραστική μέρα. Θα φεύγαμε για τα δυτικά και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.

Καλή συνέχεια!

(το ταξίδι συνεχίζεται Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο γεφύρι του Δρίνου!)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας