Το πέρασμα του Ζάγκρου!

Πέντε Γιουνανί στη χώρα των Φαρσί!

Ταξίδι στο Ιράν-4^ο Μέρος

(συνέχεια από Ο Κύρος, ο Δαρείος και λοιποί εστεμμένοι!)

17 Μαρτίου 2015 (26 Espand 1393)

Μετά το πρωινό, παραδώσαμε τα δωμάτια και φορτώσαμε τα πράγματά μας στο βανάκι. Ξεκινήσαμε για ένα ταξίδι 500 χμ και παραπάνω, με προορισμό την πόλη των Ζωροαστριτών, την πόλη της Ερήμου, την εκπληκτική Yazd.

Σε αυτό το ταξίδι περάσαμε

από καλλιεργημένες,

ημιερημικές

και ερημικές  εκτάσεις

και διασχίζοντας την οροσειρά του Ζάγκρου, περάσαμε από  ορεινές περιοχές.

Ο Ζάγκρος είναι η ραχοκοκαλιά της παλιάς Περσικής αυτοκρατορίας. Βρίσκεται στα δυτικά του σημερινού Ιράν, στα όρια με το Ιράκ. Το μήκος της μεγάλης αυτής οροσειράς είναι πάνω από 1500χμ και το ύψος της φτάνει 4400μ και κάτι ψιλά από την επιφάνεια της θάλασσας. Με κατεύθυνση Β-ΒΔ προς Ν-ΝΑ έχει πολλές μικρότερες οροσειρές, βουνά και φαράγγια.

Στα πιο ψηλά, τα βουνά ήταν φορτωμένα με χιόνι, που σαν λιώσει, θα τροφοδοτήσει με πολύτιμο νερό

τις μικρές και μεγάλες κοιλάδες, τις γεμάτες με καρποφόρα δέντρα, που έστεκαν γυμνά από φύλλα αυτή την εποχή.

Περάσαμε μέσα και έξω από πόλεις, μικρές και μεγάλες

και από πολλά χωριά,

που όλα σχεδόν είναι φτιαγμένα από πλίνθες

ή στο πιο σύγχρονο από τούβλα και τσιμεντόλιθους.

Κάποια παλιά σπίτια ή κάποιες μάντρες είναι σχεδόν ερειπωμένα και οι εικόνες είναι σχεδόν απόκοσμες.

Τα ονόματα τους ακούγονται περίεργα στα δικά μας αυτιά, σχεδόν εξωτικά.

Marvdasht,

Saadat Shahr,

Shahristan,

Abutarbe (από τα πολύ ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά χωριά),

Dorah.

Στην Saadat Shahr δύο πιτσιρικάδες σε ένα μηχανάκι μας «συνόδεψαν» αρκετή ώρα, κάνοντας «μαγκιές», δηλαδή μπαίνοντας απότομα μπροστά στο βαν, κάνοντας σούζες και άλλα ριψοκίνδυνα. Νιάτα!!!

Στην ίδια πόλη είδαμε κάπου μαζεμένο κόσμο.

Μια νταλίκα είχε έρθει ανάποδα και ένας γερανός προσπαθούσε να τη φέρει στα ίσια της.

Βγαίνοντας από την πόλη, σε ένα κυκλικό κόμβο, ένα εντυπωσιακό μαρμάρινο σιντριβάνι έμοιαζε να είναι φτιαγμένο στο «πουθενά».

Είχαν περάσει περίπου 3 ώρες, έχοντας κάνει πάνω από 200χμ, όταν είδαμε την πινακίδα της πόλης Bavanat.

Δεν μπήκαμε μέσα αλλά περάσαμε από κάποιο προάστιο.

Λίγο μετά περάσαμε από το χωριό Jafar Abad Olya, που έμοιαζε τελείως ερειπωμένο και φτάσαμε εκεί που θα κάναμε την πρώτη στάση της ημέρας. Το χωριό Shah Hamzeh Bazm ή απλά Bazm.

Στο Ιράν υπάρχουν αρκετοί νομάδες, μοιρασμένοι σε διάφορες φυλές, με πιο γνωστή αυτή των Qashqa’i. Στην περιοχή γύρω από το Bavanat ζουν τα μέλη της φυλής Khamseh, πολλοί εγκατεστημένοι μόνιμα σε χωριά. Ο Abbas Barzegar, κατά το ήμισυ μέλος αυτής της φυλής, φιλοξένησε πριν μερικά χρόνια στο σπίτι του κάποιους ξένους και τους έδειξε πολλά στη γύρω περιοχή και από τη ζωή των νομάδων. Αυτοί ενθουσιάστηκαν και του πρότειναν να αρχίσει να κάνει το ίδιο επαγγελματικά. Το ίδιο τον προέτρεψαν γνωστοί και φίλοι και αυτός το προχώρησε.

Σε ένα μεγάλο κτήμα έφτιαξε πολλούς χώρους με διάφορες χρήσεις.

Ένα είδος Εθνογραφικού Μουσείου για τη ζωή των νομάδων. Τα εκθέματα είναι μοιρασμένα σε διάφορα δωμάτια και σπιτάκια.

Αντικείμενα καθημερινής χρήσης, τα οποία έπρεπε να έχουν το κατάλληλο μέγεθος και να είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να μπορούν να μεταφέρονται συχνά και σε μεγάλες αποστάσεις,

όπως το βαλιτσάκι με τα σύνεργα για το τσάι,

και ότι έχει σχέση με υφαντά και ρούχα που είναι πολύ παρδαλά και με έντονα χρώματα. Σε ένα δωμάτιο υπάρχουν θρανία

και ένας μαυροπίνακας για το μικρό, κινητό σχολείο της φυλής.

Ακόμα και ένας χώρος προσευχής του Ζωροαστρισμού.

Αυτό που είχε όμως πραγματικά «πλάκα» ήταν ο χώρος με τα ζώα. Ένα συνονθύλευμα διαφόρων οικόσιτων ζώων συνωθούνται σε ένα κοινό, μικρό χώρο. Οι εικόνες ήταν απίστευτες! Μια κότα που κόβει βόλτες πάνω σε ένα ξαπλωμένο αρνί, ενώ δίπλα χήνες, γαλοπούλες, γίδες και κουνέλια ψάχνουν για φαΐ (!!!!).

Γύρω από τα κτίρια είναι φυτεμένες οι αμυγδαλιές, το αμπελάκι, διάφορα κηπευτικά, άλλα καρποφόρα και λουλούδια.

Ο κος Abbas Barzegar έχει φτιάξει μια οικογενειακή επιχείρηση και προσφέρει οργανωμένα προγράμματα διαμονής, διατροφής και περιήγησης στη γύρω περιοχή.

Διαθέτει απλά δωμάτια, με ή χωρίς μπάνιο για ανθρώπους που θέλουν να μείνουν σε κάτι διαφορετικό από ένα συνηθισμένο ξενοδοχείο. Αν θέλουν μπορούν να πάρουν μέρος στις διάφορες δουλειές εκεί μέσα. Με λίγα λόγια ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΜΟΣ (!!).

Η επίσκεψη στο χώρο κοστίζει ελάχιστα

και ξεναγός μας ήταν η εννιάχρονη κόρη του. Αν και όπως φάνηκε, ήξερε αρκετά καλά αγγλικά (ο πατέρας δεν μιλάει ξένες γλώσσες), ήταν κατατοπιστικότατη, μιλώντας φαρσί ενώ ο δικός μας ξεναγός μετέφραζε. Η μεγαλύτερη αδερφή της, εκπροσωπώντας την οικογένεια, πριν μερικά χρόνια, τιμήθηκε σε εκδήλωση στην Τεχεράνη, παρουσία του τότε προέδρου της δημοκρατίας, Αχμαντινετζάν.

Φωτογραφίες από εκείνη την εκδήλωση είδαμε σε διάφορους χώρους.

Κάτσαμε σε ένα στεγασμένο χώρο στην αυλή και ήπιαμε ένα τσάι.

Η μικρή ξεναγός μας έφερε τον τόμο του Lonely Planet για το Ιράν που στη σελίδα για την πόλη Bavanat, περιγράφει τον χώρο στον οποίο βρισκόμασταν και τον αναφέρει σαν το σημαντικότερο αξιοθέατο της περιοχής.

Στα πόδια μας έπαιζαν δυο μικρά κουτάβια, συμπληρώνοντας έτσι τις εικόνες γαλήνης και ηρεμίας εκείνου του χώρου.

Φεύγοντας, στην άκρη του χωριού είδαμε ένα μισοερειπωμένο κτίσμα, κάτι σαν κάστρο.

Σε λίγα λεπτά σταματήσαμε για φαΐ σε ένα εστιατόριο στο δρόμο.

Αν και δεν σου γέμιζε το μάτι, το κεμπάπ ήταν υπέροχο αλλά το πιλάφι, ανεπανάληπτο!!

Η διακόσμηση λιτή με κάποιες αφίσες και περσικούς πίνακες.

