«Αποκλεισμένοι» στον Άη Στράτη! 1ο

 «Από το Λαύριο στην Τιμισοάρα, μια απόφαση δρόμος»

2022-Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέρος 1^ο

4 Οκτωβρίου 2022

 

Πολύ πριν το ταξίδι

Ήταν καλοκαίρι του 2019 στην Κάρυστο, που έχοντας κάνει μια πολύ όμορφη εκδρομή τον Μάιο του ίδιου χρόνου στην Ημαθία και λίγο στο νομό της Φλώρινας με την Anita και τον  Werner, σχεδιάζαμε την επόμενη. Η ιδέα ήταν οι περιοχές των νομών Σερρών και Δράμας. Ήρθαν όμως έτσι τα πράγματα με τον κορωνοϊό και το σχέδιο πήρε αναβολή. Φέτος όμως είπαμε να το πραγματοποιήσουμε στα μέσα του Οκτωβρίου. Και όχι μόνο. Οι φίλοι μας σχεδιάζανε να επιστρέψουνε στην Ελβετία, στο σπίτι τους, οδικά. Είπαμε να πάμε μαζί τους ένα κομμάτι και να επιστρέψουμε. Στη φάση αυτή του σχεδιασμού του ταξιδιού, σκεφτόμασταν και ένα ταξίδι στη Λήμνο με επίσκεψη στον Άη Στράτη. Και τότε μου ήρθε η «φαεινή» (τι το ήθελα;): Να τα συνδυάσουμε. Αντί να πάμε στη Μακεδονία οδικά γιατί να μην φύγουμε μια εβδομάδα νωρίτερα από τους φίλους μας, να πάμε Λήμνο και να βγούμε Καβάλα για να τους συναντήσουμε;

Και έτσι άρχισε το ψάξιμο.

Ξεκινάμε με Island Hopping (έτσι λένε διεθνώς το ταξίδι από νησί σε νησί). Πλοίο από Λαύριο μέχρι Άη Στράτη. Δύο βράδια εκεί να δούμε ό,τι μπορούμε και μετά το πλοίο για Λήμνο. Πέντε μέρες για να γυρίσουμε το νησί και από εκεί στην Καβάλα να βρούμε τους φίλους μας και να πάμε Σέρρες ,που θα ήταν η βάση μας για τις πέντε επόμενες μέρες στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας. Από εκεί θα φεύγαμε για Βαλκάνια.

Φαίνεται όμως πως αλλιώς τα κανονίζαμε εμείς κι αλλιώς η τύχη τάφερνε.

 

Το ταξίδι ξεκινάει

Τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 

στις 21.45 φύγαμε από το Λαύριο για τον Άη Στράτη

με το Aqua Blue. Στις 4.00 το πρωί της επόμενης μέρας, άρχισε να κουνάει αρκετά, είχε αέρα και μάλλον έβρεξε. Αυτά μέχρι τις 5.00. Στις 5.35 φτάσαμε και λίγο μετά αποβιβαστήκαμε.

Σκοτάδι. Γύρω στις 6.00 ήρθε η κυρία, που έχει τα δωμάτια που είχαμε κλείσει και μας πήρε. Κολατσίσαμε λίγο για πρωινό και λίγο μετά τις 8 βγήκαμε.

Κάναμε βόλτα στην πλατεία

με το Δημαρχείο,

την εκκλησία της Γέννησης του Χριστού και τα δύο μνημεία.

Κατεβήκαμε στο μικρό ψαρολίμανο του νησιού με τις όμορφες ψαρόβαρκες, μέσα

και έξω από το νερό

και τα ελάχιστα σπίτια που επέζησαν από τον καταστροφικό σεισμό του 1968, που κατέστρεψε το 80% του παλιού χωριού,

που απλώνονταν στην πλαγιά πάνω από το λιμάνι.

Στο μοναδικό καφέ-εστιατόριο του μοναδικού χωριού του νησιού κάτσαμε για τον πρωινό μας καφέ.

Μετά τον καφέ επισκεφτήκαμε την εκκλησία και είδαμε τα δύο μνημεία.

Το εντυπωσιακό ηρώο με τα ονόματα αυτών που έπεσαν στον Α΄ και τον Β΄Π.Π.

και το μνημείο των πεσόντων αεροπόρων στο Αιγαίο από το 1917 ως το 2018. Είναι μοναδικό στο Αιγαίο και έγινε με δωρεά του Θεόδωρου Ραιδεστινού. Αφού πήραμε χάρτη του νησιού από το Δημαρχείο συνεχίσαμε τις βόλτες μας.

Το χωριό χωρίζεται στα δύο από ένα ρέμα, σχεδόν ξερό αυτή την εποχή.

στην αριστερή (βορεινή) του όχθη, το ΚΚΕ για τα 100 του χρόνια έστησε μνημείο για να τιμήσει τους νεκρούς του Άη Στράτη των χρόνων 1941-1942.  Αφού είδαμε και αυτό το μνημείο, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τις βόλτες μας στο νησί. Περάσαμε από το Μουσείο της Δημοκρατίας (κλειστό αυτή τη μέρα),

ανεβήκαμε μέχρι το κτήριο της Μαρασλείου-Λογοθετείου Σχολής, το σχολείο που φτιάχτηκε  με έξοδα του Γρηγορίου Μαρασλή στις αρχές του 20^ου αι (1909)

και φτάσαμε μέχρι την κορυφή του λόφου,

όπου βρίσκεται το κυκλικό νεκροταφείο

του Άη Γιάννη.

Από εκεί η θέα είναι απίθανη και προς το χωριό

και προς τη θάλασσα.

Μπήκαμε και πάλι στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το σπήλαιο του Αγίου Ευστρατίου. Εδώ να πω πως το νησί δεν έχει καθόλου ασφαλτόδρομους πέρα από το χωριό και γύρω στα 2-3χμ έξω από αυτό. Παντού μόνο χωματόδρομοι και απ’ ότι αποδείχτηκε και συμφωνούν και οι ντόπιοι, πολύ κακής βατότητας. Όταν φτάσαμε στη διχάλα που πάει για Αλωνίτσι και για Σημάδι διαπίστωσα πως το μπροστινό αριστερό λάστιχο είχε σκιστεί και είχε διαλυθεί. Ευτυχώς περνούσε ένα αγροτικό με ένα ζευγάρι ντόπιους που με βοηθήσανε να αλλάξω λάστιχο. Μεγάλη γκαντεμιά και μετά από αυτό δεν προβλέπεται να πάμε σχεδόν πουθενά στο νησί. ΄

Γυρίσαμε για λίγο στο δωμάτιο και μετά κατεβήκαμε στο λιμάνι

να δούμε και να φωτογραφήσω τις τοιχογραφίες. Πρόκειται για εντυπωσιακά, μεγάλου μεγέθους γκράφιτι, που σχετίζονται με την ιστορία και τη ζωή του νησιού (δες “Χρώμα στα νησιά”. Ένα project της URBAN ACT!).

Κάτσαμε για φαγητό και γύρω στη 1.30 γυρίσαμε στο δωμάτιο να ξαπλώσουμε γιατί είμαστε πολύ κουρασμένοι και με λίγο ύπνο.

Το απόγευμα μας πέρασε με λίγες ακόμα βόλτες στο χωριό.

Το ηλιοβασίλεμα από την παραλία του χωριού ήταν μαγικό

και λίγο αργότερα το σούρουπο στο λιμανάκι απλά παραμυθένιο!

(το ταξίδι συνεχίζεται «Αποκλεισμένοι» στον Άη Στράτη! 2ο)

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας