Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Στη Ριβιέρα!



(συνέχεια από Neuchâtel, μουσική και Raclette!)


Fondue, Raclette, κρασί και σοκολάτες!
Ταξίδι στην Ελβετία, 4Ο μέρος

7 Οκτωβρίου 2013


Σήμερα η μέρα ήταν μεν συννεφιασμένη, αλλά δεν έβρεξε καθόλου και το απόγευμα στην επιστροφή έβγαλε και ήλιο! 
Μετά το πρωινό η Anita έφυγε για τη δουλειά και εμείς οι τρεις μπήκαμε στο αυτοκίνητο για τη σημερινή μας εκδρομή, που είχε Ριβιέρα. Ριβιέρα οι Ελβετοί λένε τις όχθες της λίμνης της Γενεύης, κυρίως τη βορειοανατολική πλευρά. Επειδή τα αξιοθέατα είναι πολλά και δεν φτάνει μια ημερήσια εκδρομή, κάναμε μια επιλογή και με βάση αυτή πορευτήκαμε. 

Οι πόλεις της Ριβιέρας έγιναν κοσμοπολίτικα τουριστικά κέντρα από τον 19ο αι., όταν τις ανακάλυψε η αριστοκρατία της Ευρώπης, αλλά και της Αμερικής. Η περιοχή αυτή, που ήταν γνωστή από τα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια, αναπτύχθηκε και βιομηχανικά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Henri Nestlé, που το 1876 ίδρυσε τη βιομηχανία σκόνης γάλακτος στην πόλη Vevey, μια βιομηχανία, που έμελλε να αλλάξει τα πάντα στον τομέα των παιδικών τροφών και ήταν η απαρχή του πολυεθνικού κολοσσού Nestlé. Η έδρα της εταιρείας παραμένει στην Vevey.
Από επαρχιακούς δρόμους
φτάσαμε στην πόλη Bulle, όπου ο Werner είχε μια δουλειά.
Συνεχίσαμε μέσα από αγροτικά τοπία και χωριά και φτάσαμε στη Vevey. Χωρίς να σταματήσουμε κινηθήκαμε νοτιοανατολικά προς Montreux.
Η πόλη αυτή είναι το βαρύ πυροβολικό στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Βέβαια, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης, είναι πολύ ακριβή πόλη και σύμφωνα με τους φίλους μας, οι κάτοικοι της είναι πολύ ψηλομύτηδες!!
Πολλοί καλλιτέχνες διεθνούς βεληνεκούς πέρασαν από την πόλη αυτή. Λόρδος Μπάϊρον, Μαίρη Σέλεϊ, Λέων Τολστόϊ, Χ.Κρ.Άντερσεν, Ιγκορ Στραβίνσκι (εδώ συνέθεσε την «Ιεροτελεστία της Άνοιξης» και για να τον τιμήσουν ονόμασαν με το όνομά του το Οντιτόριουμ του 1990), ο Φρέντι Μέρκιουρι, τραγουδιστής των Queen,που πέθανε εδώ το 1991 και άλλοι πολλοί και διάσημοι. Στο Καζίνο, που βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο, στις 4 Δεκεμβρίου του 1971, ο Frank Zappa και οι Mothers of Invention έδιναν συναυλία, όταν άναψε φωτιά από βεγγαλικό. Πυκνός καπνός ανέβαινε πάνω από το νερό της λίμνης. Σε διπλανό ξενοδοχείο ήταν το συγκρότημα των Deep Purple. Ο τραγουδιστής τους, Ian Gillan, κοίταζε το συμβάν από το παράθυρο του δωματίου του και βλέποντας τον καπνό να ανεβαίνει, εμπνεύστηκε το τραγούδι Smoke on the Water, ένα τραγούδι σύμβολο εκείνης της εποχής!
Η πόλη είναι διάσημη για το ετήσιο φεστιβάλ τζαζ.
Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά,
πάνω από τη λίμνη και έχει όμορφα κτίρια,
όπως το διάσημο ξενοδοχείο της Μπελ Επόκ Montreux Pallas
με την Ευαγγελική εκκλησία δίπλα του,
το Garderie du National,
την αγορά του 1890
και άλλα πολλά. Το πιο σημαντικό όμως κτίσμα της περιοχής βρίσκεται λίγο πιο έξω από την πόλη, προς τα ανατολικά.
Είναι το μεσαιωνικό κάστρο Chillon, που πιθανολογείται πως κτίστηκε τον 11ο αι., αν και αυτό που βλέπει κανείς σήμερα είναι του 13ου. Είναι εντυπωσιακότατο και βρίσκεται «πάνω στο νερό». Χρησιμοποιήθηκε για αιώνες σαν έδρα των εκάστοτε αρχόντων της περιοχής, αλλά και σαν φυλακή. Ο Λόρδος Μπάϊρον έγραψε το ποίημα «Ο φυλακισμένος του Σιγιόν», που αναφέρεται στη φυλάκιση στο κάστρο, για 6 χρόνια, του Φρανσουά ντε Μπονιβάρ, για υποκίνηση σε πολιτικές ταραχές.
Όταν φτάσαμε ορδές περίμεναν να μπουν. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός πως έχω δει δεκάδες κάστρα και οι εικόνες που είχα δει δεν ήταν κάτι, που να μου έλεγαν να μην το χάσω με τίποτα,
με έκαναν να περιοριστώ σε μερικές φωτογραφίες από έξω.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο, γυρίσαμε προς τα πίσω και αφού διασχίσαμε και πάλι το Montreux, κινηθήκαμε προς το Vevey.
Φτάνοντας είδαμε πρώτα τη βρύση Fontaine Orientale με τον μικρό πύργο με το ρολόϊ, του 1773.
Λίγο πιο κάτω άλλος ένας πύργος-κωδωνοστάσιο, με ρολόϊ κι αυτός, ο Πύργος Saint-Jean με τη βρύση Vieux-Mazel στη βάση του. Βρίσκεται εκεί από τον 14ο αι.
Εκεί δίπλα αφήσαμε το αυτοκίνητο και χωθήκαμε στα γραφικά στενά για να βγούμε σε λίγα λεπτά στην όχθη της λίμνης. Από μακριά ένα παράξενο αντικείμενο μέσα στη λίμνη τραβούσε το μάτι.
Ένα τεράστιο πιρούνι καρφωμένο στο βυθό (!!!!!).
Βρίσκεται ακριβώς μπροστά στο Alimentarium, το μουσείο, που είναι αφιερωμένο στη διατροφή. Το ατσάλινο πιρούνι, των 8μ. ύψους, είναι έργο του Ελβετού γλύπτη Jean-Pierre Zaugg. Το έφτιαξε το 1995 για τον εορτασμό των 10 χρόνων του Alimentarium.
Στα βράχια της όχθης υπάρχουν λευκές, πλαστικές καρέκλες, στις οποίες ο κόσμος μπορεί να κάτσει.
Μέσα στο νερό πάπιες και κύκνοι κόβουν βόλτες αμέριμνοι. Στο πάρκο μπροστά από το Alimentarium, βρίσκεται το άγαλμα μιας πολύ γνωστής και αγαπημένης φιγούρας.
Ο Σαρλό!!! Η εμβληματική, κινηματογραφική φιγούρα του Τσάρλι Τσάπλιν. Ο μεγάλος αυτός άνθρωπος του κινηματογράφου έζησε τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του στο Vevey, όπου και ενταφιάστηκε το 1977.
Στο ίδιο πάρκο υπάρχουν άλλα δύο γλυπτά, που μνημονεύουν ανθρώπους των γραμμάτων.
Πρώτα ένα γλυπτό για τον παγκόσμια γνωστό, ρώσο συγγραφέα, Nikolai Gogol, που έζησε και δούλεψε εκεί το 1836
και λίγο μετά η προτομή του Ρουμάνου, ρομαντικού ποιητή του 19ου αι., Mihai Eminescu.
Η παραλιακή έχει όμορφα κτίρια, αλλά και παρά μέσα,
στα στενά της παλιάς πόλης,
τις στοές,
τις μικρές πλατείες της, οι εικόνες είναι πολύ όμορφες.
Από τα στενά της παλιάς πόλης φτάσαμε στη Μεγάλη Πλατεία (
Le Centurion, ένα κινούμενο γλυπτό του Charles Morgan, του 2003.
La Grenette, η παλιά αποθήκη σιτηρών, κτίσμα του 1808.
Στην πλατεία υπάρχει και το Ελβετικό Μουσείο Φωτογραφίας, δυστυχώς κλειστό, όταν πήγαμε.
Έτσι περιορίστηκα σε μερικές φωτογραφίες απ’ έξω και της εισόδου, όπως φαινόταν από τις τζαμένιες πόρτες του.