Αφού φάγαμε, ο Rahim, ο ιδιοκτήτης μας ζήτησε να ανέβουμε στο πατάρι να δούμε κάτι. Όλο στρωμένο με χαλιά

είχε, σε μια άκρη δίπλα στη σκάλα, μια πέτρα με κάποια χαράγματα. Τη βρήκε κάπου στο βουνό και του φαίνεται πως εικονίζει μια κατσίκα (;). Πραγματικά μοιάζει με κάτι τέτοιο, αλλά μάλλον απογοητεύτηκε όταν του είπαμε πως δεν μπορούμε να τον βεβαιώσουμε πως είναι κάτι αρχαίο. Μου έδωσε ένα email να του στείλω τις φωτογραφίες που τράβηξα, κυρίως αυτές με τον μικρό του γιο. Ένας ντροπαλός πιτσιρικάς με υπέροχα μάτια και ένα χαμόγελο που σκότωνε.

Αυτό το χαμόγελο, μαζί με αυτό του περήφανου πατέρα, που τον κράταγε αγκαλιά, ήταν το καλύτερο κατευόδιο, σαν φύγαμε για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.

Είχαμε κατέβει πια από τα βουνά και μετά από περίπου μία ώρα, ανοιγόταν μπροστά μας μια μικρή (σχετικά) αλμυρή έρημος, η Abarkuh.

Η αλμυρή επιφάνεια της στραφτάλιζε κάτασπρη στο βάθος. Το Ιράν έχει μερικές πολύ μεγάλες ερήμους, κάποιες αλμυρές όπως οι Dasht-e Lut και Dasht-e Kavir (Αυτές οι δύο μαζί είναι όσο η χώρα μας!!).

Είχε νυχτώσει όταν φτάσαμε στη Yazd. Η κίνηση βέβαια και σε αυτή το ίδιο χαοτική. Η είσοδος όμως στην πόλη μας έδινε μια πιο «ευρωπαϊκή» εικόνα, με μεγάλα καταστήματα, κυρίως επίπλων(!!).

Το ξενοδοχείο μας ήταν αρκετά εντυπωσιακό και πολύ καλό. Αφήσαμε τα πράγματα, φρεσκαριστήκαμε

και βγήκαμε για την πρώτη μας βόλτα σε αυτή την πόλη.

Τέσσερις μέρες μείναμε μέχρι να μπει το 1394, μέχρι την πρωτοχρονιά, το Νο Ρουζ. Οι νυχτερινές εικόνες της πόλης είναι γιορτινές.

Παντού πουλάνε χρυσόψαρα και φυτρωμένους καρπούς. Είναι απαραίτητα για να στολίσουνε το γιορτινό τραπέζι.

Ακόμα και η κίνηση με αυτή την ατμόσφαιρα δεν είναι τόσο ενοχλητική.

Οι βιτρίνες είναι φωτισμένες, ο κόσμος κάθεται σε μαγαζιά, άγνωστα σε μας,

όπως αυτό που σερβίρει προϊόντα μόνο από ρόδι, το εθνικό φρούτο των Περσών, ή

παίρνει το παγωτό του στο δρόμο και παρότι η ώρα είναι περασμένη, συνεχίζει τα ψώνια.

Εντύπωση μου έκανε μια υπέροχη τοιχογραφία σε ένα μακρύ τοίχο. Την επομένη θα έβλεπα πολλές ακόμα.

Με αυτές τις υπέροχες εικόνες και ψόφιοι στην κούραση, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας να ξεκουράσουμε το σαρκίο μας. Μεγάλε Ζαρατούστρα, καλώς σε βρήκαμε!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://get.google.com/albumarchive/116213570543368398574/album/AF1QipMnY5n-7MCU-AHloPtQn_fIJWtrVaxROuq9aMVf

(το ταξίδι συνεχίζεται  
5ο μέρος:  Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών!) 

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!

Αναλυτικά το 12ήμερο ταξίδι μας στο Ιράν στις παρακάτω αναρτήσεις:

Εικόνες από το Kadıköy της Πόλης!

Στην Τεχεράνη του τσαντόρ και της μαντήλας!

Στο Σιράζ των ποιητών και των κήπων!

Ο Κύρος, ο Δαρείος και λοιποί εστεμμένοι!

Το πέρασμα του Ζάγκρου!

Στη Γιαζντ των Ζωροαστριστών!

Στο δρόμο για το Εσφαχάν!

Εσφαχάν, το μισό του κόσμου! 1ο!

Iσφαχάν, το μισό του κόσμου! 2ο!

Στο δρόμο της επιστροφής!

«Κινούμενο σχέδιο» της 3ης π.Χ. χιλιετίας!!!

Μοτοσυκλέτες στο Ιράν – Εικόνες άλλου πολιτισμού!