Neuchâtel, μουσική και Raclette!

(συνέχεια από Βέρνη, η πρωτεύουσα!)

Fondue, Raclette, κρασί και σοκολάτες!

Ταξίδι στην Ελβετία, 3^Ο μέρος

6 Οκτωβρίου 2013

Κυριακή πρωί και μετά το πρωινό, ξεκινάμε όλοι μαζί για μια μεγάλη εκδρομή με το αυτοκίνητο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα συνεχώς την αίσθηση της Κυριακάτικης εκδρομής «αλά παλαιά»! Ίσως το γεγονός πως βλέπαμε στο δρόμο, κόσμο με αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, που προφανώς πήγαινε κι αυτός εκδρομή. 

Ο σημερινός μας προορισμός ήταν ο, κατά το μεγαλύτερο μέρος, γύρος της λίμνης Neuchâtel, στα βορειοδυτικά της χώρας, με δύο στάσεις. Την ομώνυμη πόλη Neuchâtel και τη μικρή πόλη Murten (γερμανικά) ή Morat (γαλλικά). (Μην το πείτε χωριό μπροστά σε κάποιον κάτοικό του, γιατί θα σας μισήσει. Γι αυτούς είναι πόλη(!!!) κι ας είναι ένα μεσαίο χωριό για τα κεντροευρωπαϊκά δεδομένα).

Φεύγοντας, κινηθήκαμε προς τα δυτικά και φτάσαμε στη λίμνη

μπαίνοντας στη μικρή πόλη Estavayer-le-Lac, με το γοτθικό Château de Chenaux, την οποία περάσαμε χωρίς να σταματήσουμε.

Την εικόνα με τα ομοιώματα βατράχων, που κρέμονταν σε διάφορα σημεία, μου την εξήγησε ο οδηγός μου λίγο μετά. Στην πόλη υπάρχει ένα μουσείο, στις συλλογές του οποίου υπάρχει και μία, του 19^ου αι., ενός εκκεντρικού στρατιώτη της Ελβετικής φρουράς του Βατικανού, ο οποίος δημιούργησε συλλογή 108 ταριχευμένων βατράχων σε στάσεις που παρωδούσαν την κοινωνική ζωή της εποχής εκείνης (!!!).

Πήραμε το δρόμο, που πάει παράλληλα με τη λίμνη, αν και δεν τη βλέπαμε,

λόγω της βλάστησης, που μεσολαβεί ανάμεσα στο δρόμο και σ’ αυτήν.

Όταν φτάσαμε στο νοτιότερο άκρο της, την είδαμε, ενώ τον ορίζοντα έκλεινε η νεφοσκεπής οροσειρά του Ιούρα. Και μπήκαμε στην πόλη Yverdon-les-Bains.

Μπαίνοντας στην πόλη εντυπωσιαστήκαμε από το Théâtre Benno Besson, που χτίστηκε το 1898 για καζίνο και ένα αιώνα μετά μετατράπηκε σε θέατρο, αφιερωμένο στον μεγάλο θεατράνθρωπο Benno Besson (1922-2006).

Πιο μέσα στην πόλη είδαμε το château d'Yverdon του 13^ου αι και στην πλατεία του

το Δημαρχείο 

και την εκκλησία, του 18^ου αι. και τα δύο.

Γενικά η πόλη έχει ένα όμορφο παλιό κομμάτι και λίγο πιο έξω από το ιστορικό κέντρο, θερμά λουτρά, εξ’ ου και το όνομά της.

Από εκεί και μετά πήραμε το δρόμο, παράλληλα με τη βόρεια όχθη της λίμνης και κινηθήκαμε προς τα βορειοανατολικά.

Πολύ κοντά στην Yverdon-les-Bains είναι η Grandson.

Πάνω στο δρόμο, εντυπωσιάζει το μεσαιωνικό κάστρο (château), που χτίστηκε μεταξύ 11^ου και 15^ου αι. Στο χώρο αυτό, στις 2 Μαρτίου του 1476, οι δυνάμεις της Ελβετικής ομοσπονδίας νικούν τον Δούκα της Βουργουνδίας Κάρολο τον Τολμηρό.

