Εικόνες των μετά Barbara ημερών….εντός Αττικής!

 18 Φεβρουαρίου 2023

 

 

Επιτέλους τα τεστ για τον Covid βγήκαν αρνητικά, οι χαμηλές θερμοκρασίες των πρώτων ημερών του Φεβρουαρίου και τα προβλήματα που έφερε η Barbara, πέρασαν και η θερμοκρασία άρχισε να σκαρφαλώνει κατά άνοιξη μεριά. Βέβαια «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά» όπως λέει μια άλλη παροιμία και ο φετινός, περίεργος χειμώνας μάλλον είναι ακόμα μπροστά. Όμως η κλεισούρα από τον Κορονοϊό, οι λιακάδες και τα σχεδόν 20άρια μας έβγαλαν από το σπίτι.

Παρασκευή βράδυ πήρα τον Γιώργο.

-Τι λες για καμμιά βόλτα αύριο;

-Έχεις κάτι στο νου;

-Πάμε προς Ψάθα, Αλεποχώρι ή Πόρτο Γερμενό;

-Ωραία.

-Ραντεβού στο Παλαιοχώρι

-Έγινε. Τα λέμε αύριο

Μεσημεράκι νωρίς φτάσαμε στο Παλιοχώρι,

στο δρόμο που ενώνει την Ελευσίνα με τη Θήβα και σε λίγο φάνηκε ο Γιώργος με τη Ράνια. Αμέσως μετά το χωριό κάναμε αριστερά με δυτική κατεύθυνση. Λίγα χιόνια εδώ και εκεί, απομεινάρια της Barbara με τον Κιθαιρώνα στα δεξιά μας να κρατάει αρκετό χιόνι.

Στη διαδρομή τα πευκόφυτα κομμάτια εναλλάσσονταν με τα καμένα του 2021. Κάτι σαν εκείνες τις διαφημίσεις με τις δύο εικόνες, μια ΠΡΙΝ και μια ΜΕΤΑ.

Παρ’ όλο τις θλιβερές αυτές εικόνες, σε πολλά σημεία, που η φωτιά δεν είχε καταστρέψει τα πάντα, οι εικόνες ήταν ειδυλλιακές. Δυστυχώς οι εικόνες με τα καμένα θα μας συνόδευαν για μεγάλο μέρος της διαδρομής.

Αρχίσαμε να ανηφορίζουμε μέχρι τη θέση Κουτσίθι με το εκκλησάκι της Γέννησης της Θεοτόκου του 1964. Εκεί κάναμε την πρώτη μας στάση.

Το εκκλησάκι ήταν ανοικτό και είναι συμπαθητικό μέσα.

Γύρω κρατάει κάποιο χιόνι,

ενώ απέναντι ο λευκός Κιθαιρώνας είναι πολύ εντυπωσιακός.

Μετά τη στάση πήραμε να κατηφορίζουμε. Εδώ και το χιόνι και τα καμένα είναι περισσότερα.

Σε κάποια σημεία το ανέγγιχτο πράσινο με τα καμένα ανακατεύεται και δίνει πολύ παράξενες εικόνες.

Στη διασταύρωση που πάει δεξιά για Πόρτο Γερμενό και αριστερά για Ψάθα, κάναμε αριστερά.

Σε λίγο μπήκαμε σε ένα κομμάτι τελείως καμένο.

Ανάμεσα στους καμένους κορμούς φάνηκε κάτω ο κόλπος με το Πόρτο Γερμενό,

μια εικόνα που θα μπορούσε να είναι πολύ όμορφη. Ευτυχώς η συνέχεια είχε όλο και λιγότερα καμένα εδάφη.

Σε λίγο φάνηκε η Ψάθα με την τεράστια παραλία της και το γεμάτο στροφές δρόμο που κατεβαίνει σ’ αυτή.

Φτάσαμε στην υπέροχη παραλία

με τα πεντακάθαρα και πολύ κρύα νερά (κρύα και το καλοκαίρι), που το καλοκαίρι και ιδίως τα Σαββατοκύριακα γίνεται ο κακός χαμός. Σήμερα είχε κάποιο κόσμο με τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά. Είδαμε κάποιους τολμηρούς να βουτάνε στα παγωμένα νερά (μπρρρρρρρρ!).

Φτάσαμε στη βορινή άκρη, που είναι το λιμανάκι και 3-4 ψαροταβέρνες.

Σε αυτή που κάτσαμε για ψαράκι μας είπαν πως είχε ανοίξει εκείνη τη μέρα, μετά από αρκετές μέρες. Εμείς και άλλα δύο ζευγάρια καθόμασταν όση ώρα ήμασταν εκεί.

Το φαγητό ήταν πολύ καλό και ο ήλιος σε συνδυασμό με το κύμα, που έσκαγε ακριβώς δίπλα μας, ήταν σκέτη απόλαυση. Όπως λέει και η νεολαία, «όλα τα λεφτά».

Περασμένο μεσημέρι και χορτασμένοι φαγητό και εικόνες, πήραμε τα οχήματα και συνεχίσαμε προς το Αλεποχώρι από τον παραλιακό δρόμο, με τα τεράστια βράχια από πάνω του.

Στο Αλεποχώρι κάτσαμε για καφέ στο λιμανάκι μπροστά.

Προχωρημένο απόγευμα φύγαμε και μέσω Μεγάρων και Εθνικής Αθηνών-Κορίνθου φτάσαμε στο σπίτι μας την ώρα που σουρούπωνε.

Ήταν άλλη μια πολύ όμορφη βόλτα, εντός Αττικής αυτή τη φορά, με νόστιμο ψαράκι, καφεδάκι και υπέροχες εικόνες μιας ηλιόλουστης χειμωνιάτικης μέρας.

Η διαδρομή της ημέρας

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας