Τέσσερα χρόνια!

4 Νοεμβρίου του 2010. Ξεκινάει στον ιστό ένα ακόμα ιστολόγιο. Για μένα βέβαια όχι οποιοδήποτε ιστολόγιο. Το «το δισάκι μου στον ώμο…», το δικό μου ιστολόγιο. Εκεί αρχίζω να ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου και κυρίως τις εικόνες που μάζεψα στα ταξίδια μου, μικρά και μεγάλα, πραγματικά και μεταφορικά. Και ω! του θαύματος, βρίσκονται κάποιοι που διαβάζουν αυτά που γράφω. Και γίνονται όλο και πιο πολλοί. Μέχρι σήμερα περίπου 170.000 επισκέπτες ασχολήθηκαν με τα γραφόμενά μου. Τι τράβηξε άραγε όλους αυτούς τους ανθρώπους να αφιερώσουν πολύτιμο χρόνο για να κάνουν τις «βουτιές» τους στο «δισάκι»; Φυσικά όχι η ποιότητα του λόγου. Μάλλον η κοινή «τρέλα» για τα ταξίδια, για τις εικόνες, για την ομορφιά αυτού του απέραντου, υπέροχου κόσμου! Μέσα από το «δισάκι» μου έχω «γνωρίσει» πολύ αξιόλογους ανθρώπους. Ανθρώπους που θάθελα πολύ σα φίλους δίπλα μου. Κάποιοι από αυτούς με «παρακολουθούν», με κάποιους έχουμε γίνει ιντερνετικοί φίλοι και ίσως μια μέρα γίνουμε φίλοι και στην πραγματική ζωή και ίσως και συνταξιδιώτες. Άλλωστε τα κοινά ενδιαφέροντα υπάρχουν.

Σήμερα που το «δισάκι» έχει στην πλάτη του τέσσερα ολόκληρα χρόνια και περίπου 400 αναρτήσεις, κοιτώ και αναρωτιέμαι αν άξιζε τον κόπο. Και είμαι σίγουρος πως αν δεν το είχα κάνει τότε, κάτι θα μου έλειπε. Και θα το έκανα τώρα! Και μάλλον θα ήταν το ίδιο. Άλλωστε ο «γονιός» δεν μετανιώνει για το «παιδί» του και το αγαπά ακόμα και με τα ελαττώματά του. 

Φτάνουν όμως οι απολογισμοί. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όλους αυτούς που με τίμησαν με τις επισκέψεις τους και τα σχόλιά τους. Ελπίζω να μπορώ για καιρό ακόμα να μαζεύω εικόνες και να τις μοιράζομαι μαζί με όλους τους «φίλους» μου τους επισκέπτες.

Σας ευχαριστώ και πάλι και εύχομαι σε όλους να είστε πάντα καλά εσείς και όλοι όσοι αγαπάτε και σας αγαπούν! Καλή συνέχεια σε ότι κι αν έχετε επιλέξει να κάνετε!

«Δισάκι» μου χρόνια σου πολλά 

και καλό δρόμο νάχεις στη συνέχεια!