Άλλη μια όμορφη, ιστορική πόλη της Ελβετίας.

Συνεχίζοντας, περάσαμε από μερικά όμορφα χωριά και εύφορες, καλλιεργημένες περιοχές, στην όχθη της λίμνης, μέχρι που μπήκαμε στην πόλη Neuchâtel.

Neuchâtel, η πόλη η «σμιλεμένη στο βούτυρο»! Έτσι λέγεται πως είπε ο Αλέξανδρος Δουμάς, σαν την είδε για πρώτη φορά. Ο λόγος, το κίτρινο χρώμα του ασβεστόλιθου, που έχει χρησιμοποιηθεί για το κτίσιμο των κτιρίων της.

Λόγω της Κυριακής, κάποια από τα αξιοθέατα ήταν κλειστά. Άλλωστε δεν είχαμε πολύ χρόνο μιας και έπρεπε να γυρίσουμε νωρίς για την επόμενη δραστηριότητα της μέρας.

Μπαίνοντας πήραμε τα ανηφορικά δρομάκια για το κάστρο και την Κολεγιακή εκκλησία της πόλης (La collégiale Notre-Dame de Neuchâtel). Φτάνοντας στο πλάτωμα

μπροστά στην εκκλησία

και δίπλα στο κλειστό κάστρο κατεβήκαμε.

Περιοριστήκαμε να δούμε το δεύτερο απ’ έξω και μόνο σε εκείνο το σημείο, μιας και είναι αρκετά μεγάλο.

Η παλιά πόλη που κατρακυλά προς τη λίμνη που φαίνεται στο βάθος,

ο Πύργος-φυλακή, λίγα μέτρα μακριά μας

και ένας κυκλικός πυργίσκος με υπέροχη ψηφιδωτή στέγη, ήταν μοναδική θέα και την απολαύσαμε από εκεί πάνω.

Η εκκλησία με το κιτρινωπό της χρώμα είναι πολύ όμορφη.

Θεμελιώθηκε το 1276 και είναι ρομανικού και Βουργουνδικού γοτθικού ρυθμού. Το 1530 έγινε προτεσταντική, όταν ο Γκιγιώμ Φαρέλ, ηγέτης της μεταρρύθμισης, κήρυξε τις ιδέες του εκεί.

Με την μετατροπή της σε προτεσταντική αφαιρέθηκαν όλες οι εικόνες

με εξαίρεση το κενοτάφιο του 1372, ένα αριστούργημα γοτθικής γλυπτικής

με τα αγάλματα των ευγενών σε φυσικό μέγεθος και σε στάση δέησης.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα βιτρό του πρώτου μισού του 20^ου αι

και το όργανο, που αντικατέστησε παλιότερο το 1996.

Έξω στην αυλή και απέναντι από την είσοδο του ναού είναι το άγαλμα του Φαρέλ, του 19^ου αι.

Μπήκαμε ξανά στο αυτοκίνητο και κατηφορίζοντας φτάσαμε στο δρόμο κοντά στη λίμνη.

Οι εικόνες της πόλης είναι πολύ όμορφες με εντυπωσιακά κτίρια,

όπως το ταχυδρομείο,

το πανεπιστήμιο

και την ολοκόκκινη Notre-Dame.

Δυστυχώς η έλλειψη χρόνου δεν μας επέτρεψε να πάμε λίγο πιο μέσα, στην παλιά πόλη. Άλλη φορά!

Φτάνοντας στο βορειότερο άκρο της λίμνης στρίψαμε προς τα ανατολικά.

Οκτώβρης, η εποχή της κολοκύθας και είδαμε αρκετά σημεία στο δρόμο, που πουλούσαν κολοκύθες.

Σε λίγο φτάσαμε σε μια άλλη, μικρότερη λίμνη, την Murtensee. Στην ανατολική της όχθη είναι η ιστορική πόλη Murten (στα γερμανικά) ή Morat (στα γαλλικά).

