Στον Άσσο!

31 Ιανουαρίου 2013

«Έμεινα στον άσσο», λέμε για να δηλώσουμε πως δεν έχουμε καθόλου χρήματα, πως χρεοκοπήσαμε. Και βέβαια η χώρα μας έχει «μείνει στον άσσο», αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα.

Εμείς πήγαμε στον Άσσο, είδαμε, φωτογραφίσαμε αλλά δεν μείναμε!!

Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.

Έχουμε 3 γεγονότα:

1. Τη Δευτέρα η Σοφία, η «ανταποκρίτριά μας» στην Κόρινθο, μου τηλεφωνεί και μου ζητά να πάω σε γνωστό πολυκατάστημα να της αγοράσω κάποια πράγματα, όπερ και εγένετο την Τετάρτη.
2. Σε εξειδικευμένη σελίδα στο φατσοβιβλίο, βλέπω μια ανάρτηση που παρέπεμπε στην ηλεκτρονική έκδοση γνωστής εφημερίδας. Το δημοσίευμα αφορούσε την απόφαση για την έναρξη εργασιών συντήρησης ενός ενετικού γεφυριού (υδατογέφυρα). Η φωτογραφία με ξεσήκωσε.
3. Η ΕΜΥ ανέφερε πως την Πέμπτη ο καιρός θα ήταν ηλιόλουστος εν μέσω διαδοχικών βροχερών ημερών.

Έδεσε λοιπόν! Εκδρομή στην Κόρινθο! Να πάμε τα πράγματα, να δούμε το γεφύρι, να φάμε και κανένα ψαράκι! Που κολλάει όμως ο Άσσος; Θα δούμε…..!

Φύγαμε αργά το πρωί και μεσημεράκι περιμέναμε έξω από το σπίτι της Σοφίας να έρθει από τη δουλειά. Μετά όλοι μαζί πάμε για τον Άσσο. Όπου Άσσος είναι χωριό περίπου 10-12 χμ. δυτικά της Κορίνθου, πάνω στην παραλία. Εκεί λοιπόν, στον Άσσο βρίσκεται η υδατογέφυρα. Είναι πέτρινη, πολύτοξη και με μήκος περί τα 27 μέτρα, κατασκευασμένη κατά την περίοδο της Β΄ Ενετοκρατίας στην Πελοπόννησο (1687–1715) και είμαι μέρος υδραγωγείου πάνω από τον χείμαρρο Ράχιανι ή Λογγοπόταμο, που διαρρέει την κοιλάδα των Κλεωνών και εκβάλει στον Κορινθιακό. 

Η γέφυρα αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Το κάτω έχει ένα τόξο ενώ το πάνω μια σειρά από κολωνάκια (πεσσούς) που σχηματίζουν εφτά μικρά, διαδοχικά τόξα και δεξιά και αριστερά δύο μεγαλύτερα τόξα,

από τα οποία σώζεται μόνο το ένα ενώ το δεύτερο γκρεμίστηκε και αντικαταστάθηκε από τσιμεντένιο τετράπλευρο. Πάνω στο δεύτερο επίπεδο βρίσκεται το αυλάκι όπου έτρεχε το νερό.

Από την Κόρινθο πήραμε τον παλιό δρόμο Κορίνθου Πάτρας που περνά μέσα από τα χωριά. Εδώ τα χωριά χωρίζονται μόνο από ταμπέλες!! Δεν υπάρχει ενδιάμεσο κενό και όπου υπάρχει η ταμπέλα που δείχνει το τέλος του ενός, υπάρχει και η άλλη που δείχνει την αρχή του άλλου. Ένας πολύ μεγάλος, μακρόστενος οικισμός στην πραγματικότητα.

Περάσαμε το Λέχαιο και το Περιγιάλι και μπαίνοντας στον Άσσο, ψάχναμε για ταμπέλα που να δείχνει την κατεύθυνση για το γεφύρι. Αμ δε!!! Ούτε ταμπέλα, ούτε τίποτα άλλο. Σκοτάδι! Στο κέντρο του χωριού ρωτήσαμε σε ένα καφενείο. Εκεί ένας ντόπιος μας έδωσε οδηγίες πώς να πάμε. Αν και όπως αποδείχτηκε χρειαζόταν και κάποιες διευκρινήσεις, που μας τις έδωσε ο οδηγός διερχόμενου αγροτικού. Τέλος πάντων, ρωτώντας και κάνοντας περίπου 3χμ από το κέντρο, με κατεύθυνση προς τα νότια, σε ένα εικονοστάσι μπήκαμε σε ένα τσιμεντόδρομο και μετά από λίγο το είδαμε. Εκεί που είναι η γέφυρα τελειώνει και ο δρόμος. 

Γύρω αμπέλια και ελιές. Περπατώντας μέσα από ένα ελαιώνα φτάσαμε στο γεφύρι.

Αν και στο δημοσίευμα ανέφερε πως βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση και κινδυνεύει να καταρρεύσει, εμένα μου φάνηκε σε πολύ καλή κατάσταση. Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό και μοναδικό στο είδος του. Έβγαλα μερικές φωτογραφίες και στην επιστροφή σταματήσαμε να το δούμε και από την άλλη του μεριά, αν και ήταν λίγο μακριά. Μερικές ακόμα φωτογραφίες και πάμε στο Περιγιάλι για το ψαράκι μας. 

Όταν βγήκαμε έχοντας φάει, ο καιρός είχε χαλάσει. Δυνατός βοριάς, κύμα και συννεφιά. Δεν πειράζει όμως. Στην εκδρομή μας, μας συντρόφεψε ήλιος λαμπρός. Το ψιλόβροχο μας βρήκε μετά τα διόδια της Ελευσίνας και κράτησε ίσα μέχρι το σπίτι μας όπου φτάσαμε όταν πια είχε πέσει το σκοτάδι.

Τι όμορφα είναι όταν τα γεγονότα συνωμοτούν για μια εκδρομή, μικρή ή μεγάλη αδιάφορο!!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/106934190911586551442/Korinthos3112013?noredirect=1

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=494534