Δίπλα στο μουσείο κάτσαμε σε ένα σαντουιτσάδικο για ένα σάντουιτς. Αμ, δεν το φάγαμε. Μας έφαγε! Ένα σάντουιτς (με κοτόπουλο, τυρί, μαρούλι και σάλτσα) περίπου 8,00 Ευρώ και ένα νεράκι μισού λίτρου περίπου 3,00 (!!!!). Σχεδόν ένα εικοσάρικο για δύο σάντουιτς (κανονικό μέγεθος) και ένα νερό! Αλλά, αυτή είναι η Ελβετία! Χώρα για γερά πορτοφόλια!
Αφού φάγαμε, βγήκαμε, κάναμε μια μικρή βόλτα στην πλατεία,
χαζεύοντας βιτρίνες και εικόνες
και συνεχίσαμε μέσα από τα στενά μέχρι μια μικρή πλατεία,
όπου βρίσκεται, από το 1633, μια βρύση με το άγαλμα ενός πολεμιστή (Fontaine du Guerrier) ή όπως διάβασα κάπου του Αγίου Μαρτίνου, προστάτη της πόλης. Συνεχίζοντας προς το αυτοκίνητο
περάσαμε και από το όμορφο Δημαρχείο της πόλης. Το Vevey είναι μια όμορφη, αλλά πιο ήσυχη πόλη, από το Montreux. Είναι κι αυτή πολύ τουριστική, αλλά όχι αυτή την εποχή.
Η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή.
Πάνω από τη λίμνη, ανάμεσα στο Montreux και τη Λωζάνη, υψώνονται απότομες πλαγιές γεμάτες με αμπέλια.
Είναι η "κρασοχώρα" του Lavaux προστατευόμενη γι αυτό από την UNESCO.
Προς τη Λωζάνη κινηθήκαμε κι εμείς, αλλά δεν πήραμε τον παραλίμνιο δρόμο, παρά έναν «παράλληλό» του, σε μεγαλύτερο υψόμετρο,
που περνά μέσα από τα αμπέλια
και τα κρασοχώρια.
Απίστευτες εικόνες από πανέμορφα χωριά,
"καταρράκτες" από αμπέλια
και αριστερά μας η λίμνη.
Το μάτι έφτανε άνετα μέχρι την απέναντι γαλλική πλευρά της.
Σε λίγο φτάσαμε στη Λωζάνη. Είναι μεγάλη πόλη και θέλει πολύ χρόνο και γι αυτό και δεν είχαμε σκοπό να την γυρίσουμε.
Απλά κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο για να πάρουμε μια γεύση.
Η πόλη κατρακυλάει μέχρι τη λίμνη
με πολλά όμορφα κτίρια και μια πολύ μεγάλη μαρίνα.
Εκεί δίπλα παρκάραμε και κάτσαμε για ένα καφέ στο μπαρ ενός ξενοδοχείου.
Είχε σουρουπώσει για τα καλά, όταν γυρίσαμε στο σπίτι για να ετοιμάσουμε το υπέροχο δείπνο μας.
Η ομορφιά της αριστοκρατικής Ριβιέρας είναι δεδομένη και εμείς, εκείνη τη μέρα γευτήκαμε ένα μικρό μέρος της. Σίγουρα είναι πολλά αυτά που δεν είδαμε, αλλά στο τέλος εκείνης της μέρας ένιωθα πολύ πιο πλούσιος. Φυσικά τον καταλυτικό τους ρόλο έπαιξαν οι φίλοι μας. Το υπέροχο κόκκινο, ιταλικό κρασί, εκείνο το βράδυ, ήταν το καλύτερο τέλειωμα μιας τόσο πλούσιας μέρας! Στην υγειά μας!!


Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/SWITZERLANDB67102013

(το ταξίδι συνεχίζεται Fondue στη Gruyères!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!





5 σχόλια:

  1. Καλημέρα φίλε Δήμο και καλό μήνα.
    Θαυμάσιο ταξίδι. Φωτογραφίες φανταστικές.
    Ειλικρινά ζηλεύω.
    Θα τα πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για μας Δήμο, αυτός ο τόπος ήταν το όνειρο μας, όταν ήμασταν πιο νέοι. Εκεί ψηλά κοντά στα αμπέλια, πολύ θα θέλαμε να έχουμε ένα σπιτάκι. Όνειρα....
    Οι φωτογραφίες σου εκπληκτικές, το ίδιο και η ξενάγηση σου!
    Πως να μην είναι επηρμένοι, αφού ζουν στον παράδεισο, στις όχθες της λίμνης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας ευχαριστώ και τους δύο!
    Δεν είναι τυχαίο πως όλη η πλαγιά με τα αμπέλια προστατεύεται από την UNESCO.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...