Στην περιοχή αυτή έχουν βρεθεί ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας από την μεσολιθική εποχή. Το όνομα φαίνεται πως προέρχεται από την κέλτικη λέξη «moriduno», που σημαίνει «παραλίμνιο κάστρο». Η σημαντικότερη ημέρα στην ιστορία της μικρής αυτής πόλης, ήταν η 22^α Ιουνίου του 1476, όταν ο στρατός της Ελβετικής ομοσπονδίας συνέτριψε το στρατό του Δούκα της Βουργουνδίας, Κάρολου του Τολμηρού. Η μάχη αυτή έμεινε στην ιστορία σαν η «Μάχη του Murten» ή η «Μάχη του Morat». Σύμφωνα με την παράδοση, ένας οπλίτης έκανε τρέχοντας την απόσταση μέχρι το Fribourg (8χμ) για να αναγγείλει τη νίκη και πέθανε από την εξάντληση!!. Σας θυμίζει κάτι; Σε ανάμνηση του γεγονότος γίνεται κάθε χρόνο αγώνας δρόμου μεταξύ των δύο πόλεων, την 1^η Κυριακή του Οκτωβρίου, δηλαδή τη μέρα που ήμασταν εμείς εκεί!! Βέβαια όταν φτάσαμε εμείς, όλα είχαν τελειώσει. Είδαμε μόνο τις αφίσες και τα πανό που ανάγγελλαν το γεγονός.

Η παλιά πόλη βρίσκεται μέσα στα όρια του τείχους, που την περιβάλει και το οποίο είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Μέσα μπαίνουν μόνο αυτοκίνητα με σχετική άδεια. Για το λόγο αυτόν υπάρχει απ’ έξω μεγάλο πάρκινγκ. Εκεί αφήσαμε κι εμείς το αυτοκίνητο για να την επισκεφτούμε.

Οι πρώτες εικόνες είναι άκρως σαγηνευτικές. Ειδικά τα τείχη

και η κεντρική πύλη, η μπαρόκ «Πύλη της Βέρνης» (Berntor), με το ρολόι του 1712.

Περνώντας την πύλη, βλέπεις μπροστά σου τον κεντρικό δρόμο-καλντερίμι.

Κατά μήκος του είναι πολλά όμορφα κτίρια του 15 και 16^ου αι,

όπως το Δημαρχείο με τον πύργο του ρολογιού στην στέγη του.

Σε διάφορα σημεία βλέπει κανείς βρύσες, χωρίς όμως την περίτεχνη διακόσμηση, που είδαμε στη Βέρνη. Ο δρόμος διασταυρώνεται με μικρότερα καλντερίμια. Συναντιέται με άλλον, που έρχεται από τα αριστερά και διαγώνια, σχηματίζοντας μια πλατεία. Εκεί κάτσαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε. Μην ξεχνάμε πως στην Κεντρική Ευρώπη δεν είναι όπως στην Ελλάδα, που βρίσκεις να φας ότι ώρα θέλεις.

Κάτσαμε δίπλα στη μεγάλη τζαμαρία με άπλετη θέα στη λίμνη. Παραγγείλαμε και μέχρι να έρθει το φαγητό, βγήκα για μια ακόμα ματιά στην πόλη. Μου αρέσουν πολύ οι μικρές πόλεις και θα έλεγα πως αυτή, είναι από τις πολύ όμορφες, που έχω δει στα ταξίδια μου.

Μετά το φαΐ πήγαμε εκεί δίπλα να δούμε το πιο εντυπωσιακό, για τα γούστα μου, κτίριο της πόλης.

Ένα μικρό παλάτι-κάστρο με πύργους στις γωνίες του.

Είναι υπέροχο απ’ έξω,

αλλά και στην εσωτερική του αυλή, ακόμα καλύτερο!!

Και η θέα προς τη λίμνη υπέροχη, με το χωριό Môtier, απέναντι!!

Παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής προς το αυτοκίνητο, είδαμε κι αλλά όμορφα κτίρια,

όπως και άλλα στοιχεία που κάνουν την πόλη τόσο όμορφη.

Η Berntor είναι το ίδιο εντυπωσιακή και από τη μέσα μεριά.

Στο δρόμο για το σπίτι περάσαμε και από άλλα χωριά και γύρω στις 4.30 μ.μ. φτάσαμε, φρεσκαριστήκαμε, βάλαμε τα καλά μας και ξανά στο αυτοκίνητο.

Σε λιγότερο από 3 χμ είναι το χωριό Corpataux.

Στην εκκλησία του χωριού επρόκειτο να παρακολουθήσουμε μια συναυλία με το Κουαρτέτο Εγχόρδων Quatuor Byron, από τη Γενεύη. Η συναυλία θα άρχιζε στις 5.30 και είχα καιρό για μια βόλτα γύρω από το ναό.

Δεν είναι τόσο παλιός (πάντως πάνω από 100 χρόνων) και έχει ανακαινισθεί σχετικά πρόσφατα.

Τα βιτρό

και τα «έπιπλα» του ιερού, είναι σε πολύ μοντέρνα γραμμή και πολύ όμορφα, πάντα για το δικό μου γούστο. Στον υπόλοιπο ναό υπάρχουν στοιχεία πιο παραδοσιακά,

όπως ο άμβωνας

και κάποιες εικόνες.

Στον περίβολο έχει νεκροταφείο με τους τάφους σε μία σειρά να εφάπτονται στα κάγκελα της αυλής.

Στις 5.30 ακριβώς, βγήκε ένας κύριος και είπε κάποια πράγματα, που φυσικά δεν κατάλαβα λέξη και στη συνέχεια βγήκαν οι μουσικοί.

Εδώ, να πω πως, αν και πολύ νέοι, είναι εξαιρετικοί, με σπουδές και πολλά βραβεία στην Ελβετία και το εξωτερικό.

Το πρόγραμμά τους περιλάμβανε 5 έργα, ισάριθμων συνθετών, των J. Haydn, G. Puccini, G. Fauré, A. Dvoràk και A. Piazzola.

Βιντεοσκόπησα το Pavane του G. Fauré

και το Four For Tango του A. Piazzola. Εξαιρετικές εκτελέσεις.

Η Κυριακή μας είχε απ’ όλα και δεν είχε τελειώσει ακόμα.

Γυρίσαμε στο σπίτι, στρώσαμε το τραπέζι και η Anita έφερε κάτι περίεργα αντικείμενα.

Σήμερα θα δοκιμάζαμε Raclette! Τι είναι τούτο πάλι;

Μα τίποτα άλλο από ψημένο τυρί. Μόνο που γίνεται με ένα ειδικό τρόπο και σε ειδικό σκεύος.

Τρεις γυάλινες επίπεδες και κυκλικές επιφάνειες είναι η μία πάνω από την άλλη και θερμαίνονται. Ανάμεσά τους τοποθετούνται τα μικρά «τηγάνια» με το τυρί. Δύο τον αριθμό. Το τυρί ζεσταίνεται πάνω και κάτω και αρχίζει να λιώνει.

Το βγάζεις, παίρνεις με μια σπάτουλα από την επιφάνεια, όσο τυρί έχει λιώσει και το βάζεις στο πιάτο σου,

τοποθετώντας πάλι, το τηγάνι στη «φωτιά». Αυτό γίνεται συνέχεια μέχρι να τελειώσει το τυρί. Το τρως λιωμένο με ψωμί ή μικρές, βραστές πατάτες και κάποια άλλα σαλατικά. Το συνοδέψαμε με πολύ καλό κρασί και αφού φάγαμε,

στο τέλος, είχε γλυκό με ιταλική γκράπα και καφέ!! Τι άλλο να ποθήσει η ψυχή του ταξιδιώτη; Καλή σας νύχτα!!

Υ.Γ. ξέχασα, όλη μέρα λιακάδα και θερμοκρασίες μεταξύ 20 και 22 βαθμούς!!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/116213570543368398574/SWITZERLANDB67102013

(το ταξίδι συνεχίζεται εδώ Στη Ριβιέρα!)

Θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας!